-Ile im dajemy? - zapytałam chłopaków szeptem. Calum leżał plackiem na podłodze, patrząc przez drobną szczelinę na Luke'a i Vi, a my razem z nim. Nie byliśmy w zbyt wygodnej pozycji, ale podglądywanie i plotkowanie o było dużo bardziej ciekawe.

-Do końca waszego pobytu - odparł Mike, jedząc chipsy z miski. Zabrałam mu kilka.

-Ja myślę, że do końca waszego pobytu to oni dopiero zaczną się przyjaźnić. Do świąt będzie coś więcej.

-Jakby to zależało od Wiktorii, to na pewno już grubo przed świętami by coś było. Ale niestety Hemmo ma jeszcze zobowiązania - zmarszczyłam nos w geście niezadowolenia i włożyłam chipsa do buzi.

-Co wy robicie? - zadał pytanie Ash, który dopiero wszedł do części sypialnianej, z której podglądaliśmy parę.

-Ciii! - odpowiedzieliśmy chórem. Blondyn uniósł ręce w obronnym geście.

-Okej, okej.

Wróciliśmy do oglądania.

-Pasują do siebie - stwierdziłam.

-O tak, stanowczo. Nie mam nic do tej jego dziewczyny, ale twoja przyjaciółka wydaje się o wiele lepsza - powiedział Mike.

-Jest o wiele lepsza - podkreśliłam.

-Idą, idą - powiedział Cal i szybko podniósł się z podłogi. Wskoczyłam na swoje łóżko, a Michael na jego górne piętro. Hood wślizgnął się za mnie i udawał, że leży, odpisując coś na telefonie. Irwin patrzył zdezorientowany na całą sytuację.

-Karola, wybierzesz się ze mną na zakupy? Przydałoby się kupić kilka rzeczy - zaproponowała Wiktoria, odchrząkając.

-Mhm - odmruknęłam, patrząc na ekran telefonu Cala. - Moment

„Patrz, jacy zarumienieni. Do świąt na bank"

Spojrzałam z politowaniem na swojego chłopaka i wstałam z materaca.

-No co? Przyznaj mi rację, jesteś moją dziewczyną.

-Tak, tak, tak - poklepałam go po głowie i ruszyłam za Vi.

-O co chodzi? - zapytała blondynka. Pokręciłam głową i uśmiechnęłam się do niej.

-Nic takiego.

Przyjaciółka spojrzała na mnie podejrzliwie.

-Coś ukrywasz, ale pewnie nie powiesz co.

-Jak ty mnie dobrze znasz.