«Ξυπνησα ιδρωμένη μέσα στην νύχτα.Με ξύπνησαν τα μπουμπουνητα και ο θόρυβος της καταρρακτώδη βροχής που επεφτε με μανία πανω στο τζάμι . Είδα πάλι τον ίδιο εφιάλτη...τον ίδιο εφιάλτη που με κυνηγάει απο παιδί. Ήμουν σε ενα δάσος ,περπατουσα μόνη μου μεσα στο απόλυτο σκοτάδι, γιατί μου φάνηκε οτι άκουσα ενα κλάμα μωρού.
Έτρεξα να δω τι συμβαίνει ..το κλάμα σταμάτησε απότομα. Ξεροκαταπια και συνέχισα να περπατάω στο σκοτάδι οταν ξαφνικά άκουσα κατι βήματα απο πίσω μου. Γύρισα έντρομη να δω ποιανού ηταν τα βήματα, κι ειδα το μωρο . Ειχε το δικο μου πρόσωπο, την δικη μου μορφή. Τρόμαξα πολύ..Άρχισα να τρεχω μα, ειχα χαθεί..εκανα κύκλους στο δάσος μέχρι που κατι πάτησα..Ηταν ενας καθρέφτης..κρατησα τον καθρεφτη στα χέρια μου και τον κοίταξα..πεταχτηκε το μωρο με αιματα στο κεφαλι και εκει ηταν που πετάχτηκα απότομα απο το κρεβάτι σαν ελατήριο...
Βλέπω το ίδιο όνειρο απο πολύ μικρή. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαινει..
Ύστερα απο αυτό το απαίσιο όνειρο πηγα στην κουζίνα να πιώ λίγο νερό..άκουσα βήματα από τις σκάλες.
"Ruby?" Φωναξα...(η Ruby ειναι η γατα της Eμμα) Μα δεν φάνηκε πουθενά..πήρα έναν φακό και κατέβηκα στο υπόγειο. Τα βήματα άρχισαν να ακούγονται ολο και πιο κοντινά μου.

**κλαμα μωρού**

Άκουσα ένα κλάμα μωρού και η ανάσα μου κόπηκε στα δύο..έκλεισα τα μάτια μου με την ελπίδα οτι θα βρεθώ στο κρεβάτι μου κι ότι βλέπω όνειρο, αλλα όταν τα ξανά άνοιξα, κατάλαβα πως ήταν πραγματικότητα..
Πάτησα τον διακόπτη να ανάψω το φως. Η λάμπα τρεμόπαιζε μέχρι που έσβησε τελείως...
Το μωρό δεν έλεγε να σταματήσει να κλαίει. Ακουγόταν πολυ έντονα σαν να ηταν μέσα στο σπίτι μου..ανέβηκα γρήγορα - γρηγορα τις σκάλες και πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου..κοίταξα ασυναίσθητα τον καθρέφτη και είδα μια μακρινη μαύρη σκια απο πίσω μου. Γούρλωσα τα μάτια μου, γύρισα την πλάτη μου να δω αν όντως υπήρχε η σκιά..αλλα τίποτα..κοιταξα πάλι τον καθρέφτη και η ιδια σκιά ειχε έρθει πιο κοντά μου έπαιρνε μορφή μωρού..ΟΥΡΛΙΑΞΑ..κοίταξα κατάματα το μωρό και στα ματια του αντίκρυσα τον εαυτο μου παιδί..το μωρο αρχιζε να παραμορφώνεται εμφανισιακά , το κοιτούσα τρομοκρατημένη να μεταλλάσσεται σε μια φιγούρα που μόνο τρόμο σου προκαλούσε.. Μεσα στην απόλυτη παράνοια που ζούσα, προσπαθούσα να βρώ τρόπο να ξεφύγω απο το μυστηριώδες διαβολικό μωρό ,που όσο το κοιτούσα ένιωθα κατι περίεργο μέσα μου..

