Hoofdstuk 23

p.o.v Mikky

Het is twee weken later en er is intussen tijd veel veranderd. Sinds eergisteren zijn we verhuist. We wonen nu aan de rand van Amsterdam in een rustige woonwijk. We hebben wel een mooi , ruim huis en alles voldoet aan Frenkie zijn eisen. Yara heeft een mooie kamer en ook de tuin heeft genoeg ruimte. Tuurlijk is het huis niet zo mooi als die we in Barcelona hadden , maar we zijn allebei erg tevreden. Nu valt ons huis ook niet echt op tussen alle andere huizen.

Ik ben nu al een paar keer bij een psycholoog geweest. De gesprekken helpen heel erg en ik voel me alweer steeds veiliger als ik alleen ben of door Amsterdam rondloop. Laatst ben ik ook alleen boodschappen wezen doen en toen kwam ik Carel tegen in de supermarkt. We hebben lang staan kletsen en hij vond ook dat ik er steeds beter uit ging zien na dat gedoe met Yara. 

Ook zijn de ontvoerders gestraft en hebben hun vier jaar cel straf gekregen. Het was heel spannend , maar uiteindelijk heeft de rechter deze keuze gemaakt. Het was een groep van zes mannen die geld te kort kwamen en dachten dat ze dat via Frenkie wel voor elkaar wisten te krijgen. 

Frenkie snapte wel dat die mannen geld nodig hadden , maar was vooral heel boos. Maar dan ook echt heel boos. Hij wou dat ze levenslang gekregen - wat ik wel met hem eens ben. Nu is hij gelukkig weer een beetje afgekoeld en geniet volop bij Ajax. Overmorgen heeft hij alweer zijn vierde wedstrijd in het Ajax shirt sinds zijn rentree. 

Er is alleen nog een klein probleempje. Ik eet en slaap heel slecht en dat laatste komt vooral door Yara. Vaak roept ze midden in de nacht om hulp en ligt ze helemaal wakker van het zweet. Arm droppie. Ze heeft vaak nachtmerries en pas als ze tussen mij en Frenk ligt word ze rustiger. Frenkie krijgt er niet veel van mee , want als hij slaapt dan slaapt hij ook echt heel vast dus dat betekend dat ik vooral de klos ben om Yara op te vangen en te troosten. Normaal maakt het me niet veel uit , maar ik ben de laatste tijd al zoveel moe dat ik nauwelijks tijd heb om zelf uit te rusten.

'Naomi komt je zeker zo ophalen?' 
'He wat?' Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Naomi komt je zeker zo ophalen?' Herhaalt Frenkie zijn zin. Ik knik. Ik ga straks samen met Naomi , Sienna (het dochtertje van Naomi) en Yara naar een binnenspeeltuin waar Sienna en Yara kunnen spelen. Sienna is een jaartje ouder dan Yara dus dat is wel heel leuk voor de meiden. 'Heb je er zin in?' Vraagt Frenkie. Ik knik. 'Ben wel beetje moe.' Geef ik toe. 'Dan moet je vroeger naar bed.' Merkt Frenkie op. Ik kijk hem beledigend aan. 'Jou dochter word elke nacht wakker en ik mag er elke nacht uit , zodat jij lekker uitgerust bent voor je wedstrijden.' Leg ik hem uit. 'De volgende keer als Yara s'nachts wakker word ga ik eruit.' Beloofd Frenkie. Ik omhels hem. 'Je bent echt de liefste man van de wereld.'' Vertel ik hem. ''Weet ik.'' Grinnikt Frenkie.