Hejka Kochani!

Dzisiaj witamy @AnoganalnTrup i jego

1. Dramatycznie

2. Słowa kluczowe: ananas, świeżak, skarbonka, Ciamajda, wilk

Przyznam się bez bicia, że trochę odkładałam pisanie tego rozdziału, czekając aż mój naburmuszony, grubiański Troll (czyli moja kochana wena) będzie w lepszym nastroju i nieco pomoże *patrzy w jego stronę uśmiechając się słodko* ale niestety. On jest nieugięty i tylko pokazuje mi środkowy palec, pociągając wódę z gwinta *wzdycha załamana i idzie do kuchni. Wyrzuca wszystko na deskę i chwyta wielki tasak* Nie to nie, ty wredoto jedna! Sama sobie poradzę! *z szaleństwem w oczach i językiem na brodzie sieka wszystko na drobne kawałeczki* TAK! TO BĘDZIE...

- To o której ruszacie? - Jiraiya nawet nie silił się na komentarz, kiedy rano zobaczył Sasuke robiącego sobie kawę i skrzywioną minę Naruto burczącego coś pod nosem. 

- Zaraz po śniadaniu - odparł Sasuke, chowając za kubkiem złośliwy uśmieszek. 

- Co ci tak spieszno?! - warknął Naruto. Choć był przyzwyczajony do bólu, to tym razem naprawdę przesadzili. Każdy, nawet najdrobniejszy ruch był okupiony przeszywającym bólem i to nie tylko okolic lędźwi. To wszystko przez tego napaleńca. Normalnie wyśle go na terapię dla seksoholików. 

- Im szybciej pojedziemy, tym szybciej będziemy na miejscu. Wpadniemy tylko na chwilę do mnie, muszę wziąć kilka rzeczy i...

- To jedź teraz, a w tym czasie ja się też spakuje. - Naruto zobaczył w tym szansę na jeszcze krótki odpoczynek. 

- Bez sensu. Nie będę jeździł w te i z powrotem. Moje mieszkanie jest po drodze i długo nam to nie zajmie. - Odparł rzeczowo siadając do stołu. - Jedź młocie. Daleka droga przed nami, a nie będę się co chwila zatrzymywał abyś coś zjadł.

- Ile razy ci już mówiłem, żebyś mnie tak nie nazywał! - wydarł się Naruto. Naprawdę nienawidził tego przezwiska. - I co ty w ogóle insynuujesz draniu?! - wbił w niego wściekły wzrok.

- Dokładnie to co słyszałeś - odparł, patrząc na niego z ukosa. 

- Ja już nie będę mówił kto tu jest ciągle głodny jak wilk! - Naruto aż poczerwieniał ze złości, mając nadzieję, że Jiraiya nie zrozumie o jaki rodzaj głodu mu chodzi. 

Jiraiya słuchał tego w milczeniu, nie mogąc ich zrozumieć. Wczoraj wieczorem wyglądało jakby naprawdę byli bliskimi przyjaciółmi. Zachowanie Naruto, troska jaką okazał Sasuke a dziś? Jakby mogli, skoczyliby sobie do gardeł. I to dosłownie. Nie był już taki pewien, czy ich wspólny wyjazd to taki dobry pomysł. Oni zachowywali się jak dzieci.

- Jiraiya... - Naruto zawahał się. Nie chciał prosić o to przy Sasuke, ale wyglądało na to, że ten drań nigdzie się nie ruszy. 

- Czego smarkaczu? 

- Daj mi klucze od domu - puścił mimo uszu obelgę. - I trochę kasy...

- A do własnej skarbonki nie łaska zajrzeć? - spytał złośliwie, choć oczywiście był na to przygotowany. Co jak co ale Naruto nie potrafił dysponować pieniędzmi. 

Naruto zacisnął pięści i już chciał się odszczeknąć, kiedy Jiraiya rzucił w jego stronę klucze. Złapał je w ostatniej chwili zanim zarobił nimi prosto w nos.

- I tak chciałem cię prosić abyś tam zajrzał. W ogóle trzeba w końcu postanowić co z nim robimy, a co do pieniędzy... - Spojrzał na niego uważnie. - Koperta leży na komodzie w przedpokoju. 

- Dzięki - wymamrotał. - Pójdę się spakować.

- Nie zapomnij zabrać leków - rzucił za nim chrzestny. 

- Jasne, jasne. - Naruto machnął ręką jakby odganiał natrętną muchę. 

- Sasuke - Jiraiya spojrzał na niego uważnie. - Pilnuj go aby je brał. Ten narwaniec nigdy nie przywiązuje do tego wagi. I pilnuj aby nie narobił tam głupot. Na pewno dasz sobie radę? 

Sasuke przytaknął. Poczuł się dotknięty tym pytaniem. Za kogo on go uważał?  Przecież jest Uchiha do cholery, a nie jakiś Ciamajda ze Smerfów!

- Proszę się nie martwić. Przywiozę go  całego i zdrowego - szepnął, widząc że Naruto już wraca. - Wziąłeś wszystko? - spojrzał podejrzliwie. Coś  za szybko mu poszło.

