TWO WEEKS had passed since the ambush. In two weeks, a lot has happened. I was unconscious for two days and when I awoke, I learned that the Crown Prince was still unconscious until now but fortunately, the poison had been removed from his body. The Emperor, on the other hand, was asked to investigate what happened to us, but there was no lead in the sudden attack on us by monsters known as Minotaurs, and the Empress has not left her bed since, despite what happened to her son.

Ano pa nga ba ang aasahan ko? Dinidibdib pa rin niya ang pagkasira ng kaniyang imahe sa publiko-sarili lang niya ang iniisip niya.

Matapos kong gumaling ay isang linggo akong nagpalakas ng katawan, kumain masustansyang pagkain, nag exercise hanggang sa maging stable ang kalusugan ko. Another week naman ay ginugol ko sa pag-eensayo, lahat ng hirap na dinanas kong pag-eensayo para maging magaling na Assasin sa past life ko ay in-apply ko sa pangalawang linggong nagdaan at ngayon ay nagpaplano akong tumakas dito sa palasyo, dahil hindi ako namatay ay may posibilidad na matuloy ang kasal ko kay Prince Pierre kaya naman bago pa mangyari iyon ay kinakailangan wala na ako rito sa palasyo at para magawa iyon ay lihim akong nag-eensayo tuwing alas-dose ng madaling araw. Ngayon ang pang huling araw ng ensayo ko dahil bukas ng umaga ako aalis. The maids will be preoccupied with preparations for the unexpected arrival of the Emperor of the other Empire, so I will take advantage of the chance to divert the Emperor's attention away from me, and because of the unexpected visit, all the maids will be in a state of panic.

I'm currently in an underground dome that no one knows about, not even the Emperor because it was created by Harmony's mother herself. This location was only uncovered after Zeferino began investigating Harmony's death. This location is in Melody's former room's bathroom, which has now been abandoned and turned into an attic for paintings. This was intended to be Vitalia's room, but she didn't want to use her mortal enemy's room, so she turned it into a dump. That damn leech woman!

Malawak naman ang lugar kaya malaya akong nakapag-e-ensayo. Pakiramdam ko rin ay ginamitan ito ng kung ano mang salamangka upang mas maging safe ang lugar.

Hinihingal na napahiga ako sa sahig habang hawak pa rin ang espadang siyang ginagamit ko sa pag-eensayo. Hindi ko alam kung kaninong espada ito pero nakita ko lang ito noong unang pumasok ako rito, maging ang dalawang piraso ng dagger na narito sa tingin ko ay paired matching dahil sa parehas na disenyo. I closed my eyes and when I opened my eyes, I raised my sword and drew in the air the design of the Foelemeria flower engraved on the ceiling, but I scowled when it suddenly became bright, and I looked at the side near the door where the way out was because another door showed up in there.

"What...is this?" bulong ko 'tsaka dahan-dahang tumayo at naglakad papasok sa loob.

When I walked in, I noticed a tight and empty room, but then there was a light. I noticed a floating key inside an orb that glowed like a light bulb. But when the light became bigger, I closed my eyes, and when I opened them, it was right in front of me, so I grimaced. “A key? For what?” dahan-dahan ko itong hinawakan ngunit sa pagdampi ng mga palad ko sa orb ay bigla itong nag laho dahilan upang mahulog ang susi na agad kong sinalo.

Despite my confusion about what the key was for, I decided to take it and silently leave the area to return to my chamber and rest since I needed to prepare for my escape from this palace tomorrow.

Pero bago ako bumalik sa kwarto ko ay natagpuan ko ang sarili na nasa tapat ng pinto kung saan ang kwarto ni Zeferino. Tahimik na binuksan at sinara ko ang pinto saka lumapit sa kinahihigaan ni Zeferino.

Payapa siyang nakahiga sa kaniyang kama na tila ba natutulog lamang. Umupo ako sa gilid ng kama at namalayan na lang ang sarili na hinahaplos ang kaniyang mukha. Two weeks have passed since the ambush and poisoning, but he is still asleep, despite the fact that the poison has been successfully removed from his body. Isang mababang uri lamang ng lason ang kaniyang nainom ngunit nananatiling wala siyang malay sa hindi matukoy na dahilan ng mga doctor.

“Is it my fault that you're still unconscious? Because I survived the scene where I should have died, so all of this happens?”

Dahil nga ba sa akin kaya nasa ganitong kalagayan ka? Ikaw ang bida sa kwentong ito pero, ako na side character lang ay nangialam at binago ang kapalaran ng role na ito. Kabayaran ba ito sa pangingialam ko? Kung gano'n nga, bakit ako nababahala? Hindi ko naman tunay na kapatid si Zeferino dahil hindi naman ako ang tunay na Harmony pero bakit? Bakit ako nalulungkot at nag-aalala sa ’yo?

