KIEDY KUPIŁ CI BEZ OKAZJI KWIATY

HYUNJIN

-To nie jest nasza rocznica, prawda?-zapytałaś w panice, gdy Hyunjin wręczył ci bukiet kwiatów, gdy wrócił do domu z pracy.-to jeszcze nie czerwiec, prawda?

-Nie.-zachichotał, kręcąc głową.-nie ma żadnej specjalnej okazji. To tylko dlatego, że miałem ochotę ci je kupić.

Z uznaniem przyjęłaś bukiet, przyciskając go mocno do swojej piersi.

-Powinieneś dać mi jakieś ostrzeżenie. Byłam przerażona...myślałam, że coś ominęłam...

-Gdzie będzie element zaskoczenia, jeśli powiedziałbym ci, co planuję?-prychnął, owijając swoje ręce wokół twojej talii.-nie mogę ci powiedzieć, co planuję.

Oparłaś głowę o jego klatkę piersiową.

-Element zaskoczenia powstrzymuje cię przed przerażeniem mnie.-droczyłaś się, czując jak Hyunjin składa pocałunek na czubku twojej głowy.-spanikowałam.

-Czasami miło jest robić rzeczy bez powodu.-wyszeptał.

-Muszę być bardziej na palcach przy tobie.

Starszy skinął głową w zgodzie z tobą.

-Zamierzam cię ciągle zaskakiwać, czy to cię przeraża czy nie. Bądź ostrożna.

-Od tej pory będę mieć zmniejszoną gardę, obiecuje.

SEUNGMIN

-Hej.-uśmiechnęłaś się, zerkając na drzwi wejściowe. Seungmin wszedł z ogromnym bukietem, który był w jego rękach.-czy jest jakaś specjalna okazja?

-Nie.-zaśmiał się, wchodząc do przedpokoju i wręczył ci kwiaty.-po prostu zobaczyłem je i pomyślałem o tobie. Musiałem je kupić.

Podniosłaś bukiet pod nos i zaciągnęłaś się ich zapachem, wzdychając delikatnie.

-Pachną niesamowicie. Nie wiem nawet, czy mam coś, w co mogę je włożyć.

-Kobieta, od której je kupiłem, powiedziała, żeby wetknąć je w cokolwiek.-zachichotał, kładąc resztę zakupów na blacie w kuchni.-myślę, że mogła powiedzieć, że byłem trochę zdezorientowany przy zakupie.

Twój uśmiech nadal rósł, wyobrażając sobie kłopoty, w których starszy prawdopodobnie się znalazł.

-Doceniam to, że je kupiłeś i przeszedłeś przez mękę wybierania.

-Kto by pomyślał, że kwiaty występują w tak wielu kolorach?-zaśmiał się.

-Ciągle ci powtarzam, że zbieranie kwiatów to ciężka praca.

Seungmin spojrzał w twoje oczy.

-Teraz rozumiem, dlaczego spędzasz tak długi czas wybierając kwiaty na urodziny.

-Na szczęście dla ciebie jednak, wybrałeś idealne.

I.N

-Skąd one się wzięły?-roześmiałaś się, gdy ujrzałaś wazon z pięknymi kwiatami, ustawiony na środku ławy w waszym domu.

-Pomyślałem, że potrzebujemy czegoś, aby trochę rozjaśnić to miejsce.-odpowiedział Jeongin z uśmiechem, napełniając dzbanek przy zlewie.

Dopiero po chwili zdałaś sobie sprawę, co chłopak ci powiedział.

-Chcesz powiedzieć, że wyszedłeś i kupiłeś je? Nigdy nie myślałam, że jesteś typem faceta od kwiatów.

-Nie normalnie, ale zobaczyłem je i od razu pomyślałem, jak dobrze będą tu pasować.-poinformował cię, napełniając wazon wodą z dzbanka, który trzymał.-co ty na to?

Skinęłaś głową, podchodząc bliżej, by się im przyjrzeć.

