ΛΆΙΛΑ

«Τι νομίζεις πως κάνεις;»

«Προσπαθώ εδώ και μια εβδομάδα να σου μιλήσω και επιμένεις να με αγνοείς, αποφάσισα λοιπόν να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου».

Ένιωσα την ερωτική δύνη να με ρουφάει καθώς η ματιά του διαπέρασε το κορμί μου. Ο απόλυτος θαυμασμός του με αφόπλισε και με έκανε να αντιδράσω στην θέρμη τους. Μισούσα τον εαυτό μου γι' αυτή μου την αδυναμία και για όλα όσα με έκανε να νιώθω. Εσκεμμένα είχα πάρει την απόφαση να κρατήσω μια απόσταση από τον Ντιμίτρι, επειδή ήξερα πως κάθε φορά που ήτα κοντά μου με έκανε να χάνω την λογική μου, ένιωθα αδύναμη και ανήμπορη στην γοητεία του.

Αυτή την φορά ήμουν αποφασισμένη να μην ενδώσω...Τουλάχιστον έτσι πίστευα

«Αποφάσισες δηλαδή να κάνεις αυτό που θέλεις εσύ αγνοώντας το τι θέλω εγώ».

«Δεν μου έδωσες άλλη επιλογή».

«Ούτε εσύ όταν αποφάσισες να με κάνεις φύλακα» του αντιγύρισα εκνευρισμένη.

«Αναγκάστηκα να δεχτώ και το ξέρεις»,

«Μαλακίες».

«Αρκετά» βροντοφώναξε και με δυο μεγάλα βήματα έφτασε κοντά μου.

Έκανα μερικά βήματα πίσω μέχρι που η πλάτη μου ακούμπησε πάνω στο παγωμένο τζάμι της ντουζιέρας. Η παρουσία του επιβλητική, το άρωμα του με τύλιξε και ένιωσα ολόκληρο το κορμί μου να μουδιάζει. Τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν.

«Αν ήταν στο χέρι μου δεν θα ανέφερα ποτέ το θέμα του φύλακα. Ακόμα και όταν η Μία το πρότεινε χωρίς να ξέρει τις συνέπειες της ζήτησα να μην πει ποτέ τίποτα σε κανέναν γι' αυτή την σκέψη της. Πιστεύεις πως μετά από αυτό θα έκανα εσκεμμένα κάτι για να γίνεις φύλακας ή είσαι τόσο αφελής που νομίζεις πως μπορούσα να πω όχι σε έναν γηραιό;»

«Φυσικά και μπορείς είσαι ο alpha king».

«Αν πραγματικά το πιστεύεις αυτό τότε δεν είσαι απλά αφελής αλλά ηλίθια».

Τα λόγια του πόνεσαν, ήξερα ότι ήταν λόγια θυμού και πως δεν τα εννοούσε αλλά αυτό δεν με έκανε να νιώσω καλύτερα. Σήκωσα το χέρι μου για να τον χαστουκίσω αλλά- αυτή την φορά ήταν πιο γρήγορος- έπιασε το χέρι μου και με σταμάτησε. Τον έσπρωξα με το ελεύθερο χέρι μου, πάλεψα προσπάθησα να τον απωθήσω από κοντά μου αλλά ήταν πιο δυνατός και πριν το καταλάβω είχε παγιδεύσει και τα δυο χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου με τους καρπούς μου να πιέζονται πάνω στο τζάμι. Η κίνηση του αυτή έκανε το καλογυμνασμένο κορμό του να κολλήσει πάνω στο σώμα μου. Τα πρόσωπα μας απείχαν πλέον μόλις μερικά εκατοστά το ένα από το άλλο.

«Άφησε με» ζήτησα ξέπνοα.

«Θα το ήθελες».

«Θα φωνάζω».

«Δεν πρόκειται να συμβεί» είπε και σφράγισε το τελεσίγραφο του φιλώντας με.

