Chapter 10
I tried to sleep yesterday but I can't. When I fell asleep I always ending up dreaming scenes. Nandoon siya and it's creeping me out. Umaga na ngayon at nag- hahanda na ako para pumasok sa paaralan. Iniisip ko pa rin ang lalaking 'yun. Ano ba talaga ang hindi ko alam? I want to recover my lost memories probably about him.
Kasalukuyan kaming kumakain nina mama at kuya sa hapag kaninang alas singko naka-uwi sina mama at kuya. Tahimik ang paligid pero nakatingin sila sa akin, may alam ba sila sa nangyayari sa akin?
"Mom, kuya, please tell me. Alam kong may alam kayo," pagpuputol ko sa katahimikan. Nararamdaman ko na naman ang mga luha kong gustong kumawala.
Tumahimik lang sila at tinitingnan ako. "We can't afford to lose you if we will tell you, Mnemosyne," nag- aalalang sabi ni mama.
"Mas lalo akong mawawala sa inyo kapag nabaliw ako. Please tell me!" I retorted. Tumayo na ako sa hapag at hinampas ang mesa.
"Calm down, Mnemosyne! Nasa harapan ka ng pagkain!" kuya Hermes said as he slammed his hand in the table too.
I looked at him with tears in my eyes. "Hindi niyo ako maintindihan! Araw-araw. I'm afraid that I will get insane. Yesterday, this foreign memories is haunting me and I need an explanation! I need some answers!" I shouted with tears in my eyes at pakiramdam ko ikabubulag na ng mga mata ko dahil sa luha.
Mas lalong bumakas ang pag-alala sa kanilang mukha. "Is it true, Mnemosyne?" Mama said and her eyes softened and worry washed over her.
I sobbed and nod. "Sit down, Mnemosyne," pagpapatuloy pa ni mama and I obeyed.
Tumikhim si mama and face- palmed. "When you were still a kid, you and Trophonius were a very good friends and probably he was your childhood sweetheart. Sabi nga ni kumare, which is his mother we should plan your wedding kapag lumaki na kayo. But..." mama paused and looked at me sadly.
"But what?" I said confused. But somehow I felt a sudden pang in my head and heart.
"He was shot. He took the blow of the gun that's for you then after that, Synee. You became insane, you always cry and you hurt yourself. Hanggang bigla ka na lang umayos ngunit hindi mo na maalala 'yong mga nangyari."
"Sa tuwing ipinapaala namin sa 'yo ay palagi mo na lang 'yon nakakalimutan. Kahit na ang birthday niya. Hindi tumatagal ang alaala mo tungkol sa kaniya," kuya Hermes continued.
Napa- upo ako sa sahig at humagulgol.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro