ΙΡΕΝΕ

Έφυγα σαν τον κλέφτη μέσα στο σκοτάδι - χωρίς να γίνω αντιληπτή από κανέναν - και με την νύχτα για συνεργό μου διέσχισα το πυκνό δάσος για να βρεθώ στα εδάφη της Ασημένιας Κοιλάδας. Με έπιασε μια ανατριχίλα καθώς περίμενα στην είσοδο της αγέλης για να μου επιτραπεί η είσοδος. Ήξερα πως δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα και πως αν μαθευόταν θα μπορούσα να κατηγορηθώ για προδοσία αλλά δεν είχα άλλη επιλογή, ο Ντιμίτρι δεν μου είχε αφήσει άλλη επιλογή. Με είχε προδώσει με το χειρότερο τρόπο που μπορούσε. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω να μου πάρει όλα αυτά για τα οποία είχα παλέψει για να αποκτήσω κι αν αυτό σήμαινε πως έπρεπε να πουλήσω την ψυχή μου στον διάβολο για να το πετύχω τότε αυτό ακριβώς θα έκανα. Μπορεί να το μετάνιωνα αλλά δεν θα επέτρεπα για κανένα λόγο να είναι μαζί ο Ντιμίτρι με την Λάιλα.

«Αυτό κι αν είναι έκπληξη» δήλωσε σαρκαστικά ο Κάρλος την στιγμή που το πολυτελές τζιπ του σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου και εκείνος βγήκε από το πίσω κάθισμα. Ήταν απλά ντυμένος με μια σκούρα μπλε φόρμα και ένα γκρι φανελάκι που άφηνε γυμνά τα τέλεια μπράτσα του και τις φαρδιές πλάτες του. Ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας από αυτούς που ξυπνούσαν σε μια γυναίκα χιλιάδες πονηρές φαντασιώσεις και εγώ δεν αποτελούσα εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.

«Τι μπορώ να κάνω για εσάς πριγκίπισσα Ιρένε;» Η φωνή του καυστική και ειρωνική με έβγαλε από τον λήθαργο που με είχε ρίξει η ονειρεμένη εμφάνιση του.

«Άσε τις ειρωνείες Κάρλος ήρθα για να μιλήσουμε».

«Δεν πίστευα πως είχε μείνει κάτι περισσότερο να πούμε;»

«Ούτε και εγώ αλλά όπως φαίνεται κάναμε και οι δυο λάθος. Θα στεκόμαστε πολύ ώρα εδώ έξω ή μπορούμε να πάμε κάπου πιο άνετα για να μιλήσουμε;»

Μου χάρισε ένα στραβό σαρκαστικό χαμόγελο και έκανε στην άκρη κάνοντας μου νόημα να μπω στο αυτοκίνητο. Σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά βρισκόμασταν στην έπαυλη του alpha, στο προσωπικό του σαλόνι το οποίο είχε θέα στην πελώρια πισίνα στην οποία είχε εύκολη πρόσβαση χάρης την μεγάλη συρόμενη γυάλινη πόρτα που τώρα ήταν καλυμμένη με μια μεταξένια σκούρα κουρτίνα.

«Για πες λοιπόν σε τι οφείλω αυτή την τιμή;» με ρώτησε και γέμισε δύο ποτήρια με ουίσκι. Μου πρόσφερε το εγώ το πήρα στο χέρι μου και ήπια μια γερή γουλιά αφήνοντας το καυτό υγρό να εισχωρήσει μέσα μου. Άφησα το ποτήρι στο γυάλινο τραπεζάκι και έβγαλα το παλτό μου, κάθισα στην άκρη του δερμάτινου μαύρου καναπέ και σταύρωσα τα πόδια μου. Ο Κάρλος έγλυψε με τα μάτια του το κορμί μου δείχνοντας μου με αυτόν τον τρόπο πως η παρουσία μου δεν του περνούσε απαρατήρητη. Η θηλυκή μου πλευρά απόλαυσε κάθε λεπτό. Ο Κάρλος με κοίταξε με έναν τρόπο που ο Ντίμίτρι δεν το είχε είχε κάνει ποτέ και θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν μου αρέσει.

Όπως και να ΄χε η επίσκεψη μου ήταν καθαρά επαγγελματική και τίποτα περισσότερο.

«Θέλω να με βοηθήσεις με ένα μικρό προβληματάκι που έχει προκύψει».

«Φαντάζομαι για να ζητάς από εμένα βοήθεια θέλεις μια όχι και τόσο νόμιμη λύση, σωστά;» με ρώτησε κοιτάζοντας κατευθείαν μέσα στην ψυχή μου. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια επέμενε να βλέπει πέρα από το περιτύλιγμα που έδειχνα στον υπόλοιπο κόσμο και να καταλαβαίνει όσα θέλω να πω πριν ακόμα ανοίξω το στόμα μου για να μιλήσω.

«Ακριβώς».