At dahil nabuhay ako—ang character na ito ni Harmony. Paano na mag-co-cross ang landas ng female lead at male lead? Dahil lang kay Harmony kaya mag-co-cross ang landas nilang dalawa pero dahil nabuhay ako wala ng dahilan upang maghanap ng hustisya si Zeferino sa pagkamatay ni Harmony lalo na nasa ganitong kalagayan si Zeferino. At kung hindi na sila magtatagpo, ano na mangyayari sa kwentong ito?

“Argh! Why am I having problems with that? Now that I'm out of their story, all I can think about is me—just myself.” Bulong ko saka inalis ang palad sa pisngi ni Zeferino.

“S-spare my sister's life—take my life instead. P-please!”

Nanlaki ang mga mata ko at napalayo sa kama nang manumbalik ang mga katagang binitiwan ni Zeferino noong nasa bingit kami ng kamatayan.

“Is he recognized as a brother by my heart? It cannot be.” Tumalikod ako‘t nag lakad patungo sa pintuan pero pagkabukas ko sa pinto ay saglit akong tumigil at bumaling ng sulyap sa nakaratay na prinsipe ’tsaka humugot ng malalim na hininga’t pinakawalan ito. “Farewell, Zef.” Matapos n’on ay naglakad na ako pabalik sa kwarto ko.

Pagkalipas ng ilang minuto ay narating ko na ang kwarto, pumasok agad ako sa bathroom para maligo. Hindi na ako tumawag ng katulong na siyang magpapaligo sa akin dahil lihim lang ang pananatili kong gising sa madaling araw.

Matapos makapaglinis ng katawan at masuot ang nightgown ay nahiga na ako sa kama habang hawak ang susi na nakita ko kanina. “Para saan kaya ang susi na ito?” bulong ko at umiling-iling. Inilagay ko sa drawer ang susi.

I straightened up and looked up at the ceiling.
One event after another happened to me since I didn't die in the scene where Harmony's character was supposed to die. A base almost dropped on my head from the second floor when I was walking once, but I managed to avoid it. I almost tumbled down the stairs one time if a Knight hadn't caught me. There was a moment when I almost smacked my head on the wet floor, but I was able to balance my body, and there were numerous other incidents. Naisip ko na baka ang lahat ng iyon ay dahil naka-survive ako sa kamatayan ko or baka dahil sinusundan ako ng kamatayan.

That's why I have to ensure my safety. That's why I need to get out of this damn place. But, if I do manage to escape, where will I go? Is there a place for me in this world? Whatever. Bukas ko na lang iyon poproblemahin.

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

Kinaumagahan ay maaga akong ginising ng mga maid upang paliguan at ayusan dahil nga sa darating na bisita, himala ngang nais ng Emperor ang presensya ko para salubungin ang bisita.

“Could you please bring me some fresh flowers from the garden? So that I can give the guest something later.” Kunot-noong nagtinginan ang tatlong katulong na tila ba nag-uusap sila. Nang mapansin naman nilang nakatingin ako sa kanila ay agad silang umiwas ng tingin sa isa't isa. “Did you miss what I said? I hate repeating myself.” Nagsiyuko sila at bahagyang nanginig dahil sa tono ng pananalita ko.

Nag-angat ng tingin si Nenita, ang dalagita sa kanilang tatlo. “Ako na lamang ang kukuha ng mga bulaklak, Your Highness—” itinaas ko ang kanang palad ko kaya natigilan siya.

“My order is simple, isn't it? It'll be easier if the three of you take the flowers. So, get going!” napapitlag sila sa sigaw ko at tahimik na yumuko tanda ng pagpapaalam bago umalis sa harapan ko.

Wala talagang kapangyarihan si Harmony sa palasyong ito. Despite her being a princess and a simple order, they still hesitated to obey. Tsk! Fuck them all!

Tumayo ako’t naglakad patungo sa pinto saka ito binuksan at nang masigurong walang bantay ay sinara kong muli at ni lock. Inilagay ko ang mga una at kinumutan na tila ba parang ako na nakahiga sa kama, gumawa rin ako ng sulat na saktong mababasa nila agad sa unang tingin pa lang.

Do not disturb me when I'm resting because I'm suddenly feeling worse. Please inform the Emperor that I will be unable to attend.

— Princess Harmony

After that, I changed out of my fancy dress and put on the maid's uniform from under my bed. Itinali ko rin pataas ang buhok saka pinatungan ng kulay itim na wig at inalis ang kolorete sa mukha. Nang matapos ay tumingin ako sa salamin at napangiwi dahil hindi pa rin maipagkakailang ako nga si Harmony.

