It was past 1 pm.. I am waiting for you to come.. I was in vain.. I was actually talking to myself..

"Aalis na lang ako, di ka pa rin dumadating.."

that was the last string..

"Ayaw ko ng maghintay pa!"

For the past 1 year, 3 months, 4 days and 32 minutes, he is always late.. Busy with his life..

"Paano naman ako?" Kinakausap ko sarili ko habang tingin ng tingin sa relo ko..

"Ayaw ko ng maghintay! Kung hindi ka dadating, aalis na ako.."

It was so painful.. Masakit kase di man lang siya nagpakita o kahit tumawag bago ako pumunta ng New York..

"I guess kailangan ko na munang ipahinga ang feelings ko sayo, Miggy.."

Naghihintay ang driver ko, male-late na ko sa flight ko.. Nakiusap lang ako kay Manong Boy para sumaglit dito sa tagpuan namin ni Miggy para bago ako umalis ay makapag-paalam ako sa kanya.. Akala nya lagi akong nagloloko.. Sinabi ko na ngayon ang flight ko.. Pero akala nya nagjo-joke lang ako..

I planned this.. I dreamed about this.. gusto kong mag OJT sa New York.. I'm graduating and I want independence..

I guess ayaw ni Miggy talaga itong gusto ko.. Maybe kaya hindi siya dumating.. Tutol siya sa mga balak ko.. Alam ko magtatapat na siya sa akin.. Nararamdaman ko na yun kaya lang eto, ang OJT na ito, gusto ko ito e..

If I let this pass, sayang ang oportunity, this only happen once.. Gusto rin nila Nanay at Tatay..

My thoughts, oh my Miggy.. I hope pagbalik ko mahihintay mo pa ako..

End of Prologue