PIERWSZE SPOTKANIE

HYUNJIN

Jako nowa członkini staffu zaczęłaś pracować w wytwórni JYP. Pierwszego dnia, wchodząc do budynku, wpadłaś na kogoś. 

-Przepraszam!-powiedziałaś spanikowana i skłoniłaś się. 

-Nic się nie stało.-słysząc męski głos, podniosłaś głowę i spojrzałaś na niego. 

Wpatrywałaś się, zachwycona jego delikatną urodą.

-Mam coś na twarzy?-zaśmiał się i potarł kark dłonią.

-A-a nie nie, przepraszam..-speszyłaś się i spuściłaś głowę. 

-Pracujesz tutaj?

-Tak dzisiaj zaczynam pierwszy dzień. (Y/n)..-wystawiłaś rękę w jego stronę.

-Hyunjin.-uścisnął twoją drobną dłoń.

-Przepraszam, ale śpieszę się..nie chcę się spóźnić.-posłałaś mu ciepły uśmiech.

-W takim razie miło było cię poznać.-uśmiechnął się i pomachał ci.

Odmachałaś mu i ruszyłaś w stronę pokoju.

SEUNGMIN

Byłaś kuzynką Bangchana. Pewnego dnia zaproponował ci, abyś wybrała się z nim i resztą grupy, ponieważ chciał cię z nimi poznać. Wsiadłaś do czekającego pod twoim blokiem samochodu kuzyna i przywitałaś się z nim.

-A więc tak..-odwrócił się w stronę siedzących z tyłu Seungmina i Felixa.-to jest moja kuzynka (Y/n).-wskazał ciebie do nich ręką.-(Y/n), to są moi przyjaciele, reszta jest w drugim samochodzie.-uśmiechnął się do ciebie ciepło.

-Miło mi was poznać.-odwzajemniłaś ciepły uśmiech i rozsiadłaś się wygodnie.

-Nam również..-Felix odwrócił głowę w stronę Mina. Wiedział, że mu się spodobałaś.-prawda Seungmin?-szturchnął go ramieniem.

-T-tak..-potarł niezręcznie kark.

Jadąc w stronę wytwórni, gdzie mieliście spędzić dzień, usłyszałaś, jak siedzący z tyłu rozmawiają po angielsku.

-Stop touching me.-powiedział Seungmin poważnym głosem.

-Hey Seungmin will you touch me I feel so soft and fluffy.-zaczął śpiewać Felix.

Słysząc chłopaków, zaczęłaś się śmiać. Chłopak speszył się i obiecał sobie, że jak tylko dojadą na miejsce, dorwie piegowatego.

I.N

Jako nowa uczennica stałaś pod klasą i wyczekiwałaś na dzwonek. Widząc nauczycielkę, uśmiechającą się w twoją stronę i wskazującą ci drogę do klasy, ruszyłaś za nią i niepewnie stanęłaś na jej środku. 

-Drodzy uczniowie..-zatrzymała się, by klasa mogła się uspokoić.-jak widzicie będzie z wami chodzić nowa koleżanka.-wskazała na ciebie ręką.-przedstaw się proszę.

Wzięłaś głęboki wdech, który miał ci pomóc opanować stres.

-N-nazywam się (Y/n)...nie jestem stąd, ale myślę, że nie będzie w tym problemu..-spuściłaś głowę. Czułaś na sobie wzrok całej klasy.

-No dobrze..jak widzicie musi się jeszcze oswoić, proszę usiądź z Jeonginem..-uśmiechnęła się ciepło i popchnęła cię delikatnie w stronę wolnego miejsca obok chłopaka.

Usiadłaś niepewnie i poprawiłaś włosy.

-Hej jestem Jeongin.-uśmiechnął się ciepło, ukazując tym samym swój aparat i podał ci rękę.

-(Y/n)...-uścisnęłaś ją delikatnie.

-Mam nadzieję, że się zaprzyjaźnimy.

-Tak, ja też.-dodałaś już pewniej i skupiłaś się na lekcji.

LEE KNOW

Wprowadziłaś się niedawno do nowego mieszkania na piątym piętrze. Nad tobą znajdowały się jeszcze kilka pięter, w końcu to wieżowiec. Siedziałaś na kanapie i oglądałaś swój ulubiony serial, kiedy usłyszałaś dzwonek do drzwi. Wstałaś i ruszyłaś zobaczyć kto to. Widząc w progu sąsiada z piętra wyżej, ukłoniłaś się delikatnie.

-Cześć nie widziałaś może Soonie?-spojrzał na ciebie z nadzieją.

-S-soonie?-spytałaś zdezorientowana.

-Ah, przepraszam..chodziło mi o mojego kota.-podrapał się po karku. 

