NANG umayos-ayos na ang pakiramdam ni Beta, nakipagkasundo na siya sa nanay na si Alice na bibisitahin ito. Gusto na niyang ma-settle na ng tuluyan anuman ang issue nila kay Dexter.

Nakapagsuot na siya ng long-sleeved dress na itim. The skirt hugged her thighs and just above the knees. Beta slipped in her high heels before stepping out of her unit.

Pagkapindot sa buton ng elevator ay sinipat niya ang suot na relo. Tantya niya on-time siya makakarating sa bahay ng mga magulang para saluhan sila sa hapunan.

Saktong pagbukas ng pinto ay napatutok ang mga mata niya sa papalabas na sana na si Walter. His gaze fell upon her, a written surprise was there as his lips parted. Sa tagal ng naging titigan, muntikan pa siyang masarahan ng pinto.

Mabilis na diniin ni Walter ang daliri sa isang buton at tinitigan siya nito.

Nag-aalangan man, humakbang na si Beta sa loob at pumuwesto sa bandang likuran ng lalaki. He released the button, making the doors slide close.

"Basement parking, please, thank you," malumanay niyang wika.

Pagkapindot ng buton, tumabi na ang binata sa kanya. He took a deep breath. Dama ni Beta ang bigat ng titig mula sa mga mata nito kahit na deretso lang sa pinto ang kanyang tingin.

"Where are you going?" tanong nito sa wakas. "Ilang araw ka na raw hindi pumapasok sa Corinstones."

"I had few bruises," aniya. "Ayokong may makakita."

"On your butt?"

There was silence. Dapat ay pareho na silang nagpipigil ng tawa, pero hindi maipaliwanag ni Beta kung bakit tensyon ang lumulukob sa pagitan nilang dalawa. Para bang pakiramdam niya ay may kung anong panganib ang pagsolo sa kanya ni Walter sa elevator.

She was suddenly feeling hot and bothered.

And the intensity of his stare was weighing her down, keeping her on the ground, not knowing how to save herself from his eyes.

"Yeah," alanganin niyang tawa. "On the butt—"

Her words were abruptly interrupted when Walter's hand smoothly caressed from the small of her back and lowered to the roundness of her ass. Beta's breathing was sharp. Inaasahan kasi niya na makakaramdam siya ng hapdi. Pero tuluyan na nga yatang nawala ang pananakit ng puwitan niya. His hand on her ass was inexplicably tingling her with heat, yet a comfort to have.

Something made his eyes spark— the small twitching her butt just did.

Anumang pilit niya ay napasulyap pa rin si Beta sa lalaki. Nagpipigil na rin ito ng ngiti. A pool of sadness was obvious in his eyes, slowly replacing the intensity of his stare with mellowness.

Kumawala na rin ang tawa mula sa kanilang mga labi.

"Damn, Beta," hila nito para yakapin siya ng mahigpit.

Nanghihinang inangat niya ang mga braso para yakapin din ang lalaki at hagurin ang likuran nito. Pakiramdam niya ay mukhang mahirap nang takbuhan ang kanilang sitwasyon.

Tila ba alam na rin ni Walter na balak niyang lumayo ay mag-isip-isip.

At heto ang lalaki, hinding-hindi hahayaan na mangyari iyon.

And Beta was afraid. She was feeling so afraid. Hindi siya takot sa isipin na baka nagugustuhan na niya ang lalaki sa paraan na hindi nararapat. Natatakot siya sa isipin na kung lahat ng aspeto ng kanyang buhay ay may kontrol siya... pagdating kay Walter at sa kung anumang namamagitan ngayon sa kanila... wala.

Wala.

Walang-wala.

Wala na yata.

"Where are you going, sweet?" hiwalay nito para haplusin ang kanyang mukha.

Ni hindi niya magawang tumitig pa rito. The mellowness of his eyes was too disarming, it had her so weak in the knees.

"I am visiting my mom. Pag-uusapan namin 'yung nangyari nitong nakaraan. 'Yung tungkol sa amin ni..." she tried to be careful, "... ni Dexter."

"Alam na ba nilang tapos na ang lahat sa inyo?"

Humiwalay na sila mula sa pagkakayakap sa isa't isa.

"Oo."

"Your parents need a little more convincing?"

Hinarap na ni Beta ang pinto. Malapit na kasi sila sa Basement Parking ng gusaling iyon. At bumukas ang pinto.

"Basta, kailangan daw namin mag-usap."

"Tamang-tama pala at nandito ako. Pwede mo akong isama."

Natigilan siya sa alok ng lalaki. Pinauna siya nito sa paglabas ng elevator, bago humawak sa kanyang siko para alalayan siya sa paglakad.

"No way," naguguluhang sagot niya rito, pero dapat panaigin ni Beta ang alpha attitude. "I can handle this, okay?"

"You might need my help," taas ng sulok ng labi nito.

"You, Mr. Walter Jacob Eberbach, is not given an access on the personal facets of my life," taas-noo niya.

"Stop stealing my lines, sweet," hila nito para ibangga siya sa dibdib nito. He lifted a hand to pull her chin up, meeting his gaze. "And don't worry, I am not planning to mess with your personal life."

Umatras na ang lalaki.

"All I want is to make sure you'll be happy before we part ways," mapait nitong ngiti.

Natigilan siya at inihilig ang ulo. "What do you mean?"

Napayuko lang ang lalaki, nanatili ang matamlay na ngiti sa mga labi nito.

"You'll see."

"I want an answer," mariin niyang hakbang palapit dito. "Right. Now."

Sinalubong nito ang talim ng kanyang mga mata.

"Nakaka-sense naman ako, Beta. You are not talking to me for days. I have turned you off, haven't I?"

Hindi niya malaman ang isasagot sa lalaki. She was left speechless. Tumango-tango lang ito, may hinanakit man na mababakas sa paglapad ng ngiti nito, tila ba na-satisfy ito sa kanyang naging reaksyon.

"Just as I thought," he murmured softly. Then he offered a hand. "Baka hinihintay ka na ng parents mo. Let's go, sweet."

Tumuwid lang siya ng tayo at hindi tinanggap ang alok nito.

"You are wrong about your thoughts then, Mr. Walter Eberbach," pagtataray niya rito.

Amazed na napamaang sa kanya ang lalaki.

"I like you. And I don't mind if you are divorced or not."

What I am worried about is your heart...

Have you already made an empty space in it for someone else...

Or is she still in there, occupying it whole?

Nilipat ni Beta ang paningin sa gwapong mukha ng lalaki.

If she is still in there, how can I destroy you? The people you love, those are the only one who has the power to destroy you... right?

Ginagap ng lalaki ang kanyang kamay. "You deserve someone better."

Beta lowered her eyes. "Then why come into my life and give me the best kind of feelings if you are not better?"

"I always break my promises, Beta," malungkot nitong wika. "Sa una lang ako magaling."

***

AN:

Hello, my dearest readers! <3 <3 <3

As you can see, matatag ang Team BetaBach hahaha XD <3 I think the story has more chapters to go. Sa utak ko kasi parang ang bilis matapos nung story, pero ngayon may konting adjustment sa calculation ko. Medyo hahaba itong story. But most possibly hanggang mga Chapter 30 lang siya. ;)

So as of today, hanggang dito muna 'yung update <3 <3 Kitakits bukas for new Chapters and also, para sa first one or two chapters ng "Quick" dahil August na bukas! <3 <3

Happy reading!

Love,

ANA xoxo