Harmony's POV

Nagmadaling lumapit sa amin si Artemisia at inilayo kami sa kinaroroonan ng selda. "Guys, we can't just take the magic stone out from the cell. Sa oras na mawala sa kinalalagyan ang magic stone, King Vamos will gonna know what's happening here. Mapapahamak tayo rito sa loob, believe me," warning niya na alam ko rin. The magic stone was used by King Vamos to tighten security in this underground dungeon. When it is lost or removed from its location, the cells open automatically, causing the imprisoned monsters to be freed. Additionally, it can also alert the King.

"Mag-isip tayo ng ibang paraan, kung ganoon." Komento ni Claus.

Tumangu-tango ako. "Commander is right. So let's not act hastily, Velther, especially since we are unaware of the consequences of our decisions." Pero sa kabila ng sinabi ko ay hindi siya nakinig dahil sa halip ay itinaas niya ang kaniyang kaliwang kamay at lumutang patungo sa kinaroroonan namin ang Magic Stone kasabay nang paglabas ng kakaibang enerhiya sa kaniyang kanang palad na siyang pumalibot sa lalagyan ng magic stone, ang barrier.

I was amazed at what he did and smilingly looked at the two companions who now had shocked expressions on their faces.

"That..." tinuro ni Artemisia ang barrier. "Is that gonna last long forever or not? Because if not, we need to hurry up," pahayag niya.

Napatingin ako kay Velther at umiling lang siya kaya ako na ang nagsalita. "I think, it would be better for us to leave now. If the King becomes aware of our presence, it's certain that we won't be able to get out of here alive."

Velther handed me a small piece of magic stone, which I promptly took. Then, I uttered the words MAGIC STORAGE, causing a black box to appeared in front of me. Without hesitation, I placed the magic stone inside the box. After that, it disappeared automatically. Orlea cast this spell to enhance the protection of the magic stone, and once the spell was complete, any missing pieces would automatically regenerate inside the magic storage.

Cool, isn't it?

Lumingon ako kay Artemisia at tumango naman ito saka tinulungan si Claus upang ilabas sa selda ang lalaking nakakulong dito.

Muli naming tinahak ang daan palabas dala ang matandang lalaki na itinakas ni Artemisia at Claus. Nasa unahan namin ni Velther ang dalawa habang akay ang lalaki.

"Mayroon pa bang itim na likido, Your Highness? I think it will be more easier if we're invisible," tanong ni Artemisia.

Napahawak ako sa batok ko. "Ahm...iyon lang kasi ang ibinigay ni Kaitlin," tugon ko habang naglalakad pa rin kami palabas. Maingat ang bawat hakbang na ginagawa namin upang ligtas na makalabas dahil hindi sapat ang ibinigay ni Kaitlin na invisible potion marahil siguro sa pagmamadali kanina.

Nang makalabas na kami sy saglit na binitiwan ni Artemisia ang matandang lalaki kay Claud at luminga-linga sa paligid saka sumilip sa hallway ng palasyo. Seeing no one, she motioned for us to follow her. But before we could get far, a loud shout made us stop.

"Hulihin ang traydor sa 'king palasyo! Bring them all to me, alive!" King Vamos' voice suddenly echoed in the hallway.

Damn it!

When we saw the royal guards rushing towards us, Velther immediately drew his sword while I took the flute hanging from my back and put it in my mouth. Nagtaka ang mga kasama ko sa ginawa ko pero hindi ko na iyon binigyan pansin pa at nag-umpisa ng tumugtog gamit ang flute.

I smirked as I saw the royal guards fall unconscious and I looked at the King at the end of the hallway. Ibinaba ko ang flute at tinitigan muli ang mga walang malay na royal guards na ngayon ay mahimbing na natutulog. "Not bad," mas lumawak ang ngisi ko saka hinarap ang mga kasama. "Let's go now!"

The five of us ran until we spotted two guards. Claus quickly swings his sword causing them to die.

"Tara na," ika ni Artemisia.

Nang tuluyang makalabas ay bumungad sa 'min ang isang kagubatan. Saglit kaming natigilan ngunit nang marinig namin ang paparating na mga yabag ay wala kaming nagawa kun'di ang pumasok sa loob.

"Shit," bulong ni Claus.

"Shit!" Artemisia exclaimed as we spotted a group of fifty royal guards marching towards us.

Fuck! There are so many of them!

"Wala na tayong magagawa kundi ang lumaban," ika ko habang nakatingin sa mga parating na kalaban. Titingnan ko sila isa-isa at nagsi-tango naman sila.

