Genesis' Point of View

“Where... am I?”

My eyes surveyed my surroundings once again. I'm in a large room, perhaps in a big hall that I'd only seen in a drama. Sumulyap ako sa itaas, and there it is, four huge chandeliers that were made of crystal. Binalik ko sa mga panauhin ang atensyon ko, and I can already guess that I'm at a certain party based on their expensive suits and gorgeous dresses.

Though the style isn't familiar.

Parang makaluma na may konting halong moderno? I don't know how to describe it, I'm not a fashionista. Oh how I wish Div is here with me. Paniguradong alam ng isang iyon kung anong uri ng mga damit ang suot-suot ng mga taong ito dahil sa aming lahat siya iyong maraming alam pagdating sa iba't ibang klase ng style ng pananamit.

Sa isang sulok ay mga nakahilerang mamahaling pagkain at inumin.

Nasa party nga ako.

But the question here is, how?

Malinaw pa rin sa alaala ko ang pagbunggo ng malaking track sa taxi na sinasakayan ko. Ang matinding sakit na naramdaman ko nang bumaon sa bandang tiyan ko ang isang bakal. Ang amoy ng dugo na bumalot sa ilong ko.

At ang huling kataga na sinambit ni Manong na...wait, what is it again?

That's not important.

Sumandal ako sa kumikintab na upuan— wow, magkano kaya ito kapag binenta ko?— at nanghalumbabang pinanood kumain ang kasama ko na kanina lang ay masama ang tingin sa akin at parang dragon na galit na galit.

He has platinum silver hair, and it's mullet hair cut. Pretty lavender eyes, a symbol of a certain family. Pale skin. His eyebrows have a perfect curve, its thick is also balanced. His lashes are longer and he has thin and heart-shaped lips.

Kahit nakaupo siya ngayon, halata pa rin na matangkad siya. Maybe around 6'2? His body isn't bulky, but he has muscles in the right place. He looks calm and the way he cuts the meat, bring it to his mouth then chew it screams elegant.

At base sa pangalang binanggit niya kanina lang, I think I know who he is.

Franklin London Mercedes, the young lord of the Mercedes Household and most especially, the brother of once a sweet girl Cressida Parris Mercedes, the villainess of Sol's fantasy novel.

Now, I'm her.

I'm that said villainess.

Inabot ko ang glass wine at direktang tinungga ang laman nito. Bahagya pa akong napangiwi sa lasa nito, sobra iyong tamis na may konting pait.

Anong klaseng inumin ito?

“Are you okay?” tanong ni Franklin nang maibaba ko ang glass wine, napansin ata nito ang pag-ngiwi ko.

“Yeah.”

Sandali niya pa ako tinitigan, binabasa ata nito kung nagsasabi ba ako ng totoo, bago siya bumalik sa pagkain.

He's a food lover alright.

Hinayaan ko na lang siya kumain at tahimik na nag-isip. Hindi ko na pinansin ang babaeng nasa gitna ng hall na nakasuot ng magarbong kasuotan na pinapalibutan ng mga panauhin at ang may-ari ng boses na narinig ko kanina.

She's not my problem, for now.

Wala na ako sa Earth, that's the first thing I need to accept before going forward. Kailangan ko isaksak sa kokote ko na wala na ako sa mundo kung nasaan si Tita na palaging nandiyan para sa akin at takbuhan ko. Alam kong mahirap, but do I have a choice? No.

And secondly, I'm no longer the girl who goes with the name Genesis Valencia.

I'm Cressida Parris Mercedes.

The Villainess from The White Lotus Princess written by TheMortalSol, one of my friends and my bookworm buddy.

Sa pagkakatanda ko, nakasentro ang kuwento sa buhay ng Prinsesa which is the main character so it makes sense.

Natigilan ako nang maalala ko ang unang sentence sa first page ng novel.

“Kill the traitors! Burn the Mercedes!”

Shit.

And it seems like the hard realization only hit me for the first time.

I'm Cressida Parris Mercedes— the gorgeous villainess in one of my friend's novels who got killed by being pretty and by wearing the most extravagant dress than the Princess in a party.

I'm going to die!

Is this my karma for laughing at her pathetic demise when I read the novel?!

Malakas kong pinisil ang palad ko para kalmahin ang sarili ko. Hindi ito ang oras para mataranta ako. No, that's not the right time for that. I need to think.

What should I do to avoid Cressida's fate? To avoid crossing paths with death?

Hide?

Lie-low?

Befriend the main character?

Should I reach out to the male lead?

Wait, who's the ML again?

Napahilamos ako sa mukha ko. Hindi ko man lang matandaan kung sino ang male lead sa kuwento, tangina.

Malalim ako napabuntong-hininga at sa sobrang lakas nang pagkakabuga ko nito ay napatingin sa akin si Franklin.

He looked at me like I'd grown two heads. Mukha nito... palit kaya kami? Tingnan natin kung ’di siya matataranta.

But whatever! Saka na siya.

Because I suddenly remembered something... something na sana ay hindi ko na lang naalala o natandaan.

Fucking hell I didn't freaking finish reading the damn novel.

I don't know the ending!

What should I do?

Sa dami ng novels na mapapasukan bakit sa hindi ko pa natapos na basahin?