Plinantsa ng sariling kamay ni Rouge ang nagusot niyang button-down shirt saka isang beses na sinuklay ang buhok pagkalabas niya ng sasakyan. Namumula pa ang mukha niyang naglalakad pabalik sa site na hindi gawa ng init ng araw. Nagpalamig muna ako sandali sa aircon bago ako sumunod.

Buong araw kami sa White Harbour. Bandang hapon ay lumuwas si daddy sa DC at ako ang naiwan dito na siyang ipinagtaka ko. Does he trust me now? Baka nga siguro wala siyang alam tungkol sa amin ni Rouge ngayon.

Or maybe, he's giving me the benefit of the doubt.

Whatever it is, I don't give a damn. Hindi pa rin naman kami makalapit ni Rouge sa isa't isa sa labas kung saan pinapalibutan kami ng mga mata ni daddy.

"I want you to come here in my office pagkatapos mo diyan sa RV..." ani ni dad sa telepono dito sa loob ng office trailer. Kasalukuyang kumakain ng snacks ang mga empleyado at ilan sa mga engineers at architects.

Curious man ay hindi ko na sinatinig ang tanong ko. Malalaman ko rin naman kung bakit kapag nandoon na ako. "Okay, dad."

So, as what dad said, pumunta ako sa DC building kasabay ang mga trabahador namin. Sa motorpool ako bumaba kung saan doon din umibis ang service ng mga empleyado.

"Bye po ma'am!" halos sabay nilang sabi. Tumango at kumaway saka ako pumasok sa back door ng building.

Tahimik na ang buong pasilyo maliban sa huni ng fluorescent lights na nakahilera sa kisame. Kaunti lang ang pinailawan. Si Tobias ang huling empleyadong nadatnan ko na makapal ang dalang mga folders.

Taimtim na nakaupo si daddy sa kanyang swivel chair pagkapasok ko sa opisina niya. It's a relief to feel the cold air again dahil kaka-expose ko lang sa mainit na hangin. Minuwestra niya ang kamay sa silya sa harap ng desk. Doon ako umupo.

Umayos siya ng upo sabay bagsak ng ballpen sa mesa. Hindi ko alam kung bakit ito nagpagulat sa 'kin.

"You know what he did." Malamig ang tono ni daddy.

"Who did what?" Tinakwil ko ang aking kutob sa kung sino ang tinutukoy niya.

"Verduzco."

One word, and I know who he means.

So I was wrong. Dad knew. Kung paano, I don't know.

"He has changed dad." Though it's not even enough to convince him to call off the engagement. Couldn't you have thought of a better statement, Lory?

Ngayon ay pinadapo na niya ang kanyang tingin sa mata ko. Wala na iyong pagdududa kundi purong pang-aakusa na.

"May relasyon ba kayo? How long? Since when? You are engaged to someone else, Lory."

Hindi ko siya tinantanan ng tingin. "What Rouge and I have right now...I guess I can call that being back together."

Halata ang hindi niya pagsang-ayon sa sinabi ko dahil sa pag-igting ng kanyang panga at pangangasim ng kanyang mukha.

"Does he love you?" mahina niyang tanong, nahihimigan ko rin ang pagpipigil doong sigawan ako. A calm before the storm.

"Yes," naghahamon kong sabi, hindi na nagpaligoy-ligoy. Wala nang pag-aalinlangan.

Parang isang buong minuto siyang hindi huminga sa mabigat na pagpapakawala niya ng hangin sabay adjust ng sarili sa upuan.

"If so, he's lying."

"Wala na sila ni Antonia, dad. He didn't ruin your marriage. He was all about me," patuloy kong kumbinse.

May katotohanan man sa sinabi ko, that still won't make him legitimize it as something to change his mind. Nothing would change his mind even the apocalypse!

But I'll try as hard as I can. I'm expecting him to make an exemption since I am his only beloved daughter.

Nanginginig ang daliri niyang tumuro sa labas ng office as if nasa likod ng pinto si Rouge.

"May nakaraan sila! If that man is going to be a part of our family, ano sa tingin mo ang mangyayari? They would rekindle their old flame!" Tumayo siya at umikot sa desk. Tumaas ang boses niya tanda ng pag-angat ng kanyang iritasyon.

"Lalayo kami." Tumayo na rin ako tanda ng pakikipaglaban ko. "And besides, don't you trust Antonia? You have already forgiven her, why can't you forgive Rogue? Napatawad ko na siya dad, also Antonia. We're all okay now!"