«Ποιον θες να σκοτώσω;»

Χαμογέλασα στραβά φανερά εντυπωσιασμένη.

«Το ταίρι του Ντιμίτρι».

Ο Κάρλος έβγαλε ένα υστερικό γέλιο τρελού φανερά ενθουσιασμένος από τα νέα. Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που κάποιος του είχε μεταφέρει τόσο ενδιαφέροντα νέα. Κάποιοι λένε ότι η πληροφορία είναι δύναμη και η Ιρένε μόλις του είχε χαρίσει ένα ισχυρό χαρτί το οποίο δεν έβλεπε την ώρα να χρησιμοποιήσει. Δεν ήταν σίγουρος αν και η ίδια είχε καταλάβει τι είχε κάνει. Το όπλο που του είχε προσφέρει ήταν το πρώτο κομμάτι ενός ντόμινο όπου είχε ξεκινήσει μια αλυσιδωτή καταστροφή την οποία δεν θα μπορούσε κανένας να σταματήσει.

«Εμφανίστηκε τελικά η γυναίκα που θα καταφέρει να σε εκθρονίσει;» ρώτησε προσπαθώντας να συγκρατήσει τον εαυτό του από το να γελάσει ξανά από ενθουσιασμό.

«Δεν πρόκειται να αφήσω αυτή την ασήμαντη να πάρει την θέση μου και εσύ θα με βοηθήσεις σε αυτό».

«Γιατί να το κάνω αυτό;» με ρώτησε σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος.

«Νόμιζα πως ήθελες να σαν τρελός να κάνεις τον Ντιμίτρι να υποφέρει;»

«Ισχύει αλλά πες μου σε παρακαλώ τι έχω εγώ να κερδίσω σκοτώνοντας μια beta;»

"Πως είσαι τόσο σίγουρος ότι είναι beta;»

«Δεν θα μου έκανες μια τόσο γελοία και παράτολμη πρόταση αν ήταν κόρη κάποιου alpha».

«Κι αν σου έλεγα πως είναι μια omega, τότε τι θα έλεγες;»

Ο Κάρλος στάθηκε ασάλευτος να με κοιτά με μάτια διάπλατα ανοιχτά και το σαγόνι του ανοιχτό από το σοκ της αποκάλυψης μου. Ήταν μια εικόνα που με έκανε να θέλω να βάλω τα γέλια. Ο τρανός και ισχυρός alpha που επέμενε να καυχιέται πως κανένας και τίποτα δεν μπορούσε να τον σοκάρει, στεκόταν τώρα μπροστά μου σαν ένα άψυχο σώμα χωρίς να ξέρει τι να πει.

«Μου κάνεις πλάκα έτσι;» με ρώτησε μια στιγμή αργότερα όταν επανήλθε η ομιλητική του ικανότητα.

«Μιλάω πολύ σοβαρά».

Ο Κάρλος με κοίταξε με ένα τρομαχτικό χαμόγελο - αντίστοιχο με αυτό του Τζόκερ - προκαλώντας μου μια ανατριχίλα.

«Θα με βοηθήσεις να την σκοτώσω;»

«Γιατί να την σκοτώσω όταν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την πληροφορία για να τον κάνω ρεζίλι. Ένας alpha με μια omega για ταίρι, φαντάσου τι θα γινόταν αν το μάθαιναν οι γηραιοί;»

«Αυτό θα επηρεάσει και εμένα και το ξέρεις εξακολουθώ να είμαι η luna της αγέλης και όλοι πιστεύουν πως είμαι το ταίρι του-»

«Αυτό έπρεπε να το σκεφτείς πριν με απορρίψεις» με διέκοψε θυμίζοντας μου την μια λεπτομέρεια που κανένας δεν γνώριζε και που κανένας, εκτός από τους δύο τους, δεν θα μάθαινε.

Ο Ντιμίτρι με είχε ρωτήσει για το ταίρι μου και αν ήξερα ποιος ήταν - είχε πει ψέματα - γνώριζα το πραγματικό μου ταίρι πριν ακόμα μου πει την δική του ιστορία. Όταν μου πρότεινε να τον παντρευτώ δέχτηκα χωρίς να το σκεφτώ, το μόνο εμπόδιο σε αυτό το μοναδικό ταξίδι ήταν ο Κάρλος τον οποίο απέρριψα και τον ανάγκασα να κάνει ακριβώς το ίδιο. Ήξερα τι ήθελα και οι φιλοδοξίες μου ήταν αρκετά μεγάλες για να συμβιβαστώ με το να είμαι η luna της δεύτερης ισχυρότερης αγέλης στην κοιλάδα. Γιατί να είμαι δεύτερη όταν μπορούσα να είμαι πρώτη; Είχαν περάσει τόσα χρόνια και δεν ζήτησα ποτέ μου συγγνώμη από τον Κάρλος, αυτές οι λέξεις δεν θα έβγαιναν ποτέ από το στόμα μου, είχα κάνει την επιλογή μου και ακόμα κι αν μου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσω τον χρόνο πίσω πάλι την ίδια επιλογή θα έκανα. Δεν το είχε μετανιώσει και θα έκανα τα πάντα για να παραμείνω η βασίλισσα luna.