Άρπαξε το κεφάλι μου με τα δύο του χέρια και τα χείλη του διεκδίκησαν τα δικά μου όπως ποτέ άλλοτε. Η ορμή του με παρέσυρε σε ένα φιλί παθιασμένο και επιβλητικό, αβίαστο και γεμάτο πάθος. Παραδόθηκα ακαριαία, δεν υπήρξε ούτε σαν σκέψη να προσπαθήσω να τον απομακρύνω από κοντά μου. Τα χέρια μου αγκάλιασαν την πλάτη του και τα χείλη μου χώρισαν επιτρέποντας την γλώσσα του να βρει την δική μου. Ένα μικρό βογκητό ξέφυγε από τα χείλη μου όταν ο Ντιμίτρι έγειρε το κεφάλι του στο πλάι κάνοντας το φιλί μας πιο βαθύ. Οι ανάσες μας μπλέχτηκαν και έγιναν ένα. Αχόρταγοι ο ένας για τον άλλο δεν λέγαμε να σταματήσουμε το φιλί μας ούτε για να πάρουμε ανάσα. Τα χέρια του Ντιμίτρι εξερευνούσαν το σώμα μου περνώντας από κάθε καμπύλη μου και όταν βρέθηκαν πάνω στους γλουτούς και το στήθος μου άσκησαν όση πίεση χρειαζόταν για να με κάνει να βογκήξω από ηδονή.

«Ντιμίτρι...» αναστέναξα το όνομα του καθώς έριξα το κεφάλι μου πίσω απελπισμένη πια για μια ανάσα αέρα. Το στόμα του γλίστρησε στο μάγουλο μου και στο σαγόνι μου πριν καταλήξει στο πιο ευαίσθητο σημείο του λαιμού μου. Δάγκωσε απαλά προκαλώντας ακόμα έναν - πιο δυνατό αυτή την φορά- αναστεναγμό.

«Γιατί επιμένεις να βασανίζεις και τους δυο μας, αφού βλέπω πόσο πολύ το θες...» ψιθύρισε καθώς έφτασαν τα χείλη του στην άκρη του αυτιού μου «Καίγεσαι για εμένα...»ένας ακόμα ψίθυρος τα λόγια του πριν δαγκώσει απαλά τον λοβό του αφτιού μου και το χέρι του κινήθηκε χαμηλά ανάμεσα στους μηρούς μου με την υγρασία μου να επιβεβαιώνει τα λόγια του «Ακριβώς όπως καίγομαι και εγώ για εσένα» είπε και γλίστρησε το χέρι του μέσα από το εσώρουχο μου.

Βόγκηξα δυνατά καθώς χάιδεψε την κλειτορίδα μου, ολόκληρο το σώμα μου συσπάστηκε.

«Τόσο υγρή...τόσο έτοιμη...»συνέχισε το ερωτικό του κάλεσμα και με ένα "κρακ" τράβηξε το λεπτό ύφασμα του εσωρούχου μου σκίζοντας το και πετώντας το αχρείαστο στο πάτωμα.

Τα μάτια του διεκδίκησαν τα δικά μου και ένιωσα να με ρουφάει πιο βαθιά στην παραζάλη του πάθους. Γερνώ το κεφάλι μου μπροστά σε μια προσπάθεια να φτάσω πάλι τα χείλη του αλλά εκείνος έκανε ελαφρά πίσω μόνο και μόνο για να με προκαλέσει.

Με φίλησε την επόμενη στιγμή  σέρνοντας τα φιλία του από τα χείλη μου στο λαιμό του και ξανά πίσω. Μου έβγαλε το σουτιέν και το άφησε να πέσει στο πάτωμα αφήνοντας με τελείως γυμνή. Τα παγίδευσε μέσα στα χέρια του μαλάσσοντας τα πριν καλύψει τις ορθωμένες  ρώγες μου στο στόμα του. Τα δάχτυλα μου μπερδεύτηκαν ανάμεσα στα μαλλιά του την στιγμή που η γλώσσα του έγλυψε και ρούφηξε τις σκληρές θηλές μου μέχρι να νιώσω την έκσταση να με κατακλύσει.

Βόγκηξα καθώς θα φιλία του συνέχισαν την
καθοδική πορεία στην κοιλιά μου και ανάμεσα στους μηρούς μου πριν βρουν το κέντρο κέντρο της θηλυκότητας μου. Τα χέρια μου τον άρπαξαν με δύναμη από τους ώμους αφήνοντας πάνω τους τα σημάδια από τα νύχια μου. Η αίσθηση ήταν απερίγραπτη χιλιάδες ηλεκτρικές δονήσεις με διαπέρασαν καθώς φιλούσε και ρουφούσε την κλειτορίδα μου. Η κουρελιασμένη ανάσα μου έβγαινε όλο και πιο ακανόνιστη με τα βογκητά μου να αυξάνονται με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Ήμουν κοντά, το ένιωθα, και όταν ο Ντιμίτρι άφησε το ένα του δάχτυλο να γλιστρήσει μέσα στον κόλπο μου ήξερα πως πια είχα υπογράψει την καταδίκη μου. Το σώμα μου άρχισε να σπαράζει, το στήθος μου άρχισε να ανεβοκατεβαίνει χωρίς έλεγχο αλλά πριν προλάβω να αφήσω ελεύθερες τις κραυγές του οργασμού μου ο Ντιμίτρι ξαφνικά σταμάτησε και σηκώθηκε όρθιος.