Nagle usłyszeliście miałczenie. Zaciekawieni weszliście w głąb twojego mieszkania. Odchyliłaś firankę i widząc rudawego kotka, otworzyłaś balkon. Złapałaś go na ręce i oddałaś w ręce właściciela.

-Soonie! Co ty sobie myślisz, Tata odchodzi od zmysłów.- podrapał kotka za uchem.-nie wiem jak ci dziękować..-zatrzymał się. 

-(Y/n)..-domyśliłaś się o co chodzi i uśmiechnęłaś się.-to nie moja zasługa. Musiał chodzić między balkonami..następnym razem uważaj.-dodałaś.

-Oczywiście! Teraz będę pilnować ich jak oka w głowie...ah, nie przedstawiłem się.-speszył się za swoje maniery.-jestem Minho, ale znajomi mówią do mnie Lee Know.-uśmiechnął się.

-Miło mi cię poznać. Napijesz się czegoś?

-Dziękuję, będę się już zbierał. Następnym razem na pewno wpadnę.-wyszczerzył się i ruszył w stronę wyjścia.-dziękuję ci jeszcze raz cześć!

Zanim odpowiedziałaś, chłopak zdążył wyjść. Westchnęłaś i wróciłaś do oglądania końcówki serialu. 

BANGCHAN

Jako, że jesteś siostrą Felixa, ty zostałaś w Australii, zaś chłopak wyleciał do Korei łapać swoje marzenia. Po dość długiej przerwie nie widzenia brata na żywo, postanowiłaś się do niego wybrać. Starszy o wszystkim wiedział, dlatego teraz wyczekiwał ciebie na lotnisku wraz z Chanem. Od razu, gdy dowiedział się, że ma siostrę, bardzo chciał cię poznać. Zabierając walizkę, ruszyłaś w stronę wyjścia. Widząc swojego brata, przyspieszyłaś kroku i mocno się do niego przytuliłaś.

-Felix strasznie za tobą tęskniłam..-powiedziałaś, czując napływające łzy.

-Ja za tobą też siostrzyczko.-ucałował cię w czoło i oderwał się od ciebie. Chan cały czas się wam przyglądał z szerokim uśmiechem. 

Spojrzałaś na wyższego i ukłoniłaś się delikatnie.

-To jest mój przyjaciel Chris.-uśmiechnął się w twoją stronę.

-(Y/n)..miło mi cię poznać.

-Wiesz, że też jest z Australii?-dodał podekscytowany.

-Naprawdę?-ucieszyłaś się.

-Dobra, dobra koniec tego gadania, jedziemy, jesteś pewno zmęczona.-Chan złapał twoją walizkę i ruszył w stronę samochodu. 

Wy zaś ruszyliście za nim, szczęśliwi, że w końcu się spotkaliście.

FELIX

Przyleciałaś na wakacje do swojej cioci, która mieszkała w Korei Południowej. Wysiadłaś z autobusu, który podwiózł cię do parku, gdzie miałaś spotkać się z ciocią. Zabrałaś ze sobą walizkę i ruszyłaś w głąb parku. Rozglądałaś się w poszukiwaniu kobiecej postury jednak jej nie znalazłaś. Zatrzymałaś się przy ławce i usiadłaś na niej. Wyciągnęłaś telefon z kieszeni i wybrałaś numer do cioci.

-Halo? Ciociu dlaczego nie ma cię tam, gdzie się umawiałyśmy?-podrapałaś się po brwi. 

-Kochanie! Tak strasznie przepraszam, ale nie będę w stanie mogła bo ciebie wyjść. Wujek złamał nogę w pracy i muszę się nim zająć. SMS-em wyślę ci adres. Dasz sobie radę prawda? To nie daleko. Będę już kończyć kocham cię i czekam!-chciałaś coś dodać, ale się rozłączyła.

Zrezygnowana wstałaś z ławki i ruszyłaś przed siebie. Adres nie dawał ci nic do zrozumienia. W końcu byłaś tu pierwszy raz. Błądząc po uliczkach z ciężką walizką, zaczepił cię chłopak.

-Mogę w czymś ci pomóc? Widzę, że błądzisz..-powiedział, uśmiechając się.

-O-oh, przepraszam, ale nie za bardzo umiem koreański...-odpowiedziałaś łamanym językiem i zażenowana spuściłaś głowę.

-Rozumiem.-powiedział już po angielsku.-mogę ci w czymś pomóc?-spytał ponownie.

Uniosłaś głowę i westchnęłaś. Pokazałaś mu telefon z wiadomością od cioci.

-Szukam tego adresu, ale jak widać słabo mi to idzie..-zaśmiałaś się cicho. 

