- Informacje wstępne -

Tytuł: Inuyashiki

Data emisji: 13.10.2017

Koniec emisji: 22.12.2017

Liczba odcinków: 11

Studia: Fuji TV, MAPPA, Kodansha.

Gatunki: sci-fi, dramat, akcja, psychologiczne.

Grupa docelowa: Seinen.

- Opis -

Głównym i tytułowym bohaterem tej serii jest starszy mężczyzna, Ichigo Inuyashiki, który mimo mało kochającej rodziny i ignorującego go otoczenia, wiedzie spokojne, monotonne życie. Zmienia się to jednak, kiedy dowiaduje się, że zostały mu tylko trzy miesiące życia.
Jednak gdy chce powiedzieć o tym rodzinie, orientuje się, że zapewne nie przejeliby się tym. Ucieka do parku, aby pobyć sam na sam ze swoim smutkiem. Niespodziewane lądowanie obcych momentalnie redukuje pozostały mu czas życia do zera. Kosmici decydują się naprawić Ichiro (oraz drugą ofiarę), lecz jedynym rodzajem matrycy, który im pozostał, były roboty bojowe.

_____________

Gdy szukałam anime, zaznaczając na Shindenie odpowiednie gatunki, jak to w zwykły, styczniowy wieczór, natrafiłam na pewne anime o ciekawej, innej okładce. Zaciekawiło mnie, ale jakoś nie mogłam się za nie wziąć, ciągle odkładałam to na dalszy plan. Jednak pewnego leniwego dnia przeglądałam YouTuba i zauważyłam film o polecanych anime przez danego twórcę. Na jego liście pojawiło się oczywiście „Inuyashiki".

Podeszłam do tego naprawdę sceptycznie - ale to nic nowego, niemal zawsze tak mam. Za pierwszym razem mi się nie udało, internet szwankował, jednak zdążyłam zauważyć okropny początek openingu, zrobiony w animacji CGI (napiszę tutaj o niej kiedyś). To mnie niesamowicie zniechęciło, nawet jeśli sama muzyka była znośna, a nawet całkiem dobra.

Cieszę się, że jednak dałam temu anime kolejną szansę, bo warto było.
Historia zaczyna się od pokazania szarej, smutnej rzeczywistości głównego bohatera, starszego, empatycznego mężczyzny, Inuyashiego. Od razu zyskał moją sympatię i na jego widok miękło mi serce za każdym razem. Choć był dopiero po czterdziestce, wyglądał na staruszka.

Motyw kosmitów jest tutaj tak znikomy, że zupełnie mi nie przeszkadzał, w zasadzie to nawet o nich zapomniałam, choć to właśnie przez nich stało się to, co się stało. Gatunki „psychologiczne" i „dramat" nie znalazły się tu jednak przypadkowo, ponieważ w całej serii występują mądre zagadnienia odnośnie ludzkiej natury, człowieczeństwa oraz tego, co powinno, a czego nie powinno się robić. Nie jest więc to raczej anime dla młodszych osób.

Opening, ending i soundtracki nie są może wybitne, ale pasują do serii, jak i rozgrywanych w niej scen. Nic szczególnego, ale też nic złego.

Czas przejść do grafiki i animacji, czyli największej wady tej produkcji. Mimo że kreska jak najbardziej mi się podoba, tak animacja dosłownie leży i kwiczy. Kiedy są normalne sceny z codziennego życia animacja jest taka, jaka powinna być, jednak gdy następuje choć trochę więcej dynamiki, nagle wyskakuje nam sztuczna animacja CGI, obejmująca nie tylko miejsca, w których jest ruch, ale także np. na twarzy postaci.

O postaciach też mam oczywiście dużo do powiedzenia. Zacznijmy od samego Inuyashiego.

Jest to, jak już wspominałam, starszy mężczyzna o sympatycznej, lecz zmęczonej twarzy starca. Jest przemiłą, empatyczną postacią, taką, którą najchętniej chciałoby się przytulić. Pomaga ludziom w najgorszych sytuacjach, jest niemal jak SuperMan, tylko o parędziesiąt lat starszy i mniej seksowny. Jest prawdziwym protagonistą tej serii.

Drugim, głównym bohaterem jest Hiroshi Shishigami, przystojny, młody licealista, który już od najmłodszych lat miał zdanie różniące się od innych ludzi, a jak zwykle to w anime bywa, wpłynęło to na jego psychikę, budując nam rasowego socjopatę-antagonistę.
Shishigami jest inteligentny, łatwo przystosowywuje się do nowego otoczenia i przede wszystkim nie boi się używać swojej nowej mocy dla własnych celów. Ewidentnie ma przewagę nad biednym staruszkiem o miękkim sercu... Prawda?

Stykają się tutaj dwa, odmienne poglądy na świat, dwie zupełnie różne osoby i obie są niezwykle silne i zdeterminowane. Kto wygra?

- Podsumowanie -

Anime „Inuyashiki" to seria dobra, aczkolwiek nie niezwykła. Fabuła naprawdę wciąga i jest przemyślana, muzyka w miarę dopasowana, postacie są ciekawe i oryginalne, jedynym poważniejszym mankamentem jest prawdopodobnie niższy budżet na animację, przez co zostało użyte CGI. Chciałabym dodać, że anime to przypominało mi w dużej mierze „Death Note'a", ponieważ w obu przypadkach jest inteligentny licealista pragnący zabijać ludzi i dobry stróż prawa, który chce mu to udaremnić.

- Czy polecam i komu? -

Trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie. Na pewno nie odnajdą się w tej tematyce osoby lubiące komedie, romans, gatunki typu „szkolne" i tym podobne, ponieważ poruszana jest tu ciężka problematyka, która niekoniecznie wszystkim się spodoba. Jednak dla osób, które szukają anime o dobrej, ciekawej fabule o wyraźnym wątku psychologicznym, lubiących sceny akcji i nie przeszkadza im animacja w stylu CGI... To będzie strzał w dziesiątkę!

~ Shadow ~