-Udało wam się uciec przed potopem fanowskim? Jestem pełen podziwu - oświadczył Mike, kiedy weszliśmy do tour busu.

-Uwierz mi, ja też - odparłam, odkładając rzeczy na sofę. - Wszystko dzięki ostrzegawczemu telefonowi od Wiktorii.

-Może byś ją zaprosiła do nas? - zaproponował Ashton.

Spojrzałam zdziwiona na całą czwórkę.

-Czy kosmici podmienili mi przyjaciół? Czy może ja coś przespałam albo przegapiłam? A gdzie „pilnujmy naszej prywatności najbardziej jak to tylko możliwe"?

-Stwierdziliśmy, że skoro ty jej uważasz, a jak wszyscy wiemy sama masz problemy z zaufaniem, to i my możemy spróbować.

-Taa, nadal nie ufam wam w 100 %, ale skoro chcecie, to mogę to załatwić.

-Chwila, chwila. Dla swojego bliźniaka uśmiechu nie ufasz całkowicie? - obruszył się Ashton.

-I dla swojego chłopaka, przepraszam bardzo? - do Irwina dołączył Calum.

-Jako pierwszy zauważyłem, że masz stany depresyjne i nic nie powiedziałem, hej! - odezwał się Clifford.

Luke odchrząknął.

-Ehm... jestem w 5sos?

Machnęłam ręką.

-Jesteście tego pewni na tysiąc procent? - zapytałam.

-Bardziej pewny byłem tylko wtedy, kiedy chciałem się zapytać, czy będziesz moją dziewczyną.

-Ooo, to urocze - pocałowałam bruneta w policzek. - Idę do niej zadzwonić.

Jednak zanim wyszłam z pomieszczenia, zwróciłam się jeszcze do blondyna.

-I Luke - wszyscy wiemy kto wyszedł z tą propozycją.

Hemmo tylko się zmieszał i utkwił wzrok trzymanym telefonie.

Usiadłam na kanapie w salonie i wybrałam numer na FaceTime. Zapomniałam tylko o jednym małym fakcie, a dokładniej rzecz biorąc o strefach czasowych. Pozostało mi tylko liczyć, że Wiktoria jeszcze nie śpi.

Kiedy dziewczyna odebrała już wiedziałam, że spać na pewno nie spała.

-A już się bałam, że odpłynęłaś w krainę snów.

Blondynka prychnęła.

-Za kogo ty mnie masz? Wakacje są, człowieku. Zresztą, ty bardzo dobrze o tym wiesz - zaśmiała się.

-No właśnie ja w tej kwestii dzwonię. Nie chciałabyś może wpaść do nas do Stanów i dołączyć na pewien czas?