Book 1's Epilogue. Book 2's Prologue is next.
-

RED BLYTHE AKIYAMA

Naramdaman ko na umiinit ang bawat bahagi ng katawan ko sa narinig ko, kumabog ang puso ko at nakaramdam din ako nang galit. Unti-unting nabibiyak ang lupang kinatatayuan ko ngayon at nanganganib lumabas ang apoy mula rito.

Kinuwelyuhan ko si Ryoku at seryoso siyang tiningnan. "Hindi pa patay si Thyrian!" sigaw ko. "Sabihin mong hindi pa siya patay!" Naramdaman ko ang mainit na luha na nagtatangkang lumabas mula sa aking mga mata.

I've felt half of me started to rip and bleed and my heart is been torn to pieces.

"Ano ba, Red! Bitawan mo siya!" wika ni Shinri.

Hindi ako magawang matingnan sa mata ni Ryoku at ang tanging nagagawa ko na lamang ay umiiling-iling habang hinayaan ko nang tumulo ang aking mga luha.

Binitiwan ko si Ryoku at pumunta sa kung asan ang katawan ni Thyrian. Napa-upo ako sa sahig and hugged her body. "No, wake up, please? Rian, wake up, wake up my love... Wake up please." my voice started to break and I started to whimper as I hugged her body tightly than before.

"Please... Don't leave me, I need you, all of us need you, please..." Hinalikan ko ang tuktok ng ulo niya habang patuloy na inaalo ang katawan niya.

I can't live without her... She's my other part. She's my mate. I'm too dumb to realize everything.

She's my mate that's why I'm attracted to her since then, I can't leave her side, I can't sleep if I can't protect her and I'm jealous and I want to rip Yuki's head when they are with each other.

I can't lose her, not now, not ever. Please... Give her back to me. I'm begging to the gods above give my life back to me.

"Hey, wake up. Everything's okay, see?" I've tried to make my voice cheerful as I nudged her cheeks with mine.

"Red..." I've heard my friends pitiful and sad voice calling my name.

Hindi ko sila pinansin and tried again to wake Thyrian up. "Please, this is not a good joke, Rian."

But all I receive is nothing as a reply and the feeling of her cold hand resting in mine... With no signs of life.

Now I understand how my father felt when he lose my mother. It's beyond unbearable.

"I love you..." I whimpered and kissed her cold lips as I released a heartbroken roar of a dragon who'd lose his mate.

Lumabas ang apoy sa aking katawan and the earth rumbled, kumalat ang apoy at nagkaroon ng pagsabog na dahilan nang pagsunog ng mga puno.

"She's not dead yet... Stop being so noisy and stop ruining my land," Narinig ko ang boses ni Zhane at lahat kami napatingin sa kaniya habang pa-ika-ika niya kaming nilapitan.

He waved his hand at unti-unting bumalik ang buhay sa mga punong nasunog ko, nagniningning ang mga ito mas lalo na sa mga dahon nito. "Totoo ba ang sinasabi mo? She's still alive?" Napuno nang pag-asa ang boses ko kahit na lumuluha pa rin ako.

"Do I looked like a liar?" He boredly looked at me. "She still is... We need to find her soul who is trapped somewhere in the Dragon Realm and break the curse," wika niya at nilapitan ako.

Tiningnan niya muna ang katawan ni Thyrian and I've heard him sob. He's still a kid and I know Thyrian is important to him like how she is important to me.

"But 'di ba, hawak ni Kiriko ang buong Dragon Realm?" tanong ni Yuki as he wiped his tears.

"Not entirely, sa ginawa ni Red-nii he purified half of dragon realm. Alam niyo na ngayon na nasa bahagi kayo ng kaharian ko 'di ba? It means na kontrolado na natin ang Dragon Realm kahit hindi lahat and we can move freely in here unless aatake si Kiriko," tumikhim siya. "We can get all the realms kung hahanapin natin ang iba nating kasama and they are not in the human world anymore... They are cursed by Kiriko to be a cursed being in their own kingdom, we need to save them and if and only if we can save them, we will know where Ria-nii too," wika niya and we just stared at him mouth agape.

"How do you know all this stuffs?" tanong ni Ryoku at ito rin ang nasa isip ko.

Ngumisi si Zhane. "I'm not that puny earth royalty anymore. I'm the earth's vessel, all that is felt by the earth is also felt by me, C'mon! We need to go to the Water Realm to help Aphrodite to wake up and many more," wika niya at naunang naglakad sa amin.

Alam kong he's trying to sound cheerful pero alam naming lahat na ang gloomy ng atmosphere ngayon, ang dami na naming napagdaanan ngunit kulang pa rin ang lakas namin at hindi pa rin kami kumpleto.

Kumunot ang noo ni Yuki. "I can heal Aphrodite," wika niya, tumigil sa paglalakad si Zhane at napa-mulsa pagkatapos ay malakas na tumawa. "Don't flatter yourself. Ikaw ang unang lubhang napuruhan kanina and you can't even remove a curse. Don't try being strong when you know where you stand, palakas ka muna," pagpapatuloy niya at hindi namin narinig na sumagot pa si Yuki, I bet natamaan siya doon.

Lahat naman kami mahina pa, kasi kapag malakas kami, we should had killed Kiriko and his spawns in the first place, we should have saved our comrades, we should have saved Thyrian.

Our skills is still mediocre.

Kinarga ko si Thyrian and looked at her pale face. My heart clenched again... But I need to do this to be able to save my home, my comrades and even her.

