~KIDNAP~

-RIEL'S POV-

It's been five months,since I give birth. Since we first saw our little angel,Ivan's little version. Sa nagdaang buwan,mas lalong naging maalaga si Ivan. Hindi niya kami pinabayaan. Kahit pa nasa opisina siya,tatawag talaga siya upang ipaalala sa mga kasambahay ang dapat gawin. Siyempre,tatawag rin siya sa akin para sabihing magpahinga dahil alam niyang mas gusto kong ako ang laging may karga ang anak namin.

"Hey,baby Gray,you hungry?" Kausap ko sa anak kahit na pagngiti lang ang alam at konting halakhak na nagpapasaya na sa amin araw-araw.

I do breastfeeding. Alternate by the powdered milk. Kaya malusog ang anak namin. Mataba ang pisngi na namumula mula. Lalo na kapag umiiyak.

"Hello,baby Gray!" Napatingin ako sa biglang sumigaw. It's Lesley,together with Bradley. Halos araw araw narito sila. Hindi ko naman alam kung bakit. Nagdagdag rin ng security guard sa gate. Kaya ako nagtataka. May bodyguards rin sa bahay.

"Nandito ulit kayo?" I asked. Tumayo ako at naglakad papunta sa kanila. Nakangiti sila pareho habang nakatingin sa anak ko.

"Yeah. Wala rin naman kaming ginagawa. Mamaya pa ako papasok sa boutique,so…mas magandang nandito kami." Nakangiting sagot ni Lesley. Nilagay niya ang dalang pagkain at bag sa coffee table ng sala at kinuha sa akin si baby.

"Ikaw,Bradley?"

"Gano'n din." Lumapit na siya sa Fiancée at nilaro na rin si baby Gray.

"Napapansin ko lang,ah. Simula kasi nang nanganak ako…lagi na kayong narito sa bahay,what's with the sudden change?" Nagkatinginan sila at bumuntong hininga nalang si Bradley. "May dapat ba kayong sabihin sakin?" Hindi ako mapapanatag kapag ganito ang biglaang kilos nila. Extra protective rin sila sa amin. Gano'n din si Ivan.

Kung hindi sina Stephen at Vhianca,sina Tyler at Yasmin,o di kaya ay sina Bradley at Lesley ang pupunta rito. Ginagawa nilang dahilan ang pagbisita sa anak namin para pagtakpan ang biglaang pagbabago nila. Ang pagkakaalam ko,narito na si Mitch,nakabalik na siya sa Pilipinas. At hindi namin alam kung ano ang puwede niyang gawin. At simula nang makita ko siya sa village,hindi n ulit siya nagpakita.

"May dapat ba akong malaman? I know Mitch is back." Diretsang sambit ko.

"Yel…" Lesley trailed off,then she glance at my son.

"What?"

"Ahm…dapat si Ivan ang kausapin mo muna,mas maigi kasing siya ang magsabi sayo para…alam mo na." Nagkibit balikat siya at nilaro ba ulit si baby.

"Is she have a dark plan?" I asked out of curiosity.

"We're not sure 'bout that,Riel. We're still figuring it out. Masyadong mailap si Mitch ngayon. At mas lalo na dahil hindi na siya isa sa business partner ni Ivan sa kumpanya. Hindi siya matrace. Masyado siyang malinis gumalaw ngayon." Paliwanag ni Bradley at umupo sa sofa. Umupo rin ako sa kabilang sofa.

Napaisip ako. What if,she want to get my son? Napatingin ako sa anak ko na masayang naglalaro sa bisig ni Lesley. No. Fucking. Way. Hindi ako makakapayag. Over my dead body. Hindi ko pahahawakan sa kaniya kahit dulo ng daliri ng anak ko. Ako muna ang makakaharap niya bago ang anak ko.

"Hindi ko hahayaan na mahawakan niya ang kahit dulo ng daliri ng anak ko. Magkamatayan na." Mataman akong tiningnan nina Lesley at Bradley. Binabasa ko ang mga nasa isip nila habang nag-iisip ng kung anong puwedeng gawin upang tigilan na kami ni Mitch sa panggugulo.

"May…nalaman rin kami,Riel." Napunta kay Bradley ang lahat ng atensyon ko. Tumikhim siya at hirap lumunok habang iniiwas ang tingin sa akin.

"Ano?" Nag-aalalang tanong ko.

"Si Aaron," kumunot ang noo ko habang iniisip kung anong koneksyon ni Aaron sa nangyayari ngayon.

"Anong meron sa kanya?" Kunot noong tanong ko.

Tumikhim ulit siya bago nagpatuloy. "Magkasabwat sila ni Mitch nangyayari." Nahihirapang sambit niya na parang ayaw niyang ipaalam sa akin ang lahat. Mas lalong kumunot ang noo ko.