«Γιατί σταμάτησες;» ρώτησα με την ανάσα μου κομμένη.

Απαλά τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου. Τα κατάμαυρα από το πάθος μάτια του κοίταξαν μέσα στα δικά μου.

«Θέλω να είμαι μέσα σου όταν θα τελειώσεις... όταν θα φωνάζεις το όνομα μου γεμάτη έκσταση» είπε και ένωσε τα στόματα μας σε ένα ακόμα κολασμένο φιλί. Τα χέρια μου έπιασαν την άκρη της φόρμας του και την κατέβασα από τους γοφούς του αφήνοντας τον - επιτέλους - τελείως γυμνό.

Χώρισα τα πόδια μου έτοιμη να τον υποδεχτώ μέσα μου αλλά η κίνηση του Ντιμίτρι με έπιασε απροετοίμαστη για ακόμη μια φορά· πέρασε το χέρι του κάτω από το γόνατο μου και το σήκωσε στον αέρα. Τα χέρια μου τυλίχτηκαν ακαριαία από τους ώμους του και κοιτάζοντας με βαθιά μέσα στα μάτια βύθισε τον ανδρισμό του μέσα μου ολοκληρωτικά φτάνοντας μέχρι εκεί που κανένας άλλος άντρας δεν θα έφτανε ποτέ. Ένιωσα ολόκληρο το κόσμο μου να ολοκληρώνεται, το σώμα μου δέχτηκε το μέγεθος του. Κάθε ώθηση του σκορπούσε χιλιάδες ηλεκτροφόρα κύματα ηδονής στο κορμί μου παραδομένο από την έκσταση που μου χάριζε. Η κτητικότατα και το ωμό πάθος του με έκανε να παραλύσω παρόλα αυτά δεν ήθελα να σταματήσει. Τον ήθελα μέσα μου βαθιά άγρια ξανά και ξανά τώρα, αύριο και για πάντα.

«Ντιμίτρι...» φώναξα το όνομα του την στιγμή που το σώμα μου άρχισε να συσπάτε από την δύνη της κορύφωσης μου.

Μια τελευταία ώθηση, μια κραυγή και η κορύφωση του πάθους του εκχύθηκε μέσα μου
μόλις μερικά δευτερόλεπτα μετά.

Μείναμε ακίνητοι στην ίδια θέση για μερικά λεπτά, οι ανάσες μας έβγαιναν βαριές και το σώμα του Ντιμίτρι πίεζε το δικό μου πάνω στο τζάμι της ντουζιέρας, ευχαριστούσα τον Θεό γι' αυτό επειδή αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που παρέμενα όρθια και δε είχα σωριαστεί κάτω στο πάτωμα.

Βγήκε από μέσα μου αργά και ελευθέρωσε το πόδι μου αφήνοντας με να πατήσω ξανά κανονικά στα πόδια μου μόνο και μόνο για να με σηκώσει πάλι στην αγκαλιά του σε στιλ νύφης για να με μεταφέρει στο κρεβάτι. Δεν ξάπλωσε κατευθείαν δίπλα μου, επέστρεψε στο μπάνιο για να κλείσει το νερό που έτρεχε ακόμα. Γύρισε στο κρεβάτι και χώθηκε κάτω από τα σεντόνια τραβώντας με μέσα στην αγκαλιά του. Αγκάλιασα την μέση του με το χέρι μου και άφησα το κεφάλι μου να ξεκουραστεί πάνω στο στήθος του εκεί που χτυπούσε η καρδιά του. Δεν ήθελα να ξεκολλήσω από πάνω του.

«Είσαι καλά;»

Έγνεψα θετικά «Ήταν υπέροχο».

«Και για εμένα ήταν. Νομίζω πρέπει να τσακωνόμαστε πιο συχνά».

«Μα δεν κάνουμε και άλλη δουλειά από την ημέρα που επέστρεψα» τον πείραξα και γελάσαμε μαζί. Ο Ντιμίτρι τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με έσφιξε περισσότερο πάνω του πριν αφήσει ένα φιλί στο μέτωπο μου.

