002

NAGMAMADALI kong binutones ang suot kong maroon polo habang nababa ng hagdan. Muntik pa nga akong matalisod sa pagmamadali.

Late na kasi kami sa oras ng pag-alis kaya naman I'm rushing myself. Ate was standing at the end of the staircase, talking to someone on her phone, pangiti-ngiti pa siya at may pag-ikot pa siyang nalalaman sa ilang strand ng buhok niya.

When she saw me, she immediately hid her phone as if naman na sobrang sikreto ng kausap niya to the point na ikamamatay niya kapag may nakaalam.

"Let's go?"

"Ate, para naman mo akong secretary," Sambit ko nang makalapit ako sakaniya at sabay kaming naglakad papunta sa pinto, "You know that I'm you cute baby sister, diba? Not your PA. I don't know the importance kung bakit mo ko sinasama kapag may gig ka sa kumpanyang yan."

Our driver opened the back door of Ate's car nang makita niya kami. I smiled at him, "Kuya Will absent ka na naman sa show mo?"

Napakamot naman siya sa ulo niya, kahit na hindi ko makita ang point kung bakit siya nagkakamot kung wala naman siyang buhok, "Kayo talaga, ma'am, napaka-joker niyo." He replied.

I heard Ate tsked sa loob ng kotse kaya napa-nguso ako at pumasok na. Nakalimutan kong late na nga pala kami. Kuya Will started to drive and we went silent.

Bumaling ako kay Ate, "Bakit mo ba ko sinama-sama pa? Kaya tayo laging nalelate eh."

Sinulyapan niya ko bago binalik ang tingin sa cellphone niya, "Reign, you're unemployed."

Napa-nganga naman ako sa sinabi niya. Grabe tagos sa heart! Di naman niya akong kailangang saktan ng ganon! My precious little heart!

"At tambay ka pa," dagdag niya na mas lalong ikinasakit ng puso ko, "Mas maganda na may gawin ka naman sa buhay mo kesa tumambay ng tumambay sa bahay habang inuubos mo ng inuubos ang load ng wifi natin."

Tumingin na lang ako sa labas ng sasakyan. Grabe gusto kong sabunutan siya kaso tunay nga naman ang mga sinasabi niya. Na-speechless ako sa honesty niya to the point na para akong pinagsasaksak ng maraming beses. Di ako naka-ilag ha!

"And I know you'll thank me for this someday." Komento pa niya kaya pinagkrus ko ang dalawang hintuturo ko at itinapat sakaniya na ikinangiti niya naman.

The traffic wasn't the worst kaya nakarating kaagad kami sa location ng site na pinagusapan nila na pagtatayuan ng bagong condominium. Some board members are there from our company and from the Valencia's.

Engineers, Architects and their men are also there dahil ngayon ang unang araw na sisimulan ang pag-tatayo nila ng bagong condo ng kumpanya. Some medias and photographers are also here.

As usual, sunod-sunod lang ako kay Ate. Malubak ang lupa at naka-stilleto pa ko na pahirap sa buhay ko. Muntik na kong mag-dagasa nang biglang may humawak sa siko ko.

Thank God!

Nilingon ko ang humawak sa siko ko just to see the head of Engineer of this project, "Engineer Elias!"

He showed his bright smile, forming a heart, at sumingkit ang mata niyang singkit na. He's half Japanese kaya mapusyaw ang kulay niya. Agaw pansin siya hindi lang dahil may lahing Hapon kundi dahil na din sa gwapo niya. Biruin mo, minsan ka lang makakita ng Engineer na poging babad sa araw these days!

"Miss Reign," bati niya sakin. I immediately made a disgusted face nang samahan niya ng 'Miss' ang pangalan ko.

"You know, Engineer, sabi ko naman sayo Reign na lang itawag mo sakin."

"At sabi ko din sayo, Aki na lang itawag mo sakin."

I laughed, "Okay, Aki, thanks! Mapilit ka eh."

Tinawag kami ng isang coordinator dahil magsisimula na daw ang picture taking kaya lumapit kami doon ni Aki. Inalalayan niya ako habang naglalakad papalapit.

Ate was busy talking with people I don't know nang biglang may umagaw ng atensyon ng lahat. They looked at my back, some girls there were in awe and some were smiling.

Tumingin din ako sa likod ko, gusto ko 'ring maki-usyoso!

"I'm sorry. I had an emergency,"

My eyes widened at the sight. This man in front of me is like the reincarnation of Adonis. His eyes were piercing right through me and crap nakakapang-hina ng tuhod. Pinasadahan niya ko ng tingin at saka kumunot ang noo niya. Naglakad siya palampas sa akin at naamoy ko agad ang mahalimuyak niyang pabango.

