Hoofdstuk 17

p.o.v Mikky

'Hoe was het bij Elke?' Ik kom de woonkamer binnengelopen en kijk in het vrolijke gezicht van Frenkie. 'Leuk! We gingen samen lunchen en shoppen.' Antwoord ik. 'Wat heb je gekocht?' Vraagt Frenkie. 'Een jurkje en wat shirts.' Zeg ik terwijl ik de tassen op tafel leg. 'Klinkt goed!' Vind Frenkie. 

De telefoon gaat. 'Ik neem hem wel.' Frenkie staat op van de bank en loopt naar de telefoon. 'Met Frenkie de Jong.' Hoor ik Frenkie zeggen. Ik grinnik wat in mezelf. Frenkie kan soms zo serieus praten , terwijl hij eigenlijk gewoon blij wil doen. Ik haal de kleding uit de tas en vouw ze netjes op. Ik zal ze zometeen wel eventjes in de kledingkast leggen.'

'We komen er meteen aan.' Ik kijk op en zie Frenkie de telefoon ophangen. 'Wie was dat?' Vraag ik nieuwsgierig. 'De politie.' Antwoord Frenkie nors. Mijn gezicht betrekt gelijk. 'Is er iets met Yara.' Angstig kijk ik hem aan , maar Frenkie haalt zijn schouders op. 'Ze zeiden alleen dat we moesten komen.' Ik leg de kleding op de tafel en trek snel mijn jas aan. Frenkie volgt mijn voorbeeld en niet veel later zitten we in de auto. Stiekem zie ik er best tegenop om naar het politiebureau te gaan. Straks willen ze ons niet meer helpen of is Yara d... Nee aan dat laatste moet ik niet denken. 

'We zijn er.' Zegt Frenkie zachtjes. Ik merk aan alles dat Frenkie zich probeert groot te houden voor mij , maar hij ook heel bang is. Ik pak Frenkie's hand beet en knijp er zachtjes in. 'Het komt goed Frenk. Samen kunnen wij heel de wereld aan.' Bemoedigend kijk ik hem aan en hij knikt. Ik stap uit de auto en samen met Frenkie loop ik het politiebureau binnen. We worden al opgewacht door een agent die ons naar een kamertje brengt. 

Rechercheur Bart van Hamelink zit aan een tafel. Ik herken hem nog wel van toen ik was ontsnapt. Hij was die avond bij Frenkie , omdat Frenk zich niet veilig voelde alleen thuis. 'Ga zitten , Frenkie en Mikky.' Zegt hij vriendelijk. We gaan zitten. ''Hoe is het met jullie?' Vraagt hij vriendelijk. 'Het kan beter.' Antwoord Frenkie beleefd. 'Dat begrijp ik en daarom kan ik jullie misschien opvrolijken met wat nieuws.' Zegt Bart. Direct  krijg ik een sprankje hoop. Zou hij Yara gevonden hebben? 

'Vertel.' Frenkie gaat op het puntje van zijn stoel zitten. 'Wat we precies hebben ontdekt kunnen we jullie helaas niet vertellen , maar we zijn wat dingen op het spoor en we willen morgen een grote reddingsactie starten. We hebben een vermoeden op welke locatie de ontvoerders Yara schuil houden.' Legt Bart uit. 'Dat is fantastisch!' Roept Frenkie. 'Niet te vroeg juichen , Frenkie. We weten niks zeker en alles kan mislukken. We willen daarom vragen of jullie dit nieuws voor jezelf willen houden.' We knikken braaf en de rechercheur kijkt ons tevreden aan. 'Kunnen jullie morgen terug vliegen naar Barcelona? Voor het geval dat?' 
'Ja natuurlijk!' Roep ik. 'Mooi. We gaan er alles aandoen om Yara te vinden en we zullen morgen veel contact met jullie houden. Ook zorgen we dat er een agent bij jullie zal zijn voor jullie veiligheid.'' 

'Heel erg bedankt.'' We schudden Bart een hand en verlaten het politiebureau. ''Opgelucht?' Vraagt Frenkie. 'Een beetje. Ik ben pas helemaal opgelucht als we Yara terug hebben.' Antwoord ik. ''Komt goed , lieverd. Morgen zijn we weer een hecht gezinnetje.''