«Χάσαμε πολύ χρόνο με τις βλακείες μας».

«Με τις δικές σου βλακείες εννοείς» του επισήμανα.

«Ούτε εσύ ήσουν αγία, με παίδεψες μέχρι εκεί που δεν πάει».

«Θύμισε μου ποιος ευθύνεται γι' αυτό;»

«Εγώ και αυτό είναι ένα λάθος το οποίο θα μετανιώνω για όλη μου την ζωή. Αν δεν είχα αφήσει τους γονείς μου να με επηρεάσουν τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί. Εμείς θα είμασταν μαζί από τότε και εσύ δεν θα χρειαζόταν να ζήσεις πέντε χρόνια μακριά από την οικογένεια σου».

Το πρόσωπο μου σκοτείνιασε στην θύμηση όλων όσων είχα περάσει μέχρι να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου.

«Λάιλα...» ψιθύρισε το όνομα μου και έβαλε το χέρι του στο σαγόνι μου για να με κάνει να τον κοιτάξω στα μάτια, μάτια τα οποία λάτρευα και που μπορούσαν να με πεθάνουν με μόνο ένα τους βλέμμα.

«Δεν θα υπάρξει μέρα που δεν θα σου ζητάω συγγνώμη για όλα όσα πέρασες εξαιτίας μου».

«Είμαι σίγουρη πως θα σου φανεί περίεργο αυτό που θα πω, αλλά κατά κάποιο τρόπο χαίρομαι που έγιναν έτσι τα πράγματα».0

«Μου κάνεις πλάκα αυτή την στιγμή».

Η έκφραση του προσώπου του ήταν παραπάνω από διασκεδαστική. «Ξέρω πως δεν περίμενες να με ακούσεις να λέω κάτι τέτοιο αλλά αν δεν είχε συμβεί ότι συνέβη τότε δεν θα είχα μάθει ποτέ πως αν και omega μπορώ να μεταμορφώνομαι».

Επικράτησε μια μικρή σιγή πριν ο Ντιμίτρι πάρει μια βαθιά ανάσα.

«Τι συμβαίνει;»

«Αγάπη μου... δεν νομίζω πως είσαι απλή omega» είπε και δεν ξέρω τι με σόκαρε περισσότερο, το να τον ακούω να με λέει "αγάπη μου" ή το ότι δεν ήμουν omega.

Στηρίχθηκα στον αγκώνα μου για να μπορέσω να τον κοιτάξω «Τι εννοείς;»

«Ξέρουμε πως η μητέρα σου ήταν omega αλλά ο πατέρας σου πρέπει να ήταν beta ή ακόμα και alpha».

«Πως είναι δυνατόν;»

«Δεν ξέρω. Όλον αυτόν τον καιρό έψαχνα να βρω πληροφορίες σε βιβλία και άρθρα κάτι, οτιδήποτε θα μπορούσε να μου δώσει μια εξήγηση αλλά δεν μπόρεσα να βρω καμία καταγραφή, τίποτα που να μπορεί να δικαιολογεί τον λόγο που μπορείς να μεταμορφώνεσαι. Η μόνη λογική εξήγηση πρέπει να έχει να κάνει με τον πατέρα σου».

Επικράτησε σιγή, δεν ήξερα τι να πω ή πως να αντιδράσω σε αυτά τα νέα. Δεν είχα γνωρίσει ποτέ τον πατέρα μου, από τότε που θυμόμουν τον εαυτό μου ήμουν εγώ και η μητέρα μου, όταν την ρωτούσα πάντα άλλαζε θέμα και επειδή έβλεπα πόσο στεναχωριόταν όταν το έκανα απλά σταμάτησα. Θυμάμαι πως είχα τολμήσει να ρωτήσω την Μάγια αν γνώριζε κάτι για τον πατέρα μου αλλά ούτε και εκείνη ήξερε · κάποιες φορές μου είχε περάσει από το μυαλό πως γνώριζε περισσότερα απ' όσα έλεγε και πως η μητέρα μου την είχε βάλει να ορκιστεί πως δεν θα μου έλεγε ποτέ τίποτα, αλλά ήταν μια υποψία για την οποία δεν μπορούσα να είναι σίγουρη.

«Τι σκέφτεσαι;» με ρώτησε ο Ντιμίτρι σπάζοντας την σιωπή.

