Recenzję książki „Anatomia love story” autorstwa Dany Schwartz przygotowała dla nas AnotherDaydreamer- ❤

Anatomia love story Dany Schwartz  wyróżnia się na tle gatunku świetnym, choć może nieco wstrząsającym pomysłem. To powieść gotycka o romansie aspirującej lekarki i rezurekcjonisty, a także towarzyszących mu mrocznych sekretach. Po przeczytaniu opisu natychmiast wiedziałam, że to książka dla mnie.

Hazel marzy o  zostaniu lekarką. W tajemnicy uczęszcza na zajęcia u sławnego doktora – Beechama, lecz jego wspólnik, Straine, szybko ją demaskuje. Hazel chwyta się ostatniej deski ratunku i zakłada się z Beechamem, że uda jej się zdać królewski egzamin dający uprawnienia lekarza, w dodatku bez żadnego mentora.

Robi się coraz ciekawiej, kiedy Hazel poznaje Jacka, rezurekcjonistę decydującego się jej pomóc. Wątek romantyczny rozgrywający się między nimi porwał i oczarował mnie bez reszty, jest subtelny i przepiękny. Ponadto autorka zbudowała wokół niego napięcie, opisując wybuch epidemii.

Uwielbiam silne żeńskie postacie wyprzedzające swoje czasy, więc Hazel szybko podbiła moje serce. To typ bohaterki, która ma talent do wpadania w tarapaty. Ambicja i upór sprawiły, że z miejsca zaczęłam jej kibicować w zostaniu lekarką. Natomiast Jack jest skończonym romantykiem z niesamowitym urokiem, a przy tym zajmuje się wykopywaniem i sprzedażą zwłok. Ideał mężczyzny, czyż nie?! Intrygującymi postaciami byli także doktor Beecham, który od początku zdawał się kryć jakąś tajemnicę, i nielubiany przeze mnie Bernard, podstępny narzeczony Hazel. Reszta bohaterów była jedynie tłem, brakowało im głębi.

Historia ma miejsce w Szkocji, dokładnie w Edynburgu. Osobiście uważam, że miasta dają autorom spore pole do popisu i uwielbiam, kiedy umieszcza się w nich akcję. W tym przypadku Dana Schwartz w pełni to wykorzystała. Niezwykle podobał mi się kontrast ukazany w Anatomii: biedne, brudne dzielnice z żebrakami oraz przepych najbogatszych ulic, które należących do elity.

Fabuła toczy się własnym tempem, nie sądzę, że zbyt spiesznie lub powolnie, po prostu właściwie dla wydarzeń. Zwroty akcji są nieoczekiwane, a otwarte zakończenie nieoczywiste i zostawiło mnie z mnóstwem pytań. Nie do końca mnie co prawda przekonuje, ale jest logiczne i, choćbym chciała, nie mogę mu niczego zarzucić.

Klimat tej książki budził we mnie niepokój, a podczas czytania ostatnich stu stron nieustannie drżały mi ręce, czułam się wstrząśnięta i przerażona. Zakończenie zostawiło mnie ze łzami. Niczego nie doceniam w książkach bardziej niż obudzenia uczuć w czytelniku, a w tym przypadku autorka osiągnęła mistrzostwo. Bohaterowie pod względem emocjonalnym również byli fantastycznie ukazani.

To nie jest historia dla każdego, są w niej drastyczne fragmenty, szczególnie te dotyczące zwłok czy operacji. Sam koncept wywarł na mnie ogromne wrażenie. To powieść odważna, inteligentnie napisana i zachwycająca. Dana Schwartz naprawdę pięknie kreuje rzeczywistość, a ja  nie potrzebuję niczego więcej, by uznać tę Anatomię za jedną z moich ulubionych powieści.