Recenzję książki „Owoce wiśni” autorstwa Osamu Dazaia przygotowała dla nas Ksiazkoholiczka707 ❤️

„Nie dysponuję niczym takim jak idee, jest tylko to, co lubię, i to, czego nie lubię”.

„Owoce wiśni” to zbiór szesnastu wybranych opowiadań Osamu Dazaia, opatrzonych posłowiem przez Mikołaja Melanowicza. Zbiór ma charakter autobiograficzny i kształtuje ponury obraz społeczeństwa powojennej Japonii.

Historie te cechuje realizm. Choć różnią się tematyką, łączy je miejsce akcji i precyzja w opisach przeżyć wewnętrznych postaci. Traktują między innymi o alkoholu, narkotykach, prostytucji, życiu i śmierci, a także samobójstwie. Autor umieścił w nich również rozważania na temat moralności, historii, wojny czy polityki, a ponadto w wielu z nich uczynił się protagonistą.

Ogromną zaletą zbioru jest jego ładunek emocjonalny, zmieniający zwykłe czytanie w podróż przez ludzką duszę. W „Ośmiu widokach Tokio” autor wyraził gniew, żal, wstyd i zwątpienie bohatera; w „Opowieści śnieżnego wieczora” zawarł natomiast melancholię i wrażliwość na piękno. Jego słowa są tak autentyczne, że przywodzą na myśl fragmenty z pamiętnika. Przekazywane uczucia bywają jednak przytłaczające, toteż „Owoce wiśni” nie są lekturą na kilka wieczorów.

Styl literacki jest ubogi w środki stylistyczne, lecz idealnie pasuje do formy. W zależności od opowiadania był mniej lub bardziej poetycki – odnosiłam wrażenie, że niektóre opisy „odstają” od pozostałych. Nie czułam jednak, by burzyło to kompozycję całości.
Większość postaci to znajomi lub bliscy Dazaia, więc niełatwo ocenić ich kreację. Bohaterami są też współcześni mu literaci, jak Masuji Ibuse w „Stu widokach Fuji”. Choć niemal każdy został rzetelnie przedstawiony, najbardziej spodobała mi się Shunko z „Opowieści śnieżnego wieczora” i mała Sonoko z „Półmroku”.

Jak już wspomniałam, zbiór zwieńczony jest posłowiem oraz kalendarium życia i twórczości autora. Mikołaj Melanowicz opracował je w przystępny sposób, ułatwiając zrozumienie pojawiających się w książce aluzji. Wybrane przez niego teksty bardzo przypadły mi do gustu, a w szczególności „O samicy”, „To nie żarty”, „Liście wiśni i czarodziejski pogwizd”, „Osiem widoków Tokio”, „Opowieść śnieżnego wieczora” i „Półmrok”.

„Owoce wiśni” nie są dla każdego, ale z całego serca je polecam. Choć przygnębiający klimat, trudna tematyka i samokrytycyzm autora mogą odrzucać, warto sięgnąć po ten tytuł.