Harmony's POV

"So...this is Menkis, the capital of the Guggenheim Kingdom?" bulong ko habang pinagmamasdan ang matataas na gusali.

"Aren't we going back to the inn yet?" tanong ni Velther. Kasalukuyan na kasing nasa inn ang mga gamit namin maging si Kaitlin habang kami naman ni Velther ay naglalakad-lakad at nagbabakasakaling mahanap ang nag-iisang taong makakatulong sa amin.

"Not until we see the only person who can help us get the magic stone." Tumango na lang siya at hindi na nag tanong pa.

After we walked around, we decided to enter one of the famous restaurants here in the capital. At labis naman ako nagalak dahil nakita ko ang taong hinahanap ko ng hindi inaasahan. Nagtungo kami sa dulong bahagi at na-upo, maya-maya pa'y may lumapit upang hingin ang aming order at dahil hindi pa naman kami nagugutom ay inumin na lang ang aming in-order. Naghintay kami ng tamang tyempo para lapitan ang taong pakay namin dito.

Several hours passed, and as more people arrived, I seized the opportunity to approach the woman with an angelic face. Her lips, shaped like a heart, bore a natural pinkish hue. Her long, wavy hair cascaded down to her hips, boasting a teal color inherited from her father. Her nose was high and pointed, and her skin was as white as snow. She had upturned eyes of a golden-brown color, a trait she inherited from her mother, as described in the fourth installment of the Astaria Series.

"Come with me quietly if you wish to avoid any harm," bulong ko habang nakatutok sa tagiliran ni Artemisia ang maliit na punyal.

Pansin ko ang biglaang paninigas niya sa kina-uupuan habang malapit na sa bunganga ang pagkaing isusubo niya pa sana. Napalunok siya ng ilang beses habang nakikipagtitigan sa kasama niya na siyang nasa harapan niya na may kakaibang wangis. He is half human and half elf, with a tanned skin tone that complements his ash-grey hair. His eyes are upturned and a deep midnight black in color. He stands significantly tall, making him easily noticeable in a crowd and even sitting down. Additionally, he has pointed ears and a high, pointed nose. His face is further enhanced by a prominent lower lip that adds to his overall appearance.

"S-Sorry, Miss H-Holdaper pero wala akong dalang p-pera today. Umutang lang ako sa kaniya," kinakabahan niyang sambit habang nakaturo sa kasama niya.

Nagsalubong naman ang kilay ko dahil pinagkamalan niya pa akong holdaper. "Hindi ako holdaper. I just want to talk, so please come with me if you don't want me to bury this dagger in your body." Kalmado kong sabi kaya nakahinga siya nang maluwag.

Hindi ko alam kung dapat ba siyang makahinga ng maluwag dahil sa sinabi ko lalo pa't may pagbabanta sa huli kong sinabi...

"Pero p'wedeng ubusin ko muna 'tong kinakain ko? Kanina pa 'ko gutom na gutom, please! Sasama naman kami sa 'yo e," she pleaded, at base sa mukha niya ay mukha nga talaga siyang gutom na gutom.

Is Commander Allard's personality really like this?

Napakurap-kurap ako at biglang kumawala ang mga halakhak sa bibig ko. "Pfft! You're—alright, finish your meal first. But don't even think about running away, because I will hunt you down." Pagkasabi ko n'on ay bumalik ako sa table namin ni Velther.

Napalingon naman ako sa kanila nang mapansing may nakatitig sa akin. "Dahan-dahan lang, Commander." Saway ng kasama niya na hindi pamilyar sa akin.

Is he one of the main characters in Roses of Swords? But, I haven't come across any information about his appearance in the story.

I just shook my head and directed my attention towards Artemisia. I couldn't help but sigh and suppress my laughter as I observed her. "Is there something funny?" tanong ni Velther, tumikhim naman ako bago sumagot.

"Nah, just don't take your eyes off them. Baka bigla silang tumakas."

Itinutok ko ang paningin sa kanila. She is Artemisia Gaddi Allard, the only daughter of Duke Octavio Allard, the wealthiest nobleman in Guggenheim. Their family is considered the second wealthiest in the kingdom. Since she was a child, Artemisia dreamed of becoming the Commander of the Kingdom, driven by her beliefs of saving and protecting others. To achieve this goal, she had to overcome numerous dangerous challenges. Eventually, she succeeded and became the first female commander of Guggenheim. However, her time in this position was cut short by an unfortunate turn of events. While on a journey to Gremlins, one of the cities in Guggenheim, Artemisia was assassinated by an unknown assailant. Her tragic end occurred in the forest, with no justice being served.

