ΛΑΙΛΑ

Άνοιξα τα μάτια μου αργά πεταρίζοντας τα μια δυο φορές μέχρι να συνηθίσω το φως που ερχόταν από την λάμπα του κομοδίνου.

Βρισκόμουν μπρούμυτα σε ένα κρεβάτι τόσο αναπαυτικό που θα μπορούσα να μείνω ξάπλα για πάντα. Με την άκρη των δαχτύλων μου αισθάνθηκα μια ψηλή κουβέρτα να σκεπάζει το κάτω μέρος του σώματος μου. Η πλάτη μου έτσουζε κάνοντας οποιαδήποτε κίνηση σχεδόν αφόρητη.

Οι εικόνες από την επίθεση του Κάρλος ζωντάνεψαν στα μάτια μου σαν να συνέβαιναν ξανά. Ο τρόπος που το στόμα του διεκδίκησε το δικό μου, τα χέρια του που χωρίς την θέληση μου άγγιζε το κορμί μου, η βίαιη επαφή και ο τραυματισμός μου καθώς η πλάτη μου ήρθε σε επαφή με το ξύλο. Ήταν όμως τα λόγια του αυτά που με τάραξαν πραγματικά "Αργά ή γρήγορα όλοι στην αγέλη θα μάθουν πως εσύ είσαι το πραγματικό ταίρι του Ντιμίτρι" Ήξερε την αλήθεια. Πως ήταν δυνατόν να ξέρει πως ήμουν το ταίρι του Ντιμίτρι, δεν ήταν πολλοί αυτοί που ήξεραν την αλήθεια και γνώριζα ήδη πως μόνο η ένα άτομο θα ήταν ικανό να αποκαλύψει αυτό το μυστικό ειδικά από την στιγμή που η Νατάλια και ο Λούσιους έκαναν τόσο κόπο για να κρύψουν την αλήθεια.

Το απαλό χάδι στο πάνω μέρος της παλάμης μου με έκανε να χαμογελάσω. Η μικρή γνώριμη ανατριχίλα που σκορπίστηκε στο σώμα μου και τράβηξε την προσοχή μου ήταν αρκετή για να αναγνωρίσω την παρουσία του Ντιμίτρι στο πλευρό μου. Ανταπέδωσα το χάδι του και το κεφάλι του που ήταν ακουμπισμένο στην άκρη του στρώματος σηκώθηκε και με κοίταξε.

«Hey...»

«Hey» είπα με ένα μικρό χαμόγελο.

«Πως είσαι;»

«Καλά είμαι με τσούζει λίγο η πλάτη μου αλλά είμαι καλά».

Ακολούθησε μια μικρή σιγή, ένα μικρό χάδι και ένα ακόμα χαμόγελο.

«Ντιμίτρι πρέπει να σου πω...»

«Αργότερα προέχει να γίνεις καλά» με σταμάτησε πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου.

«Είναι σημαντικό, ο Κάρλος ξέρει πως είμαι το ταίρι σου».

Τα μάτια του Ντιμίτρι στένεψαν και το μέτωπο του ζάρωσε καθώς ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του η έκπληξη.

«Πως;»

«Δεν ξέρω» είπα ψέματα – δεν μπορούσα να κατηγορήσω την Ιρένε χωρίς να έχω αποδείξεις. «Είμαι σίγουρη πως θα μιλήσει στο συμβούλιο στους γηραιούς. Πρέπει να τον σταματήσεις».

«Αυτό σίγουρα περιπλέκει τα πράγματα μου».

Η άγνωστη γυναικεία φωνή με την τέλεια αγγλική προφορά με έκανε να ανασηκώσω το κορμό μου προς τα πίσω για να μπορέσω να την αντικρίσω. Η πλάτη μου έτσουξε από την απότομη κίνηση μου κάνοντας με να πέσω πάλι πάνω στο στρώμα με το μαξιλάρι να πνίγει το μικρό βογκητό πόνου.

«Πρόσεξε» είπε ο Ντιμίτρι και μόλις ο πόνος υποχώρησε με βοήθησε να καθίσω στο κρεβάτι για να μπορέσω να αντικρίσω την γυναίκα που όπως κατάλαβα ήταν η Εμίλια. Ο Ντιμίτρι τράβηξε πάνω μου την κουβέρτα για να καλύψω το γυμνό στήθος μου. Οποιοδήποτε άλλο λύκο δεν θα τον ένοιαζε αλλά ο Ντιμίτρι γνώριζε πως δεν ένιωθα ακόμα άνετα να κυκλοφορώ γυμνή μπροστά σε άλλους λύκους. Ήταν και ένας από τους λόγους που απέφευγα να μεταμορφωθώ.

