Harmony's POV

The woman was about to leave when we were both stunned by the sudden appearance of the person who had been troubling my thoughts and feelings for the past few days.

"Velther!" he glanced at me for a moment before turning his attention to the woman. Raising his hand, the magic stone effortlessly levitated out of her bag and drifted towards me. As I gazed down at my feet, the snakes had vanished, likely due to Velther's intervention.

Umatras ang babae at inatake si Velther ng maliliit na insekto, napapikit si Velther kaya nakatakbo ito. "Velther, 'wag mo siyang patatakasin!" with that, he chased the woman beyond the point where my eyes could no longer follow them.

Napatingin naman ako sa magic stone na hawak, inilagay ko ito sa magic storage saka ako tumingin kay Fiona.

At dahil nakatingin siya sa akin ay hindi niya nakita ang kalaban niyang babangon sana at sasaksakin siya ng espada. That's why I promptly transformed my flute into a whip and wrapped it around his wrist, causing him to release the sword.

“Do you think I will let you off the hook?” I asked as I approached. Fortunately, the whip's extended length prevented him from potentially injuring Fiona.

“You're so fast...” komento niya pero sa halip na makitaan ng takot dahil nasa kamay na namin ni Fiona ang buhay niya ay kayabangan pa rin ang nakikita ko sa kaniya kaya wala sa oras na iginulong ko ang aking mga mata at ibinalik sa pagiging espada ang latigo saka itinutok sa kaniya.

“Now, speak. Who sent you here, and what is your purpose in seeking the magic stone?” umiling-iling siya.

“Even if you were to kill me, you would not hear a word from me!” My jaw tightened because of that, and I pressed the sword against his neck, causing it to bleed a little.

Natawa ako. “So, magiging loyal ka sa kung sino mang nag-utos sa 'yo? Ridiculous. Do you think they won't kill you if you return to them without bringing what they asked for?” natigilan siya at mukhang napa-isip. Lumingon naman ako kay Fiona nang makitang tumatangu-tango ito.

“Tama, may punto si Prin—Harmony. Papatayin ka rin nila dahil pumalpak ka, kaya kung ako sa 'yo magsalita ka na. Once you tell us the truth, you can leave freely and even go far away.” Napa-isip naman ako sa sinabi ni Fiona.

Is it really possible for an assassin like him, like me, to escape? If so, perhaps I would still be with my little sister now, living a normal life.

Stop being delusional! There's no way we can do it! I have tried many times, but in the end, I just...died.

“Sasabihin ko na kung sino nag-utos sa 'kin,” sinalubong niya ang mga mata ko. “The one who ordered me to get the magic stone was none other than the Emperor.” Napasinghap ako at hindi makapaniwala sa narinig. Napatingin naman sa akin si Fiona na may naguguluhang ekspresyon sa mukha.

“Are you telling the truth? If so, what does he need the magic stone for?” napakagat-labi siya tanda na meron siyang alam tungkol dito.

“He needs that magic stone for—ackk!” napa-atras kaming dalawa ni Fiona nang bumagsak ang napakalaking bato sa lalaki.

“Oh my god!” napasigaw si Fiona lalo na nang makita naming maraming bato ang nagbabagsakan at gumuguho na rin ang lupa habang malakas na lumilindol.

“FIONA!” nagulat ako nang mabiyak ang lupang kinatatayuan ni Fiona at mahulog siya rito, huli na upang mailigtas ko siya dahil napakabilis ng mga pangyayari. Huli na rin upang makalipad siya pa-akyat sapagkat tinamaan ng makapal na bato ang mga pakpak niya.

No! Si Fiona!

I am unsure of what to do as everything is falling apart. I don't even know where else to run because the ground is cracked. I was about to run when suddenly the tree was about to fall where I was standing, but a circle miraculously surrounded me, similar to what happened in the Limerence Kingdom, which surprised me.

“What—” natigilan ako nang biglang lumiwanag dahilan  para mapapikit ako ng husto. Sobrang liwanag nito na naghatid ng hapdi sa aking mga mata.

What's happening? What is this light?

Nang humupa na ang liwanag ay unti-unti kong nakita ang isang babaeng nakahiga habang nakalutang sa ere.

“Fiona?”

I frowned as I witnessed the clear transformation of her outfit. It shifted from a maid uniform to an elegant green dress adorned with ornaments resembling plants, leaves, and flowers. Her once bloody wings had miraculously healed, now brighter than before. Additionally, her shining hair was dazzling, reminiscent of the light emanating from the tree of life.

