Harmony's POV

"Velther?" tumango siya at inilahad ang kamay niya upang tulungan akong makatayo mula sa pagkakahulog ko sa sahig.

So, kaya pala hindi siya sumabay sa amin ay dahil ganito?

Kasabay ng pagtanggap ko sa kamay niya ay siyang pagdating ni Kaitlin. "We must proceed to our inn. The presence of more people around could potentially lead to your recognition, Your Highness." Tumango lang ako sa sinabi niya at nag-umpisa ng maglakad paalis ngunit bago ako makalayo sa lugar ay napatingin ako sa direksiyon patungo sa masikip na eskinita kung saan nakita ko ang batang tinulungan ko. Ngumiti ako.

Hope to see you later...

Upon our arrival at the inn, I chose to remain in the same room to discuss our first destination to find the Magic Stone. I decided that the Guggenheim Kingdom should be our initial stop. We also deliberated on the timing and various other aspects of the search. As every moment is precious, we plan to depart from the Limerence Kingdom at dawn tomorrow, heading straight for the Guggenheim Kingdom, to avoid any further delay.

"Alright, I understand what we've discussed. If there's nothing more to talk about, I'll proceed to the room you've assigned to me." Tumango ako at pinagbuksan naman ni Kaitlin ng pinto si Velther. Tumango rin si Velther at matapos n'on ay lumabas na siya sa kwarto at pumasok sa kwartong katapat lang ng kwartong ito.

As night fell, the three of us ventured out for dinner. Afterward, we promptly returned to the inn and attempted to sleep. However, the memory of the girl kept me restless. Instead of succumbing to sleep, I donned my cloak, grabbed the handkerchief containing the crystals I had obtained from the dungeon, and discreetly slipped out.

Suot ang manipis na puting night off-shoulder dress at cloak ay maingat kong binabaybay ang daan patungo kung saan ko unang nakita ang batang babae habang hawak ko ang lampara. "She might not be in that place at this time, is she?" nang tuluyang makarating ay nakahinga ako ng maluwag dahil wala siya.

Nagbabakasakali lang naman ako kaya ako nagtungo rito pero ikinatutuwa kong wala nga siya rito dahil masyado ng malalim ang gabi't delikado para sa batang katulad niya ang magtungo sa ganitong lugar...

"Prinsesa?" nanlaki ang mga mata ko nang mula sa madilim na parte ng masikip na eskinitang ito ay lumabas ang batang babaeng iyon.

W-what the hell?! Don't tell me she always waits here?

"Wait...you probably don't always wait here, do you?" yumuko siya at pinagdikit ang dalawang hintuturo.

S-so cute...

"Hindi ka dapat nagtutungo rito ng ganitong oras. Don't you know it's dangerous for you to go here?" inilagay niya ang dalawang kamay sa likod at ngumuso siya. Lumapit ako sa kaniya at na-upo ng bahagya sa harap niya. "Well, it's also my fault because I suggested meeting again here without specifying a specific time."

"Wala kang kasalanan, Prinsesa. Sariling desisyon ko ang pumunta rito..." umiling-iling ako't hinaplos ang kaniyang pisngi kaya napatingin sa akin at napansin ko ang pamumula ng kaniyang pisngi.

"Let's forget about that, shall we? Just make sure this doesn't happen again, okay? Don't make your parents worry." Kumunot naman ang noo ko nang bumakas ang lungkot sa mukha niya. Binaba ko ang lamparang hawak. "What's wrong?"

"Wala akong mga magulang, prinsesa." Niyakap ko siya ng mahigpit na ikinagulat naman niya. "Prinsesa?"

Kumalas ako at hinarap siya. "Kung gano'n, sino ang nag-aalalaga sa 'yo?"

Sumilay ang matamis na ngiti sa labi niya. "Ang Ate ko!" napakurap-kurap ako at sa hindi inaasahang pagkakataon bigla kong naalala si Savy at ang sarili ko sa sinabi niya.

"Glad to hear that," kinuha ko ang handkerchief at inabot sa kaniya. "Here, kunin mo ito at ibigay sa ate mo." Nag taka naman siya at bubuksan sana ang laman ng tela pero umiling ako.

"Ano ito, prinsesa?"

"Ibigay mo iyan sa ate mo, okay?" masayang tumango naman siya kaya napangiti rin ako.

"Kung ano man ito maraming salamat, prinsesa!" tumayo ako at ipinatong ang palad ko sa ulo niya saka ito hinaplos-haplos pero natigilan ako nang maramdaman ang isang presensya mula sa likod ko.

Humarap ako at inilabas ang punyal na nakatago sa hita ko 'tsaka ito itinutok sa taong kaharap ko. I couldn't see its face because it was dark, so I grabbed the lamp and held it up to illuminate its features. A wave of relief washed over me as I recognized the familiar face.