«Λάιλα να σου γνωρίσω την Εμίλια».

Αντίκρισα την γηραιά που καθόταν στο σκαμπό μπροστά από το κρεβάτι και για μια στιγμή δεν πίστευα πως αυτό που έβλεπα. Ήταν  πανέμορφη με μακριά μαλλιά που έπεφταν μέχρι την πλάτη της και μάτια μεγάλα με όλο το μπλε του κόσμου να καθρεπτίζεται μέσα σε αυτά. Οι βλεφαρίδες μακριές και πυκνές δημιουργούσαν δυο μικρές σκιές. Το σώμα της αντάξιο ενός μοντέλου ή κάποιας θεότητας που είχε μόλις κατέβει από τον ουρανό.

«Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Ο Ντιμίτρι μου έχει πει τόσα πολλά πράγματα για εσένα» μου είπε χαρίζοντας μου ένα ζεστό χαμόγελο «Η beta μου σου έφτιαξε κάτι να φας» είπε και έδειξε με το χέρι της το δίσκο που βρισκόταν στην άλλη πλευρά του κρεβατιού. Πάνω του υπήρχε μόνο ένα πιάτο με μια πολύχρωμη ομελέτα με πιπεριές και φέτα. Ένιωσα μια μικρή διαμαρτυρία από το στομάχι που με έκανε να θέλω να αρπάξω το πιάτο και να καταβροχθίσω το περιεχόμενο του με μια ανάσα.

«Χαίρω πολύ».

Η Εμίλια αμέσως σηκώθηκε από το σκαμπό και έκανε τον γύρω του κρεβατιού για να καθίσει με τα γόνατα της πάνω στο κρεβάτι δίπλα μου. Απλά με έκανε να γύρω τον κορμό μου μπροστά για να έχει καλύτερη εικόνα στην πλάτη μου και έβγαλε προσεχτικά την γάζα που κάλυπτε την πλάτη μου.

«Επουλώνεται όμορφα, δεν πιστεύω πως θα αφήσει σημάδι».

Ανακουφίστηκα! Είχα ήδη μια μόνιμη ουλή εξαιτίας του Κάρλος δεν χρειαζόμουν άλλη.

«Μπορώ να πω με σιγουριά πια πως δεν είσαι μια απλή Omega. Σίγουρα αυτή η πλευρά σου επηρεάζει την επούλωση σου αλλά είναι πιο γρήγορη από ενός απλού omega».

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα από έκπληξη. Μπόρεσε πραγματικά να καταλάβει μια τόσο σημαντική πληροφορία απλά και μόνο κοιτάζοντας το τραύμα μου; Ήταν τόσο σίγουρη για τα λόγια της που δεν μου έδωσε περιθώρια για να την αμφισβητήσω.

«Πρέπει να βρείτε ποιος είναι ο πατέρας της μόνο τότε θα ξέρουμε το εύρος όλης της δύναμης της».

«Αυτό δεν είναι εύκολο. Η εποχή εκείνη ήταν σχεδόν μεσαιωνική και δυστυχώς κανένας δεν μιλάει».

«Δεν χρειάζεται να μιλήσει κάποιος η αληθινή της φύση θα σου πει αυτό που θες να μάθεις».

«Τι εννοείς;» ρώτησα.

«Ο Ντιμίτρι μου είπε πως είδες τον λύκο σου και του μίλησες, αυτό είναι μια σπάνια ικανότητα την οποία κατέχουν μόνο alpha η οποία είναι κληρονομική και περνά από γενιά σε γενιά».

«Alpha...» ένιωσα το στόμα μου να στεγνώνει και όλο το κορμί μου άρχισε να μουδιάζει. Ήταν άλλο πράγμα να το υποψιάζεσαι και άλλο πράγμα να επιβεβαιώνεις τις υποψίες σου.