Pinagitnaan namin ang lalaking itinakas nila Artemisia. At the same time that I threw my flute up, the royal guards rushed towards us. As I caught my flute with my hand, it transformed into a sword with a lion's head on its handle. At the bottom, there were three red small round crystals, magaan ito kahit pa mukha itong mabigat dahil sa disenyong ulo ng liyon sa handle.

Ngumisi ako. "Okay. It's time to show off." Pagkasabi ko n'on ay sinangga ko ang espada ng isang royal guard na umatake sa akin, sinipa ko ang tuhod nito dahilan upang mapaluhod siya't agad ko siyang sinaksak.

Mabilis namang inilabas ni Artemisia mula sa kaniyang likuran ang sagradong espada ng Guggenheim na ipinagkatiwala sa kanya. When she tore it from the two approaching royal guards, blood quickly gushed from their bodies.

Geez! My favorite sword of Commander Artemisia!

She bended her knees and readied her sword for another three royal guards that were targeting her. The one in the middle rushed first, raising his sword to kill her but her movements were fast, so she manage avoided it. He took the opportunity of avoiding her attack to attack. She'd swiftly moved her sword that's directly penetrated his throat.

Namangha ako sa galing ng pakikipaglaban ni Artemisia. "Nice, alagang RC Astralia yata iyan," komento ko na sapat lang upang siya lang ang makarinig 'tsaka yumuko upang iwasan ang espada ng kalabang sumugod sa akin.

Hinarap ko ito at sinaksak sa kaniyang tyan. May sumugod pang dalawa sa akin, I slid my foot on the ground, which hit the feet of the person on my right, causing him to fall to the ground, I didn't waste time and immediately stabbed him. In less than a second, my sword plunged into the neck of the one on my left, causing him to fall lifeless.

Napatumbling naman ako nang muli ay may sumugod sa akin, umupo ako at kinuha ang punyal na nakatali sa hita ko at agad na hinagis sa kaniya na saktong tumama naman sa kaniyang noo.

"We're outnumbered. We need to go!" sigaw ni Artemisia sa 'min nang mapansin ang marami pang parating na royal guards.

Matapos iyong isigaw ni Artemisia ay siya namang pagdating ni Kaitlin sakay ng isang puting kabayo at sa likod niya ay ang isa pang kabayo na kulay itim.

Bumaba sa kabayo si Kaitlin at lumuhod upang magbigay galang sa akin. "Forgive me if I just arrived, Your Highness." Napangiwi naman ako sa ginawa at sinabi niya.

"You don't need to get down on your knees especially in this situation," lumingon ako kay Artemisia habang kasalukuyang iwinawasiwas ang aking espada. "Commander, get on the horse. Hurry up!"

Even though they hesitated, they followed what I said, Claus and the old man they ran away rode on the white horse. While Artemisia rode the other horse.

"Kaitlin, sumakay ka na rin sa kabayo—" pinutol ni Kaitlin ang sinabi ko.

"No, Your Highness." Napabuntong-hininga ako at tinulak ang espadang nakasangga sa espada ko.

"Don't be stubborn, Kaitlin. Follow what I said and guide them!" bakas man ang pagtutol sa mukha ni Kaitlin ay tumango siya't agad na sumakay sa kabayo. Matapos n'on ay tumakbo na ang kabayo palayo.

Tumingin ako kay Velther at nakitang abala ito sa mga kalabang umaatake sa kaniya pero sa kabila ng nangyayari ay hindi ko maiwasang mamangha dahil sobrang easy lang para sa kanya na sugpuin ang mga kalaban.

I swung my sword again and stabbed those who rushed to attack me. Slowly, I approached Velther's location until our backs touched. He glanced at me briefly. "Velther, I think we need to escape now. There are so many of them, and we are at a disadvantage." Bulong ko sa kaniya habang nakatingin sa mga royal guards na hindi maubos-ubos lalo na sa mga bagong parating pa.

Lumingon din siya sa mga ito ag nakagat niya ang labi nang makita kung gaano sila karami. I frowned when I saw his eyes light up, and only a few seconds later, I was surprised as the monsters that had been imprisoned in the Underground dungeon came and attacked the royal guards.

"Let's leave while their attention is not on us." Tumango ako pero kumunot din ang noo nang ma-realize na wala kaming maaring sakyan upang makaalis agad sa kinaroroonan namin.

"But—" hindi ko pa man tapos sabihin ang sasabihin ko nang bigla siyang nag-whistle at mula sa himpapawid ay makikita ang malaking ibon with a woman's face, head and body and a bird's wings and claws.