Tumayo siya habang nakalutang pa rin at dahan-dahang nagmulat ng mga mata, but when she opened her eyes, it seemed as if I beheld a strange Fiona because her eyes were filled with pride, resembling a goddess to be revered.

“Fiona? Is that really you?” tanong ko dahilan para tapunan ako nito ng tingin. Hindi siya tumugon, sa halip ay ibinaling niya ang mga mata sa punong wala ng buhay. Lumipad siya patungo rito at nang tumapak ang mga paa niya sa lupa ay dumaloy ang liwanag dito.

Dahan-dahan siyang lumapit sa puno at huminto sa paanan nito. I didn't expect what she did next.

She touched the lifeless root of the tree, and light radiated from her hands. The light steadily ascended the trunk of the tree, leaving me in awe as I witnessed the withered roots, trunk, and branches springing back to life. Not only that, but beautiful flowers bloomed around the tree. Concurrently, the earthquake stopped, the ground no longer collapsed, and even the fragments of falling rock disappeared. Ang mga halaman, bulaklak at ilang maliliit na puno sa paligid ay muling nabuhay, dumagdag pang nagsiliparan ang napakarami at maliwanag na alitaptap sa buong paligid kaya hindi ko maiwasan mamangha sa nangyayari.

“Sown will be reaped...” turan niya na nagpakunot sa noo ko.

Lalapit na sana ako sa kaniya pero biglang iniluwa ng portal ang mga nobles na kanina lang ay nag-e-enjoy sa party. Ang kaninang maayos nilang kasuotan ay nabahiran ng alikabok, putik at ilang pulbos ng semento.

“This is impossible!” sigaw ng isang lalaking kulay puti ang buhok. “Your Majesty, that woman is evidently the last descendant of the very first fairy who lived in this kingdom!” sigaw nito habang nakatingin sa Hari na ngayon ko lamang napansin. Nakaawang ang mga labi nito at nanlalaki ang mga mata.

“That...” tila walang kataga ang kaya niyang pakawalan sa mga oras na ito ngunit ikinagulat ng lahat ang ginawa ng Hari sa harap ng mga nobles.

“Your Majesty?!” the King's Aide shouted in shock.

Even I couldn't believe what he did. Who would have thought that the King would kneel to her maid? Yes, he knelt.

“Honor the descendant of the first fairy!” sigaw pa ng nito kaya kahit nag-aalangan at ang iba ay ayaw ay lumuhod ang mga nobles.

I smiled at the end because, before, they were mocking Fiona, and now they are kneeling in front of her. I looked at Fiona and noticed that she looked surprised; she glanced around and frowned upon seeing the nobles kneeling before her.

Wait. Descendant of the first fairy?

Did I read something like that in Behind Her Wings? I don't recall any scenario like this in that installment. Or did I just forget? But no, I remember all the events of that story well. That's weird.

“Ah...a-anong nangyari?” napakamot siya sa ulo at napatingin sa suot na dress. Sa pag-angat niya ng tingin ay nagtama ang aming mga mata.

“Harmon—oh, god!” napatingin naman ako nang malipat ang paningin niya sa likuran ko kaya agad akong tumitingin doon at gano'n na lang ang paglaki ng mga mata ko nang makitang akay ni Kaitlin si Velther habang wala itong malay at sugatan.

Sabay kami ni Fiona nang makalapit sa kanila. “Kaitlin, anong—” pinutol ni Fiona ang sasabihin ko.

“Naku! Mukhang malubha ang kalagayan niya. Kailangan natin siyang madala sa Aerwyn sa lalong madaling panahon!” pagkasabi niya n’on ay hinawakan niya kaming tatlo at bigla'y binalot kami ng liwanag dahilan upang mapapikit kami.

When we opened our eyes, we found ourselves in another place. If I am not mistaken, this place is the fairy's lake, Aerwyn.

“Lumi!” nabalik lang ako sa huwisyo nang marinig ko ang sigaw na iyon at isang babaeng nakasuot ng puting dress na sumasayad sa lupa ang nakita namin.

Gulat na lumapit sa 'min ito kasama ang apat na babaeng katulad nito ng kasuotan. “Mahal na Fiona?” sinuri nito ang kakaibang kasuotan ni Fiona at bigla'y namilog ang mga mata. “Oh! Dyos ko! Naganap na!” medyo napapikit ako sa lakas ng sigaw niya. Niyakap nito si Fiona at labis na kasiyahan sa mukha'y nababakas.

“Um, it's not about being rude to interrupt your conversation, but my companion seems to be seriously injured, and if we wait any longer, he might not make it tomorrow.” Ngumiti ako.

