△▽ DIPPER ▽△

Od razu po wejściu do domu zostałem zaatakowany przez April. Była jakaś nadmiernie szczęśliwa.

-Co się stało? - Zapytałem, uśmiechając się.

-Wiem gdzie jest Bill - teraz już wiem skąd ten cały jej entuzjazm.

-Oh, to super - wcale mnie to nie cieszy, pomyślałem. - Więc, gdzie jest? - Nie chcę by ten trójkątny pojeb tu wracał, ale wiele dla niej znaczy więc... Ah, nie mam wyjścia.

-Will mówi, że jest w Więzieniu Przyszłości. Ale jest jeden problem...

-Jaki?

-Nie wypuszczą go po dobroci. Będziemy musieli go odbić.

-Co? To nie wchodzi w grę. Nie pozwolę ci narażać dla niego życia, jeśli nie może stamtąd wyjść, to musimy sobie odpuścić. Ten pomysł jest zbyt szalony.

-Dipper, proszę cię, bez ciebie sobie nie poradzimy - patrzyła na mnie błagalnym wzrokiem. - Błagam.

Zmarszczyłem brwi i spojrzałem na demona stojącego obok niej. Złapałem April za rękę i odciągnąłem kawałek.

-Posłuchaj, coś mi się tu nie podoba, nie możesz mu ufać. Skąd możesz wiedzieć, że Bill w ogóle żyje? Może on chce nas wszystkich zwabić w pułapkę, pomyślałaś o tym?

-Ty i te twoje teorie spiskowe. Przestań wreszcie, na prawdę popadasz w paranoję. Will jest miły i uroczy, mówi prawdę. Ja mu ufam, ty nie musisz. Po prostu zaufaj mnie - uśmiechnęła się.

-Ale... Eh, no dobrze. Niech ci będzie, ale jeśli coś się stanie, to nie mów, że cię nie ostrzegałem.

-Jasne. Dziękuję - przytuliła mnie.

-A o co chodzi? - Moja siostra pojawiła się przy nas z nikąd.

-O nic sister - próbowałem ją spławić.

-Ej no weź, nie bądź taki.

-Mabel, na prawdę, o nic nie chodzi. Rozmawiamy sobie.

-April, powiedz mi, proszę - patrzyła na nią błagalnym wzrokiem.

-Odbijemy Billa - uśmiechnęła się.

Westchnąłem ciężko. Nie dość, że pozwoliłem na coś takiego, to jeszcze teraz moja siostra się w to wpakowała. No po prostu cudownie, świetnie. Spojrzałem na Willa, który stał speszony. W głowie cały czas obijała mi się myśl, że chce nas oszukać. Była niczym taka lampka ostrzegawcza.