Maar zo werkt het niet. Ik heb geen controle en dat heb ik ook nooit gehad. 'Ruby? Wat is je plan?' galmt mijn stem door de zaal. Het geluid botst tegen de muren om seconden lang om me heen te echoën, voor het stil wordt. Ik zet een paar passen naar voren in de richting van waar ik me herinner dat mijn vriendin stond. Bijna voelt het alsof ik alleen hier sta. Ik hoor niks, ik zie niks, er is niks. Behalve jij dan. Jij laat me niet met rust. Zelfs in dit zwarte gat, weet ik dat jij hier in de schaduwen meegluurt.

Monster.

'Wat denk je dat het plan is? Je weet wat we hier doen.' Er is geen twijfel in Ruby's stem te horen. Zelfs geen pijn. Ze wil het boek zo snel mogelijk eindigen. Ze wil hier weg en ik geef haar geen ongelijk. Wat hierna ook komt, en ik twijfel of dat een liefdesverhaal is, zal beter zijn dan jouw duisternis.

En toch kan ik jou niet je zin geven en haar dus ook niet. 'Hij is onschuldig,' zeg ik. 'Hij heeft me geprobeerd te helpen toen jij onder de verf zat.' Ik verberg het feit dat hij op andere momenten me ook geholpen heeft. Of ze nu echt waren of verbeeldingen.

'Hij weet wat er hier gebeurd is. Onschuld doet er niet langer toe. We zijn allemaal getuigen en geen van ons zal dit overleven.' Ze klinkt zo vastbesloten, alsof ze al precies weet wat de gevolgen van deze keuze zijn. 'Waarom denk je dat in spookbossen apparatuur altijd uitvalt? Waarom gaat iedereen aan het einde dood?' Een schamper lachje verlaat haar mond. 'Soms ben je te onschuldig, Scarlet. Het past bij je, maar in dit geval is het misschien wel je ondergang.'

En soms is zij te schuldig. Ik heb weinig in te brengen op het feit dat hij alles gezien heeft. Het is nu eenmaal een feit en toch wil iets in me hem redden. 'Het moet toch iets doen, een verschil maken?' vraag ik aan haar. 'Wat maakt het anders uit hoe goed of slecht we leven? Hij was op het verkeerde tijd op het verkeerde moment hier. Is dit dan echt wat hij verdient, terwijl hij niks anders heeft gedaan dan jongeren proberen te helpen?'

'Net als jij. Net als ik. We zijn allemaal op het verkeerde moment hier,' sist ze geïrriteerd. 'Begrijp je dan niet dat het niet uitmaakt wat mensen verdienen? Dit is een horrorboek. Als je het leest, kun je er vanuit gaan dat er heel wat onschuldigen sterven. Dat is hoe het hoort'

'Is er echt geen andere manier?' vraag ik, niet-wetend of ik het voor de conciërge vraag of voor mezelf.

'Doodgaan voordat ik hem neer kan schieten. Jij bent de hoofdpersoon. Jij hebt de controle.' Ik hoor hoe ze een stap verzet. 'Staan blijven!'

Een schok gaat door me heen. Ik heb me niet bewogen, toch? Het duurt even tot door me doordringt dat ze het niet tegen mij had. Als ik me omdraai, hoor ik hoe lompe voetstappen piepend door de zaal galmen. Mijn hartslag gaat omhoog en ik voel het bloed door mijn lichaam razen, alsof het me klaarmaakt voor een ontsnappingspoging.

'Te laat.' Ondanks de duisternis, weet ik dat Ruby nu haar schouders ophaalt. Het is vreemd hoe snel ik die nieuwe haar heb leren kennen.

Een knal vult de ruimte, gevolgd door een doffe klap en een vreemd gegorgel. Dan is het even zo stil dat ik Ruby's kalme ademhaling kan horen, voor haar voetstappen de rust doorbreken.

Ik hoef niet naar de conciërge toe te lopen om te weten dat het al te laat is. Ergens voelt het alsof ik een stuk van mezelf verlies. Mijn onschuld? Of was ik die al kwijt? Mijn menselijkheid? Hebben monsters menselijkheid in zich? Jij zou het moeten weten...

'Ik heb het geprobeerd,' fluister ik zo zacht mogelijk. Ik hoop dat je me geloofd, want in tegenstelling tot jou kan ik niet terug naar het begin. Dit was mijn enige kans.

Ruby doemt op uit de duisternis. Ze werpt het pistool achteloos op de grond. Haar ogen lijken nog donkerder dan eerst. 'Scarlet.'

Het komt eruit als een soort dierlijke grom. Iets wat ik niet van haar gewend ben. Weer verschijnen die twee gloeiende rode puntjes in de richting van haar stem. Het kan ook jouw schaduw zijn die naast haar staat. Waar ben je? Laat je eens zien en stop met verschuilen in de duisternis. Ik ben niet bang voor je!

'Heeft het zin om te rennen?' vraag ik aan haar en aan jou.

Ik kan maar net uitmaken hoe ze zacht haar hoofd schudt. 'Het verhaal moet eindigen.' Ze legt haar handen op mijn schouders, maar haar vingers voelen koud. Ze is niet meer degene die ik kende. Je hebt haar eindelijk meegenomen. Wist ze te veel? Kwam ze te dichtbij? Of was ze echt gewoon de verkeerde persoon op de verkeerde plek?

Ze heeft gelijk, het verhaal moet stoppen. 'Een verhaal bestaat niet zonder hoofdpersoon,' fluister ik langzaam. Ik weet wat er gaat komen, maar ik weet niet hoe het gaat gebeuren. 'Doe me geen pijn, oké?' Of dat mogelijk is, weet ik niet. Misschien kan ze een manier vinden.

Ze antwoordt niet. Haar handen glijden naar mijn nek. Ze zijn warm en nat. Even lijkt het alsof ze zacht knikt, maar ik kan me dat verbeelden. Het is lastig om te zeggen wat echt is en niet in een wereld die slechts half bestaat.

Ik sluit mijn ogen. We wankelen wat naar achteren in een halfslachtige poging om te ontsnappen aan de greep, zelfs al heb ik me bij mijn lot neergelegd. Mijn rug slaat tegen de muur en meer zuurstof wordt uit mijn longen geslagen. Ergens had ik verwacht dat ik bang zou zijn, maar gek genoeg ben ik dat niet. Wetend dat ik sterf door de handen van iemand die ik zo liefheb, is ergens een troostende gedachte. Ze is altijd al adembenemend geweest. Nu is ze dat letterlijk.

Haar vingers omklemmen mijn nek stevig en haar lichaam drukt zachtjes tegen het mijne. Mijn longen beginnen te branden en toch blijf ik glimlachen. Het is bijna voorbij. Mijn handen liggen op haar heupen, haar blouse vastgrijpend. Ik hoop dat ergens daar binnen nog een restje van de warmte die ze ooit had over is. Maar Ruby is een vechter. Als iemand zich uit de verstikkende greep die jij op onze wereld hebt kan bevrijden, is zij het.
Voor mij is het te laat, maar alsjeblieft.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Geef haar een vrolijk einde.

Als dat bestaat.

Einde verhaal

Ga terug naar HOOFDSTUK 28

Of begin helemaal opnieuw in HOOFDSTUK 6