12.09.2020
Sobota

O tym, że jest moim ojcem, wiem od tygodnia... dziwnie się czuję, że bez problemu mnie przyjęli... tak na prawdę nie czułam się pewnie w towarzystwie kogokolwiek z tej rodziny, jeśli nie było przy mnie Blanketa lub Michaela, którego nadal nie zawsze nazywałam tatą, bo dziwnie się z tym czułam...

Owszem nazywanie Michelle Pfeiffer mamą też było dla mnie teraz dziwne, bo nie była moją biologiczną matką...

Spakowałam trochę moich rzeczy i zostawiłam na łóżku w kryjówce Michaela list

Nie wiedziałam co robić, gdzie iść, czy komuś mówić...

W nocy wymknęłam się z terenu i przeszłam koło 500m od niego.

Zadzwoniłam do Blanketa. Wiedziałam, że on mi pomoże.

A: Bigi, możesz mnie zabrać spod Neverland?
B: Tak, ale coś się stało?
A: Wyjaśnię Ci gdy przyjedziesz... jestem 500 metrów od bramy idąc w stronę LA
B: Zaraz będę.

Gdy przyjechał popatrzył na mnie i zapytał, jakby już się domyślał

- Chcesz uciec?

- Chcę przez kilka dni przemyśleć moją sytuację... zabierzesz mnie do naszej babci?

- Tak...

Pojechaliśmy do domu matki Michaela...