Ήμουν η κόρη ενός alpha, άρχισα επιτέλους να μαθαίνω ποια πραγματικά ήμουν αλλά τώρα που πλησίαζε η ώρα δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να το μισήσω την αλήθεια. Ο πατέρας μου ήταν τόσο σκληρός και άκαρδος όσο ο κάθε alpha που είχα γνωρίσει. Είχε περάσει απλά τον χρόνο του με την μητέρα μου και μετά την είχε παρατήσει χωρίς να τον νοιάζει το τι θα απογίνει ή ακόμα χειρότερα την είχε αναγκάσει να κοιμηθεί μαζί του χρησιμοποιώντας βία όπως είχε προσπαθήσει να κάνει σήμερα μαζί μου ο Κάρλος. Κάτι μέσα μου ήθελε να τον γνωρίσει να μάθω ποιος είναι, υπήρχε όμως και αυτό το κομμάτι που με έκανε να μην θέλω να έχω καμία σχέση με αυτόν τον άνθρωπο.

«Ξέρεις κάποιον με αυτή την ικανότητα;»

«Όχι» απάντησε ο Ντιμίτρι τόσο γρήγορα που έκανε τα μάτια της Εμίλια να τον κοιτάξουν με καχυποψία. Τον κοίταξα και εγώ με τον ίδιο τρόπο αλλά η Εμίλια ήταν λες και είχε καταλάβει κάτι περισσότερο κάτι το οποίο εγώ δεν μπορούσα να αντιληφθώ.

«Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να βρούμε έναν τρόπο έτσι ώστε η Λάιλα να μην γίνει φύλακας της Μια».

«Σου εξήγησα και το πρωί πως από την στιγμή που υπάρχει η υποψία πως η Λάιλα δεν είναι καθαρή omega τότε είναι παράνομο να την κάνουν φύλακα. Μπορεί να έχουν περισσότερα προνόμια επειδή ζουν μαζί με τον αφέντη τους αλλά πίστεψε με όταν λέω πως στην τροφική πυραμίδα είναι πιο κάτω και από τους omega. Δεν έχουν δική τους προσωπικότητα, δεν μπορούν να αποφασίσουν εκείνοι για τον εαυτό του. Ο αφέντης τους αποφασίζει για τα πάντα, για το αν θα παντρευτεί , τι θα φάει, πως θα κοιμηθεί. Μπορεί ακόμα και να τον πουλήσει σε άλλη αγέλη αν αυτό τον συμφέρει. Μου είπες πως η Μία και η Λάιλα είναι φίλες και αλλά όσο ποιο σκληρός είναι ο alpha τόσο σκληρή είναι και η ζωή ενός φύλακα«

»Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να είναι καθαρόαιμος δηλαδή οι γονείς του να είναι και οι δυο omega. Ξέρουμε πως αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Λάιλα αφού ξέρουμε πως ο πατέρας της είναι alpha, είναι όμως κάτι που πρέπει να αποδείξουμε και γρήγορα επειδή αν ο Κάρλος ζητήσει ακρόαση από τους γηραιούς τότε σίγουρα θα αναφερθεί το θέμα του φύλακα».

«Εσύ δεν μπορείς να βοηθήσεις κάπως;»

«Γι' αυτό είμαι εδώ και σου υπόσχομαι πως θα κάνω ότι μπορώ για να σε βγάλω από αυτή την κατάσταση. Τώρα όμως προέχει να φας και να ξεκουραστείς. Θα έχουμε χρόνο για να μιλήσουμε ξανά γι' αυτό το θέμα» είπε και μου έσπρωξε τον δίσκο κοντά μου. Αυτή την φορά δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ πήρα το πιάτο στα χέρια μου και άρχισα να τρώω κατεβάζοντας σχεδόν αμάσητο το φαγητό.

«Ντιμίτρι να σου πω λίγο...ιδιαιτέρως!»

ΝΤΙΜΙΤΡΙ

Βγήκα από το μικρό εξοχικό σε άθλια κατάσταση με την κρίση πανικού που τόση ώρα συγκρατούσα έτοιμη να ξεσπάσει. Είχα πανικοβληθεί - αυτό μπορούσα να το παραδεχτώ - η αλήθεια που τόσες μέρες απέφευγα και δεν ήθελα να πιστέψω τώρα με κοιτούσε κατάματα στα μάτια και ένιωθα πως άγγιζα τα όρια της απελπισίας.

Ήταν άδικο, τόσο άδικο! Για ακόμα μια φορά η μοίρα έπαιζε ένα αστείο και βρόμικο παιχνίδι στην Λάιλα.

«Ντιμίτρι»

Η φωνή της Εμίλια με έκανε να σταματήσω. Φυσικά και με είχε ακολουθήσει, είχε ζητήσει να μου μιλήσει αλλά αντί να καθίσω να την ακούσω έφυγα τρέχοντας την στιγμή που βγήκαμε από το δωμάτιο της Λάιλα. Ήξερα πως δεν θα γλύτωνα από την ανάκριση της, δεν ήταν ηλίθια είχε καταλάβει πως γνώριζα κάτι το οποίο δεν έλεγα και ήταν παραπάνω από αποφασισμένη να μάθει τι ήταν αυτό που έκρυβα.