-Wiem gdzie to jest. Zaprowadzę cię tam.-uśmiechnął się ciepło i zabrał od ciebie walizkę.

-Dziękuje..to miłe..-dodałaś.

-Ah, nie przedstawiłem się...-zatrzymał się.-jestem Felix.-podał ci dłoń.

-(Y/n)..-uścisnęłaś ją i ruszyliście dalej.

Będąc pod blokiem cioci, podziękowałaś mu i pożegnaliście się.

HAN

Czując kolejne mocne pieczenie na policzku, skuliłaś się. 

-Jesteś zwykłą dziwką! Wynoś się stąd!-mężczyzna złapał cię mocno za ramię i szarpnął powodując tym, że wyrzucił cię z mieszkania w samych butach, spodniach i krótkim rękawku. 

Na dworze nie było ciepło. Był późny wrzesień, wieczory stawały się coraz zimniejsze. Skuliłaś się na schodach prowadzących do posesji i rozpłakałaś się jeszcze bardziej. Tłumiłaś płacz w zgiętych kolanach. Nagle poczułaś delikatny dotyk na ramieniu. Uniosłaś wystraszona wzrok.

-Hej..nie bój się mnie..-powiedział spokojnie.-czy coś się stało?-dodał i ukucnął przy tobie.

Nie odzywałaś się. Bałaś się cokolwiek powiedzieć. 

-Dlaczego siedzisz tutaj w samej koszulce, zimno jest..-nie zastanawiając się, ściągnął swoją bluzę i założył ją na ciebie.-jak masz na imię?

-(Y-y/n)...-powiedziałaś cicho. Starałaś się zakryć podbite oko włosami. 

-Chodź odprowadzę cię do domu..-wstał, jednak czując twoją drobną dłoń, która kurczowo uciskała jego nadgarstek, zatrzymał się.

-N-nie chcę tam wracać..-zapłakałaś.-o-on mnie bije..-skuliłaś się, czując ciepło bluzy chłopaka.

Jisung nie dopytywał. Zmartwiony twoim stanem, wyciągnął swój telefon z kieszeni i podał ci go.

-Jeżeli masz tu kogoś bliskiego, to zadzwoń...-uśmiechnął się, dodając ci tym samym otuchy.

Wybrałaś numer do przyjaciółki i po chwili rozłączyłaś się. Oddałaś mu telefon i spojrzałaś na niego niepewnie.

-Jeżeli będziesz chciała, odprowadzę cię, ale jeżeli nie czujesz się ze mną pewnie nie będę się narzucać.

Zgodziłaś się na jego pomoc i razem udaliście się do domu twojej przyjaciółki.

-Tak strasznie ci dziękuje!-powiedziała twoja przyjaciółka i zabrała cię do siebie.

Chłopak uśmiechnął się, pożegnał i udał w swoją stronę. 

CHANGBIN

Weszłaś na bieżnie i zaczęłaś swój co tygodniowy trening. Obok ciebie ćwiczył chłopak. Podnosił sztangi. Nagle poczułaś jak bieżnia staje, a ty nie łapiąc równowagi, upadłaś. Złapałaś się za kostkę i zaczęłaś ją pocierać.

-Wszystko w porządku?-podbiegł do ciebie ten sam chłopak, co ćwiczył obok ciebie.

-Chyba nie..kostka mnie boli..-mruknęłaś, czując zbierające się łzy.

-Bardzo boli?-przytaknęłaś głową.-pokaż mi ją.-dodał.

Syknęłaś z bólu i oparłaś się na rękach. 

-Pomogę ci dojść do szatni. Trzeba zgłosić, że sprzęt im szwankuje. To mogło się skończyć gorzej.-złapał cię jak pannę młodą i udał się w stronę szatni.  Odstawił cię na ławkę i ukucnął przy tobie.-zawiozę cię do szpitala, muszą zobaczyć czy to coś poważnego.-złapał twoją torbę i pomógł ci wstać. 

Po dojechaniu na miejsce, czekał do samego końca. Gdy wyszłaś z sali, z pomocą pielęgniarki. Chłopak podniósł się i podbiegł do ciebie. 

-Jak kostka?-usiadł z tobą na krześle. 

-Nie jest źle, muszę jej tylko nie nadwyrężać.-uśmiechnęłaś się.

-Changbin..-podał ci dłoń.

-(Y/n)..-odwzajemniłaś uścisk.-dziękuję, że mi pomogłeś.-dodałaś.

Chłopak uśmiechnął się ciepło. Odwiózł cię pod dom, po czym pożegnaliście się.

----------------------------------------------------------------------------

Tak jak mówiłam i obiecałam, zaczynam pisać reakcje z naszymi chłopakami. 

Jak się czujecie?

Buzi ♥