To, co podkreślone, to wiadomo po polsku

Calum: O której kończysz lekcje?

Ja: O 14.30

Ja: Zaraz wychodzę ze szkoły

Ja: Czemu piszesz smsa?

Ja: Roaming zabija

Patrzyłam jeszcze przez chwilę na ekran telefonu, jednak kiedy nie pojawiła się nowa wiadomość, schowałam telefon do kieszeni kurtki i poprawiłam nogawki spodni.

-Idziemy? - zapytała Wika, stając przede mną.

-Mhm.

Pociągnęłam krawędzie mundurku i burknęłam:

-Nienawidzę tej szmaty.

-Jeszcze dwa miesiące - Wika poklepała mnie po ramieniu. - Jeszcze będzie tak, że docenimy tą szmatę.

Telefon w kieszeni zaczął wibrować.

-Poczekaj. Halo?

-Odwróć głowę trochę w prawo.

-Co ty... - zaczęłam zdanie, jednak widok Caluma stojącego przed szkołą, odebrał mi mowę. Pisnęłam, zbiegłam ze schodów i, podbiegając do chłopaka, wtuliłam się w niego.

-Jak... przecież mówiłam...

-Zamknij się i po prostu ciesz się tą chwilą - wyszeptał mi do ucha, jeszcze mocniej mnie przytulając.

Czułam, jak mi serce rośnie z radości, a po ciele rozchodzi się przyjemne ciepło. Było mi tak cholernie dobrze w jego ramionach, mogłabym zostać w nich wiecznie.

Czy to już zakochanie?