Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

"Batallas Hyugas"

... 

Presente:

—Y eso es todo lo que deben de saber.— Contesto Orochimaru al grupo. 

—Bien, rescataremos a las mini-bestias y a Hinata-chan dattebayo.— Convencido, de que eso harían.

—Aunque puede ser que ya estén muer...—

—Mi familia no es tan débil. — Interrumpió a Orochimaru. Eso no lo aceptaría, confiaba plenamente en las habilidades de sus hijos y esposa. —Como sea, gracias por decirme el paradero de ese tipo.— Retrocediendo lejos de ellos. 

—Bien dattebayo.— Menciono Naruto. 

—Ahora que recupere mis poderes oculares, los llevare a todos. — Mostrando el Mangekyo Sharingan Y el Rinnegan. Para sacar esencia morada, Susano

—¿Se te había debilitado? ¿Porque no me lo dijiste dattebayo?— Al no entender las palabras de su amigo. 

—Hmmp... no tienes  ningún derecho de quejarte, suban. — Empezaron a subir casi todos. Excepto Orochimaru. Elevándose Susano para ir a la guarida de ese tal Shin Uchiha. 


.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

—Tsk... no necesitaba otro Hyuga aquí. — Dijo el Shin mayor. El original, que tenia varios ojos en su cabeza y en su brazos. 

Llamando la atención, de ambos hyugas volteándolo a ver, con sus ojos activados. Estaban en una habitación, como si fuera un hospital, una camilla enfrente de ellos, con otro niño en esta. Dentro de un lugar parecido de cueva. 

Estaban rodeados de màs niños similares, apuntándolos con sus armas y algunas levitando-las, que las controlaba el Shin original. 

—¿Para qué quieres a los niños?— Pregunto Neji al ver a ese sujeto, de mala forma.

—Para que Akatsuki renazca, debo matar a Sasuke o uno de sus hijos y conseguir el Sharingan.— Como si fuera lo màs obvio. 

—¡¡Ya tienes demasiados, por lo que veo... ¿Por qué necesitas màs?!!— Sin dejarlo de ver. 

—Tsk... El no seguirá el legado de los Uchihas, tampoco esos mocosos. ¡¡ El único seré yo Shin Uchiha!!— Explico con una sonrisa. — Y para eso, la necesitare también a ella.— Señalando a Hinata.

—¡¡No permitiré, que le hagas daño a ellos, ni a Hinata-sama!!— Viéndolo con furia. 

—Lo haré... Esta mujer ha dado buenos descendientes del Clan Uchiha muy poderosas. ¡Por eso la necesito, haremos aun màs poderosos a esos ni...— 

—¡¡No los tocaras!!— Espeto con odio mirándolo con esos ojos profundos. —¡¡Hakke Kuusho!! — Haciendo una palma suave, atacando a Shin, el mayor...  

—¡¡Shugohakke Rokujuyonsho!! — haciendo el jutsu de antes, Hinata, para alejar las armas y a esos niños del alrededor. Destruyendo el lugar. 

Salieron volando escombros y pedazos de rocas. Estando caminando los dos, para ver que Shin, seguía con vida. 

—Hinata-sama, ya los sintió.— Sin dejar de ver al enemigo y prestando atención a su alrededor. 

— Hai. — Asintiendo con la cabeza. 

—¡¡Tajuu Kage Bunshin no jutsu!!— Dijeron Hinata y Neji a la vez creando dos copias de ellos. 

Alejándose los clones. Mientras Shin solo miraba a los auténticos con furia. 

—¡Hinata-sama, le encargo la defensa!— Poniéndose en batalla seguido de Hinata. 

—¡Si!— Con su Byakugan activado. 


.

.

.

.

.

.

.

..

.

.

.


.

.

.

Minutos antes de la explosión...

—¡¡Nisaan!!— Gritaron ambos hermanos al ver que Itachi hacia varios clones y atacaba màs a los Shin. Estaba desesperado por sus hermanos menores. 

¿Que estaban, saber donde? ¿Y haciendo, saber que?. Itachi confiaba ciegamente en sus hermanos menores. Pero les preocupaba de donde podían estar o en que lugar fueron a parar esos dos... 

Itari cuidaba del menor... Protegiéndolo de los Shin, que se acercaban a el... Sin embargo tanto como su gemelo e Itomi. Estaban angustiados por sus otros hermanos. Solo esperaba, que estuvieran a salvo.

—Tsk... ¿Por que lo hacen? ¿Ese persona no es su padre, si los obliga a algo?— Intento Itachi razonar con esos Shin. Al ver como estos eran heridos por su progenitor. Eso no lo aceptaría. 

—Oto-sama, lo hace por el bien.— Dijo un Shin, que Itachi peleaba.

—Un padre... no te daría esas ordenes. Padre es la persona, que te protege... ¡No te humilla!— Viéndolo con su Byaku-sharingan. activos. 

