WALANG kahit na anong tinig mula sa pagitan namin ni Kaitlin ang maririnig habang tinatahak namin ang daan sa masukal na gubat. We are currently here in the forbidden forest of the Limerence Kingdom, known as the Mossy Forest.

Here in the kingdom of Limerence, there are six district. The first is the Springfield Magic Tower, where mages study. It is a high-level learning institute where only talented and skilled mages can become successful graduates. The second is the Mossy Forest, which is a forbidden area in the Limerence Kingdom. This forest is dangerous, and there are rumors that anyone who enters it never comes back kaya ito naging forbidden. Pangatlo naman ay ang White Bridge, in the seventh installment, there is a mysterious bridge that only the female lead and powerful mages are capable of passing through. The fourth location is Elderville Village, which is quite far from Limerence town pero sa lugar na ito naninirahan ang halos lahat ng mamamayan ng Limerence. Pang lima naman ay sa Ark Ville, a vast field for battle and interesting games in this kingdom, while Limerence town serves as the center of the Limerence Kingdom. At the top of Limerence town stands the castle of Limerence.

At kung bakit kami na rito sa Mossy forest? Ay dahil dito lang naman matatagpuan ang kaisa-isang lagusan patungo sa Danjon. Sa gitna ng Mossy forest ay ang napakagandang waterfalls at sa likod ng dumadaloy na tubig nito ay mayroong kuweba na siyang paraan upang marating ang Danjon. Kung bakit dito ang daan patungo roon ay hindi ko alam pero ang tanging alam ko lang ay tanging ang mga Monster's Slayers o Adventurers lang ang nakakaalam ng lagusang ito.

Napatingin ako kay Kaitlin na walang imik habang naglalakad. Nasa likuran niya ako. Humugot ako ng malalim na hininga at pinakawalan ito 'tsaka muling naalala ang nangyari kagabi.

"If so, what are you? Who are you really?!" Hindi ko na napigilang mapasigaw dahil sa gulat. Tumayo siya at bumuntong-hininga.

"Forgive me if I haven't told you, but until now, I still can't reveal what I am." Yumuko siya.

"Pero bakit? Bakit hindi mo masabi? Pinagloloko mo ba ako? You swore loyalty to me, but how can I trust you completely if you are hiding something from me?" Kumuyom ang mga palad ko at napansin kong napatingin siya rito.

Lumapit siya't lumuhod sa harapan ko kaya napatakip labi ako. "I will accept whatever punishment Your Highness imposes on me. However, I still cannot reveal my identity or share what I know because I made a promise to your mother. I vowed to disclose everything I know only when the right time arrives." Puno ng determinasyon ang kaniyang mga mata kahit pa walang emosyong mababakas sa kaniyang mukha.

The way she said that, there is no doubt that she truly respects and owes Harmony's mother a lot.

Ngumiti ako at ipinatong ang kanang kamay sa ulo niya at mahinang tinapik-tapik ito habang kasalukuyan pa rin siyang nakaluhod at nakayuko. "I understand." I said, so she looked up at me. Tumayo siya at lumapit sa bata't akmang buburahin ang memorya nito pero pinigilan ko siya sa pamamagitan ng paghawak sa kaniyang braso.

Nagtatakang tingin ang ibinigay niya sa akin. "You don't have to erase her memory."

"But—if that's what you want, Your Highness." Yumuko siya at lumayo sa bata.

Umupo ako 'tsaka hinawakan sa pisngi ang batang babae. Ginawaran ko siya ng isang matamis na ngiti kaya lumawak ang ngiti sa kaniyang labi. "You can surely keep what happened today a secret from anyone, right?" sunod-sunod itong tumango.

"Pangako po!" masiglang tugon niya.

"Alright," tumayo ako at hinarap si Kaitlin, "let's go back to the Inn." Tango lang ang tugon niya at naglakad na kami paalis sa masikip na eskinita.