«Αυτά που μου είπες. Προσπαθώ να θυμηθώ κάτι που θα μπορούσε να με βοηθήσει να καταλάβω κάτι».

«Είναι δύσκολο. Την εποχή εκείνη όλα έμοιαζαν μεσαιωνικά και οι omega ειδικά οι γυναίκες δεν είχαν και την καλύτερη μεταχείριση. Δεν μου κάνει εντύπωση που δεν γνωρίζουμε ποιος είναι ο πατέρας σου ίσως ούτε η μητέρα σου να μην ήξερε».

«Αυτό τώρα πρέπει να με κάνει να νιώσω καλύτερα;» ρώτησα ενοχλημένη και ανακάθισα στο στρώμα. Ο Ντιμίτρι με ακολούθησε με το στέρνο του να ακουμπά στην πλάτη μου.

«Συγγνώμη δεν το εννοούσα όπως ακούστηκε» απολογήθηκε και άφησε ένα φιλί στον ώμο μου.

«Απλά αυτό είναι ένα θέμα το οποίο πάντα με επηρέαζε, ακόμα με επηρεάζει. Μισώ που δεν ξέρω ποιος είναι ο πατέρας μου, το ότι δεν ξέρω ποια είμαι. Κάθε μέρα έρχεται στο φως κάτι καινούργιο και δεν ξέρω πια πως να αντιδράσω. Πρώτα έμαθα πως μπορώ να μεταμορφωθώ μετά έμαθα για το σχέδιο σου και τώρα από την μια εμφανίζεται μπροστά μου από το πουθενά ο λύκος μου και από την άλλη μαθαίνω πως ο πατέρας μου μπορεί να είναι beta ή alpha. Νιώθω πως θα σκάσω».

Ακολούθησε ακόμα μια μικρή σιγή.

«Κάτσε τι εννοείς όταν λες ότι είδες τον λύκο σου;» ρώτησε ο Ντιμίτρι όταν συνειδητοποίησε τι είπα.

«Όταν παλεύαμε την είδα να στέκεται μπροστά μου όσο ήμουν πεσμένη κάτω να μου μιλάει».

Το πρόσωπο του Ντιμίτρι πήρε μια έκφραση γεμάτη σοκ.

«Δεν είναι φυσιολογικό αυτό;» ρώτησα με απορία.

«Όχι δεν είναι. Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να ακούσουν τον λύκο τους ειδικά σε περίοδο μάχης και μόνο όταν είμαστε μεταμορφωμένοι».

«Είμαι δηλαδή και επίσημα ένα φρικιό».

«Μην το ξαναπείς αυτό» με μάλωσε και έβαλε το χέρι του κάτω από το σαγόνι μου αποτρέποντας μου να στρέψω το πρόσωπο μου μακριά από το δικό του «Είσαι υπέροχη ακριβώς όπως είσαι. Συμφωνώ πως όλο αυτό που συμβαίνει είναι περίεργο αλλά δεν πρόκειται να το περάσεις μόνη σου όλο αυτό. Θα είμαι δίπλα σου όπως και η Μια με τον Νόα και τον Άξελ».

«Η Ιρένε;»

«Η Ιρένε έχει πεθάνει για εμένα. Μόλις περάσουν τα γενέθλια της θα καθίσω και θα της μιλήσω σοβαρά για όλα».

«Πιστεύεις πως θα δεχτεί να την χωρίσεις; Δεν νομίζω πως θα το αφήσει να περάσει τόσο εύκολα και έχει και τους γονείς σου στο πλευρό της».

«Δεν με νοιάζει καθόλου. Θέλω να είμαι μαζί σου. Χάσαμε πάρα πολύ χρόνο τον οποίο σκοπεύω να ανακτήσω» είπε με τα λόγια του να βγαίνουν σαν ένας παιχνιδιάρικος ψίθυρος.

«Τι θα κάνεις δηλαδή;» ρώτησα χαμογελώντας

«Θες να μάθεις;» ρώτησε με τα χείλη του σε απόσταση αναπνοής από τα δικά μου πριν ξαπλώσουμε μαζί πάλι στο κρεβάτι.

***

Καλησπέρα σε όλους. Σάββατο βράδυ και ήρθε η ώρα για ένα ακόμα κεφάλαιο. Ένα καυτό κεφάλαιο.

2372 λέξεις

Λέω να αφήσω τα σχόλια σε εσάς 😊

Θα χαρώ πολύ να μου χαρίσετε το αστεράκι σας και ένα σχόλιο

Stay tuned for more...