“WE'RE here,” ika ko pagkarating namin sa gitna ng kagubatan kung saan na ro’n ang daan patungo sa Danjon.

Tumango lang siya at balak na sanang ma-una sa paglalakad ngunit pinigilan ko siya sa pamamagitan ng paghawak sa kaniyang braso kaya agad siyang napatingin sa akin.

“Can you give me again the bottle with the green liquid?” kumunot ang noo niya, mukhang hindi naintindihan ang sinasabi ko pero maya-maya ay napa-ah siya na parang naintindihan na niya ang ibig kong sabihin.

“I see,” aniya ’tsaka ipinatong sa lupa ang luggage na dala niya. Gawa ito sa leather at mapapansin ang kalumaan nito ngunit mukhang matibay pa rin naman kahit papaano. “Here, Your Highness.” Inabot niya sa akin ang potion na hinihingi ko na agad ko namang tinanggap.

Matapos ma-ubos ang laman ng bote ay nag salita ako. “Saan mo ba nabili ang likidong ito? I love the taste of it.”

“I made that myself, Your Highness,” tugon niya na ikinamangha ko. 

Just what else can't she do?

“Anyway, we have to go inside.” Tinuro ko ang ang kuweba na inaagusan ng waterfalls.

“Please stay here, Your Highness. I will check first if the water is safe to swim in.” Pagkasabi niya n’on ay lumusong siya sa tubig.

Maya-maya pa'y umahon na siya tanda na safe naman ang lugar. Tumango lang kami sa isa't isa ’tsaka na kami lumangoy sa tubig hanggang sa makarating kami sa waterfalls. Nag-angat ako ng tingin sa bumabagsak na tubig, habang nakapikit ay kinapa ko ang kuweba sa likod nito ngunit agad akong napa-atras at nagmulat ng mga mata dahil pantay na lupa ang nakapa ko’t walang kuweba na pwede naming daanan.

“This is impossible—paanong nawala ang kuweba rito?” kunot-noong tanong ko sa sarili. Yumuko ako at inisip ng mabuti kung saan nga ba sa IOTT ang daan patungo sa Danjon but even if I turn my mind over and over again I can't be wrong in what I remember. Sa likod talaga ng waterfalls na ito na ro’n ang tamang daan.

Napasinghap naman ako sa biglaang pagsulpot ni Kaitlin sa harapan ko. “I have spotted an underwater cave. Is that what you are looking for, Your Highness?” kumunot ulit ang noo ko dahil sa sinabi niya.

What? The location of the cave has changed? But how did this happen?

Hanggang sa makarating kami sa kuweba na nasa ilalim nga ng tubig at makapasok dito ay laman pa rin ng isip ko ang katanungan kung paano nabago ang lokasyon ng lagusan. Hindi ko lubos maisip kung posible ba ang pagbabagong ito dahil sa lahat ng pwedeng mabago ito ang hindi ko inisip na magbabago mula ng maging ako si Harmony. O ’di kaya’y may nakatagong kwento sa likod ng Inheritors of the Throne? Kwentong hindi nakasulat dito?

Napa-iling ako at inalis muna sa ’king isipan ang mga katanungang iyon. Kaitlin and I halted our swimming when we noticed an unusual water current at the end of the cave. Its movement resembled that of a fast-spinning tornado. “Sa tingin ko nakarating na tayo.”

We nodded to each other and held hands as we waded through the strange flow of water. I closed my eyes as the somewhat painful water cascaded over my skin, feeling the peculiar energy that surrounded it. When the pain subsided, I cautiously opened my eyes, only to be taken aback by the astonishing sight that unfolded before me in my surroundings.

“Ito na ba ang...ang Labyrinth?” mahinang bulong ko sa ’king sarili habang naka-awang ang mga labing nakatingin sa mataas na floor ng Danjon. From the outside, it appears to be an ordinary mountain, but the only distinction is its extraordinary height. As Kaitlin and I stood there, I could already sense the looming horror of the Labyrinth, na para bang gusto ko ng umatras—no.

This is not the right time for me to live in fear. I have gone through worse things in my past life to be afraid of something that I have not yet encountered.

Umiling-iling ako ’tsaka kinuyom ang aking mga palad.
“Let's start walking.” Naglakad na may determinasyon na harapin ang ano mang nilalang na sasalubong sa amin.

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

“Huff huff huff...damn, we finally arrived,” hinihingal na sabi ko. Tumayo ako ng maayos at tumingin kay Kaitlin para lang mangunot ang noo dahil hindi man lang siya napagod sa isang araw na paglalakad namin. Yes, a day has passed since we arrived here. I didn't expect it to take us this long because, at first glance, the exact location of the danjon doesn't seem too far. However, as we were walking yesterday, I noticed that with each step we took, Danjon appeared to be moving farther away. This is likely the reason it took us a whole day to reach our destination.