Nakakailang hakbang pa lamang ako nang tumigil ako at hinarap muli ang bata. "Masama ang magnakaw kaya 'wag na 'wag mo ng uulitin iyon, nagkakaintindihan ba tayo?" yumuko siya na para bang nahihiya kaya hindi siya nakasagot.

Humugot ako ng malalim na hininga at pinakawalan ito. "I know that if you don't steal, you will starve to death. However, living by doing wrong is worse than starving to death. Bata ka pa kaya itigil mo na ang ganiyang gawain habang maaga pa, sa halip magpakita ka ng kabutihan sa kapwa mo dahil ang mabuting bata," saglit akong tumigil sa pagsasalita saka tumalikod at kinuha mula sa bulsa ko ang maliit na gintong nababalot ng tela, "binibigyan ng biyaya at ipinagpapala." Kasabay ng pagsabi ko n'on ay ang pagharap at paghagis ko sa kaniya ng ginto na saktong nasalo naman niya.

Nanlaki ang mga mata niya nang buksan ang tela at gulat na bumaling ng tingin sa akin.

"Let's meet again right here, okay?" bago ako tumalikod at maglakad ay kita ko ang saya sa mukha niya.

"Maraming-maraming salamat po!" rinig kong sigaw niya habang palayo na kami.

"I don't expect you to be fond of children." Ikinangiti ko lang ang komento ni Kaitlin 'tsaka tumingala sa madilim na kalangitan habang naglalakad pabalik sa Inn.

Napailing-iling na lamang ako matapos maalala ang pangyayaring iyon.

Some time passed, and we were almost in the middle of the forest when I suddenly stopped. My lips parted, and I clutched my chest because of the strange feeling I was experiencing at that moment.

"Is there a problem, Your Highness?" tanong ni Kaitlin na tumigil na rin sa paglalakad. Lumapit siya sa akin at nasalubong ko ang nag-aalala niyang mga mata.

"I don't know, but I feel strange, as if unfamiliar to me. It's like this feeling is pulling me in a certain direction." Kumunot ang noo niya sa sinabi ko.

Sa huli'y nagdesisyon kaming sundan ang direksyon ng pakiramdam na 'yon at dinala naman kami nito sa parte ng gubat kung saan may isang babaeng nakatayo at napapalibutan ng mga nakablack cloak. Hindi sila ordinaryong tao dahil mula dito sa pinagtataguan namin ni Kaitlin ay ramdam na ramdam ko ang mabigat nilang presensya.

Just who the hell are they?

Nagtitigan ang mga ito at isa sa kanila ay may binigkas na mga katagang hindi ko maintindihan hanggang sa bigla'y napuluputan ng berdeng tila sapot ang babaeng nasa gitna nila.

"Myrtle Avant!" nanlaki ang mga mata ko nang marinig 'yon.

Is the Myrtle Avant in front of me the same Myrtle Avant I know? No way!

Pinakatitigan ko siya. She looks innocent, but based on her posture, she also exudes a sense of coolness. Her skin is porcelain, with a piercing nose and plump lips. Her smokey emerald eyes and round, small face shape add to her allure. Her hair is long with wavy ends and features green highlights in some strands. Naka-suot siya ng green cloak na hindi pangkaraniwang.

"Siya nga...she is indeed Myrtle Avant, the protagonist of the seventh installment of the Astaria Series titled Her Lost Identity!" Agad akong napatakip sa labi dahil hindi ko namalayang na-isigaw ko pala iyon. Pero huli na dahil na-agaw namin ang atensyon nila.

"You know her?" kunot-noong tanong ni Kaitlin kaya nakagat ko ang pang ibabang labi.

"Who are you?! What are you doing here?!" sabay kaming napatingin ni Kaitlin sa mga nakablack cloak ng sumigaw ito.

Lumabas ako sa pinagtataguan namin at matapang na hinarap sila. "Shouldn't I be the one asking that? Who are you, and what do you need from Myrtle Avant?" pinaningkitan ko sila at bagamat taklob ang kanilang mga mukha ay napansin ko ang bahagyang paninigas nila sa kanilang kinatatayuan.