Napasigaw ako nang dagitin kami nito hanggang sa kasalukuyan na kaming nasa ere palayo sa lugar.

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

"My Lord," ika ng isang harpy na dumagit sa amin kanina pagkalapag namin ngayon sa isang mataas na bundok.

Tama, nakikilala ko siya. Isa siyang Harpy na isa mga alagad ni Velther. Siya ang nagsisilbing mata at tainga ni Velther sa mga nangyayari rito sa Astaria Empire lalo na sa Imperial family. Ang pangalan niya'y Aesper. She was generally depicted as birds with the heads of maidens, pale faces with hunger, and long claws on her hands. In fact, harpies were described as ugly creatures, but the harpy I'm facing now is the epitome of beauty. She has a stunningly beautiful and gentle face, especially her white eyelashes that resemble feathers.

"You should stay here for now, my lord, because it is too dangerous, especially the royal guards are actively searching for you." Na kay Velther ang buong atensyon nito na para bang hindi niya ako nakikita.

Tumango si Velther. "If that's the case, you can now leave us alone." Pansin ko ang lamig sa tuno ng pananalita ni Velther kaya kumunot ang noo ko.

Is this really how he talks to his disciples?

"But, my Lord, it's dangerous for you to leave here—ack!" nagulat ako nang biglang sinakal ni Velther si Aesper.

"Am I weak in your eyes?" inilapit ni Velther ang labi niya sa tainga ni Aesper. "Be careful what comes out of your mouth, and I hope you don't forget what I am capable of. Considering this as a warning." napalunok ako dahil feeling ko hindi lang para kay Aesper ang mga salitang iyon. Saglit kong nakalimutan kung sino nga ba talaga siya at ang kaya niyang gawin kaya kahit may deal kami ay kailangan ko pa ring mag-ingat sa mga sasabihin at ikikilos ko sa kaniya lalo na't hindi pa niya ako tinuturing na kakampi.

"Um..." napatingin siya sa 'kin at agad na binitiwan si Aesper. Natumba naman si Aesper sa lupa habang hinihingal.

"P-patawad...hindi na mauulit, panginoon." Matapos niyang sabihin iyon ay lumipad na paalis si Aesper ngunit bago siya tuluyang makaalis ay binigyan niya ako ng masamang tingin na kahit hindi niya sabihin ay alam ko ang ibig sabihin.

It simply means don't make the mistake of seducing Velther, especially considering that we are alone here. I couldn't help but roll my eyes as I watched Aesper until she disappeared. Hindi naman kasi lingid sa kaalaman ko na kaya binigyan niya ako ng ganoong tingin ay dahil may pagtingin siya kay Velther, ayon na rin sa nabasa ko sa IOTT. That's why, despite Velther treating Aesper poorly, she doesn't defy his orders. It's not because of fear, but because of her pathetic love for him.

"Stupid love..." bulong ko.

"What? Are you cursing me?" napatingin ako kay Velther nang sabihin niya 'yon at sa halip na galit o inis ang makita ko sa mukha niya ay tila humahanga pa siya sa isiping minura ko siya.

Problema niya?

Tumikhim ako at umiling. "It's nothing," luminga-linga ako sa paligid at may nakita akong malapad na lamesa. Hindi naman ito mataas, tamang-tama lang para higaan. Lumapit ako rito at nahiga. "So...what is our next plan?" tanong ko nang humiga na rin siya.

"For now, let's go to sleep. When the sun comes out, we can head to the place we discussed to meet." Matapos niyang sabihin iyon ay mahabang katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa.

"Magic Storage," bulong ko kaya lumitaw ang black box at kinuha ko ang piraso ng magic stone saka ito tinitigan. Maliwanag ito dahilan para makita ko ng maayos ang mukha ni Velther kaya tinitigan ko siya.

Tulog na ba siya?

Inabot ko ang pisngi niya at hindi naman siya nag react o nagising kaya natitiyak kong tulog na nga siya. Ibinalik ko na ang maliit na piraso ng magic stone sa magic storage.

Was he so tired that he fell asleep immediately? It was surprising that someone as strong as him fell asleep so quickly...

Natigilan ako nang ma-realize na mayroon akong malawak na ngiti sa labi. Kumunot ang noo ko't inalis ang tingin kay Velther. Mahina ko ring sinampal ang sarili. When I finally calmed down, I gazed up at the dark sky.

What's so amazing about him sleeping? You shouldn't dwell on such trivial matters. You only have one piece of magic stone in your hand, so pull yourself together, Harmony!

TO BE CONTINUED...