Honestly, I'm disappointed with what happened to Artemisia, especially for the ending of Roses of Swords.

After finishing their food, they promptly stood up and approached our table. She was surprised when I abruptly pulled her arm and led her out of the restaurant.

"Ateng, ano po ba ang kailangan niyo sa 'kin? Nagmamadali kasi kami n'ong kasama ko eh," sabi niya nang bitawan ko ang kamay niya mula sa pagkakahila. Kasalukuyan na kaming nandito ngayon sa tagong parte ng restaurant, sa likod ng nasabing gusali.

"Artemisia Gaddi Allard ang pangalan mo, 'di ba?" naguguluhan tumango naman siya. "Tatapatin na kita. Kailan ko ng tulong mo." Nagkatinginan sila ng kasama niyang lalaki saka muling tumingin sa akin.

"Who are you? 'Tsaka bakit kilala mo 'ko? At anong klaseng tulong naman 'yan?" naguguluhan niyang tanong habang nakakunot ang noo. Tiningnan niya ako sa mata at hinintay ang mga sagot ko.

I slowly removed the hood from my head. "I am—" hindi ko na-ituloy ang sasabihin ko nang humawak sa braso ko si Velther, tanda na pinipigilan niya akong sabihin ang aking pangalan. "Let me tell them my name." He shook his head.

"Are you losing your mind? We don't know them, and now you're going to let them know your name? No, you won't do that," bulong niya. Pinanlisikan ko naman siya ng mga mata dahilan para lumayo siya sa akin.

"Don't interfere; I know what I'm doing." Hindi na siya umimik pa kaya bumaling na ako kay Artemisia. "I am Harmony Azmin La Evalor, the Imperial Princess."

Ngumiti ako at inilahad ang kamay ko kay Artemisia. "I'm glad to finally meet you, Commander Allard."

She hesitated at first, but in the end, she accepted my hand. After we exchanged handshakes, she smiled at me. "Wow, an Imperial Princess?" namamanghang wika niya. "Paanong kailangan ako ng isang Imperial Princess?" nakangiti niyang tanong.

Napangiti naman ako sa reaksiyon niya. "Have you heard that I'm missing? You're not interested in the reward that will be given if you hand me over to the Emperor, are you?" naging seryoso ang mukha ko.

Nabigla naman ako nang tumawa siya ng malakas at sinasabayan pa ng palakpak kaya ang seryoso kong mukha ay napalitan ng pagtataka dahil sa inasta niya.

Huminga siya nang malalim bago sumagot. "Hindi ko kailangan ng kahit ano'ng pabuya, Your Highness. I've changed. Hindi na ako alipin ng salapi dahil marami na ako niyon," aniya.

"Well, then I'll say what I need," tumango siya. "Kailangan ko ang magic stone na nasa pinakailalim ng Guggenheim Palace and you're the only one I know who can help me get it."

I noticed that she was taken aback by my words and glanced at her companion, whom she introduced as Claus. From what I observed, it appeared that they were communicating silently through their eyes.

Bigla ay nanlaki naman ang mga mata niya saka humakbang palapit sa 'kin. "Sino ka ba talaga? Are you really the Imperial Princess Harmony Azmin La Evalor?" tanong niya na may naningkit na mga mata.

Napahawak ako sa batok at hindi napaghandaan ang katanungang iyon. It is impossible for her to doubt that I am not the original owner of this body, especially since we are not close enough—wait, could she be...

Nanlaki ang mga mata ko at dinuro siya. "You..."

"RC ASTRALIA?!" magkasabay na sigaw namin habang namimilog ang mga mata't labi, naghawak kamay pa kami habang mahinang tumatalon-talon dahil sa aming natuklasan.

Damn! Is this really true? Is it true that someone like me has also transmigrated into the Astaria Series? That I'm not alone...that there's someone like me in this world?

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

Matapos ng naging pag-uusap naming iyon ay naghiwalay na kami ng landas ngunit bago 'yon ay napag-usapan pa namin ang aming mga hakbang sa pagpasok sa palasyo, maging kung saan magkikita bago pumasok sa palasyo at kung saan kami mamamalagi pagkalabas sa palasyo.

"I think dito tayo dapat dumaan," mahina niyang pahayag 'tsaka itinuro ang masikip na hallway. Kasalukuyan na kaming papasok sa palasyo. Si Artemisia ang nasa unahan namin habang nasa likuran naman niya kami.

Sumunod kami sa sinabi niya at patuloy lang sa paglalakad. Maya-maya pa'y nagsalita ako. "Tama ba itong dinaraanan natin?"