Because I stole their attention, Myrtle was able to escape from the web wrapped around her body. At the same time as the enemies unleashed their attack on me, Myrtle attacked them from behind.

"Kaitlin, now!" sigaw ko na ikinatango lang niya at sumugod sa mga kalaban. Sumunod ako sa kaniya.

Sampu lang sila pero kahit na gano'n ramdam kong hindi sila basta-basta dahil alam ko sa unang kita ko palang sa kanila na hindi biro ang naging experience nila sa training para maging ganito sila kagaling sa pakikipaglaban.

I grabbed the arm of one of them and twisted it, then elbowed him with my left elbow. After that, I pulled his arm and flipped him over. As someone attacked me with a punch, I countered with a strong punch to his stomach. Then, I hit my knee on his chin, causing blood to spurt out of his mouth and making him lose consciousness. Gumulong naman ako palayo mula sa p’westo ko nang makitang may bombang lumilipad sa ere ang patungo sa aking pwesto.

"That prick!" sigaw ko matapos makitang lumikha ang atakeng iyon ng malakas na pagsabog at pagkasira ng kalupaan.

Hinanap ko kung saan galing ang atakeng iyon pero hindi ko siya makita hanggang sa nakita ko ang flying bomb na patungo sa pwesto ni Myrtle. Kumunot ang noo ko nang mapansing abala si Myrtle sa kaharap niya kaya hindi niya pansin ang atakeng iyon.

Oh no! If it hits her, her body will surely be mangled or worse, torn to pieces!

Tumakbo ako. Tumakbo ako patungo sa kaniya kahit na alam kong imposibleng makarating agad ako sa kaniyang puwesto. Pumikit ako't mas binilisan ang takbo hanggang sa makarating na nga ako sa kaniya ngunit huli na dahil kasabay ng paghawak ko sa kamay niya upang sana'y hilahin siya paalis ay ang pag tama sa amin ng bomba kaya napapikit na lang ako ngunit makalipas ng ilang segundo ay nagtaka ako dahil wala akong naramdaman sakit. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at bumungad sa akin ang mausok na paligid. Unti-unti'y nawala ang usok at gulat ay bumakas sa mukha ko dahil nasa loob kami ng isang malaking white cube.

"A-ano 'to?" napatingin ako kay Myrtle ng sabihin niya 'yon kaya kumunot ang noo ko.

Did she not make this cube? If not her, then who?

Sa kabila ng pagkalito ko ay biglang sumulpot si Kaitlin, ang cube ay kasalukuyan ng wala. Naisip ko na lang na baka si Kaitlin ang gumawa ng cube na 'yon kaya ipinagsawalang bahala ko na lang.

"Your Highness," sinuri ko si Kaitlin at napansin ko ang duguan niyang mga kamay habang hawak ang espada niya. Mga dugong natitiyak kong hindi sa kaniya kun'di sa mga kalaban dahil wala man lang siyang kahit katiting na galos—ni hindi nga siya pinagpawisan man lang. Mukhang siya ang tumalo sa mga natirang kalaban.

Lumapit siya kay Myrtle at balak sanang alisin ang alaala nito sa pangyayari ngayon pero inilingan ko si Kaitlin kaya natigilan siya. "Forgive me if I seem overbearing, but I must erase your existence from her memory."

"I understand, but I have trust on her." Tugon ko sa sinabi niya ngunit sa pabulong na paraan. Tumango na lamang siya saka bumuntong-hininga. Nagtungo siya sa likuran ko at sabay naming hinarap si Myrtle.

"Myrtle Avant, am I right?" tanong ko, nagtatakang tumango naman siya.

"Salamat pero bakit mo 'ko tinulungan mula sa mga iyon?"

