KINAUMAGAHAN ay maaga akong umalis sa Gwavynette's Manor suot ang commoner clothes para mag tungo sa Carson El Centre dahil na ro'n ang sakayan ng barko patungo sa ibang kaharian.

Napagdesisyunan kong mag tungo sa Limerence Kingdom dahil ito lang ang nag-iisang daan patungo sa Danjon.

Pumikit ako't bumuntong-hininga 'tsaka mabilis na hinugot ang kapares ng paired dagger at ihinagis ito ilang metro mula sa pwesto ko ngunit kasing bilis ng hangin na umilag ang babaeng naka-hood kaya bumaon sa puno ang dagger. Hinugot ko ang espada na nasa tagiliran ko at tumakbo para atakihin ito pero agad niyang hinugot ang kaniyang espada upang salagin ang atake ko. Bahagya siyang napa-atras dahil pwersahan kong pagtulak ngunit kasalukuyan pa ring magkadikit ang espada namin.

Tanging ang labi at ilong lamang niya ang nakikita ko dahil taklob ng hood ang kaniyang mga mata. "Tell me, sino sa dalawang naka-upo sa trono ang nagpadala sa 'yo rito?" sa halip na sagutin ang tanong ko ay buong lakas niya akong tinulak kaya napa-atras ako.

Balak niya na sanang tumakas pero hindi ko iyon hahayaang mangyari kaya tumapak ako sa batong malaki saka bumuwelo ng talon hanggang sa makarating ako sa harapan niya kaya natigilan siya. Sinipa ko ang espada niya kaya tumalsik ito sa malayong bahagi at bumaon sa lupa, agad kong itinutok sa kaniya ang espadang hawak at binigyan siya ng seryosong tingin. "Which of the two majesties gave you the command to tail me? Which one is it, the Emperor or the Empress?" sa kabila ng nakatutok na patalim sa kaniya ay hindi man lamang siya natinag.

"Who are you?" Malabo na ang Emperor ang nagpadala sa kaniya dahil kung oo, kasama sana niya ang mga kawal. "Ang Empress ba ang nag-utos para sundan ako?! Answer me!"

"Yes, Your Highness," she replied politely and slowly lowered her hood, "not the current but the former one."

"What do you mean?" Nanlaki bigla ang mga mata ko.

Could it be...Melody? No, impossible.

"Tama ang iniisip mo, Your Highness—"

"No, that's impossible! My mother has been dead for a long time, so how is she sending you? Do you think I will believe you? What proof do you have then?" Sa halip na sumagot ay ipinagtaka ko ang kaniyang ginawa. Yumuko siya't inabot sa akin ang puting handkerchief.

"Why are you giving me that all of a sudden?" As I lowered my sword, she straightened up. She sighed and placed the cloth in my right palm.

With a frown, I unwrapped it and was shocked at what was sewn into it. Isang sulat.

No matter how dark the sky is or how dark it is around you. Always remember that you are the light that will bring light amid eternal darkness.

I love you, my very bright and shining star.

Natinag ako sa kinatatayuan dahil sa nabasa at napahawak ako sa dibdib dahil sa biglaang paninikip ng dibdib. Umawang ang labi ko nang mas tumindi ang kirot dahilan upang matumba ako sa kinatatayuan.

"Your Highness!" Ang narinig kong sigaw mula sa kaniya matapos kong mapansin ang liwanag sa loob ng damit ko sa bandang dibdib at kahit nakararamdam ng matinding sakit ay marahas kong pinunit ang manipis na tela ng suot kong damit sa may bandang neckline.

When my two eyes beheld the purple luminescence on my flesh, the pain was replaced by confusion. Kinuskos ko ito't nagbabakasakaling maalis ngunit tila para itong nasa loob ng dibdib ko. "Ackk—" sisigaw pa sana ako ng malakas ngunit namalayan ko na lang na nasa tabi ko na ang babae't agad na tinakpan ang bibig ko.

"Calm down, Your Highness." Kasabay ng pagsabi niya n'on ay ang pag tapat niya ng hintuturo sa 'king noo at matapos n'on unti-unting sumara ang talukip ng mga mata ko.

༻༺ ༻✧༺ ༻༺

When I opened my eyes, I frowned since I was no longer in the forest, and I stood up and looked for my sword. When I saw the paired dagger and sword, as well as my belongings, under the bed, I exhaled a sigh of relief. I looked around and discovered that I was in a small and cramped room with only a bed, a table, a chair, and a rudimentary chimney.

Where have I been?

Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ang nangyari kanina. Muli kong tiningnan ang dibdib at wala na ang liwanag mula rito.

What happened to me earlier? What exactly is that light? What caused my chest to hurt so suddenly earlier?

Bumaling ako ng tingin sa pinto ng bumukas ito. "You're awake."

"Where are we?" bungad kong tanong sa kaniya.

"We're staying at one of Carson El Centre's inns, Your Highness." Tumangu-tango ako.