I chant the incantation to bring her to the land of dreams as I saw her body slowly fading, my tears began to fall abundantly. "I'll save you, I promise and I'll save this realm, just wait and see," I whispered as the last of her fades I flapped my dragon wings and roared.

The air become humid and cracks from below began to become more evident. As I roared sumunod nanaman ang mga kasama ko. As my fire kills plant life and creates volcanoes, Zhane is restoring them and the earth rumbled and new mountains resurfaced with his roar. Shinri's roar caused the sky to become brighter than usual, speeding up photosynthesis to plants. Yuki's and Ryoku's roar restored the rivers and water systems.

I promise that this time, we the elemental dragons will resume our duties and responsibilities and this time we will get our kingdoms and our home back. This time with no fail. We will prevail.

Itinaas ko ang kamao ko sa langit at lumabas ang apoy mula rito, sumunod din ang mga kasama ko, nagkaroon ng pagsabog sa langit na yumanig sa buong paligid.

"Signal ba iyan sa mga kalaban na buhay pa tayo at hindi pa sila panalo?" ani ni Ryoku habang tinitingnan ang pagsabog na ginawa namin.

"Probably, come on. Next kingdom is Electra Minus, right? Maybe there's something in the City of Mirrors," wika ko at lumakad as I wiped my tears and made my face and stance fierce.

"We'll get everything back, just you wait, Kiriko," I said and crumpled my fist, bleeding it in the process.

Dragons become more valiant and fiercer when someone harms what's theirs. And we are more than dragons, we are royalties, we fight and we'll conquer.

This time without fail.

-

Sa isang madilim na kuwarto may isang babaeng sumisigaw habang sinasabunutan niya ang kaniyang sarili. Punong-puno nang galit at paghihirap ang kaniyang boses na para bang matagal na niya itong kinikimkim. "Umalis ka sa katawan ko! Pakawalan mo na ako!" wika niya at lumabas mula sa kaniyang katawan ang isang maitim na hamog, sa pag-alis nito ay sumigaw nang sumigaw ang babae.

Nagkorte itong matangkad na nilalang at tumawa ang nilalang na iyon. "Hindi ka makakawala sa akin! Akin ka lang!" wika nito at sa isang iglap ay nadaganan nito ang babae sa itim na kama.

Sinakal nito ang babae. "Bi-Bitawan mo ako! Ilang beses mo man akong babuyin at ikulong alam mo na hindi mo makukuha ang puso ko! Si Airei lang ang mahal ko!" sigaw ng babae at naka-tanggap siya nang sampal sa nilalang pagkatapos ay sinimulan siyang babuyin nito.

Tumulo ang luha ng babae at inaalala ang mukha ng kaniyang mahal na pinatay din ng demonyong ito. "Airei... Patawad mahal."

Tumawang muli ang demonyo at pinatuwad siya. Ikinumpas nito ang isa sa mga kamay nito at sa malaking itim na bintana ay nagkaroon ng itim na hamog. "Kung sa una pa lang hindi mo na pinilit na tuparin ang propesiya na magkanak sa dating Hari ng Rosa Aisu sana hindi ka na nahirapan at kung sana sa una pa lang ay hindi mo itinakas ang anak mo mula sa akin sana hindi na tumagal ang kaniyang paghihirap. Makasarili ka kasi," ngumisi ang nilalang at unti-unting lumabas sa itim na hamog ang nahihirapang irsura ng anak ng babae.

Ang kaniyang anak, naka-kadena ang kamay at paa gamit ang kadena ng Tartarus. Sino man ang may gamit nito ay sinumpang maghihirap hanggang sa mabasag ang simpa. Ito ang kapalit kapag humiling ka upang makaligtas ang isang buhay sa kuweba nang pasakit. Sumisigaw sa sakit ang kaniyang anak at puno ng sugat ang katawan nito, tumutulo ang dugo at bumukas ang mga dating sugat. Hanggang hindi natatapos ang sumpa ay paulit-ulit na pahihirapan ang nasa lugar na iyan, araw-araw na gagamutin ang sugat at araw-araw ding pahihirapan. Hindi lamang pisikal na sakit ang ginagawa nito kung'di ay sumisipsip din nang lakas at kapangyarihan.  Ang dugong naiipon din ay tumutulo sa paanan hanggang sa lawa ng dugo.

Sinabunutan siya ng demonyo. "Kita mo iyan? 'Di ba dapat ikaw ang andiyan? Pareho lang kayo ng anak mo na matigas ang ulo, nagpapakabuti! Gusto niyo talagang mamatay! Pero hindi pa kayo mamatay!" natatawang ani nito at mas binilisan ang ginagawa nitong kababuyan.

Mas lalong tumulo ang luha ng babae at tiningnan muli ang itsura at kalagayan ng anak habang unti-unting nawawala ito sa hamog. "Thyrian... Anak."

"Huwag ka nang umasa na makakaligtas pa ang anak mo dahil parating na ang pinakamalakas kong alagad na hindi nila matalo-talo na papatay sa mga kasama niya."

Nagkakamali ka. Balang araw matatalo ka rin at mga tauhan mo ng anak ko at ng mga kasama niya.

-

Hi! Officially at sa wakas tapos na ang Book 1 ng Elemental Dragons. Maraming salamat sa suporta, sa votes, sa reads sa comments. Thank you for being here for the past 3yrs. May book 2 pa po ito same book ko lang ilalagay, tsaka ko na ipopost ang prologue after the revisions for much better reading experience. Thank you for all the love, Angels! 💙