-Naprawdę je lubię... i idealnie pasują do pokoju. Nie mogę uwierzyć, że rzeczywiście wyszedłeś i je kupiłeś.

-Jestem pełen niespodzianek. Jeszcze wiele rzeczy o mnie nie wiesz.-zażartował.

-Czy mogę przyzwyczaić się do oczekiwania kwiatów bez okazji?

Starszy nieśmiało kiwnął głową.

-Nie mogę zaprzeczyć, że i ja jestem dość dużym fanem posiadania ich u nas.

-Wiedziałam, że błyskawicznie nawrócisz się na kwiaty.

LEE KNOW

-Och, Minho.-uśmiechnęłaś się, przyjmując bukiet kwiatów, który ci wręczył. Podsunęłaś je od razu pod nos, aby je powąchać.

-Idealne.-mruknął do siebie, tylko na tyle głośno, aby twoje oczy spojrzały na niego.-chciałem je kupić, żebyś się uśmiechnęła...

Twój uśmiech instynktownie powiększył się jeszcze bardziej, gdy to powiedział.

-To jest właśnie to, czego potrzebowałam, aby rozweselić mnie po ostatnich kilku dniach, które miałam..-zauważyłaś, trzymając je mocno.

-Wiedziałem, że nie mogę przejść obojętnie obok kwiatów i nie kupić ci ich.-uśmiechnął się, zajmując miejsce obok ciebie na kanapie.-jak się teraz czujesz? Czujesz się dziś lepiej?

Skinęłaś głową, machając bukietem przed jego twarzą.

-Zdecydowanie pomogły mi poczuć się lepiej...kwiaty czasem sprawiają wrażenie, jakby mogły rozwiązać wszystko.

-Tak długo jak udało mi się zrobić coś miłego.-ucałował cię w skroń.

-Zrobiłeś coś pięknego, są wspaniałe.

Starszy ponownie przytaknął.

-Teraz znam idealny sposób na pocieszenie cię następnym razem. Kiedy będę wiedział, że masz ciężki okres.

-Myślę, że zawsze uda im się wywołać u mnie uśmiech.

BANGCHAN

-Są dla mnie?-zapytałaś z niedowierzaniem, gdy Chan podsunął ci bukiet kwiatów, mając na uwadze, że ignorowałaś go od momentu, gdy przeszedł przez drzwi.

-Oczywiście.-uśmiechnął się, wręczając ci je.-zastanawiałem się, ile czasu zajmie ci uświadomienie sobie, że są dla ciebie.

Potrząsnęłaś głową ze śmiechem.

-Myślałam, że dostałeś je w pracy lub kupiłeś je, aby dać komuś. Wydawało mi się, że ktoś mógł mieć urodziny w wytwórni i po prostu...

Bangchan odetchnął z ulgą, gdy podążał za tobą, ciesząc się, że udało mu się wywołać uśmiech na twojej twarzy.

-Zobaczyłem je i od razu pomyślałem o tobie. Na myśl przyszło mi też, jak ładnie by wyglądały w wazonie na ławie u ciebie w salonie.

-Nigdy wcześniej nikt nie kupował mi kwiatów, a zwłaszcza bez powodu.-zauważyłaś, kierując się do kuchni, aby wsadzić je do wazonu.

-Jestem zaszczycony, że mogłem być tym pierwszym.-przyznał.

-Wiesz, że może będziesz musiał to utrzymać.

Wzruszył ramionami z ufnością.

-Będę nadal kupował ci kwiaty, jeśli ci się spodobają. Nie potrzebuję powodu, żeby to robić.

-Liczę się z tym, że wkrótce dam ci powód.

FELIX

-Dla mnie?-zapytałaś w zaskoczeniu, gdy Felix podszedł do ciebie, wyciągając rękę, aby podarować ci bukiet. Kiwnął głową, gdy poczuł, że je od niego wzięłaś.

