Recenzję filmu „Misja Stone” reżyserii Toma Harpera przygotował dla nas Łukasz ❤

Wartki, sensacyjny strzał serwisu Netflix z Gal Gadot w roli głównej powinien okazać się idealny na sobotni wieczór, prawda?

„Misja Stone” to historia szpiegów utrzymujących pokój na świecie, a jednocześnie rywalizujących ze sobą i próbujących przechytrzyć się w walce o panowanie nad nim za sprawą sztucznej inteligencji „Serca”. Podwójna agentka Rachel Stone (grana przez Gal Gadot) sprawnie posługuje się zarówno laptopem, jak i pistoletem, ale czy to wystarczy, by uchronić świat?

Zapowiadany jako żeński odpowiednik Jamesa Bonda, film miał potencjał, gwiazdorską obsadę i ciekawą główną bohaterkę, dzięki którym mógł stać się dobrą produkcją. Jest jednak niewiele lepszy od przeciętnego. Jego największym problemem okazał się scenariusz (choć marnej jakości klisze powielane z innych, znanych już filmów takich jak Mission Impossible też nie działają na jego korzyść). Fabuła mknie do przodu i odkrywa wszystkie istotne kwestie do 40 minuty filmu, a zarazem luki w scenariuszu pozwalają nadać jej dynamicznego tempa. W trakcie seansu widz może dotrwać do końca bez zbędnego zastanawiania się nad poczynaniami bohaterów.

Skoro w filmach sensacyjnych fabuła nierzadko bywa zaledwie tłem, oczekujemy czegoś więcej od strony wizualnej, efektów specjalnych, poczynań kaskaderskich, malowniczych plenerów. Pod tym względem Misja Stone również wypada bardzo blado, nawet pomimo wypadów ekipy filmowej do wielu krajów europejskich. Stąd tym bardziej rozczarowuje brak napięcia, czy ekscytacji obejrzanymi scenami. Na każdym polu film ten znacząco odstaje od innych szpiegowsko-sensacyjnych produkcji.

Netflix zapewne wyobrażał sobie możliwość stworzenia nowej franczyzy niesionej na plecach Gal Gadot, tymczasem wyprodukował nijaki, przeciętny film. Brak charyzmatycznej bohaterki, banalny do bólu scenariusz i blade efekty specjalne każą raczej odradzić ten konkretny tytuł i sięgnąć po coś innego, co zadowoli miłośników gatunku.