"Ikaw lamang pala, Velther." Itinago ko muli ang punyal sa leather na lalagyan nito na nakatali sa hita ko. Hinarap ko ang batang babae. "You behaved and didn't tell others about me, right?" tumango siya.

"Could you please tell me your name?" kumislap ang mga mata niya nang itanong ko iyon kaya hindi ko napigil mapangiti.

"Prinsesa, matagal ko ng hinihintay na itanong mo ang aking ngalan. Amari ang pangalan ko, prinsesa!" napahagikhik siya.

"What a beautiful name...so, Amari you can go home now. Hayaan mong ihatid kita—" pinutol niya ang sinabi ko sa pamamagitan ng pag-iling.

"Maraming salamat pero hindi na, prinsesa. Kaya ko na umuwi ng mag-isa." Ngumiti siya kaya tumango na rin ako.

"Kung gano'n ay mag-iingat ka." Aalis na sana siya pero muli akong nagsalita kaya huminto siya. "Wait a minute. Promise me that you will never go to this place at this time again. Do you understand?" tumango siya.

"Pangako, Prinsesa!" itinaas niya ang kaniyang kanang kamay.

"At isa pa, aalis na ako bukas." Nanlaki ang mga mata niya at biglang nalungkot. "Pero babalik din naman ako..." nawala ang lungkot sa mukha niya at bumalik ang saya kaya napangiwi ako.

"Hihintayin kita sa pagbabalik mo, Prinsesa. At sa pagbabalik mo ipapakilala kita sa ate ko hehe." Pinisil ko anb pisngi niya habang mahinang tumatawa.

Tumikhim ako. "Alright, I'm looking forward to that moment. Sige na, umuwi ka na." Matapos n'on ay naglakad na siya paalis.

Tinanaw ko siya hanggang sa hindi ko na siya nakikita. Napasinghap naman ako ng magsalita si Velther. "I didn't expect you to like children, considering you're always locked up in the palace." Komento niya na hindi ko napaghandaan. Tumingin ako sa kaniya at nasalubong ang mga mata niya. Napalunok naman ako at nag-isip ng maaring palusot pero nangunot ang noo ko ng mapagtanto ang sinabi niya.

"You seem to know a lot for someone who is in Danjon." Tumaas ang isang kilay ko pero hindi man lang nabago ang blanko niyang mukha.

I am aware that he is ordering someone to monitor everything happening in the Imperial Palace, regardless of its scale.

"Let's go back, we'll leave early tomorrow." Pagkasabi niya n'on ay nauna na siyang maglakad kaya sumunod naman ako.

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

Nang sumapit ang umaga ay agad naming nilisan ang tinutuluyan namin pero bago kami magtungo sa port ay nagtungo muna kami sa pampublikong kainan para mag-agahan.

Habang kumakain ay isinuot ko ang glasses at hood ng cloak na suot ko dahil nakakita kami ng isang dosenang knights na dumaan sa tapat ng kainan and they appeared to be in a rush, accompanied by one of the royal guards of the Limerence Kingdom, as indicated by their uniform and crest.

"Ayan na naman sila," rinig kong sabi ng isang matandang babaeng nasa cashier habang umiiling-iling ito.

"Hanggang ngayon ba'y hindi pa rin nila nahahanap ang Imperial Princess?" tanong naman ng dalagitang kaharap nito.

"Gano'n na nga pero may nakapagsabing nasa kaharian nating ito ang Imperial Princess kaya halos libutin na ng mga Imperial Knights ang bawat sulok ng ating kaharian." Kumunot ang noo ko nang marinig iyon.

Who could have said that I was here in the Limerence Kingdom? I made sure I was careful.

"Your Hign—Harmony, I think we need to leave this kingdom as soon as possible. There are too many of your father's knights in this kingdom, we are no longer safe here." Bulong ni Kaitlin, tumango naman ako at agad na naming inubos ang aming pagkain 'tsaka nilisan ang lugar.

But as we made our way to the port, we encountered a group of knights. I expected to pass by them without any trouble since I was wearing glasses. However, I was taken aback when one of the knights unexpectedly seized my arm. I couldn't be mistaken; I had seen him before. He turned out to be Timothy Conroid, the third son of the Emperor's aide.

Shit!

"Sandali," inalis niya ang hood sa ulo ko ngunit tumaas ang isa niyang kilay nang makita ang mukha ko.

Nakita ko namang lumapit sa akin si Velther at balak sanang ilabas ang kaniyang espada pero inilingan ko siya. "What do you need from her?" tanong niya.