Nag-angat ako ng tingin sa Danjon, nasa paanan na kami nito. Mas mukha palang mataas kapag nandito kami sa posisyong ito. Ibinalik ko ulit ang mga mata kay Kaitlin, tahimik lang siya at walang kahit na anong ekspresyon sa mukha. Mula kahapon ay tahimik na siya, ni isang salita ay wala siyang pinakawalan. Pakiramdam ko nga’y hindi ko siya kasama kaya nagtataka ako sa inaasta niya. I'm aware that she's quiet, but the moment I'm with her, somehow she's talking, so I'm really surprised by her now. Because from the moment our feet set foot here, something seemed strange about her, I feel that something is bothering her. At gustuhin ko mang magtanong ay hindi ko magawa dahil hindi rin naman siya nagtatanong kung bakit at anong pakay namin dito sa Danjon.

Humugot ako ng malalim na hininga saka pinakawalan.
“Let's go in.” Tumango lang siya at matapos n’on nag-umpisa na kaming pumasok.

Habang papasok kami ay mas nakararamdam ako ng kakaiba, mas malala kaysa kahapon. The walls and floors of this Danjon are made of stone and adorned with ancient ruins and symbols. This Danjon is also known for its many traps and dangerous creatures that roam its halls, making it a treacherous place for intruders. The lighting is dim, creating a mysterious and eerie atmosphere kaya hindi ko rin mapigilang mangilabot habang tinatahak namin ang loob.

Based on IOTT as the Monster's Slayers descend deeper into this dungeon, they encounter various monsters and traps, which make their journey more perilous. The higher levels of this Danjon are more dangerous, and the monsters become stronger and more aggressive, posing a severe threat to the adventurers' lives. Sa tingin ko ay pangatlong palapag pa lang ang grupo ng fl, ’yon ang natatandaan ko.

Habang naglalakad ay pinagmamasdan kong mabuti ang bawat sulok nito. This Danjon's interior is also home to various hidden rooms, secret passages, and treasure troves, which the adventurers/Monster's Slayers can discover by solving puzzles and defeating monsters. It is also depicted as a sprawling, dark and ominous maze that is filled with danger and adventure. The levels of the Danjon are characterized by different environments, such as forests, caves, and ruins, each with its own unique challenges and monsters.

Until we reached the first and third floors, we didn't encounter a single monster. The hallway was clean, and it must be because of Flavius' group. I suddenly thought that it is not unlikely for our paths to cross again, especially with the female lead. At kapag naiisip ko ’yon, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

Huminto sa paglalakad si Kaitlin kaya napahinto rin ako. Pumikit siya at mays-maya lamang ay nangunot ang noo ko dahil sa biglaang pag kuyom ng kaniyang mga palad. “Hey—” magsasalita palang sana ako pero bigla siyang tumakbo. Tumakbo rin ako para sundan siya, mukha siyang natataranta na nagagalit. Hindi ko maintindihan. I can't really read her.

“Sandali...” natigilan ako nang ma-realize na nasa pang-apat na palapag na kami at nagulat sa nakita. Kaitlin stabbed people one by one and their lifeless bodies were scattered on the floor. Puno ng dugo ang suot ni Kaitlin maging ang mukha niya ay may bahid na rin ng dugo, mapapansin din ang matinding galit na nararamdaman niya ngayon dahil sa mararahas na pag-atake niya sa mga Monster's Slayers.

I don't know what to do. I don't know if I should help her or just let her end people's lives. I blinked, not expecting to see Kaitlin in this situation. I can't find any flaw in her calmness and coldness. She suddenly changed, like an animal suddenly running wild. Napuno ng sigawan at daing ang bawat sulok palapag na ito hanggang sa tumahimik nang matapos na ni Kaitlin ang buhay ng mga tao. Hinihingal na napaluhod siya at agad naman akong lumapit sa kaniya.

“Y-Your Highness,” ika niya nang maramdaman ang paglapit ko. Hindi siya humarap sa akin at napansin ko ang panginginig ng buong katawan niya habang nakatingin siya sa mga palad niyang puno ng dugo. Ibinaling niya ang paningin sa mga taong pinaslang niya at lumaylay ang kaniyang balikat ng yumuko siya. “Patawad kung nakita mo ako sa ganitong sitwasyon, Kamahalan.” Pabulong lang niyang binitiwan ang mga katagang iyon na para bang nahihiya siya na nakita ko siya sa marahas na paraan.

“I don't understand what made you want to kill them. Is it because of what they did to the slimes? But they're just monsters, and they're only doing it for the diamonds and crystals they receive when they kill the monsters—for their families—”

“But because of what people like them do, a family can be destroyed. And you don't understand that because you are human!” Napa-awang ang labi ko’t napa-atras dahil sa biglaan niyang pagsigaw.

What does she mean? Why do I feel like she's siding with the monsters here in Danjon?

Tumayo siya at humarap sa ’kin. May kung ano sa mga mata niya na nindi ko maipaliwanag. “Please forgive me for yelling at you, Your Highness.” Yumuko siya at bumalik na sa pagiging kalmado.