—Oto-sama... no... — Empezando a dudar, sobre su padre...—No... el...— 

—¡¡Vamos Shin... — Itachi aun guardaba esperanzas de que ellos eran buenos... Solo que su padre, lo hizo ver forma negativa las cosas. 

Mientras con Itari, golpeaba y lanzaba a todos los Shin, que se acercaban a ellos. Itari, no los cuestionaba como Itachi. Este solo los noqueaba y alejaba fuera del alcance de Itomi... 

Era màs frió al ver el enemigo y definitivamente no era blando como su tonto hermano mayor. 

Itomi sintió a otro de ellos atrás de el... Pero solo se observaban mutuamente, sin moverse o hacer movimiento. Este Shin era un poco gordito, que los anteriores. 

—Mmm...— Menciono este Shin al ver a Itomi. Aun con sus ojos activados. Itomi vio una herida que este tenia en su hombro izquierdo. 

—¿Te duele mucho?— Menciono el menor, sacando de trance a ese Shin que lo observaba, buscando algo... Pero no sabia que. Probablemente a que también activara sus ojos. 

Shin solo observo esa herida y levanto los hombros, con gesto de darle igual. Itomi metió sus manos en sus pequeños pantalones, para sacar algo. Shin se preparo. Pensando que podría ser un arma.

—Toma... Puede que te cure.— Dijo Itomi al mostrar un pequeño contenedor. Shin levanto una ceja curioso. Al ver el desconcierto de Shin. Entonces Itomi explico.—Es un ungüento, mi madre me lo dio. Cura heridas.— Ofreciendo-lo a Shin... 

Este solo se quedo pasmado. Y un sentimiento desconocido que no tenia llego. Era cálido. Causándole una pequeña sonrisa, al ver la amabilidad de ese pequeño niño, que tenia que matar... Estaba ayudándolo. 

—¡¡Itomi, cuidado!!— Menciono Itari, al verlo un Shin, que estaba al-frente de su hermano... Se acerco, pero llego otro Shin detrás de su hermano menor, dispuesta a herirlo.— ¡¡Itomi!!— grito. 

Itomi al percatarse del Shin que lo iba a herir, se sorprendió al ver que. El otro Shin gordito, que le dio su ungüento lo protegió.  Alejándolo del peligro e interfiriendo el con ese Shin. 

—¡¡Estas traicionándonos...!!— Grito el Shin al ver tal acción. 

— Estoy protegiéndolo.— Dijo este golpeando al otro... Llegando Itari para meterlo en un genjutsu. 

Itari, pensaba hacer lo mismo con el otro Shin, Pero Itomi se interpuso en ese propósito. 

—No... Itari-nisaan, el me protegió.— Estirando sus manos, para protegerlo. 

—Itomi, sabes que...—

—Nisaan, por favor... ¡El es bueno!—Dijo convencido de eso. Itari solo suspiro... Esa bondad que tenían Itachi e Itomi, era bueno y malo a la vez. Pero eran por su madre. Porque Sasuke. No era para nada así. 

—¡Esta Bien ototo tu ganas!... Sin embargo los estaré vigilando, en especial a ti Shin.— Dijo Itari amenazándolo, por la vida de Itomi. 

Este Shin solo asintió entendiendo. Pero sabiendo que debía proteger a ese niño llamado Itomi. Por ese acto, tan bondadoso del menor. 

Itari solo suspiro y su vista se enfoco en su gemelo... Estaba en apuros. Se escucho una explosión, no muy lejos de ellos... Volteando a ver, era de la parte de arriba de la cueva.

Itachi estaba herido, pero eran cortes leves...Estaba cansado. Iba a atacar a otro Shin, para desmayar-lo. Pero se distrajo y un arma se dirigía a el... Solo cerro los ojos, esperando la cortada. Después de unos segundos, ya no sintió nada... Al abrir sus ojos vio a la persona que lo protegió de espaldas. 

—¡¡Oka-san!!— Se sorprendió de verla y se alegro, porque sabia que sus padres siempre los cuidarían. Hinata , volteo a ver a Itachi, le dio una sonrisa acogedora, diciendo, que todo estará bien... Y lo cargo, llevándolo a otro lugar màs seguro. 

 Donde estaba Neji, junto a Itari, Itomi y el Shin. Que estaba de su lado.  Bajo a Itachi. 

—¡Oka-san!— Mencionaron tanto Itari, como Itomi al ver a su madre... Felices la abrazaron... Y Hinata correspondió el abrazo.

—Se encuentran bien.— Pregunto Neji al ver a los tres menores, que tenían leves cortes. Pero sangre seca en sus vestimentas y suciedad.  

—Hai... Tio Neji.— Viéndolo con una sonrisa. 

—¿Donde están Inari-kun y Itsuka-kun?—Pregunto Hinata al no verlos y solo a sus tres hijos... 

Itachi la vio... y bajo la cabeza, pensando que era su responsabilidad cuidarlos y había fallado en ello. 

