Carr

Wiktoria stanęła obok, obwąchując mnie dookoła.

-Ty jesteś ewidentnie na kacu. Jeszcze czuć od ciebie wódką. Karolina, ta osiemnastka była w sobotę.

-Przeciągnęła się do niedzieli - mruknęłam, wrzucając książki do szafki. Łeb mnie napierdalał równo i gdyby nie czujny wzrok mamy rano nawet by mnie tu dzisiaj nie było.

-Czy ciebie pojebało do reszty? Z depresji chcesz wpaść w alkoholizm, tak?

-Możesz łaskawie zejść z tonu? Wyznaję zasadę „czym się strułeś, tym się lecz". Wypiłam tylko jedno piwko, kulturalnie.

Blondynka westchnęła, chowając twarz w dłoniach.

-I co ja mam z tobą zrobić? Przecież jak któryś nauczyciel się skapnie, że jesteś na kacu, to będziesz miała kłopoty.

-Nikt się nie skapnie, nie panikuj. Po prostu jesteś wyczulona i tyle.

-Podobno Hood nie był w lepszym stanie.

-Przez najbliższy miesiąc nie wymawiaj przy mnie tego nazwiska - warknęłam, z hukiem zamykając szafkę. Kilka osób obejrzało się za dźwiękiem.

-Rozumiem, że czujesz się zraniona i jak najbardziej się z tobą zgadzam i rozumiem to. Ale nie możesz udawać, że on nie istnieje.

-A chcesz się założyć?

Vi prychnęła.

-Już osły są mniej uparte niż ty. Może przedłużymy sobie przerwę świąteczną i odwiedzimy chłopaków?

-Chłopaków oprócz sama wiesz kogo.

-Myślałam, że już wyrosłaś z tego.

Zbyłam jej prowokację milczeniem.

-No to jak?

Wzruszyłam ramionami.

-Możemy lecieć do LA, jeśli chcesz.

Blondynka klasnęła w ręce z radości.

-Zarezerwuję dzisiaj bilety.

Calum

-Hood, wstawaj. Już południe - lekkie szturchanie wybudziło mnie ze snu. Jeszcze nie całkowicie, ale wystarczająco, żebym poczuł zapowiedź zbliżającego się kaca.

-Pieprzcie się wszyscy - mruknąłem i obróciłem się na drugi bok.

Łóżko ugięło się pod ciężarem kolejnego ciała.

-Wiemy, że zżerają cię wyrzuty sumienia, ale upijanie się to nie jest do końca dobry pomysł.

Odwróciłem się w stronę rozmówcy. W ciemności pokoju rozpoznałem rysy moich przyjaciół.

-Za to ja uważam to za najlepsze rozwiązanie w całej tej sytuacji.

-A może zamiast się alkoholizować zawalczysz o nią? - zaproponował Michael.

Potarłem twarz.

-Nawet nie wiem, czy mam jakiekolwiek szanse - odparłem stłumionym głosem.

-Dopóki nie spróbujesz to się nie dowiesz.

Po pokoju rozległ się dźwięk wiadomości tekstowej, najprawdopodobniej z telefonu Hemmo.

-Być może nawet będziesz miał okazję - oświadczył Luke, odpisując na SMS.

Zmarszczyłem brwi.

-Co masz na myśli?

-Vi przekonała Carr, żebym przyleciały w czasie przerwy świątecznej do LA.

Gwałtownie usiadłem na łóżku, nie wierząc własnym uszom. 

-Żartujesz.

-Nie, ale jeśli mi nie wierzysz, mogę ci pokazać wiadomość od mojej dziewczyny.

Machnąłem ręką.

-Niepotrzebne mi to.

Wstałem z łóżka i od razu zacząłem się ubierać, mamrocząc pod nosem, nie zważając na towarzystwo.

-Zrobię wszystko, żeby ją odzyskać. Wszystko.

                             ☀️☀️☀️

Bonusik! Małe suprajs