- Nie traktujcie mnie jak jakieś dziecko - fuknął, nadymając policzki. Naprawdę wszyscy przesadzają z tą troską. - Kurama, tym razem zostajesz. - Kucnął i pogłaskał psa. - Pilnuj domu i bądź grzeczny.

Kurama przekrzywił łeb i pisnął żałośnie. Nie lubił rozstawać się ze swoim panem, ale skoro ten drugi z nim jedzie to nie powinno nic mu grozić ale tak na wszelki wypadek... Kurama ruszył do swojej kolekcji świeżaków i wygrzebał ukochaną maskotkę.

- Mam to wziąć ze sobą? - Spytał kiedy Kurama położył ją przed nim. Wiedział ze to jego ukochana maskotka. Pies trącił ją nosem skomląc cichutko. - No dobrze. - Naruto pogłaskał go łbie uśmiechając się szeroko. - Teraz czuję się już dużo bezpieczniej. Będę o nią dbał i nie martw się przyjacielu, niedługo wrócimy. Ja i pan Ananas!

Kurama dał mu soczystego buziaka a następnie podszedł do Sasuke wpatrując się w niego uważnie. 

- Nie martw się. Będę z nim cały czas. - Podrapał go za uchem. - To co, gotowy? - zwrócił się do Naruto, który żegnał się z Jiraiyą. 

- Ta, możemy jechać - mruknął chwytając torbę. - A nie, czekaj chwilę. Kompletnie bym zapomniał. - Rzucił torbę w stronę Sasuke i pobiegł do pokoju. Po kilku minutach wyszedł z niego z jeszcze dwoma pakunkami. W jednym miał laptopa, a w drugim swój ukochany aparat.  

- Czy teraz to już wszystko? - Sasuke już powoli tracił cierpliwość. 

- Chyba... - Naruto podrapał się po głowie, po czym z kontaktu odpiął ładowarkę. 

- Młocie zastanów się dobrze! Nie będę się wracał! - warknął Sasuke.

- Nie pospieszaj mnie tak! Wszystko twoja wina, draniu! Daj się chwilę zastanowić! - krzyknął, naprawdę ciężko się myśli, kiedy przy każdym ruchu ma się wrażenie, że rozsypie się na kawałeczki.

Sasuke  zrezygnowany oparł się  o futrynę. Znając tego młotka, to jak wyjadą przed południem to będzie istny cud. Naruto stał na środku pokoju i jeszcze raz wyliczał na palcach wszystko co najważniejsze. 

- Dobra, jestem pewny że mam wszystko! - uśmiechnął się szeroko. - Jedziemy!

- Uważajcie na siebie i dajcie znać jak dotrzecie na miejsce. - Jiraiya poklepał Naruto po plecach. Stał w drzwiach i czekał aż znikną w samochodzie. Naprawdę chciał jechać z Naruto, ale to co miał do załatwienia jest w tej chwili ważniejsze. Tu chodziło o przyszłość tego narwańca. Musi jak najszybciej znaleźć nowe miejsce do życia. Gdzieś bardzo daleko stąd. Może Europa albo Ameryka? Gdzieś, gdzie Naruto w końcu będzie bezpieczny. Tylko to się teraz liczy! 

- Naruto, jesteś stu procentowo pewny, że masz wszystko? Leki... 

- Tak! - warknął wkurzony. - Naprawdę możemy już ruszać. Chyba, że się rozmyśliłeś - zmrużył oczy.

- Chyba śnisz! - prychnął, odpalając silnik. - I stracić okazję aby cię podręczyć? 

- Nawet o tym nie myśl! - krzyknął, celując w niego palcem. - Żadnego seksu! Tyłek mnie wystarczająco boli! 

- Ostrzegałem, że tak to się skończy - odparł spokojnie. - Jakoś w nocy nie słyszałem skarg z twojej strony - uśmiechnął się przebiegle. - Za to ciągle jęczałeś...

- Zamknij się już! - przerwał mu czerwony na twarzy. Nie musiał mu nic przypominać. Sam doskonale wszystko pamiętał i faktycznie nie do końca przemyślał swoje działania. - Ej, Sasuke - zwrócił twarz w jego stronę z szerokim uśmiechem.

- Czego młotku! - Akurat stanęli na światłach, wiec mógł na niego spojrzeć i nie bardzo spodobało mu się to co zobaczył.

- A czy ty kiedykolwiek byłeś na dole? - spytał przybliżając się do niego.

- Pojebało cię! - spojrzał z niedowierzaniem na niego. Skąd mu przyszedł do głowy taki pomysł?! Chyba, że... - Nawet o tym nie myśl! - krzyknął wściekły, łapiąc go za koszulkę. 

Dopiero trąbienie jakiegoś nadpobudliwego kierowcy, przywróciło go do rzeczywistości i ruszył dalej. No ten młotek chyba sobie nie myśli, że... Nie, coś takiego nigdy nie będzie miało miejsca! Ścisnął mocniej kierownicę. Nigdy na to nie pozwoli!

*************

.... MASAKRA! *patrzy z wypiekami na twarzy na swoje dzieło*

Następny należy do playlist_white_fox

To do napisania Kochani :)