~ P e r s p e k t y w a      B r i g h t f l a r e ~

~ 1 7  l a t  p ó ź n i e j ~

Śledziłam i jednocześnie spisywałam tekst, który „ Spróchniała" pisała na tablicy. Czemu Spróchniała? Otóż ten babsztyl od biologii jest  zrzędliwy, że zasługuje jej się takie miano. Na dodatek co chwile mówi „ Mój krzyż!" „ Mój biedny endoszkielet!" Itd. Ło kurde co tam pisze? A, początek. Wtem zadzwonił ten piękny dźwięk dzwonka...  Świetnie! To ostatnia lekcja! Babka podała nam zadania i wszyscy zaczęli pakować swoje rzeczy do plecaków.

Wyszłam z klasy i od razu poczułam ciągnięcie za skrzydło.

- Czego?! - warknęłam odwracając się. To była Ervis. 

- Co było zadane? - spytała. - Nie dosłyszałam.

- Ech... Spróchniała na pewno wie. Pytaj się jej! - syknęłam i odeszłam.

Oj tak... Lubię być chamska. To uczucie, gdy kogoś ochrzanisz prosto  w twarz jest jakie fajowe! Ale minus jest taki, że potem ktoś się obraża i idzie strzelać z dupy do nauczyciela. Potem na wywiadówce mamie głowa pęka od uwag. Ale ja te wszystkie uwagi mam gdzieś.

~ T i m e     S k i p ~

- Mamo wróciłam! - krzyknęłam zamykając drzwi. Odłożyłam plecak i ruszyłam do salonu.

Tak jak zawsze jak wracam.  Niebiesko zielona fembotka siedziała na sofie, posyłając mi szczery uśmiech. Też się do niej uśmiechnęłam i siadłam obok.

- Jak tam w szkole, Bright? - spytała.

- Nawet nieźle. - odpowiedziałam. - Dwie czwórki i piątka minus

- No to stanowczo lepiej ci idzie z nauką. - położyła mi rękę na ramieniu.

Ah tak! Zapomniałam! Jestem Brightflare, w skrócie Bright. Mam 17 lat i jestem seekerką. Ta femme obok mnie to Senvira, moja mama. Nie wychodzi za często z domu, gdyż jest Predaconem. Gdyby tylko ktoś się dowiedział o jej rasie, odebraliby mi ją, a ja trafiłabym do sierocińca, ale tylko na rok.

- ... Ale jak widziałam, to uwag ci przybywa... - mama zmrużyła swoje żółte oczy.

- No ale jak się mnie pytają o ogon to co będę się cackać?! - burknęłam. - Walę po ryju i koniec!

- Jak ty mówisz? - machnęła nerwowo ogonem.

- No co? - wyprostowałam się.

- Masz trzy uwagi za bójki i cztery za słownictwo. - powiedziała gorzko. - Musisz nad sobą zapanować, wszyscy zaczną się ciebie bać!

- I dobrze. - warknęłam. - Nie będą podskakiwać.

Wstałam i ruszyłam do swojego pokoju. Zamknęłam drzwi i położyłam się na swoje łóżko. Odetchnęłam sobie i sięgnęłam ręką po tableta. Poprzeglądam sobie... Od czego zacząć? Botbook czy Transtagram? Na Botbooku mam więcej powiadomień, więc od niego zacznę. Pochłonęłam się w świat wszelkich postów i myślałam, że siedziałam na Botbooku minutę...

- Brightflare obiad! - to był głos mamy. Czekaj która godzina... Oj już godzina mi zeszła! 

Wstałam i wyszłam z pokoju. Skierowałam się do kuchni i siadłam przy stole na swoim miejscu. Przede mną stał talerz z zupą energonową. Moja ulubiona... Zaczęłam ją jeść. Ło jaka dobra! Szkoda, że ja nie umiem tak dużo jeść. Kątem oka zauważyłam, że mama idzie gdzieś z jakimi strzępami w rękach. Gdy wróciła , postanowiłam jej się spytać o te strzępy .

- Mamo? Co tam podarłaś? - zagadnęłam wkładając miskę po zupie do zmywarki.

- Nieważne... - odparła i odeszła, najprawdopodobniej do swojego pokoju.

Już domyślałam się, co to mogło być. To na pewno coś związanego z moim ojcem. Nigdy go nie poznałam i nic o niem nie wiem. Senvira zawsze zatajała tą postać przede mną. Nie pozwalała mi  kolegować się z żadnymi mechami, wręcz uczyła mnie się ich bać. Z jednej strony nie powinnam w to wtykać nosa, ale z drugiej czuję, że powinnam rozwiązać tą sprawę.