Damn!

"Boss! I thought you won't attend!" Sigaw noong babaeng kausap ko kahapon. Yung secretary ata at yung pinagtanungan ko kung ugly ba ang boss nila.

Crap, he isn't even ugly! He's far than ugly!

Parang kahapon ay pastalk-stalk pa ko at pasabi-sabi ng kung ano-ano tungkol sakaniya. I didn't even thought I'd see him here!

"I had an emergency errand, Layla. I didn't told you anything about not attending." Baritono niyang sabi.

Naiwan akong nakatalikod sakanilang lahat kaya humarap ako sakanila. They were greeting him as if he was the most important person in this place. Nang makalapit siya kay Ate ay nagkamayan sila.

Hinawakan ni Aki ang braso ko at naglakad kami papalapit sakanila. Nagpaalam naman siya nang makalapit na kami dahil kailangan siya sa picture taking.

Pinag-gigitnaan si Ate nila Aki at Theodore. Kasama ang ibang mga carpenter na gagawa at iba pang business partners. Ate was telling me to join them pero as usual I always refuse. Mamaya baka may magkacrush pa sakin dito eh.

Mayroong buffet pala na pinahanda si Ate sa gilid at nasa ilalim iyon ng malaking tent. Inaya niya na magkainan muna kami doon. Lunch na naman kaya kakain na ako. I don't usually eat lunch pero dahil hindi naman ako nagbreakfast kaya kakain ako ngayon.

Aki was constantly clingy today, not that I mind, I actually like it that I have someone to talk with and be with. Lalo na ngayon at si Ate ang ine-entertain ay ang mga kasosyo ng kumpanya.

I really suck at business things. Ang bobo ko sa mga ganunan talaga.

"What do you want?" Tanong ni Aki looking at the buffet. Tumingin din ako at sinabi ang gusto. Pinaupo niya ako sa empty seat sa isang table at siya na daw ang kukuha. Such a gentleman! Konti na lang bibigay na ko at magiging crush ko na siya. Gwapo din naman pwede na magpalahi.

Maglalaro sana ako ng PUBG nang bigla akong may maramdamang kakaibang presensya sa likod ko. Plus, ang pamilyar na amoy na naamoy ko kanina. Nilingon ko agad siya.

"Oh, hi!" I beamed at him. Nakaka-ngalay ang pag-tingala sakaniya dahil ang tangkad niya. Gusto ko siyang hilahin papaupo para di ako mahirapan pero that's rude kaya nevermind.

His face was still and straight. Nakakakilabot kasi parang kakainin niya ako ng buhay. Not that hindi ko gusto, actually I want it the other way.

Charing!

Nilagpasan niya ako at umupo sa kabilang table kung saan nandoon ang ibang mga lalaki. Sinamaan ko siya ng tingin. So rude! Dati suplado lang siya, ngayon ang rude na din niya!

Major turn off lang ha! Gwapo pa naman kaso suplado plus bastos lang.

"Bastos.."

"Huh?"

Napatingin ako sa nagsalita. It was Aki. He must've heared my whisper! Me and my big mouth.

"Wala! Here sit," tinapik ko ang upuan na nasa tabi ko tsaka nga sumunod siya. We ate as we talk about things but I felt uncomfortable. Para 'bang may nakatingin sakin at pinagmamasdan ang bawat galaw ko. That's creepy.

Lumingon-lingon ako para hanapin kung mayroon ngang nakatingin nang biglang magtama ang tingin namin ni Theodore, in short Boy Bastos.

Kunot na kunot ang noo niya parang konti na lang magsasalubong na ang kilay niya. Ang laki ng galit niya sakin para namang may nagawa akong masama sakaniya.

Tataasan ko na sana siya ng kilay nang bigla niya akong inirapan at nakipag-usap na lang sa mga kasama niya sa table. Da fuck?!

Binalingan ko si Aki, "Do you know anything about that Theodore-know-it-all-Valencia?"

Nasamid siya bigla kaya binigyan ko siya ng tubig na ininom agad niya saka tinignan ako na parang gulong-gulo, "Theodore-what?"

"Theodore-know-it-all-Valencia."

He shook his head as if parang hindi siya makapaniwala na lumabas yon mula sa bibig ko, "Alam mo naman na partners ang company niyo ngayon, diba?"

"Correction, that company is my sister's. Kaya I can hold grudges doon sa CEO niyo." Padabog kong kinagat ang chicken, "So, do you know anything interesting about him?"

He chuckled before answering, "Well, he's respected."