I shook my head and decided to change my clothes, so I took the knight's uniform and brown men's wig from under the bed and put them on right away. I looked in the mirror again after a few seconds.

“Okay na pero may kulang...” nang makita ko ang quill at ink ay isang idea ang pumasok sa isipan ko. Nag lagay ako ng bigote upang maitago ang tunay kong itsura. “Perfect.” Umikot ako sa salamin at nasisigurong hindi na ako makikilala kahit papaano.

Kinuha ko rin sa ilalim ng kama ang susi, espada at ang dagger na nakuha ko sa Underground Dome saka binuksan ang pinto’t maingat na sumilip. Nakahinga naman ako dahil walang tao.

Mahigit kalahating oras din ang ginugol ko sa paglalakad hanggang sa may nasalubong akong katulong na mayroong hawak na kahon at sa tingin ko’y hindi nalalayo sa aking edad. Lalampasan ko na sana ito ngunit nagulat ako nang bigla niya akong hawakan sa braso. “Robert! Mabuti naman nakita kita. Maari mo ba akong tulungan?” humarap ako sa kaniya na puno ng pagtataka.

Robert? Huh? Oh, I see. She mistook me for someone else.

“Wha—Anong maipaglilingkod ko sa 'yo...” shit! What is her name?

“Anong meron sa 'yo ngayong araw? Bakit ang pormal mo?”

“...”

“Hindi na mahalaga iyon. Okay, ganito. Pakidala naman nitong kahon sa kusina kung maari lamang?” Tango lang ang naging tugon ko at nagmadaling lumayo sa kaniya dahil baka mabuko niya pa ako at mapurnada ang aking pagtakas.

When I got to the kitchen, I observed everyone busy with their work. I attempted to catch at least one of them's attention so I could figure out where to put this box, but they were too busy, so I carefully went around the entire kitchen until I came to what appeared to be a storage room, I went in and placed the box in the stall. I was going to leave when I noticed a door and opened it; my suspicions were right; it was a backdoor out of the palace.

The back of the palace opened up to me after I got out, and a few knights were strolling around, so I simply walked. I approached the wall, looking for the sign I had left last week because this was where I had stored some of my belongings and enough gold to last a while. My face lit up with joy when I noticed the sign I left, a strand of my hair adhered to the wall but not so visible that only I could see it. Sa ibaba nito nakabaon ang mga gamit ko at mga ginto na nakabalot sa puting tela.

Kukunin ko na sana ito ngunit natigilan ako sa narinig. “Her Highness the Princess is missing!” Umayos ako ng tayo ngunit nanatiling nakatalikod.

“What? But how?”

“I don't know how pero nagkakagulo na ang ilan sa palasyo para mahanap siya kaya naman magsimula na kayong mag hanap.” Tumango sila at tumakbo paalis dito sa area.  Umupo ako’t hinawi ang makakapal na damo’t kinuha ang aking gamit. “Hey, you!” nakagat ko ang labi dahil may nakakita sa akin. Akala ko'y nakaalis na siya.

Shit!

“Yes?” namuo ang ilang butil ng pawis sa noo ko nang humarap ako sa kaniya. Kumunot naman ang noo niya na tila pinag-aaralang mabuti ang aking mukha.

“Parang ngayon ko lang nakita ang mukha mo rito. Tell me, who are you?” Lumapit siya sa akin.

Luminga-linga ako at nakitang siya na lang ang natitira. Iisa lamang siya kaya hindi ako mahihirapang patumbahin siya. Tama, I'll make it quick.

Handa na sana akong atakihin ito ngunit bigla itong dumaing. “Ackk!” napahawak siya sa kaniyang tagiliran at bumagsak.

What the...

Inilibot ko ang paningin sa kabuoan ng lugar para hanapin ang pumana sa kaniya ngunit wala akong nakitang kahit na sino kaya hindi ko na ito pinansin at nag madaling kinuha ang pakay ko rito ’tsaka umakyat sa mataas na bakod. Nang tuluyang maka-akyat ay muli kong inilibot ang paningin ngunit wala talaga akong nakitang kahina-hinalang posibleng pumatay sa kawal. Ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon at tumalon sa bakod na kinatatayuan ko.

Bago ako lumisan sa lugar ay muli akong sumulyap sa palasyo. The Palace existed as Harmony's prison and also as my prison during my stay here.

“I was finally free.”

And now it's time to live the life I want, without anyone telling me how I should live—which path I should take. It's time to begin the new life that awaits me...

TO BE CONTINUED...