"Talaga bang ang ina ko ang nagpadala sa 'yo? But how?" Bumuntong-hininga siya bago tuluyang pumasok at sinara ang pinto. Lumapit siya sa akin at yumuko bilang tanda ng paggalang.

"I know it's difficult to believe, but before your mother died, she entrusted me with keeping an eye on you, protecting you, and ensuring your safety at all times. I have always watched over you and kept you safe from danger's path from the palace." Habang binibigkas niya ang mga katagang iyon ay napakalamig ng kaniyang paraan ng pananalita.

Wait? Does this mean she is the reason I survived the dangers that nearly killed me in the Palace?

"Don't tell me you're the one who saved my life when the flower base nearly fell on my head." Tumango siya. My eyes widened as I remembered the arrow that had struck the knight the day before when I was fleeing. "Ikaw rin 'yong pumana sa kabalyero? Muli siyang tumango.

Hindi ako makapaniwala na may kakampi at handa akong iligtas sa mundong ito. Pero misteryo para sa akin ang katauhan niya dahil hindi nakasaad sa IOTT ang tungkol sa kaniya at sa part na ibinilin ni Melody ang anak niya sa babaeng ito. She is an unknown character.

I stared at her and realized she was younger than me based on her face. She was probably only nineteen or twenty years old. She has brown shoulder-length hair with tiny bangs that reach above her brows, rounded brows, and bronze deep-set eyes. Her nose is pointed, and she has a thin nude lip. Sa lower side part of her eyes naman ay mayroong maliit na nunal at medyo mataas siya sa akin ng dalawang pulgada. "Ahem!" Pag-agaw ko sa atensyon niya matapos kong mapag-aralan ang kaniyang mukha.

Saglit siyang huminto sa paghahain ng pagkain sa lamesa at tumayo ng tuwid sabay baling ng tingin sa akin. "Your Highness?"

"So...what brought you and my mother together? What family do you come from? And why, of all the people my mother could have chosen to protect me, did she choose you?"

Bago siya sumagot ay nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga. "I'm her disciple. Malaki ang utang na loob ko sa iyong ina, dahil sa kaniya kaya narito ako sa harapan mo. Iniligtas niya ang buhay ko noong bata pa ako at bilang ganti sa kaniyang kabutihan ay handa akong i-alay ang aking buhay upang mapanatili ang iyong kaligtasan, kamahalan." Yumuko siya at feeling ko talaga robot ang kausap ko dahil sa paraan ng pananalita niya. Napahimas naman ako sa baba ko dahil limitado ang kaniyang sagot ngunit ramdam ko ang sinseridad sa mga katagang binitiwan niya.

"Alright then." Iyon na lang ang naging tugon ko sa sagot niya at lumapit sa lamesa 'tsaka nag-umpisa ng kumain.

For the time being, I'll just let her be by my side, but that doesn't mean I'll trust her right away, especially because I'm not used to trusting anybody but myself. I'll just be cautious about what might happen and keep my guard up.

But maybe it's for the best that I'm with someone because, despite having read all of the Astaria Series, I don't know much anything about this world.

Matapos naming kumain ay naghanda na kami umalis patungong Limerence Kingdom. Lalabas na sana ako sa pinto pero natigilan ako dahil sa inabot niyang bagay sa akin.

"Eyeglasses?" tumango siya kaya nagtaka ako. Sinuot ko na lang ito dahil mukhang ayaw na niyang ibuka ang kaniyang bibig. Itinuro naman niya ang salamin sa gilid kaya kahit nagtataka ay naglakad ako patungo ro'n.

"The hell?!" Napasigaw ako at hindi makapaniwalang inilapit ng husto ang mukha sa salamin dahil malinaw kong nakikita na nagbago ang mukha ko. Ang kulay ng mga mata ko, ang kilay, ilong at labi ay nag bago maliban sa kulay ng buhok ko. Nagkaroon din ng mga dark spots sa cheeks ko. "Where did you get this item?" wika ko habang hinahaplos ang mukha.

"I believe, that is no longer important, Your Highness." Gulat na napatingin ako sa kaniya at pinagtaasan siya ng isang kilay.

Did I hear it right?

"Haa seriously? Nakalimutan mo na ba kung sino ako? Why do you talk to me like that—"

"The ship heading for the Limerence Kingdom is ready to depart, and if we miss it, we'll have to wait a week for the next ship." Umawang ang labi ko hindi dahil sa sinabi niya kun'di dahil sa pagputol niya sa sinasabi ko.

Just who does she think she is? Fine, I'll let it slide for now because I need her. JUST FOR NOW!

"What are we waiting for? Let's leave now." Matapos ko iyong sabihin ay yumuko siya't pinagbuksan ako ng pinto at nauna na ako sa kaniya sa paglalakad.

Even though my appearance had altered by the time we left the Inn, I put on the hood to hide my face. This inn is located behind the market, and the route is narrow and congested. It's also pretty dark on its route, so I can guarantee that there's not much staying in this area.

I was greeted by happy people, people busy selling and shopping, kids running gleefully, and many other things as we exited the back of the market.

