-Naprawdę nie rozumiem, dlaczego tak mnie przeciągnąłeś po tych wszystkich sklepach! Przez najbliższy miesiąc nie chodzę na żadne zakupy - usłyszałam głos Caluma. Serce zaczęło mi szybciej bić.

Otworzyłam drzwi najciszej jak tylko mogłam i równie cicho stąpając, powoli weszłam do aneksu kuchennego.

Na moje szczęście Hood był odwrócony tyłem, więc nie widział, że idę i najprawdopodobniej również nie słyszał.

Przytuliłam bruneta od tyłu.

-Ashton, nie ułaskawisz mnie w ten sposób - oświadczył Hood, obracając się do przodu. Kiedy zobaczył, że to ja, a nie Irwin zaniemówił z wrażenia. W jego brązowych oczach pojawiły się te radosne iskierki, które tak uwielbiałam. Bez słowa przytulił mnie mocno, obracając wokół.

Po pełnym obrocie postawił mnie na podłodze, wziął twarz w swoje ręce i mocno pocałował.

-Ale kiedy... jak...

Wzruszyłam ramionami.

-Jak myślisz, dlaczego Ash tak cię przeciągnął? A Luke z Michaelem próbowali zamydlić ci oczu? I w sumie udało im się wcisnąć ci kit.

-Kiedy ty na to wpadłaś?

-Stwierdziłam, że skoro wszystko mam już pozałatwiane, to mogę przylecieć wcześniej - uśmiechnęłam się szeroko w jego stronę.

Calum przytulił mnie do siebie, zanurzając nos w świeżo umytych włosach.

-Mam najlepszą dziewczynę na świecie.

-Z grzeczności nie zaprzeczę.