If he would only just accept us, o kahit maging civil man lang ang pakikitungo, then there would be no problem. Ang takot at pag-tanggi lang naman niya ang humahadlang dito.

Determinado ang ekspresyon ni dad. I'm afraid of that kind of determination because that only means na wala na talaga akong magagawa. Will it also take years for him to accept Rouge? Bumaligtad yata ang mga mundo namin ngayon.

Kung dati ay si Antonia ang hindi ko matanggap sa kanya, ngayon ay siya naman ang ayaw tanggapin ang gusto ko sa buhay ko? Very well played, irony.

"I digress, Lorelei. Hindi pa rin siya dapat ang piliin mo because if that's the case, I'm sorry to break this to you pero itutuloy ko ang kasal niyo ni Zavid. In fact, matagal na naming inasikaso iyon ng pamilya niya."

"No! Dad, no! Please!" Nilapitan ko siya at nagmakaawa. Natitirang pag-asa ko ay ang hinayaan niya akong hawakan siya.

"You go to him right now for your food tasting. Whether you like it or not, you're going to end up with Zavid."

Umiling ako habang niyayakap ako ng kaba. Takot, oo rin. Kinakalkal ko na ang utak ko sa mga maaari kong gawin upang makatakas sa kasal. Pero lahat yata ng kakilala ko ay kakampi ni dad. Wala akong masumbungan o mahingian ng tulong. I don't know with Lauris.

"Is this some kind of quid pro quo, dad? Do you want me to give that to you?" Mahihimigan ang kabiguan sa aking boses. Hindi na ako nagmamakaawa ngayon.

Sadyang tumakas na ang mga luha para sa mahal kong ama na binigay lahat sa 'kin. Lahat! He used to spoil me. Me and Lauris. Siya ang mas nagpalaki sa 'min sa layaw kesa kay Mommy pero bakit ngayon hindi niya ito makuhang tanggapin para sa 'kin?

Lalayo naman kami ni Rouge. We don't have to stay at one place together. Me and Rouge would live our lives and put down roots to any place but here.

Hindi ko mapigilang humikbi. Sa unang pagkakataon ay ngayon pa lang yata ako nagmakaawa sa ama ko. Never had I ever beg for something. Not even for my favourite toy. Halos lumuhod na ako sa harap niya.

"Ikaw ang tumatraydor sa 'kin. I don't even agree to everything about this. How could you do this to me? You were my hero, dad! You were my first hero! Pero binibigo mo na ako ngayon...You're not saving me from anything..." iyak ko.

"You failed me, too Lory." Malamig niyang sabi bago niya binuksan ang pinto.

Tinakpan ko ang aking mukha at humagulhol. Sa dinami-daming pwedeng magdulot ng sugat ay sa away sa pagitan ng ating mga magulang ang siguro'y pinakamasakit.

We are a family! Atleast, we used to be. Sinira lang ng nakaraan at hinila ito sa kasalukuyan. Sa pamilya unang natutunan ang halos lahat ng mga bagay. Sila ang tumatayong bayani natin. Sa laki ng inaasahan mo sa kanila, sa oras na binigo ka, mas malawak na sugat ang iiwanan nun na marahil aabot ng matagal na panahon.

Sinilip ko sa makitid na espasyo sa pagitan ng aking mga daliri ang mga boses na nag-uusap. Dad's talking to Zavid. Tumango siya sa sinabi ni dad bago sinalo ang tingin ko. Lumambot ang mga mata niya nang mahagip ang aking itsura. Pumasok siya at iginiya ako palabas ng opisina.

I have one last silver lining. Sana ay hindi nila kasapi si Zavid.

Binalot ako ng mga braso niya na parang pinoprotektahan sa kung sino mang susugod.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko. Binuksan niya ang pinto ng kotse niya.

"Food tasting." Maingat niya akong tinulak papasok.

Hindi makapaniwala ko siyang sinundan ng tingin habang umiikot sa hood hanggang nahantong siya sa kanyang upuan. Seryoso ang mukha niyang binuhay ang makina.

Where's the soft-faced Zavid that was looking at me a while ago? Kailangan ko pa bang iharap ang luha ko sa kanya upang ibalik ang mukha niyang 'yon?

" Ginusto mo rin ito, Zavid? Wala kang gagawin upang mapigilan ito?" Tumaas ang boses ko sa galit.

Then here I thought he could help me. Turns out he's a pawn of my father, too!

"Ginusto ko man o hindi, wala na tayong magagawa. Your father and my father I guess were cut from the same cloth. Once they decide on something, there's no way that you can change it. Or atleast anyone." Kaswal lang ang boses niya as if walang nanggagalaiting nilalang sa tabi niya.