Napangiti ako. Tama, bakit ko nga pala siya tinulungan? As far as I remember, I was not like this. I often didn't care...but maybe it's part of the new life I long for. "I understand that my help may be doubted, especially since you don't know me. But, helping those in danger is something I consider an achievement and a form of self-improvement." Nakangiti ko pa ring tugon. Ngayon lang ako nakangiti ng ganito sa buong buhay ko at ang sarap sa pakiramdam.

"At, bakit mo ako kilala? Your face looks new to me." wika niya na may bahid ng pagtataka.

Naging blanko ang ekspresyon ng mukha ko. "I like your attitude but," lumapit ako sa kaniya at itinapat ang aking labi sa kaniyang tainga't bumulong, "that curiosity of yours will bring you into danger." Matapos kong i-bulong 'yon ay lumayo ako at napansin ko ang maliliit na pawis na namuo sa kaniyang noo.

Bumuntong-hininga ako 'tsaka pumikit at ng mag mulat ng mga mata ay muli akong nagsalita. "It is no longer important how and why I know you because what matters right now is that you are safe."

Ngumiti siya ng malapad habang nakatingin sa amin. "Thank you for helping me and well, for saving me. Utang na loob ko sa inyo ang pagligtas ng buhay ko. Salamat talaga, baka napatay na ako ng mga 'yon kung hindi pa kayo dumating."

"I don't just accept thanks, my dear." Natigilan siya dahil sa sinabi ko at nawala ang ngiti sa labi. Napangisi ako dahil do'n.

"A-Ah, gano'n ba? Ano ba'ng gusto mong kapalit? Kahit ano, sabihin mo lang at gagawin ko," sabi niya.

"Simple lang naman. Make me an artificial magic weapon." I simply said those words but deep inside me, I feel excitement dahil simula ng mabasa ko ang 'Her Lost Identity' ng pang pitong installment ng Astaria Series ay namangha na ako sa masterpiece na iyon ni Myrtle.

"Artificial magic weapon? Paano mo nalamang gumagawa ako n'on eh hindi ko pa 'yon gaanong nakabisado?" bakas sa mukha niya ang gulat at pagtataka.

Natigilan ako sa sagot niya at nagbukas sara ang labi.

Shit! Hindi ka nag-iisip ng tama! How is it now? How should I answer her question? I feel trapped with no way out.

Tumikhim ako, bagama't hindi alam kung paano lulusutan ang pagkakamaling nasabi ko ay pinanatili kong kalmado ang sarili. "If you really want to know, I will tell you when you finish doing what I ask. It is an artificially crafted magic weapon that resembles an ordinary flute."

She took a deep breath and spoke. "Hindi ko pa gaanong nakabisado kung paano 'yan gagawin. Papaano kung hindi ko talaga 'yan magagawa? Papaano kung may magawa akong mali? Hindi pa ako sigurado kung magagawa ko ba 'yan ng maayos," nanghihinang saad niya.

Nangunot ang noo ko. Nag taka kung paanong hindi niya alam? According to what I read she was the original inventor of this type of weapon that's why—maybe because she's just starting out?

Nakayuko siya at mahigpit na pinagsaklop ang kaniyang mga palad na para bang malalim ang kaniyang iniisip. Pansin ko rin ang pagiging balisa niya.

I put my right palm on her shoulder, causing her to snap back to her senses and slowly look up at me. "I believe in you," ngumiti ako at umawang naman ang kaniyang labi. "Don't dwell on things that will lower your self-confidence. Normal ang makaramdam ng takot at pag-aalinlangan pero hindi dahil normal ay hahayaan mo ng lamunin ka nito, trying something you think you can't do is a person's most unique ability. And I believe and trust in your ability, Myrtle Avant." Lumawak ang ngiti sa labi ko to the point na pikit na ang mga mata ko. Dahan-dahan kong tinapik-tapik ang balikat niya.