—Oka-san... el-ll-ellos es...— 

Iba a explicarles... 

Pero... Ni el sabían donde estaban... 

.

.

.

.

.

.


.

.

.

.

.

.

.

.

y hablando de estos dos...

.

.Pasado: 

—¡¡Déjanos pasar... !!— Exigió gritando al mayor. Agarrando el brazo de su hermano Itsuka sin soltarlo. 

—¡Tsk... no y deja de gritar!— También exigió gritando al ver esa actitud de ese niño. Le sacaba enojo. 

—¡¡No estoy gritando!!— Grito para que lo escuchara. 

—¡¡Si estas gritando!!— Grito de regreso Sasuke, viendo que esos niños, no le tenían miedo. Otros en sus lugares solo al escuchar su nombre, se ponían nerviosos y corrían despavoridos por miedo al verlo... Sin màs al saber que si se lo encontraban morirían sin dudar. 

—¡¡Porque no te quitas de nuestro camino, viejo!!— soltó sin poder evitarlo. 

—¡¡¿A quien demonios, le estas diciendo viejo?!!— Contesto al escuchar a ese niño. 

Pero no... esos niños parecían burlarse de el, en vez de escapar para evitar ser aniquilados... Lo enfrentaban sin miedo en sus miradas. Como si estuvieran confiados. De que no perderían ante el. 

Dando a Sasuke enojo y desesperación al verlos, burlarse de el... Pero su conciencia... Si, la que pensó que ya no tenia. Le decía que no podía hacerles daño. Aunque los quisiera. 

Itachi solo miraba esa escena.. con una gotita tras su cabeza... Sasuke se estaba comportando como ese pequeño. 

Sin embargo, también tenia una pequeña sonrisa al descubrir ahora sin dudar y solo tenia que conformar sus sospechas de esos niños. 

¡¿Como lo supo Itachi?!

Fácil, es un genio......

..... Y ellos mismos, lo habían dicho. 

Flash Back...

—¿Oto-san?— Pregunto extrañado Itachi al escucharlo soltando a Itsuka... Sasuke también se sorprendió y soltó a Inari. 

Ambos mayores estaban sorprendidos y confundidos... ¿Porque lo llamo oto-san?

Itachi en ese momento se percato, que el jutus que había hecho antes el... aun no se terminaba y que tampoco se iba de ese mundo. Como si estuviera parado, de alguna forma. 

Estaba pensando como era eso posible y volteo a ver a Kabuto, este también estaba inmovilizado, como si estuviera atrapado. Pero su jutsu, que había hecho, en el, también ya estaba terminado. ¿Entonces por qué? Se acerco curioso a Kabuto, pero su vista lo llevo a una pequeña planta no muy lejos de alli. 

Al verla con màs atención se percato, que una gota de agua esta totalmente paralizada antes de caer en la planta... 

Como si hubieran detenido el tiempo... ¿Acaso era posible?... Pero recordó unos pergaminos prohibidos, que había leído de su Clan, de la pequeña posibilidad de detener el tiempo, si viajeros del pasado o futuro, se encontraban con personas cercanas a estos. 

Entendió, ¡¡TODO!! Como si un foco se prendiera en su cabeza. Como si un rompecabezas, encajaron todas sus piezas sin fallos. 

Esto fue lo que comprendió Itachi en su momento

Una, esos niños dijeron la palabra Oto-san.... 

Dos, esos niños llamaron padre a Sasuke, después de que este les dijera que estén quietos. 

Tres, el jutsu y el mundo están quietos. Y lo que había leído encajaba con todo. 

Cuatro, se parecían a su tonto hermano menor. 

Cinco, aunque Sasuke no lo vio, por la oscuridad, esos niños tenían el símbolo de su Clan en su espalda.

Seis, ¡¡Esos niños son hijos de Sasuke!! Pero lo màs importante... 

¡¡ ES TÍO !! 

Inari tomo a Itsuka del brazo rápidamente intentando salir de ese lugar, pero Sasuke, al ver sus intenciones, los paro a ambos. Y paso todo lo que ya vieron arriba. 

Fin del Flash back...

—Pequeños...— Llamo la atención de los niños, que lo vieron los ¡¡TRES!! con una ceja levantada, curiosos de lo que diría Itachi. 

Itachi al ver este gesto de los tres ya no tenia dudas... Era bastante obvio y se regañaba mentalmente por creer, que eran experimentos de Orochimaru. 

—Hmmp...—.Murmuraron los tres, viendo a Itachi. 

—Son hijos de Sasuke verdad...— No era pregunta, era afirmación. 

Dejando a los tres con las mismas expresiones de asombro. 

¡¡Eran exactamente iguales a Sasuke!!

Sin duda Itachi Uchiha es un genio... 

.

.

.

.

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Jajajajaja ese tío......jejejeje 

Ahora que harán los hermanos Uchihas... 

Comenten y voten... Att: Shangai... 

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro