*Yiś*

-Co ty robisz!?-Usłyszałem oburzony głos Senseia i natychmiast wypuściłem szczotkę z rąk.

-Chciałem trochę pomóc w porządkach...-Speszyłem się i powoli podniosłem narzędzie,krzywiąc się z bólu.

-Przecież ty jesteś w stanie ledwo się schylić,a co dopiero sprzątać!-Sensei podszedł do mnie i zabrał mi szczotkę.-Poza tym Soraka mówiła,że masz się nie nadwyrężać.

-Nic mi nie jest...-Spojrzałem na niego.Wyglądał jakby chciał na mnie nakrzyczeć ale wyraźnie się powstrzymywał.

-Tydzień temu zdjęto Ci gips...Nie denerwuj mnie,bo wezmę Cię za nogi i zaciągne na kanapę...

Westchnąłem z kapitulacją.
-Tak jest,panie szefie.-Zrobiło mi się smutno.-Chciałem tylko pomóc...

Twarz Senseia stała się trochę łagodniejsza.

-To możesz mi pomóc,kosztując mojej zupy...
Uśmiechnąłem się lekko.

-Ciekawy pomysł...

Skończyło się na tym,że rozmawialiśmy aż do wieczora,Sensei napalił się na pokazanie mi swojego ulubionego serialu.Nie jest zły...chociaż...wolę komedie romantyczne...

-Przysypia Ci się,Yi...-Sensei dotknął mojego policzka,a ja natychmiast rozejrzałem się wokoło.

-Wcale nie...-Odparłem przymulonym tonem.

-Wcale tak.-Sensei popatrzył na mnie.Ja ze zmęczeniem gapiłem się raz na niego,raz na telewizor.

-Nieprawda...

-Zanieść Cię do łóżka?

-Tak...-Mruknąłem i pozwoliłem mu wziąć się w ramiona.I chyba nawet zasnąłem...

*Yas*

Obudziłem się niezadowolony,bo spałem jakieś dwadziescia minut.Rzuciłem wzrokiem na Yi.Skręcał się z bólu...Soraka coś wspominała...chyba coś o żebrach...o tej porze wyleciało Mi to z głowy.

-Yi...-Obróciłem się do niego i zdjąłem mu włosy z twarzy.

-Boli...-Wyszeptał.Miał łzy w oczach...

-Przykro Mi to słyszeć.-Podniosłem się z poduszki.-Wątpię,żeby moja zupa tutaj pomogła...-Chciałem mu Trochę poprawić humor.

Yi zaśmiał się cicho,a Po chwili syknął z bólu.Położyłem jego głowę na kolanach i głaskałem delikatnie po włosach.Nie umiałbym zasnąć,kiedy cierpi...

-Niedługo przejdzie...-Starałem się go pocieszyć.-Spróbuj usnąć.

-Tak bardzo boli...-Jęknął,a ja Pogłaskałem go po głowie.

-Ciii...Nie nadwyrężaj się już.-Nakryłem go szczelniej kołdrą i zacząłem coś nucic.

Długo się z tym męczył,a ja czuwałem obok.W końcu poczułem jak jego oddech się spowalnia.Zasnął.Spojrzałem na zegarek.

-Piąta rano!?-Starałem się być cicho.Czyli za godzinę muszę wstać...Cóż,lepsza godzina niż nic...Padłem na swoją poduszkę i natychmiast usnąłem...

************************************
Poczułem kopniaka w kolano i rozbudziłem się leniwie.

-Um?-Mruknąłem,nie otwierając oczu.

-Wstawaj!-Głos Yi przeszedł mi przez uszy.

-Jeszcze pięć minutek...-Otuliłem się kołdrą,a potem poczułem jak spadam z łóżka na podłogę.

-A przypadkiem nie masz teraz lekcji?-Yi spojrzał na mnie wymownie,a ja podrapałem się po głowie i spojrzałem na zegarek.

-O nie...-Wskazywał na dziewiątą.-Zaspałem...-Zerwałem się z podłogi i zacząłem grzebać w szafie,w poszukiwaniu czegoś do ubrania.-Dobrze,że mnie obudziłeś.-Spojrzałem na Yi,a on pokiwał głową.

-Do usług.

Ubrałem się ekspresowo i poszedłem do łazienki się ogarnąć.Włosy jak na złość nie chciały się układać.

-Kurwa...-Szepnąłem,próbując je rozczesać i spiąć w kucyka.Nie chciały mnie słuchać...-Durne włosy!-Cisnąłem szczotką o zlew ze zdenerwowaniem.Po chwili ujrzałem głowę Yi zza drzwi łazienki.
Gapiliśmy się w siebie kilka sekund.

-Moje włosy się zbuntowały...-Westchnąłem,podnoszac szczotkę ze zlewu.

-Hmm...Może pomogę?-Uśmiechnął się lekko.

-Jak chcesz to zrobić?-Pokiwałem głową,a on wyjął mi szczotkę z rąk.

-Wystarczy mi chwila.-Złapał moje włosy i zaczął mnie czesać.

-Chyba nie jest źle...-Wziął się pod brodę,kończąc zabawę z moimi włosami.

-Żartujesz?Jest świetnie.-Spojrzałem w lustro,widząc starannego warkocza.

-To dobrze.-Yi uśmiechnął się lekko.-Wstawić kawę?

-Nie zdążę.-Machnałem ręka.-Potem coś zjem.

Yi wyglądał jakby miał mi zaraz zrobić kanapki i wpakować do sniadaniówki...

-W porządku...-Chyba się przed tym powstrzymał.

-To ja się zbieram.-Uśmiechnąłem się do niego.-Nie rób niczego głupiego.

-Postaram się.-Yi zachichotał.

-I niczego nie potłucz.-Posłałem mu wymowny uśmiech i ubrałem płaszcz.

Powinienem znaleźć jakąś wymówkę dla mojego spóźnienia...Zed pewnie mnie przykryje...

************************************
Wleciałem do budynku i poprawiłem Po drodze jeszcze lekko rozpiętą koszulę.W sumie mogłem wziąć coś do jedzenia...
Wszedłem do nauczycielskiego,a Zed zmierzył mnie z zaskoczeniem i czymś w rodzaju ulgi.

-No,no.-Machnął ręka.-Ten co się nigdy nie spóźnia...-Złożył gazetę,a ja położyłem swoją torbę na stolik.

-Ponad godzinę stałem w korku...-Skłamałem,szykujac kubek na kawę.-Myślałem,że kierownicę odgryzę...

-Nie martw się.-Zed uśmiechnął się lekko.-Zdążyłem w tym czasie uratować Ci zadek.

-Przykryłeś mnie?-Odetchnąłem z ulgą i zalałem kawę.-Zed mój ty aniele...

-To w nagrodę ja też chcę kawy.-Rozłożył się na krzesełku.Wywalił nogi ma stół ale w pobliżu sekretarka gadała z Irelką.

-Zgoda.Zasłużyłeś...-Zrobiłem drugi kubek kawy.

-Nowa fryzura?Bedziesz tak teraz chodził?-Zed zmierzył mnie,a ja złapałem końcówkę warkocza w dłoń i przewijałem ją teraz między palcami.

-Awaryjna.-Wzruszyłem ramionami z uśmiechem.-Moje włosy są dziś w buntowniczym nastroju...-Zaśmiałem się niepewnie.

-Kto Cię czesał?-Zed podniósł brew.-Ty nie lubisz się babrać w takich rzeczach,więc ktoś musiał Cię czesać...

Poczułem jak twarz robi mi się czerwona...Średnio chciałem się przyznawać że Yi prawie pół roku ze mną mieszka...

-Ah.Rozumiem.-Zed machnął ręka,a ja trzymałem nerwowo kitkę warkocza.-Strzała Amora ma się rozumieć?

-Chyba tak...-Odparłem nieśmiało,zasłaniając się kubkiem z kawą.

-Najwyższa pora!-Zed zachichotał.-Przyda Ci się druga połówka.Może będziesz mniej marudny...

Mówił to na cały regulator...Tylko czekam aż Irelka...

-Oooo!Yas,nie mówiłeś że kogoś masz!

No nie...Tylko nie ona.

-Nie miałem okazji...zresztą nie wiem czy to tak...

-Muszę poznać Twoją nową dziewczynę!Chyba,że już się znamy to jeszcze lepiej!-Irelka nakręciła się tym jak Zed...

-Ja chyba muszę już iść.Zaraz mam lekcję...-Speszyłem się,jednym siorbnięciem Dopiłem kawę i wziąłem swoją torbę ze stołu.

-W sumie mam pewne podejrzenia...-Irelka wzięła się pod boki.-Ostatnio wozisz się z Soraką...

-Coś w tym jest...-Zed również się zamyślił.-Podobne zainteresowania...Wzory kwasów karboksylowych też razem układacie?

-Ale to n...

-O,Soraka miała zastępować pielęgniarkę w szkole przez jakiś czas,to spytam Jak wam się układa!-Irelka klasnęła w dłonie.

-Nie jestem z Soraką...-Westchnąłem ze zdenerwowaniem i wziąłem swoje rzeczy.

-W takim razie z kim?-Irelka nie chciała odpuścić.

-Potem o tym porozmawiamy.-Zbyłem ją i podszedłem do drzwi.

-Ta Twoja nowa dziewczyna strasznie na Ciebie wpływa...-Zed wzruszył ramionami.-Strasznie nieśmiały się zrobiłeś.

-Nieprawda...-Przewrocilem oczami i wyszedłem z pokoju.

Na lekcjach nie mogłem się skupić,bo chciało mi się spać jak diabli,a dodatkowo zgubiłem się we własnych uczuciach...

************************************
Przekręciłem zamek w drzwiach i westchnąłem głośno,wchodząc do pomieszczenia.Zdjąłem buty i plaszcz.Jakos dziwnie cicho...Cholera,może zemdlał albo coś gorszego...

-Yi?-Zawołałem,chowając buty i ubrania do szafy.

-Tu jestem...-Jego głos był słaby.Pewnie źle się czuł...

Poszedłem za jego głosem.Kulił się na fotelu,trzymając w ręce książkę od biologii.Zatłukę go normalnie.

-Co mówiliśmy o uczeniu się?-Zmierzyłem go,a on podniósł wzrok i pospiesznie otarł oczy.

-Chciałem ponadrabiać...-Odparł słabo.Ledwo co trzymał tą książkę.

-Daj mi ją.-Wziąłem książkę w ręce.-Jeszcze zdążysz się pouczyć.Popatrz na siebie.Zwijasz się z bólu.-Wyciągnąłem z szafki koc.-Lepiej się połóż i odpocznij.

Wziął niepewnie koc w dłonie.Drżały.

-To chyba dobry pomysł...-Otulił się nim ale się nie położył.Nadal siedział skulony w fotelu.

-Jadłeś coś?-Spojrzałem na niego,przy okazji wyciągając rzeczy z torby.

-Tak...

-Kłamiesz.-Zmierzyłem go wymownie.-Talerze są tak jak je układałem.Ty zawsze mylisz półki...

-Nie mam sił by jeść...-Spuścił głowę.

-Ale masz siłę by się uczyć?

-Nie jestem głodny...

-Musisz coś zjeść!-Wziąłem się pod boki.-Nie jadłeś od rana!

-Przepraszam za kłopoty...-Yi wyglądał jakby miał się rozpłakać.

-Kłopoty?-Spojrzałem na niego z lekkim uśmiechem.-Przynajmniej mam pretekst by gotować.Przebiorę się w coś wygodniejszego i zaraz Idę zrobić Ci obiad.

Yi popatrzył na mnie z zaskoczeniem ale zdobył się na słaby uśmiech.

Ja ogarnąłem się i zabrałem za gotowanie.

Zdecydowałem się na pieczeń,bo dawno jej nie robiłem,a poza tym można zrobić do niej więcej dodatków.Mam nadzieję,że Yi mi tu nie umrze z głodu.

-Mam nadzieję,że teraz zgłodniałeś.-Podszedłem do niego z jedzeniem,a on spojrzał na mnie.Wyglądał na bardzo słabego.

-Pięknie pachnie ale nie wiem czy znajdę w sobie tyle siły by go zjeść...

-Dlatego Cię nakarmię.-Wziąłem sztućce w dłonie.-Masz chyba siłę,żeby gryźć...

-Już nie wiem...-Pokiwał głową.-Brzuch mnie boli.

-To pewnie z głodu.-Nałożyłem jedzenie na widelec.-No,leci samolcik.

Wziął niepewnie pierwszy kęs i zaczął powoli żuć.

-Kaczka...

-To chyba nie problem?-Spojrzałem na niego,lekko unosząc brew.

-Jest pyszna...

Uśmiechnąłem się lekko,widząc jak je.

-A mówiłeś,że nie jesteś głodny...-Nadal go karmiłem i patrzyłem mu w oczy.

-Sam już nie wiem...-Dotknął koca,którym się owinął i wziął kolejny kęs posiłku.

-Ty zawsze szukasz sposobu żeby nie jeść.Niejadek.

-Może trochę...-Uśmiechnął się słabo.

Gdy zjadł,ja poszedłem umyć naczynia.Po powrocie Yi usnął.To dobrze...
Usiadłem obok,okryłem go kocem i uśmiechnąłem się lekko.

-Milych snów...

Miałem w planach sprawdzanie testów ale jakoś mi się odechciało.Pokręciłem się po domu i stwierdziłem,że chyba pogrzebie w internecie...

*Yi*

Obudziło mnie ciche mruknięcie.Na początku myślałem,że to ja Ale nie...Otworzyłem oczy.Sensei siedział przy laptopie z dość skupioną miną.Grał w jakaś grę...

-O,obudziłeś się.-Spojrzał na mnie szybko,a ja potarłem skroń.

-Taak...-Przeciągnąłem się leniwie i zsunąłem z siebie koc.-Chyba wezmę prysznic...

Sensei pokiwał tylko głową,a ja poszedłem do łazienki.Woda była przyjemnie ciepła dla mojego zziębniętego ciała.W sumie Prysznica właśnie potrzebowałem...Umyłem się szybko i zawinąłem w ręcznik,szukając wzrokiem ubrań.Czyżbym ich nie zabrał?
Faktycznie tak chyba było.

-No nie...-Westchnąłem z niezadowoleniem i uchyliłem drzwi,żeby szybko pójść po te ciuchy.Sensei akurat musiał siedzieć naprzeciwko łazienki...

Gapiliśmy się w siebie moment,a ja poczułem że moje policzki są ogniście czerwone.Miałem wrażenie,że jestem zupełnie nagi.Bez ręcznika...

-Ja tylko po ubrania...-Speszyłem się i poszedłem do szafki...

-Mhm.-Pokiwał tylko głową.W sumie też był lekko czerwony...-Rozrzuciłeś je w nieładzie,więc położyłem je na szafce.

-Dziękuję...-Nadal czułem się nago,więc szybko chwyciłem poskładane w kostkę ubrania i wróciłem do łazienki.Ubrałem się natychmiastowo i wyszuszyłem włosy.Chciało mi się trochę spać ale jednocześnie byłem pełen energii...Wyszedłem z łazienki,a Sensei gapił się ze znudzeniem w telewizor.Usiadlem obok i przeciągnąłem sie leniwie.

-Ua.Chyba nic ciekawego?

-Same głupoty...Możemy poszukać jakiegoś serialu...

-Dobry pomysł.-Uśmiechnąłem się lekko.

Sensei przewijał kanały,kiedy nagle dostrzegłem coś interesującego.

-Och,to chyba komedia romantyczna!

-Ooooooo niee...-Sensei zmierzył mnie.

-Proszę,prooooszę.-Uśmiechnąłem się do niego,a on wzruszył ramionami.

-Niech Ci będzie...-Westchnął cicho.

-Dziękuje!-Pocałowałem go w policzek.Chyba odrobinę się speszył...

-To będzie baaardzo nudne...-Zaśmiał się,a ja mimowolnie wtuliłem się w jego piers.

Komedia wciągnęła mnie bez reszty.Była śmieszna i urocza zarazem.Aż chciałbym być w roli głównej bohaterki...

-Sensei...-Mruknąłem do niego.Wtulił się w poduszkę i spał.Uroczo.Uśmiechnalem się i poprawiłem mu rozwalone włosy z warkocza.

-Kochany...-Ponownie się uśmiechnąłem,a on skrzywił się i poruszył głową.

-Zed,kurwiu miałeś kupić niebieskie kwiatki!-Chyba śniło mu się coś ciekawego...

Zaśmiałem się cicho,położyłem głowę na jego kolanach i Nakryłem nas kocem.

Dość przyjemnie spać obok...