-Pomyślałem, że mogą ci się spodobać.-mruknął, obserwując cię uważnie, jak podziwiasz wszystkie kwiaty, które były w bukiecie.

Kiedy skończyłaś, spojrzałaś na chłopaka. 

-Jak to się stało, że je kupiłeś?-uśmiechnęłaś się do niego z zaintrygowaniem.

-Pomyślałem, że zrobię dla ciebie coś miłego...zawsze widzę, jak patrzysz na kwiaty, kiedy idziemy na zakupy.

Ruszyłaś w stronę kuchni, dając mu znak by poszedł z tobą.

-Więc kupiłeś je bez powodu?-wciąż byłaś zaskoczona jego miłym gestem. 

-Czy chcesz, żebym zabrał je z powrotem?-przekomarzał się.

-Nie, teraz są moje, skoro mi je dałeś.

Starszy zaśmiał się i przewrócił oczami.

-Wiesz, że jako twój chłopak, nie potrzebuję powodu, aby robić dla ciebie różne rzeczy.

-Wiem, tylko zupełnie nie jestem do tego przyzwyczajona.

HAN

-Co zrobiłeś?-to było pierwsze pytanie, które zadałaś Jisungowi, gdy wrócił do domu z bukietem kwiatów w rękach.-lub co planujesz zrobić?

-Dlaczego jesteś wobec mnie taka podejrzliwa?-zaśmiał się, kręcąc głową.-nie zrobiłem nic poza zrobieniem czegoś miłego.

Zmrużyłaś oczy, patrząc na niego.

-Zwykle robisz takie rzeczy, aby przeprosić...wiem dokładnie jaki jesteś, pamiętasz?

-Obiecuję, że nic nie zrobiłem.-zapewnił cię, trzymając ręce w górze w obronie.-wszystko co zrobiłem to poszedłem do pracy, a w drodze do domu zobaczyłem kwiaty, więc pomyślałem, że kupię ci je.

-Nie możesz mnie winić, że jestem podejrzliwa wobec ciebie? Ile razy wracałeś do domu z czekoladą lub winem, bo zachowałeś się jak błazen?

-Mam swoje chwile, kiedy nie jestem idiotą.-przypomniał ci.

-Te chwile są bardzo, bardzo, rzadkie.

Han wciągnął głośno powietrze.

-Nie mogę uwierzyć, że moja własna dziewczyna nazywa mnie idiotą. Nawet wtedy, kiedy robię coś miłego.

-Wiesz, że naprawdę to doceniam.

CHANGBIN

-Są śliczne.-powiedziałaś, gdy Changbin wręczył ci kwiaty, które kupił. Z dumnym uśmiechem na twarzy, spoglądał na ciebie.-z jakiej okazji?

-Bez okazji.-zaśmiał się, przewidując, że będziesz podejrzliwa co do jego zamiarów.-po prostu pomyślałem, że je kupię.

Nadal patrzyłaś na chłopaka, zauważając jak szeroki był uśmiech na jego twarzy. 

-Nigdy nie robisz rzeczy bez powodu, a zazwyczaj tym powodem jest to, że sprawiałeś kłopoty.

-Po prostu spojrzałem na nie, gdy przechodziłem obok i pomyślałem o tobie.-wyjaśnił, obserwując jak kierujesz się w stronę kuchni, aby umieścić je w wazonie,-robię to, co robi dobry chłopak.

Skinęłaś głową i wyciągnęłaś wazon z szafki.

-Mogłabym się przyzwyczaić, że robisz to, co dobry chłopak robi, a nie sprawiasz kłopoty.

-Nie jestem tak kłopotliwy, jak myślisz.-zapewnił cię.

-Wywołujesz chaos przynajmniej raz dziennie.

Changbin potrząsnął głową z powrotem na ciebie.

-Dlatego kupiłem ci kwiaty, żeby wynagrodzić ci problemy, które prawdopodobnie spowodowałem.

-Nigdy nie potrafisz znaleźć się z dala od kłopotów na długo.