“Forget it, I won't ask anymore. I know you have a reason, and I know that one day you will tell me everything when you are ready. So, I won't force you to tell me what you know.” Puno man ako ng katanungan ay mas pipiliin ko na lang muna ang maghintay.

Akala ko ay maayos na ang lahat ngunit na-alarma kami ni Kaitlin ng biglang sumulpot ang mga Monster's Slayers. Marami sila at sa tingin ko’y ibang grupo. Kaitlin and I found ourselves surrounded by them, so I immediately pulled out my sword and held onto it tightly. Kaitlin and I are currently back-to-back, waiting for their attack.

“Sino kayo? At bakit niyo pinatay ang aming mga kasama?” isa sa kanila ang nag tanong habang nakatutok lahat sa amin ang kanilang mga sandata.

“Your Highness, when I see an opportunity, I will give you the signal to run and save yourself,” bulong ni Kaitlin na ikina-kunot ng noo ko.

“Are you telling me that you're going to sacrifice your life?”

“That's my duty, isn't it, Your Highness?” na-igulong ko ang mga mata dahil sa tugon niyang iyon.

“It's too early for that, so whether you want it or not, I will fight with you!” When I saw that a sword was about to hit me, I immediately blocked it with the sword I was holding. I then kicked the man in the knee, causing him to fall down. Taking advantage of the situation, I stabbed him in the chest. Nang lumingon ako kay Kaitlin ay kasalukuyan na rin siyang nakikipaglaban.

Tumayo ako ng tuwid ’tsaka nagpakawala ng malalim na buntong-hininga. “It seems that I won't be able to avoid staining these hands with blood.” Matapos kong sabihin iyon ay sumugod na rin ako para umatake sa kanila.

Ngunit pasugod palang ako nang biglang yumanig ang lupa kaya lahat kami ay natigilan at natumba. I thrust the sword into the ground and gripped it tightly as the ground shook violently and incessantly.

What the heck is going on?!

“What is happening? Why is the ground shaking?” tanong ng ilan sa kanila. Luminga-linga naman ako para hanapin si Kaitlin at nang makita ay napangiwi ako dahil ang layo namin sa isa't isa.

Maya-maya pa ay bigla na lang tumigil ang pagyanig ng lupa, makakahinga na sana ako ng maluwag ngunit nagulat na lang ako sa biglaang pagsulpot na mga dambuhalang halimaw mula sa limang palapag.

“Ahhhh! Tulong!” nanlalaking matang napatingin ako sa isang lalaking hawa ng halimaw na iyon. Napalunok ako ng laway nang makilala kung anong klaseng nilalang ’yon.

Is that a Minotaur? But we are only on the fourth floor, and the Minotaur is supposed to be on the sixth floor. So how is it possible for the Minotaur to be here on the fourth floor?

“Damn! Hindi ko na naintindihan ang mga nangyayari.” Hindi ko na napigilang isa-wika iyon dahil talaga namang magulo na. Hindi ito ang dapat na mangyari, wala ito sa libro.

The Minotaur is a legendary creature with the body of a human and the head of a bull. In IOTT, the Minotaur is often depicted as a powerful and aggressive monster that can easily overpower its opponents with its brute strength and sharp horns. It is found guarding treasure or important locations within the Danjon na siyang nasa pang anim na palapag at ang lugar malapit sa Dark King.

Nagtakbuhan ang ilan sa mga Monster's Slayers at ang iba naman ay mas piniling lumaban. Tatlo lang ang Minotaur na kasalukuyang na rito ngunit masyad pa rin silang malakas at dehado pa rin ang mga Monster's Slayers. Marami na rin ang namatay pero ni isa man lang sa Minotaur ay hindi pa rin napupuruhan ng mga Monster's Slayers. They don't seem to be skilled. Muli naman akong bumaling ng tingin kay Kaitlin ngunit hindi ko na siya mahanap dahil sa nagkakagulong mga tao.

Tumayo ako at hinugot ang espada pero masyadong napalalim ang pagkakabaon nito kaya hindi ko matanggal, nakagat ko ang labi at muli itong hinila. Things happened quickly, and I was stunned when I felt the Minotaur behind me, lumingon ako rito para lang manlaki ang mga mata dahil kitang-kita ko ang dambuhalang kamay nito na tatama na sa akin, but in an instant, a person wearing a black cape suddenly appeared. I don't know how it happened, but I found myself in his arms as he flew away. The wind blew so hard that I held onto him tightly. While we were still in the air, I noticed the different colors of his two pairs of eyes. As our gazes met, I felt a surge of electricity, as if it was engulfing me. The surroundings suddenly turned quiet and dark, yet I could still see his face clearly, which had intrigued me.

“Melody?” My eyebrows met when that name came out of his mouth, and what surprised me the most was the longing I could see in his eyes.

Kasabay ng pagtapak ng mga paa niya sa lupa ay parehas kaming nagulat ng bigkasin ko ang mga katagang,“You...you know my mother?”

TO BE CONTINUED...