I don't know…how? Paano sila nagkakilala ni Mitch? Paano nila nagagawa 'to? Si…Aaron…pinagkatiwalaan ko siya. Akala ko kaibigan ko siya dahil mabait siya sa akin. Pero mali ako. Maling mali.

"Luv,how's your day?" Humalik sa pisngi ko si Ivan at ibinaba ang gamit. Kaaalis lang nina Bradley at Lesley. Maghapon sila dito tumambay. At si baby ay nasa taas na at pinatulog ko na kaya pinabantay ko nalang kay ate Len.

"Fine." Tanging sagot ko at umupo sa sofa. I looked at him. I want to ask. I want to know what's in his mind.

"What's the matter?" Tanong niya at tumabi sa akin sa sofa. I sighed,I will ask.

"Mitch…wants to revenge,right?" Umiwas siya ng tingin at tumikhim.

"How did you know?" He asked,still not looking at my eyes. I shifted at my sit.

"Bradley and Lesley,told me. And also…I know she came back months ago. Hindi ko lang alam ang dahilan ng pagiging tahimik niya ngayon." Siya naman ngayon ang bumuntong hininga at napamasahe sa sentido. "And I know…she has plan. At kasabwat pa niya si Aaron. Right?" Doon na siya napatingin sa akin,nakakunot ang noo at magkasalubong ang kilay.

"That dipshit! I will break his bones and punch his face until his death! Lalo na kapag napahamak kayo ni Baby Gray!" He greeted his teeth and clench his fist,ready punch someone's face.

"I concluded…this…I think Aaron,have feelings with me,"

"You don't need to conclude,he has a feelings with you since then. Alam ko na 'yan. Matagal na." He interrupt.

"Then…he want to steal me away from you,and he'll use Mitch to do the same plan,to steal you away from me." Napailing siya at parang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Tama naman ako ah?! Anong mali do'n?

"Just promise me,don't go out in this house without any bodyguard, and call me immediately if something is wrong." He reminded. I nodded and then he leaned on me to kiss me on my lips,softly. "I don't want to loose you. Hindi ko kakayanin." He whispered and kissed me again.

And after that day,I'm more careful. Hindi rin naman ako lumalabas kapag walang kailangang gawin.

A month after,mas lalo akong kinakabahan dahil sa katahimikan ni Mitch. I'm expecting her aggressive plan. But,she remained silent the whole damn month. Mas lalo akong kinakabahan dahil hindi namin alam kung anong puwede niyang gawin.

I can protect myself and my baby,I know a self-defense, but…if she has a gun…I can't tell I can.

"Where are you going?" Takang tanong ni Yasmin nang makitang nakabihis ako. I gave her a small smile before walking towards my baby.

"Sa malapit na convenience store lang. I'll buy baby Gray's vitamins. And also a distilled water." Nakita ko kasing paubos na ang tubig niya,hindi ko alam kung bakit hindi napapansin 'yon ng mga kasambahay,so ako na ang magkukusang bumili. "I'll be quick. I'm with my bodyguards." Sambit ko at nagpaalam na sa kanilang aalis na. "Take care of my son. 'Wag niyo paiyakin."

Hinatid ako ng driver sa malapit na convenience store malapit lang rin sa village. Ang mga bodyguards ko ay nasa labas ng convenience store. Nang makabili na ako at makapagbayad ay agad akong lumabas para umuwi na.

Sa paglabas ko ay wala na ang mga bodyguards ko at nakayuko na ang driver sa manibela,na animo'y tulog na ito. I looked around to look for my boydguards,but they're nowhere to be found.

Lalakad na sana ako palapit sa kotse nang biglang may magtakip ng panyo sa bibig at ilong ko. Nalanghap ko kaagad ang isang 'di kaaya-ayang amoy na nagpabagsak sa talukap ng mga mata ko. And next thing I knew,everything went black.

Nagising ako dahil sa liwanag sa tumapat sa mukha ko. I slowly,open my eyes,and there I saw a dark room. With no one in there. No things. Just me,tied up,and sitting at the chair.

Bumukas ang pinto ng silid kaya doon napunta ang atensyon ko. "Buti naman at gising ka na. Tss. So weak." Maarting sambit nito. I know she's behind this shit.

"Wala ka talagang magawa sa buhay mo,'no?" Napailing ako habang mahinang natatawa. Hindi inaalala ang takot. Dahil kapag nagpadala ako sa takot,mas lalo siyang gaganahan.

"Yeah. Alam mo kasi,dalawa lang ang gusto ko sa buhay. Ang makasal kay Ivan,at ang makuha ang kumpanya niya. And if that happens,I will be a damn crazy big time woman!" She laughed devilishly. Well she's a devil,right now.

"As if." I scoffed and tried to move,but I just felt the pain from my wrist and my ankle.

"Don't try to escape,or your dead." Napairap ako sa sinabi niya. Tangina makaalis lang ako sa taling 'to,tatapusin ko buhay ng bruhang 'to.