Napairap ako, "Ano ba naman yan, oh. Thank you na lang sa lahat ng infos ha. Sobrang dami kong nalaman."

Tumawa ulit siya at binusangot ko ang mukha ko. I was all smiley sakaniya tapos babalikan niya ko ng simangot? Gumwapo nga siya, nag-worsen naman ang ugali niya.

Bakit ba ko nagkacrush pa sakaniya before!?

The day went by at nagpadaan ako sa mall. Si Ate ay dumiretso sa company niya, ayoko namang sumama don dahil wala din akong mapapala. Might as well hangout dahil uminit ang ulo ko kanina.

"Quince!" Winagayway ko ang kamay ko para makita niya ako. I asked her to come shop with me dahil boring at wala din naman siyang magawa.

"Hello, Sammy!" Niyakap niya ako nang makalapit siya.

We went from different boutiques. Wala akong mabili dahil wala ako sa mood. Window shopping muna ako, tsaka nagtitipid din ako dahil nga unemployed pa ko. My god, ang hirap ng buhay. Ayoko namang umasa sa pera nila Mom forever.

Kinuwento ko din sakanya ang tungkol sa nangyari kanina. She was one of my friends since highschool kaya kilala niya si Theo. They knew everyone whom I had a crush on kaya hindi na mahirap makipag-chikahan sakaniya.

"Girl, iihi lang me ha." Paalam niya, nagpaiwan ako sa inuupuan ko at kinagatan ang pizza.

Minutes had pass at hindi ko alam kung ano ang itinagal niya. Baka na-tae kaya nevermind. Nilabas ko ang cellphone ko nang biglang may pigurang nakatayo sa harapan ko. Hindi ko tinignan, mamaya mag-tanong ng number ko di pa naman ako maalam mang-reject.

Matagal-tagal siyang nakatayo doon nang bigla siyang tumikhim. Tinignan ko siya at nagulat nang makitang si Theo-fucking-dore.

Binaba ko ang cellphone ko at sinimangutan ko siya, "What?"

Tinaasan niya naman ako ng kilay, "What what?"

Heck. Anong what-what siya diyan?!

Tatayo na sana ako nang bigla niya akong harangan, making me sit down again. Tiningala ko na naman siya, "What's your problem?"

"What do you mean my problem?"

"Can you please stop answering my question with questions?"

"How can you call it an answer if I'm also questioning you?"

Nakaka-frustrate! Ugh! I hate him. I'm so done being nice to him. Noong mabait ako sakanya, tinataray-tarayan niya ako. I don't understand him.

"Ano bang ginagawa mo? Bakit ka ba nandito? May crush ka ba sakin?" Panghahamon ko.

Mukha siyang nagulat sa sinabi ko pero agad din naman niyang nabawi ang pagkagulat at sineryoso ulit ang mukha, "Di naman ata masamang tumayo."

I pursed my lips tsaka iritang tumayo at umalis na doon. Bahala na si Quince ang tagal niyang tumae mamaya ko na lang siya sasabihan na umuna na ako. Ayokong magka-wrinkles agad dahil sa inis ko sa lalaking yon. Dati naman I can still stand him pero now I think I can't.

Pero I'll adjust. Everybody deserves a second chance or even a hundred of them.

"MANANG, nakita mo ba phone ko?" Tanong ko kay Manang Elsa, ang mayordoma namin, "Yung kulay pink na bunny ang case?"

Nag-isip pa si Manang bago umiling kaya tinignan ko sa ilalim ng sofa. Hinalughog ko na ang buo kong kwarto baka naman naiwan ko dito sa living room.

Paiyak na ako dahil hindi ko nga kayang mabuhay ng wala ang cellphone ko!

"Ate Reign, nung ginagawa mu?"

Tinaas ko ang tingin ko at nakitang si Seek pala iyon kakapasok lang mula sa main door. Nakauwi na pala sila. Nakita ko sina Mom at Dad sa likod at may kasamang mga butler na hawak ang baggage nila.

Nakipag-beso ako at agad na tumuloy sa pagsilip sa ilalim ng sofa.

"Sweetheart, what are you doing there?" Narinig ko ang pagtanong ni Mom.

"I can't find my phone!" I answered.

"Samantha, baka naman naipatong mo sa ibang lugar," Dad suggested, "Try to remember where you went or what you did."

Tumango ako at umupo sa sofa. Napa-halumbaba ako trying to remember. Napatayo ako nang maalala kung nasaan yon.

Pinatong ko nga pala yun sa table doon sa Mall kung saan ako nagstay. I'm sure it won't be there anymore. And I know where my phone is now and all I have to do right now is to find out how to get it back.

How can I contact you, Theo-fucking-dore?