«Ακόμα κολλημένος με το παρελθόν βλέπω» τον ειρωνεύτηκα.

Το πρόσωπο του έγινε άκαμπτο σαν πέτρα και η φωνή του γέμισε με πικρία.

Ο Κάρλος δεν ξέχασε ούτε για μια μέρα την προδοσία που είχε υποστεί από την Ιρένε, τον είχε απορρίψει λες και δεν σήμαινε απολύτως τίποτα για εκείνη. Τον είχε απορρίψει με τόση ευκολία χωρίς κανένα δισταγμό και με φωνή σταθερή. Είχε προσπαθήσει να την εμποδίσει, να την κάνει να αλλάξει γνώμη αλλά ήτα ανένδοτη, είχε κάνει την επιλογή της και δεν ήθελε τίποτα να την κρατά κολλημένη στην παλιά της ζωή για να μπορεί να αφοσιωθεί πλήρως στην καινούρια. Τον ανάγκασε να πει εκείνες τις καταραμένες λέξεις και μπορεί να της έκανε το χατίρι και να μην ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί της αλλά δεν ξέχασε ποτέ αυτή τη προδοσία.

«Καθόλου κολλημένος απλά αναφέρω τα γεγονότα. Έκανες την επιλογή σου τότε και τώρα θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες» της απάντησε με τον τόνο της φωνής του να μην υψώνεται ούτε στο ελάχιστον. Τον κοίταξα και ένας μυς συσπάστηκε στο σαγόνι μου και μια ανατριχίλα φόβου διέτρεξε το κορμί μου, για κάποιο λόγο ο ήρεμος Κάρλος με τρόμαζε περισσότερο από τον οργισμένο.  

«Δεν θα με βοηθήσεις δηλαδή;»

«Δεν είπα αυτό».

«Τότε τι είπες;»

Δεν μου απάντησε απλά παρέμεινε να στέκεται εκεί να ακουμπάει στο ξύλινο γραφείο με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος του.

«Περιμένεις να σε παρακαλέσω γιατί δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είμαι τόσο απελπισμένη».

«Το ότι έκανες τόσο δρόμο μέσα στην νύχτα σαν τον κλέφτη μου δείχνει το ακριβώς αντίθετο...» έκοψε την πρόταση του στην μέση και με πλησίασε. Το βήμα αργό, σταθερό, σίγουρο αντίστοιχο ενός αρπακτικού που κύκλωνε απειλητικά το θήραμα του καθιστώντας του ξεκάθαρο ποιος ήταν ο κυρίαρχος.

Η αυτοπεποίθηση μου, για την οποία υπερηφανευόμουν σε κάθε ευκαιρία που έβρισκα τώρα βρισκόταν στα τάρταρα και μόλις ο Κάρλος κάθισε δίπλα μου στην άκρη του καναπέ μια ισχυρή αίσθηση με κυρίευσε. Δεν ήταν φόβος αυτό που με έκανε να θέλω να το βάλω στα πόδια αλλά έξαψη, αυτή η γλυκιά ζέστη ανάμεσα στους μηρούς μου  που με έκανε να παραμιλάω και προκαλούσε παραζάλη σε κάθε εκατοστό του κορμιού μου. Είχα να νιώσω κάτι τόσο έντονο από τότε που απέρριψα τον Κάρλος ήταν ένα συναίσθημα το οποίο δεν είχα νιώσει ποτέ με τον Ντιμίτρι. 

«Αναρωτιέμαι μέχρι που είσαι διατεθειμένη να φτάσεις» είπε και το χέρι του εσκεμμένα άγγιξε την επιδερμίδα της γάμπας μου.

«Ανάλογα με το τι σκοπεύεις να μου ζητήσεις».

«Θα κάνεις δηλαδή ότι σου ζητήσω;» ρώτησε με φωνή προκλητική και έγειρε το σώμα του πιο κοντά μου.

Έγνεψα θετικά δίνοντας του την απάντηση που ήθελε.

«Τόσο πολύ μισείς αυτή την κοπέλα;»

«Την θέλω νεκρή».

«Νομίζω πως μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό» είπε και με φίλησε παρασέρνοντας μας σε μια καυτή και παράφορη ερωτική νύχτα που άφησε  και τους δυο μας ξέπνοους.

***

Καλησπέρα σε όλους
Τι κάνετε;
Πως είστε;
Νέο κεφάλαιο σήμερα 1600 λέξεις και μας επιφύλαξε μια μεγάλη έκπληξη.

Η Ιρένε ήταν το ταίρι του Κάρλος τον οποίο αναγκάζει να την απορρίψει.

Θα χαρώ πολύ να μου χαρίσετε το αστεράκι σας και ένα σχόλιο

Ακολουθούν φωτογραφίες😊

Stay tuned...