"Salamat sa tiwala ngunit pwede mo ba akong bigyan ng sapat na oras para magawa ko ang ipinapagawa mo sa 'kin? Hindi ko pa talaga kasi kabisado ang dapat na gagawin tungkol sa paggawa ng mga ganoon, kailangan ko ng matinding paghahanda. Wala rin kasi akong dalang sangkap o kung ano pa mang kagamitan ang kailangan para sa paggawa ng ipinapagawa mo sa 'kin. Pwede ba?" umaasang tanong niya.

"Sure, I'm not rushing you anyway. Let's meet in Limerence town after two weeks, at the center where the fountain is." Pagkatapos kong sabihin iyon ay lumapit sa akin si Kaitlin at bumulong na kailangan na naming umalis. Tumango naman ako at muling hinarap si Myrtle.

"So it's settled. Kinakailangan na naming umalis ngayon," yumuko ako't matapos ay tumalikod na. "Until we meet again, treasure of the Kingdom of Limerence." Dagdag ko pa habang nakangisi't naglalakad na paalis. Pa-tukoy ko sa 'treasure of the Limerence Kingdom' ay ang pagiging prinsesa niya.

I can tell that she doesn't know anything about her true identity just based on the way she talks. There is a noticeable lack of respect, and I didn't even see the slightest bit of elegance that would prove she is a princess. According to the plot of 'Her Lost Identity,' Myrtle Avant is a princess and an heiress in the kingdom of Limerence. She was born and raised by her parents, King Orpheus Avant and Queen Myrrisa Avant. Kilala ang Limerence sa mga mahiwagang spell nito, mayroon din silang lugar para sa mga pagsasanay upang turuan ang mga tao kung paano maging isang salamangkero maliban sa mga royal-blooded kaya naman pinagbabawalan si Myrtle Avant na mag-aral ng salamangka.

But then, an unexpected day arrived when the princess was reported missing. Meanwhile, Myrtle Avant found herself in the Springfield Magic Tower, a place for aspiring mages. It was there that she encountered the Villainess and the Male Lead. With their paths intertwined, a series of events unfolded. However, betrayal struck when Myrtle's friend, Vanellope Fasade, turned against her, ensuring that her memories would fade away completely. As Myrtle Avant lost all recollection of her past, she began to question her own identity. With the support of a man she fell in love with, she embarked on a quest to discover her true self. Unbeknownst to her, Vanellope Fasade became aware of this and plotted to have Myrtle Avant killed. Just as Myrtle Avant finally unraveled the truth about her identity and found love, she fell into a deep slumber, teetering on the brink of death.

How tragic. Yes, the ending of the seventh installment of the Astaria Series is indeed tragic. Halos lahat naman ng akda ni RC Astralia ay tragic kaya hindi na nakapagtataka iyon. Siguro bitter sa buhay ang author na 'yon kaya ang hilig niyang pumatay ng bida.

Napa-iling na lang ako at bago tuluyang umalis ay bumaling ako ng tingin kay Myrtle na kasalukuyan na ring naglalakad paalis. Nang hindi ko na siya matanaw ay ibinalik ko na ang paningin sa harapan.

✧˖*°࿐✧˖*°࿐✧˖*°࿐✧˖*°࿐✧˖*°࿐✧˖*°࿐✧˖*°࿐✧˖*°࿐
Watsup my dear Warriors!
Belated Happy New Year! How did you celebrate the new year? Hope you enjoy with your family.

Anyway, I'm sorry if my update took so long, I worked with the author of Myrtle Avant's installment, so it took a while. Yes, you read it right. In this chapter sha_nel and I wrote it, though only in the part of Harmony and Myrtle's encounter. We both worked together to finish this chapter successfully, so thank you very much for your cooperation beh!

This is the first crossover between Imperial Princess Harmony and Royal Princess Myrtle, and stay tuned for their next meeting! Did you like their encounter? If yes, please comment and I'm also open for ideas and suggestions.

If you are curious about Myrtle Avant, feel free to read her story as well! Love lots. (⁠◕⁠દ⁠◕⁠)