Isinukbit ko na ang bag ko sa balikat at lumapit ako kay Mom na kasalukuyang nag-aasikaso ng mga gagamitin niya sa trabaho.

"Mom, I have to go," paalam ko sa kaniya.

"Bye baby, take care," malambing na tugon niya.

"You too, Mom." I kissed her cheek and hugged her before heading out of our house.

I fished out the car keys from my pocket and then went to my car. After getting in, I placed my bag beside me and started the engine.

I'm living with my mother, Catherine Olivero, who is 38 years old. She's handling our own company here in the Philippines. 'Yung tatay ko naman, ewan ko kung nasan siya.

Pagkatapos ng 15 minutes na pagmamaneho ay ipinarada ko na ang sasakyan ko sa parking lot ng University kung saan ako nag-aaral. Pumasok ako sa building para sa junior high school students and I immediately looked for my designated room.

"Althea!"

Habang naghahanap ako ng room ko ay may naririnig akong sumisigaw kaya nilingon ko. Nakita ko ang isang lalaki na tumatakbo at parang nakatingin sa akin.

Nagkibit-balikat na lang ako at itinuloy ang paghahanap dahil imposibleng ako ang tinatawag nung lalaki.

"Althea, I'm glad I found you." Biglang may humawak sa kamay ko kaya napatigil ako sa paglalakad at pagtingin ko ay siya rin yung lalaking sumisigaw kanina.

"Ha? Sinong Althea ang sinasabi mo?" nagtataka kong tanong.

Sa pagkakaalam ko ay Alexa Drianna ang pangalan ko.

"Althea, please let's talk," nagmamakaawa niyang sabi na parang binabalewala ang sinabi ko.

"I'm sorry, I think you're mistaken!" Sinubukan kong tagkalin ang pagkakahawak niya sa kamay ko kaso medyo mahigpit ang hawak niya.

"Althea, don't be stubborn, please!" I can see the frustration on his face.

"Ano ba! Bitawan mo na ako dahil hindi kita kilala at hindi ko alam kung sino ang sinasabi mo!"

Pinagtitinginan na kami ngayon kaya mas nilaksan ko ang paghatak ng kamay ko para makawala na.

"Althe----"

Mabilis akong tumakbo nang matagkal ko ang pagkakahawak niya.

"Excuse me," sabi ko sa ibang nakaharang dahil maraming pakalat-kalat ngayong mga estudyante kasi first day of school.

Nang masigurado kong hindi na ako nasundan nung lalaki ay napatigil ako sa pagtakbo at napahawak sa tuhod ko dahil hinihingal na ako.

Nang makabawi bawi ay hinanap ko na ulit ang room ko. Pagkakita ko dito ay pumasok na ako at nadatnan ko ang iba pang kaklase ko na may kaniya-kaniyang ginagawa at yung iba ay nagkwekwentuhan. Inilibot ko ang paningin ko para maghanap ng mauupuan. May apat na column ng mga upuan dito sa klase at kakaunti na lang ang vacant chairs.

"Alex dito!"

Hinanap ko kung saan nanggaling ang boses na yun, then I saw Jane gesturing at me to go to her.

Jane Marquez is my friend since our first year in highschool. We're both sixteen years old but I'm taller than her. 5'2 ang height ko habang siya naman ay 5 flat. She also has a tan skin at mas mapusyaw lang ako ng kaunti.

Umupo ako sa bakanteng upuan sa kanan niya. Kinuha ko agad ang tubig ko sa bag at uminom dahil nauhaw akong bigla sa pagod.

"Bakit para kang sumali sa marathon kung makainom ka ng tubig," sabi niya habang natatawa.

"May lalaki kasing nangharang sakin sa hallway," sabi ko bago ibalik sa bag ang bottled water ko.

"Wag mo na isipin yun, may ikwekwento na lang ako sayo." Naghalumbaba siya sa armchair ko, then she started blabbering things about her vacation somewhere in New York. Unlike me, I don't have anything to tell her because I only stayed at our house, because my Mom is too busy at work.

"Gosh! namiss talaga kita girl, hindi ka kasi sumama samin," she exclaimed, at batid ko ang panghihinayang sa boses niya.

"I've missed you too, and I'm happy that you enjoyed your vacation. At saka alam mo naman kung bakit hindi ako nakasama diba. Walang kasama si Mom sa bahay." Well except for our maids.

"Yes I know, pero sana next time makasama ka na noh?" she said while smiling.

"I hope so," I said.

"Alam mo parang lalo kang pumuti ngayon at mas gumanda ka din. Pero syempre mas maganda pa rin ako sayo." Hinawi niya ang buhok niya at tumama ito sa mukha ko.

"Jane yung buhok mo naman," sabi ko at nag-peace sign lang siya sakin.

"Grade ten na tayo pero wala ka pa rin talagang pinagbago, masyado ka pa ring ggss, kaya bagay na bagay kayo ni J-----"

"Oh shut up Alex," putol niya sa sinasabi ko. Nginisihan ko na lang siya na ikinairap niya.

We waited for our teacher to come, at ilang sandali pa ay pumasok ang isang lalaki na medyo mataba at siguro ay nasa 40's na.

"Good morning class!" he said then he went to the table in front.

"Good morning Sir!" we all said in unison.

"I am Mr. Larry Guzman, and I will be your adviser this year, so I hope we can get along." Pinagmasdan niya ang buong klase at tiningnan kami isa-isa.

"I think there's one student who hasn't arrived yet." He looked at the paper he's holding that I supposed is the list of our names. He started calling us one by one until he called an unfamiliar person.

"Mr. Lazaro?" No one is answering and I haven't heard that surname before.

We were all interrupted by a knock on the door. Then a new male student came into our sight.

"Ang gwapo niya Alex!" sabi ni Jane sa tabi ko. Some of our girl classmates are starting to fantasize about him.

Pinagmasdan ko yung lalaki sa unahan dahil parang nakita ko na siya somewhere.

"Siya yung lalaki sa hallway eh," sambit ko nang mapagtanto kong siya yun.

"Sigurado ka? Baka naman iba. Sa pagkakaalam ko bago lang yan dito," sabi ni Jane.

Pero sigurado ako na siya talaga yun. Tumingin ulit ako sa lalaki at kay Sir.

"So I supposed you are Mr. Lazaro, am I right?" sabi ni Sir sa lalaki.

"Yes Sir, sorry I'm late." He has a little accent at mukhang galing sa ibang bansa. Hindi ko kasi napansin kanina ang pananalita niya dahil natataranta ako.

"It's ok, you can now sit anywhere you want," sabi ni Sir.

Tumingin sa aming lahat yung lalaki at tumigil ang paningin niya sakin. Nagsimula siyang maglakad pero sakin talaga siya nakatingin na para bang sinusuri ang buong pagkatao ko.

"Oh my gosh girl! Nakatitig siya sayo!" parang kinikilig na sabi ni Jane.

Hindi ko pinansin si Jane at nakipagsukatan ako ng tingin sa lalaki.

Nang nasa tapat na siya ng upuan ko ay ako na mismo ang umiwas ng tingin dahil naiilang ako.

I saw him walk past me in my peripheral view. I think he went on the vacant chair behind my seat. I felt uneasy because I still feel his stares at my back.

I think that guy is a little weird.

----------------------------------------------------------------------------
I hope you will enjoy reading this and please support me until the end.

Thank you and don't forget to Vote and Comment.