«Όχι τώρα Εμίλια».

«Για μισό λεπτό Ντιμίτρι», άρπαξε το μπράτσο μου και με σταμάτησε. Μπήκε μπροστά μου για να μου μπλοκάρει τον δρόμο.

«Ήρθες και μου ζήτησες βοήθεια και ήμουν και είμαι παραπάνω από πρόθυμη να σε βοηθήσω αλλά δεν μπορώ να το κάνω αν δεν μου πεις όσα ξέρεις. Εκτός κι αν δεν με εμπιστεύεσαι».

«Δεν είναι ότι δεν σε εμπιστεύομαι απλά φοβάμαι τις συνέπειες της αποκάλυψης αυτής».

«Ξέρεις ποιος είναι ο πατέρας της Λάιλα;»

«Υποψιάζομαι και σου ορκίζομαι πως δεν θέλω να βγω αληθινός».

«Ποιον υποψιάζεσαι;»

«Πριν σου πω θέλω να σε ρωτήσω κάτι...» έκανα μια παύση και πέρασα την γλώσσα μου πάνω από τα χείλη μου σαν μια ανάσα δροσιάς. Ένιωσα κυριολεκτικά τον λαιμό μου να στεγνώνει. «Δεν θέλω να σε αμφισβητήσω αλλά είσαι σίγουρη πως η δύναμη της Λάιλα είναι κληρονομική και όχι ίσως κάποια ικανότητα που της δόθηκε από την Θεά;»

«Ποιον σκέφτεσαι;» ρώτησε ξανά αγνοώντας την ερώτηση μου δίνοντας μου όμως ταυτόχρονα την απάντηση που έψαχνα.

«Τον Αντρές».

«Ποιον;» ρώτησε λες και δεν με είχε ακούσει με τα μάτια να ανοίγουν διάπλατα ανοιχτά από την έκπληξη.

«Γι' αυτό σε ρωτάω ξανά είσαι απόλυτα σίγουρη πως είναι κληρονομικό επειδή τότε θα πρέπει να πάω ξανά μέσα και να ανακοινώσω στην Λάιλα πως η γυναίκα που την μισεί με όλη την καρδιά της και που παντρεύτηκα είναι ετεροθαλή αδερφή της».

***

Η αποκάλυψη αυτή χτύπησε δυνατά τον Ντιμίτρι και την Εμίλια και θα χτυπούσε ακόμα πιο δυνατά την Λάιλα μόλις μάθαινε την νέα αυτή πραγματικότητα στην οποία θα έπρεπε για ακόμα μια φορά να κατανοήσει και να προσαρμοστεί.

Δυστυχώς όμως δεν ήταν μόνο οι τρεις τους που γνώριζαν την αλήθεια επειδή εκείνη την στιγμή μέσα στην ασφάλεια της νύχτας κρυμμένος πίσω από ένα δέντρο υπήρχε ένα άτομο το οποίο μόλις είχε ακούσει τα πάντα!!!

***

Καλησπέρα και καλό Σαββατοκύριακο. Τι κάνετε πως είστε;

Σήμερα ξεκινάει και επίσημα η άδεια μου από την δουλειά και για μια εβδομάδα θα είμαι ελεύθερη και διαθέσιμη να σας δώσω όσο πιο πολλά κεφάλαια μπορώ.

Νέο κεφάλαιο 1773 λέξεις

Είναι καλό σημείο να αναφέρω πως η ιστορία έχει μπει στην τελική ευθεία Υπολογίζω πως μας έχουν μείνει άλλα 10 με 11 κεφάλαια για το τέλος.

Η Εμίλια έχει μπει δυναμικά και θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την Λάιλα. Θα μάθουμε περισσότερα για την γηραιά μας στα επόμενα κεφάλαια.

Η Λάιλα και η Ιρένε αδερφές...

Θα χαρώ πολύ να μου αφήσετε ένα σχόλιο και να μου χαρίσετε το αστεράκι σας.

Επίσης μην ξεχνάτε πως αν θέλετε μπορείτε να κάνατε ένα follow στην σελίδα  μου στο Instagram και στο Tik Tok.
Instagram: vasiavipphoenix
Tik Tok: vasiavipphoenix

Stay tuned...