Kung nandito lang si Rouge, matagal na niya itong nilampaso sa impiyerno!

"You won't even go against them? Kahit para sa 'kin man lang?" umaasa kong tanong, kalakip ang naiinsulto kong tono. Dahil na-insulto naman talaga ako!

Matigas ang mukha niya akong nilingon. "I won't."

Mas inipit ako ng kabiguan. Even the closest person you've thought that you can keep for a lifetime would betray you. That's not a new thing in this world. But this is a new thing to me. God! I peg him as a best friend! I had let this man kiss me!

"So, you're being back together," walang siglang ang boses niyang sabi.

"Dad told you." I stated.

"No. I told him."

Ikinagulat ko iyon. Nanatili ang seryoso at malamig niyang mga mata sa daan. Mahigpit ang hawak niya sa steering wheel.

"I saw him going inside your unit, Lory. That's when I sought for desperate measures," may talim ang kanyang salita. Naninibago ako sa ugali niya ngayon. Is this the real Zavid? Sino 'yong nakasama ko sa Las Vegas?

"You knew I'm not over him," giit ko sa kanya.

Umangat ang isang sulok ng labi niya at tumango. "Akala ko hahayaan mo lang 'yong lilipas, Lory. Pero nakipagbalikan ka pa. Kaya ngayon, ako na ang gumawa ng paraan."

Napaawang ako. I could not believe him! Iling akong napaluha. "I trusted you, Zavid."

Ang kanyang pananahimik ay isang indikasyon na alam niyang mali ang ginawa niya, na trinaydor niya ako bilang kaibigan. Oo nga't higit pa sa pagkakaibigan ang gusto niya, but that does not qualify for him to do this to me!

Pinalis ko ang ewan ko kung pang-ilang luha na. I'm tired of crying! Gusto ko nalang puntahan si Rouge at magsumbong!

"Turn back. I'm not attending the food tasting."

Nahimigan niya ang marahas kong tono dahilan upang mag-change gear siya't nag-U-turn.

"Okay. Let's re-schedule it tomorrow. Ihahatid na lang kita sa condo mo."

Huh. Re-schedule or not, food tasting is not gonna happen. Not to mention the wedding. O kahit ano pang preparation 'yan!

Pumapalibot ang hangin ng tensyon sa buong biyahe papunta sa condo ko. Tumatapik ang aking mga paa sa floorboard na naglikha ng nakakairitang ingay but I don't care. Nare-relax ako dahil ayokong mabinghi sa katahimikan na pumapagitna sa aming dalawa. I despise Zavid now.

Gumaan ang loob ko nang pumarada na siya sa harap ng condo building.

"I'm giving you this week to spend your last days with him. You go mad as hell at me as long as you want, Lory. Wala pa rin namang magbabago. Ikakasal pa rin tayo." Monotonous ang tono ni Zavid.

Sarkastiko ang mukha ko siyang nilingon.

"Well, I'm giving you this week to spend your last days believing that. Goodnight Zavid. Panaginipan mo nalang ang kasal natin, because I'm sure as hell it would stay that way. A make-believe," matapang kong sabi saka lumabas ng kotse. Halos sirain ko ang pinto pagkasara ko.

But still, my innards twisted. Dahil kahit gaano karaming tapang ang lamunin ko, sa huli ay hindi pa rin ako sigurado kung makakawala ako sa kasalang ito. There's no escape when it comes to dad, or for the Arevalo's. I need as much help as how I need air to breathe right now.

Walang buhay kong binuksan ang pinto ng aking unit. Doon lang ako nabuhayan nang madatnan si Rouge na natigil sa paglalakad galing sa kitchen.

He's topless. Tanging jeans lang ang tumatakip sa katawan niya. And he's barefoot, too. Mukhang galing lang sa pagtulog dahil sa pamumula ng kanyang mga mata at magulo niyang buhok.

Tahimik kaming nagtitigan, parang kinakausap niya ang mga mata kong masidhi ang tingin sa kanya. I need him now. I always do.

Tumagilid ang kanyang ulo sa kawalang imik ko. Mabagal akong humakbang na hindi siya tinatantanan ng tingin, may parang lubid na humihila sa akin patungo sa kanya at ngayo'y binigla niya ang pag-hila nito dahilan upang mapatakbo ako at tumalon sa kanyang mga bisig.

Puno ng pagtataka niya akong sinalo. "Lory?"

Kinuwadro ko ang mukha niya. "I love you, Rouge..."

Inasahan ko na ang gulat niyang reaksyon, dahil ni minsan hindi ko ipinagsigawan ang pagmamahal ko. Kinulong ko ang mga salita ng ilang taon at ngayon ko lang ito pinalaya sa harap niya.

Dinilaan niya ang nakaawang niyang labi, hindi pa rin nakaalis sa gulat. Pinilig niya ang kanyang ulo saka nagpakawala ng tawa. Umabot iyon sa kanyang mga mata.

"Of course you do. I know you do, Lorelei. I was just waiting for you to say it. Now kiss me to shut me up."

Kalahating segundo lang ay ginawa ko ang sinabi niya. I don't start as shallow and so is he. We dive to the deep and hard mode.

Inadjust niya ako sa pagkakaalsa at nilaliman ang halik. Hinigpitan ko ang pagpulupot ng aking mga binti sa baywang niya. I could feel his steel-hardness straining beneath his rough jeans. Sa paglayo ko ng aking mga labi ay parang nauuhaw niya itong hinahabol.

Hingal akong umiling. I need more of his kisses but he has to listen to what I have to say.

"Ipapakasal nila kami..."napapikit ako sa pagkagat niya sa leeg ko. "They betrayed me Rouge, itutuloy nila ang kasal. I can't be wed to him..."

Binalikan niya ang labi ko saka humiwalay. Awang ang bibig niya at iritadong nagtagpo ang kilay.

"The hell they will!"

Masakit ang muli niyang pag-atake sa labi ko. Well it's the kind of pain you wanted to torture yourself into. It's pain and pleasure all at the same time!

Nagsimula na siyang maglakad. Ngayon lang ako naging iritado sa hagdan dahil pinapatagal lang nito ang nais kong mangyari. My pain for release is such a sweet torture I just want him to take me on the floor!

Lumundag ako sa kama pagkatapos niya akong ihagis. Hindi ko magawa pang mairita doon lalo na nang agad siyang pumaibabaw sa 'kin. Access would be so much easier since he's sans shirt. Ramdam ko ang pamumuo ng kanyang pawis base sa init ng kanyang katawan.

I was fumbling at the button of his jeans as his mouth and tongue were feasting on my neck. Binabalik-balikan niya ang labi at leeg ko na parang nalilito pa kung ano ba talaga ang uunahin niyang palugurin.

Tumigil siya't umawang saka tumingala nang kinapa ko ang kanyang kahandaan. His breaths were raspy and shallow.

"Damn it, Lory!" galit niyang asik saka mabilis akong hinubaran ng shirt at jeans. Now I'm stark naked underneath him. My need for him escalated into tenfold.

Inabot ko ang leeg niya habang tinutulungan akong hubarin ang kanyang pants. Bumaba siya sa kama upang tuluyang alisin 'yon kasunod ang kanyang boxer briefs.

Lila's right. He's all hard even his you-know-what. And she's right right again nang sinabi niyang ako lang ang makakapagsabi nito. Of course! No other than!

He knelt on the bed and pushed my feet to bend my knees, kasabay nito ang pagbahagi niya sa aking mga binti. Every slow second he crawls into me, palala nang palala ang pangangailangan ko. And I could say that he felt the same based from the look on his eyes flooded with intensity, heat and passionate hunger. A feral need to be exact.

Sinalubong ko ang panga niya, trailing kisses on his gorgeous five o'clock shadow. Parang dasal na binubulong niya ang pangalan ko habang bumabakas ang aking labi sa kanyang leeg pababa sa kanyang dibdib na huminto sa kanyang tattoo.

"Sabihin mo na ako lang, Lory. I want to make sure that it's only me who's been inside of you after all these years," bulong niya sa tenga ko na sinamahan ng hingal.

Mas lalo akong nag-init sa naramdamang init ng hininga niya. Pinagpapawisan na ako kahit hindi pa man kami nakakapagsimula.

"Yes..."

He gritted his teeth as I felt his tip on my core. Triple ang nakikita kong init sa mga mata niya na tinititigan ako. Kapwa nakaawang ang aming mga bibig, parang paghahanda sa kung ano mang susulungin namin.

"I love you, Lory..."

And he slowly inched his way into my tunnel. Nilisan ng likod ko ang kama habang dinadama iyon. It's been so long since I've felt him like this and it feels so damn good! Sa sobrang tagal na ay naging hayok ako nito.

Tatanungin ko pa ba si Rouge ? I guess I don't have to. Halata naman sa lakas ng daing niya.

I felt him inside me full-bore to the marrow. Thick, hard and making me out of breath.

Napaungol ako sa isang beses niyang paggalaw. Damn. He's so rock-hard inside of me! Mahigpit niya akong niyakap at marahang kinagat ang tenga ko.

"There's no way I'm pulling out unless you tell me that you're going to back out on your wedding..."

"That's next week," hingal kong kumpirma. Napapakit ako nang muli siyang umulos. A strangled sob escaped from my open mouth.

Pinisil niya ang aking dibdib at pinaglaruan ang tuktok nito. Desperada kong sinambit ang pangalan niya.

"Right. Next week. So decide now, Lorelei. It's either aatras ka o ako ang pipigil. Pero ngayon palang, sisiguraduhin ko nang hind ka makakapaglakad sa altar."

Malalim niyang hinalikan ang aking leeg. Napapaso na ang parte na 'yon sa init ng kanyang hininga. "Sa 'kin lang ang patutunguhan mo. We are the endgame, remember? No other affairs. Just you and me."

Sunod-sunod siyang umulos at instinct ko na ang tagpuin ang bawat galaw niya. He painstakingly rears back then slams into me even deeper. And he's not gonna stop unless I'll tell him that I'll back out.

Pero paano ako makakapagsalita nang buo kung puro ungol ang lumalabs sa bibig ko? Parang 'yon lang yata ang pinoproseso ng aking utak na dapat kong isatinig. Pawang mga ungol lamang ng pangalan niya.

"Rouge..." Kumapit ako sa kanyang balikat, clawing my fingernails on his shoulder blades. Dinama ko ang kanyang ritmo sa pagkapa sa kanyang ibabang likod.

"Yes Lorelei...? Do you want to forget your shit-ass wedding? Then I have no other choice but to go fast."

And he wasn't joking. He pounded hell-for-leather and hightailed it out there. Wala akong makumparahan sa bilis! Para kaming hinahabol. We're like chasing something. Chasing the edge. Hindi ko na makilala ang boses ko, animo'y sinaniban ako ng isang kaluluwa ng maingay na babae. Hindi nga ako sigurado kung nasa katawan ko pa ako!

Yumuyogyog na rin ang boses ko sa bilis niya. I thought he has gone out of practice for being celibate for four years! Pero hindi man lang kinalawang ang galing niya!

He remained devoted to his fast pounding as he threaded my hair with his fingers. He tilted my head to kiss me deeply. Pinutol ko ang halik upang maghabol ng hininga saka ko inabot ulit ang labi niya na halos hindi ko na mahalikan sa bilis ng kanyang galaw. His thrusts were almost impossible to match but I tried anyway.

Ramdam ko sa mga kamay ko ang parang pagmamadali niyang maabot ito. And I'm near. So near. Pahulog na ako but I want to fall together with him.

Bumaba ang mga kamay niya sa baywang ko upang ihila palapit sa kanya, to meet his thrusts. Rouge's libido was beyond high than I expected. Parang bumabawi siya sa mag-aapat na taong nagkalayo kami. Hell! I think I couldn't even afford to stand up after this!

He reached his finger between us and pressed my sensitive part. And there I explode. Nagtagpo ang mga mata namin habang sinisigaw ko ang pangalan niya nang maabot ito. I let him claim every release I have. I let him claim me again.

Nakisalamuha ang daing niya sa aking pag-ungot. I wrapped him tightly with my limbs as he is still pounding harder and wildly faster. Muli niyang pinindot ang sensitibong parte sa ibabaw kung saan kami magkarugtong and I came again and again. Rouge on the other was still moving, grinding inside of me.

If this is how he loves me, then I'll die happy to be loved by him. I could feel his love on my bones! Tagos sa puso! Lagpas kaluluwa!

Mahigpit niya akong binugkos sa mga braso niya at inipit ng kanyang katawan habang mabilis na umuulos. He groaned, going deeper and pounded even harder once, twice...bawat ulos ay pina-aakyat ako sa dulo ng kama.

Binagsak niya ang labi niya sa labi ko at malalim akong hinalikan. Kumapit siya sa buhok at baywang ko. He desperately sucked my lower lip as he trembled then stilled above me, riding his own wave of release.

I could die with bliss and satisfaction. Nanlalanta man, I went back to reality sated. A Rouge-induced gratification. Parang natunawan ako ng buto! Hindi ko na maramdaman ang katawan ko maliban sa pagpintig ng gitna ko.

"Just me, Lory. Ako lang ang pakakasalan mo. Just me..." habol-hiningang sabi ni Rouge saka siya tuluyang binagsak ang sarili sa katawan ko.