Witajcie. Dzisiaj przeniesiemy się do najbardziej krwawego, a zarazem interesującego frontu pierwszej i drugiej wojny światowej, szeleszcząc wśród persony pułkownika Kazimierza Babińskiego, którego los doprowadził na szańce ciężkich bitew o Rzeczpospolitą. Ten sam los, pod przykrywką komunistycznych władz, odpłacił mu następnie gorzkim więzieniem za lata walk o Rzeczpospolitą. „Luboń", „Wiktor" pułkownik Kazimierz Bąbiński 1895-1970 — pełny tytuł dzieła, o którym będę dziś mówić.

Na wstępie dostajemy krótką notkę o dzieciństwie pułkownika. Możemy się z niej dowiedzieć, że jego rodzice walczyli z rusyfikacją i aktywizmem społecznym, choć rodzina nie należała do najbogatszych. W późniejszych latach przyszły pułkownik wkroczył do wojska. Zarówno tutaj, jak i przez resztę książki obecne będą dygresje od biografii samej w sobie, znajdziemy bowiem także wiele elementarnej wiedzy historycznej. Prześledzimy udział Babińskiego w dziejach historii, szczególnie na frontach I wojny światowej. Potem akcja przerzuci nas płynnie do 1918, dalej opowiadając o walkach (w tym o Lwów, które zostały spektakularnie przedstawione i wzbudzają podziw dla Bąbińskiego), bo mimo niepodległości Rzeczpospolita nadal nie zaznała spokoju.

Kazimierz Bąbiński to prawdziwy przykład honoru i patriotyzmu, który poświęcił się dla ojczyzny. Na końcu książki, w komunistycznym świecie, czytelnika urzekają ostatnie lata życia pułkownika, który mimo walki o niepodległość, nawet we własnej ojczyźnie nie mógł zostać uznany za bohatera, gdyż tutejsze władze sobie tego nie życzyły. To wzruszające, a zarazem przygnębiające.

Książka bez wątpienia jest dla osób, które chcą dowiedzieć się czegoś więcej o dwudziestoleciu międzywojennym, ale także o Kazimierzu Bąbińskim, poczuć snującego się po kartach ducha patrioty i tragizm wypływający z poszczególnych akapitów. To bardzo dobra książka — polecam z czystym sumieniem.

Dziękujemy Jakubowi (Hiroteo) za recenzję! <3