"Yes. Sure na sure ako. Dito talaga ang way papunta sa pakay natin," tumangu-tango siya habang patuloy ang paghakbang papunta sa dulo ng hallway. Sa dulo makikita ang isang masikip na pintuan.

Tumango na lang ako at hindi na umimik pa ngunit nang malapit na kami sa pinto ay kapwa sabay-sabay kaming nagulat nang may dumating na mga kawal at kasalukuyang nasa likod namin habang nakatutok ang kanilang mga espada. "Shit!"

"Who are you? What are you doing here? Show your faces!" ika ng isa sa kanila. Pag-angat ko ng tingin kay Artemisia ay kasabay ng pagbagsak ng mga bantay sa sahig.

"Kaitlin?" tumango ito.

"I will take care of them, Your Highness." She replied and handed us the small bottle that contained the black liquid.

"Ano 'yan? Para saan 'yan?" curious na tanong ni Artemisia matapos naming makapasok sa pinto.

Huminto kami pagkapasok sa pinto, si Kaitlin naman ay na-iwan sa labas ng pinto para asikasuhin ang mga bantay.

Humarap ako kay Artemisia dahil sa tanong niya.
"Ito ba?" ipinakita ko ang bote. "This is a potion that has the ability to hide ourselves, when we drink it we will become invisible." Binuksan ko ang takip ng bote at ininom ito, makalipas lamang ng tatlong segundo ay unti-unti akong naglaho sa paningin nila.

Napangiti ako sa naging reaksyon ni Artemisia, gulat at pagkamangha ang makikita sa mukha niya habang pumapalakpak pa siya.

"Wow. Gusto ko rin niyan! Harmony? Yuhoo!" natutuwa niyang sabi.

"Velther, give them the potion." Sabi ko kahit hindi nila ako nakikita. Sinunod naman ni Velther ang sinabi ko at inabot sa dalawa ang hawak niyang bote.

Agad namang ininom ni Artemisia ang potion at unti-unting naglaho na sinundan naman ni Claus at Velther na katulad niya ay naging invisible rin. "This is so perfect. Mas madali tayong makakarating sa pupuntahan natin," natutuwang saad ni Artemisia kahit hindi ko nakikita.

"Tama, makakarating tayo ng hindi na kailangang mag tago o mangamba na may makakasalubong tayong bantay," ngumiti ako kahit hindi na namin nakikita ang isa't isa. "But we have a problem."

"What do you mean, Your Highness? Ano'ng problema?"

Napakamot ako sa ulo. "We don't know the way to the bottom of this palace, Commander." Sagot ko. Napakagat-labi ako dahil narealize ko ang sitwasyon namin ngayon.

Urgh! Why didn't I think of this right away?! How will she lead the way if we don't see her anymore?

Parehas kaming napahagalpak ng natawa dahil sa realization na 'yon.

"Nakikita niyo naman siguro ang isang may kalakihang kulungan sa silid na 'yon, 'diba?" tanong niya kaya napatingin ako sa parang rehas.

"Papasok tayong lahat d'yan and it will gonna take us to the bottom part of the palace. But wait, there's more. Kapag nakarating na tayo sa ilalim, tanging kadiliman lang ang naroon, but there are still torch inside, you just guys need to follow the light, okay? Sa dulo may isang malaking pinto na gawa sa mahogany. That's our destination," dagdag niya.

After we reached the deepest part of the palace, an underground dungeon, the invisibility potion lost its effectiveness. I was no longer taken aback by the sights before me. In this area, we encountered numerous cells containing familiar monsters.

"These..." I didn't expect that the monsters imprisoned in this underground dungeon, as described in 'Roses of Swords' were of Velther's kind. As I looked at them, I noticed their ferocious looks and their eyes lighting up ngunit biglang naging maamo sila kaya napatingin ako kay Velther na ngayon ay nakakuyom ang mga palad at umiigting ang panga.

He stepped forward, appearing as though he was about to release them, but I stopped him by grasping his hand. "No, Velther. If you do that, we will only create a problem that could put us in danger," bulong ko upang hindi marinig ng mga kasama namin kaya napabuntong-hininga na lamang siya.

Napatingin din ako sa nasa dulong bahagi ng makita ang isang lalaking nakakulong sa isa sa mga selda.

Where exactly is the Magic Stone located?

I looked around to find the location of the magic stone, but I closed my eyes when I felt as if I were being pulled somewhere. When I opened my eyes, the necklace I was wearing lit up. "I have found the location of the magic stone," itinuro ko ang ceiling sa tapat ng selda ng lalaking nakakulong.

Akmang lalapit na sana si Velther upang kunin ito ng sabay kaming napasigaw ni Artemisia.

"NO!"

TO BE CONTINUED...