"Can't escape,dumb ass." I rolled my eyes. Lumapit siya sa akin at agad kong naramdaman ang hapdi siya pisngi ko. Tangina talaga!

"Alam mo,matagal ko nang gustong gawin 'yan sayo,e,ngayon lang ako nakahanap ng pagkakataon." She smiled at me. I also smiled at her.

"Because you're weak. You're scared." I said,harshly and glared at her. She laughed hysterically and held my jaw.

"I am not scared. I am not weak!" Mariinng sambit niya sabay sampal sa akin,using her back hand. Makakaganti rin ako sayo.

"Bakit ako ang kinuha mo kung si Ivan ang habol mo? Dapat siya ang kinidnap mo,instead of me,right? Bakit? Naduduwag ka bang mas lalo kang ayawan ni Ivan? Oh,don't get me wrong,ayaw niya talaga sayo. You freak!" I shout at her. Mas lalo kong nakita ang galit sa mga mata niya.

Nagulat ako nang maglabas siya ng baril at itutok sa ulo ko. I swallowed hard while looking at the tip of the gun and then to her eyes,full of anger.

"Hindi ko alam kung bakit ka pa nagugustuhan ng lahat,e wala ka namang kuwenta!" She burst out,but I remained calm. "Lahat nalang na sayo! Lahat nalang! Ano pa bang gusto mo?! Fuck this!" Sinabunutan niya ang sarili niya kaya natawa ako ng bahagya.

She's crazy.

She's really a crazy woman.

"Nababaliw ka na." Umiiling iling sabi ko. Itinapat niya ulit sa akin ang baril at tumawa.

"Oo! Nababaliw na ako! Tangina! Nababaliw na ako kakaisip ng paraan mabawi lang ang naluluwing kumpanya ng magulang ko! Hindi ko na alam kung paano makakabawi sa lahat! And I'm not weak to give up! I am not weak!" Sigaw pa niya at halatang papatak na ang luha mula sa mata pero pinipigilan lang ng pride. Hindi naman masamang umiyak. Wala namang mawawala sayo kung iiyak ka. Mas gagaan pa ang pakiramdam mo kung iiyak ka.

"You just don't know how handle your problem,kaya naiisipan mo ang paraang ganito,makaahon ka lang."

"Si Ivan nalang ang pag-asa ko. If I win him back,then…all my problems are solved. Kung hindi ka lang umeepal!" Kita ko ang pagpipigil niyang iputok ang baril dahil alam kong may plano pa siya.

"You should work hard. Hindi yung ganito ang ginagawa mo." Nag-iisip ako kung paano ako makakaalis riot nang hindi niya namamalayan.

"No. I want it fast. And it's Ivan."

"You're desperate."

"I know." Bumaling siya sa dalawang lalaking nakatayo malapit sa pintuan. Her men. Hindi ko namalayang pumasok pala 'yan. "Bantayan niyo 'yan. Hindi pa 'ko tapos." She said before walking towards the door and left the room.

Damn! Ivan,don't move a shit now. Alam kong kumikilos na sila ngayon. O nag-iisip ng gagawin.

They knew I was kidnapped. And they will move as soon as possible.

"Pahirapan daw sabi ni Boss." Napakunot ang noo ko sa biglaang pagsasalita ng isang lalaki na nakatayo.

They looked at me with their creepy looking eyes. Damn! Damn you,Mitch! Makaalis lang ako dito ikaw ang uunahin ko!

Lumapit sila sa akin bigla akong sinampal ng malakas. I tasted the blood from my mouth. He also punched me in my stomach. I groaned in pain as his fist hit my stomach.

"Fuck you!" Sigaw ko kahit sobrang namimilipit na ako sa sakit.

"Sorry,Miss. Maganda ka sana kaso…trabaho namin 'to e." He said and slapped me hard,again.

They continued hitting and slapping me. Tangina nila. Matakas lang ako dito,hindi ko sila palalabasin dito ng buhay!

"You…dumb ass. You'll regret this." Ivan will be furious if he will see me like this. No one in hell he'll forgive.

Tumawa pa sila ng malakas habang nababasa na ako sa pawis at dugo. Mga demonyo.

"Hindi ba ang gusto ni Sir Aaron,'wag saktan? E,bakit pinapahirapan ni Boss 'to?" Turo pa ng lalaki sa akin. Tangina niyo magsama sama kayo.

"Bahala na. Hindi naman si Sir Aaron ang nagpapasahod sa atin,e."

Tumigil rin sila pagpapahirap sa akin. Tumutulo ang luha ko habang iniisip ang puwedeng mangyari. Ang anak ko. Baka idamay ni Mitch. She's in her revenge. Wala siyang aatrasan. Wala siyang palalagpasin. Damn. Hindi ko kakayanin kapag sinaktan niya ang anak ko.

——————

7 Chapters left before the epilogue. Malapit na siyang matapos.