Matapos naman ng ilang minutong paglalakad ay narating na rin namin sa wakas ang daungan ng mga barko. May isang hanay ng pila para makasakay sa pampublikong barko kaya pumila kami at dahil late kami ay nasa dulong bahagi pa kami. Habang pumipila kami ay biglaang nagsidatingan ang mga Imperial Knights kaya natigil ang pag-akyat ng mga tao sa barko. "Saglit naming pinuputol ang pag-akyat sa barko. Narito kami upang hanapin ang nawawalang prinsesa." Lalo akong yumuko nang dumaan sa gilid ko ang isa sa mga Imperial Knights.

Sumulyap ako sa unahan at nakitang iniisa-isa nilang tingnan ang mga tao. Mahigit kalahating oras din ang lumipas hanggang sa nasa unahan na ako at ako na ang iinspeksyunin. "Alisin mo ang iyong hood." Utos nito pero hindi ako kumibo at nanatiling nakayuko. Naramdaman ko naman ang pagtapik sa akin ng kasama ko na hindi ko pa rin alam ang pangalan hanggang ngayon. "Hindi mo ba ako narinig? Sabi ko alisin mo ang hood mo!" sumigaw na ito pero nanatiling nakayuko pa rin ako dahil sa kaba na makilala nila ako o mawalan ng bisa sa mga oras na ito ang pagbabago ng mukha ko.

Nakagat ko naman ang labi nang siya na mismo ang nag-alis sa hood sa ulo ko at narinig ko ang singhap niya maging ng kaniyang mga kasama.

Has the item I'm wearing expired? No way!

"Y-your Highness!" kumuyom ang mga palad ko nang sabihin nila iyon.

Damn it! Is this the end of me?!

"Ahem! Raise your head so we can see your face." Dahan-dahan kong itinaas ang ulo at bumakas sa mukha nila ang pagkagulat ng makita ang mukha ko. "Ohh...hindi siya ang Imperial Princess. Alright, you can go up now." Pagkasabi niya n'on ay nakahinga ako ng maluwag.

Pero bago ako tuluyang maka-akyat sa hagdan ng barko ay narinig ko ang kanilang bulungan. "Isn't she really her Highness?"

"No, she's not." Sagot ng isa sa kanila.

"Pero parehas na parehas ang kulay ng buhok niya sa Imperial Princess at sa buong Astaria Empire ang Imperial Princess lamang ang may ganoong uri ng buhok—"

"Yes, but her Highness's face was not like that. That girl is too ugly to be her Highness." Tumaas ang kilay ko dahil doon pero ipinagpapasalamat ko na lang din dahil sa kapangitan ko ngayon ay hindi nila ako nabuking.

I could breathe easier after we entered one of the ship's chambers.

"Damn! I almost lost my breath because of that!" turan ko pagka-upo sa maliit na kama.

"You don't have the slightest trust in me, am I right, Your Highness?" kunot-noo naman akong bumaling ng tingin sa kaniya ng sabihin niya iyon all of sudden.

Huh?

"Hindi naman sa gano'n..." Napabuntonghininga ako at humiga sa kama 'tsaka tinutok ang mga mata sa ceiling. "What's your name anyway? We've been together for a while but I still don't know your name." Hindi siya umimik kaya bumangon ako at ikinagulat ko naman nang makitang bigla siyang lumuhod sa harapan ko.

"H-hey! W-what are you doing—"

"I know you don't trust me yet dahil ngayon mo pa lang nalaman ang tungkol sa akin ngunit sa ngalan ng aking namayapang guro," inilagay niya ang kanang kamay sa kaniyang dibdib, "I, Kaitlin Astana, solemnly pledge my loyalty to you and swear to protect you with more than my life. I swear to obey anything you say at all times and to always be on your side. I entrust you with the rest of my life in the name of my late teacher Melody Gwavynette, and whatever path you choose, whether it be good or not, I will support you with all my heart and soul." Napakurap-kurap ako't umawang ang labi dahil sa mga katagang binitiwan niya. I could sense her sincerity in the way she uttered those words as if she genuinely put her heart into that oath. And when she says she's ready to support me no matter which path I take, it just means she has faith in me, as if she knows I won't make a decision I'll regret for the rest of my life.

I straightened up and pulled Melody's sword from the scabbard. I picked it up and placed it on both of her shoulders. "This is the first time someone has sworn an oath of loyalty to me; I'm not used to it, but you can count on me from now on. Lady Kaitlin, may God bless you." Matapos kong sabihin iyon ay nag-angat siya ng tingin sa 'kin kaya nagkasalubong ang aming paningin. As a symbol of my trust in her, I gave her a wide and genuine smile.

Sa kauna-unahang pagkakataon, I'll give myself a chance to trust someone. I shall open my heart to those who are genuine to me, to those who will be my starting point.

____________________________________________________________

I dedicate this chapter to sincerelyastara as a thank you for letting me use her name in one of the important characters in RTSC. If you can read this, I thank you from the bottom of my heart for allowing me to use your beautiful name. I love your name, beh! It really suits the character. (^⁠‿⁠^⁠)

— iamqueenwarrior