Εμμα- ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ?
Είπα διστάζοντας και με κοίταξε πολύ αγριεμένα..
Δεν μίλησε..μονάχα μου έδειξε μια φωτογραφία. Μια οικογενειακη αναμνηστική  φωτογραφία με την μητερα μου και τον πατέρα μου.
Εμμα- ΠΟΥ ΤΗΝ ΒΡΗΚΕΣ ΑΥΤΗ?
Εξακολουθούσε να μη μιλάει. Έσυρε την φωτογραφία προς το μέρος μου.
Ξέσπασα σε κλάματα , "οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε ένα αεροπορικό δυστύχημα, η μητέρα μου ήταν έγκυος, τους αγαπούσα τοσο πολυ .."
Το μωρο αρχισε να εξαγριώνεται ,ουρλιαξε .. έχασα την ισορροπία μου κι επεσα μεσα στην μπανιέρα ξύπνησα το αλλο πρωί..δεν θυμόμουν τίποτα.
Αντίκρυσα αυτήν την ηλίθια οικογενειακη αναμνηστικη φωτογραφία που τόσο θέλω να κάψω, Τους μίσησα τοσο πολυ τους γονείς μου όταν έμαθα οτι πήγαν να με σκοτώσουν...Αυτοι δεν ήταν γονείς, αυτοί ηταν τέρατα !!

Βγήκα απο το μπανιο και πήγα στην κουζίνα να φτιάξω ενα καφέ..
Φώναξα την γάτα να ρθει να φάει. Σιγα μην ερχόταν το βρωμόγατο ,μόνο να τρίβεται στα πόδια μου ξέρει και να κάνει ζημιές...
«Λεω να την ξεφορτωθώ σήμερα κι ολας μαλιστα!... » είπα με θυμωμένο ύφος..
Η γάτα γρατζουναγε την πόρτα να ρθει μεσα. Φαινόταν φοβισμένη αλλά δεν με ένοιαζε ας ερχόταν όταν την φώναζα...
Αρχισε να γρατζουναει με περισσότερη μανία την μπαλκονόπορτα και νιαουριζε.
Της άνοιξα την πόρτα γιατί είχε καταντήσει σπαστική...Αλλά ήταν πολύ αργά για αυτήν..Την είδα αποκεφαλισμενη στο χαλάκι της πόρτας ..με ενα σημείωμα που έγραφε
"ΕΚΔΙΚΗΣΗ"..
Πήρα την πεθαμένη γάτα μου, με γάντια ,την έβαλα σε μια μαύρη σακούλα και πήγα να την θάψω..
Δυο τετραγωνα μετα απο το σπίτι μου υπήρχε ενα δάσος. Περπάτησα ως εκεί και πήγα να σκαψω εναν λακο να την βάλω μέσα αλλα σοκαρίστηκα με αυτο που είδα στο χώμα.. Είδα το πτώμα της μάνας μου..
Αμέσως μου ήρθαν τόσες αναμνήσεις απο την παιδική μου ηλικία...θυμάμαι την μαμα μου να με νανουριζει καθε βραδυ πριν κοιμηθώ με το ιδιο τραγούδι καθε φορά

Κοιμήσου άστρο μου μικρό
Κοιμήσου νιο φεγγάρι
Με το νανούρισμα αυτο
Ο ύπνος θα σε παρει..

Κοιμήσου αγάπη μου γλυκιά
Γλυκά όνειρα να κάνεις.
Στην αγκαλίτσα της μαμας
Που τοσο απολαμβανεις

Ακούστηκε το κλάμα του μωρού πάλι..
Εμφανίστηκε μπροστά μου αυτο το μυστηριώδες μωρο..
Εμμα- ΜΑ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?"
Μωρο- ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΙΣΩ, ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΣΥ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕΣ!....

_________Τελος 1ου κεφαλαίου______

Να τη συνεχίσω την ιστορία?? Περιμένω τα σχόλια σας..

   Ερωτήσεις:

1) Γιατί πιστεύετε πως έχει στοιχειώσει την Εμμα αυτο το μυστηριώδες διαβολικό μωρό?

2) Πως εξηγείται το γεγονός το οτι βρήκε η Εμμα το πτώμα της μητέρας της στο δάσος, ενω προανέφερε πως έχουν πεθανει σε αεροπορικό δυστύχημα?
______________________________________