Si Kaitlin naman ay nilapitan ng dalawa sa kanila at tinitigan. "Namumukhaan kita. Aren't you the missing maid in Astaria Palace?" nahigit ko ang hininga nang itanong nila 'yon.

"Ano...sa tingin ko ay nagkakamali kayo—" natigilan ako nang mas dumiin ang hawak ni Sir Conroid sa braso ko at lalo na nang ilabas niya mula bulsa niya ang maliit na box. Binitiwan niya ako at nanlaki mga mata ko nang kunin niya sa loob ng maliit na box ang putol kong buhok at itinapat sa buhok ko.

"Hmm...how did your hair match Her Highness's hair when your faces are different?" sinalubong ko ang mapanuring mga mata ni Sir Conroid at bagama't nangangamba ako ay hindi ko ipinahalata.

"Maybe it's just a coincidence? That's not impossible, right?" sagot ko na mukhang sinasang-ayunan naman niya—

"Take off the glasses you are wearing."

Or maybe not.

"Okay..." Bumaling ako kay Velther at Kaitlin 'tsaka sila tinanguan. "But before that, accept this first!" kasabay ng pagsigaw ko n'on ay dumapo ang kamao ko sa mukha niya at agad kong hinila ang braso niya't ibinalibag siya.

When I turned to Kaitlin and Velther, I noticed that they had already knocked out the knights. We quickly sprinted towards the port, but as we were running, we saw more knights chasing after us until we finally reached the port.

"Damn! Paalis na ang barko!" itinuro ko ang barkong dahan-dahan ng umaandar.

Shit! Kailangan naming maabutan ang barkong iyon!

"We will not let you escape!" napasinghap ako nang maabot ng isa sa kanila ang buhok ko at hinila ito pero nagulat naman ako ng magsidatingan ang napakaraming bata at pinigilan ang kawal sa pamamagitan ng paghawak sa iba't ibang parte ng katawan nito.

"Amari?" nakita ko na isa si Amari sa mga ito.

"Kami na bahala rito, ate!" tumango ako saka ngumiti at tumakbo na patungo sa barko.

Si Kaitlin at Velther ay kasalukuyan ng nakasakay sa barko kaya bumuwelo ako ng takbo at tumalon upang maabutan ang barko. Muntik ko nang mamiss ang barko mabuti na lamang ay inabot ni Velther ang kamay ko't hinila ako. Ngunit dahil sa lakas ng impact ay natumba ako sa ibabaw niya.

"Ah..." napakurap-kurap ako dahil sobrang lapit ng mukha namin sa isa't isa. Nabalik lang ako sa ulirat nang biglang tumikhim si Kaitlin kaya agad akong lumayo kay Velther at tumayo. "Ho! I almost didn't make it!" napakamot ako sa ulo at umiwas ng tingin nang magtama ang mga mata namin ni Velther.

What's with the atmosphere?

Lumingon na lang ako sa daungan habang palayo na nang palayo ang barko at nakita ko si Kaitlin na kumakaway kaya napangiti ako.

"She won't be punished for what she did, will she?" bigla ay kinabahan ako. Paano kung parusahan siya/sila dahil sa ginawa niyang pagtulong upang makatakas ako?

I sighed before following the two of them towards the cabin that had been reserved for us.

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

Nagising ako sa mga katok sa labas ng pinto ng cabin kung saan ako natutulog. Tumayo ako at nang buksan ay si Kaitlin iyon. "Forgive me if I disturbed your sleep, Your Highness. However, I wanted to inform you that the ship is about to land." Tumango ako at sumama sa kaniya patungo sa deck. At tama siya, malapit na ngang dumaong ang barko dahil natatanaw ko na ang capital of Guggenheim Kingdom.

The Guggenheim Kingdom is located in the southeastern part of the Astaria Empire. This kingdom is known for exporting weapons and practicing witchcraft both within and outside the empire. Guggenheim is also renowned for its skilled warriors and knights.

Ang Guggenheim ay may apat na cities. Ito ay ang Menkis, located in the west of Guggenheim and serves as the capital, housing the royalties and nobles. It is a wealthy city where the export and import of weapons and witchcraft take place. Another city in Guggenheim is Gremlins, situated in the south. It is also a prosperous city, mainly inhabited by middle-class families. Gremlins is renowned for its production of high-quality clothing and fabrics for the entire kingdom.

On the other hand, Hakiems is located in the north of Guggenheim and is the smallest city in the kingdom. It is predominantly inhabited by commoners and is known for its production of food and goods for Guggenheim. Lastly, there is Shelqome, situated in the east of Guggenheim. It is considered a dangerous city, feared by many due to the high crime rate. Shelqome is notorious for its cursed forest, which adds to its reputation.

Finally, our search for the Magic Stone begins.

TO BE CONTINUED...