“Hala! Oo nga pala. Patawad, Harmony!” nanlaki ang mga mata ni Fiona at tumalikod saka pinaghahampas ang noo niya na ikinagulat ko. May mga salita pa siyang sinasabi na hindi ko magawang marinig.

Did I sound demanding and ungrateful?

Sumenyas ang babaeng tinawag ni Fiona na Lumi at may mga kalalakihang umalalay kay Velther papasok sa kubong gawa sa ugat ng puno. “Huwag kayong mag-alala, gagawin namin ang lahat ng makakaya namin upang magamot siya.” Matapos niya iyong sabihin ay pumasok na siya at ang apat na kasama niya sa kubo.

Kahit gano'n ang sinabi ni Lumi ay hindi maalis sa akin ang pag-aalala lalo na sa kalagayan na 'yon ni Velther, tinakasan ng kulay ang kaniyang mukha at mukhang masyadong malalim ang sugat na natamo niya. I don't know how it happened, but Velther is a powerful being, and nothing can harm him except the sacred sword. So, how could he be critical in his fight with that mysterious woman if she is not in the main character but just an ordinary one?

Urgh! Sino ba kasi talaga siya?!

“Your Highness?” napalingon ako kay Kaitlin at nakita ang pagtataka sa mga mata niya, ro’n ko lang napagtantong sinasabunutan ko na pala ang aking sarili kaya napangiwi ako't umayos ng tayo.

Napabuntong-hininga ako. “What happened to Velther, and why is his wound so severe? Did you see who the woman behind the cloak is?” mahihimigan ng iritasyon ang tono ng pananalita ko kung kaya't napasinghap si Fiona.

“Nako, kalma ka lang,” saad ni Fiona, bahagya pa niyang tinatapik-tapik ang likod ko. Napapikit naman ako dahil hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito.

Is it because I was to blame that he was seriously injured? Or was it because I was the one who ordered him not to let that girl run away? Or I'm acting like this because of my feelings for him?

“Ang mabuti pa kaya'y ihatid ko na kayo sa matutuluyan ninyo?” natigil ang mga iniisip ko dahil sa biglang pagsalita ni Fiona.

“Maybe we should rest, Your Highness. I understand that you are very tired from the earlier fight.” Umiling ako kay Kaitlin.

“You better rest first, Kaitlin. I will stay here and wait for the healers to come out.” Napangiwi si Kaitlin at bago pa man siya maka-angal ay inilingan ko siya tanda na kahit na ano pang sabihin niya para mapapayag akong magpahinga ay hindi na magbabago ang aking pasya kaya sa huli'y napabuntong-hininga na lamang siya't sumunod na kay Fiona para ihatid siya sa isa sa mga kubo sa lugar na ito.

I waited silently for two hours until the door of the hut opened, and the healers come out, so I approached them quickly. “How is he doing? Is he safe now?” natigilan naman ako nang marealize ang tono ng pananalita ko. Hindi ko na nagawang itago ang labis na pag-aalala para kay Velther.

Mabuti na nga lang ay wala si Fiona at Kaitlin dito dahil kung hindi ay maari mahalata nila ako.

I notice a broad smile on the healers' leader, so I clear my throat. “Please don't worry; he is doing well. However, we have not yet successfully removed the poison from his body—”

“What?! You're telling me not to worry and assuring me that he's fine, yet you haven't removed the remaining poison from his body?!” hindi ko napigilang mapagtaasan siya ng boses dahil sa sinabi niyang iyon.

Paanong nakukuha nilang maging kalmado sa kabila ng nangyayari?!

“Please calm down, Lady.” Kalmadong turan ni Lumi habang nakangiti pa.

What?! Is she insane? She can even smile, damn it!

“How I am supposed to calm down?”

Napabuntong-hininga ito at napahawak sa sentido. Lumingon siya sa mga kasama niya't tinanguan ang mga ito, matapos n’on ay umalis na sila.

“Follow me.” Nakangiting sabi niya kaya nangunot ang noo ko at kahit naguguluhan ay sumunod ako sa kaniya't pumasok kami sa kubo.

Nang makapasok naman ay nanlaki ang mga mata ko't agad na napatalikod dahil hubad ang pang itaas na damit ni Velther at nakabuyang-yang ang six packs abs nito. Napapikit ako at kinalma ang sarili.

“Tingnan mo siya,” when Lumi said that, I glanced at Velther, and my eyebrows furrowed as I observed the red veins coursing from his arm up to his neck.

What the...

TO BE CONTINUED...