"W wilczej skórze kryje się prawdziwy przyjaciel. Oczywiście pod warunkiem, że zostanie dobrze wychowany."

Rasę zapoczątkował Karl Hartl, który jako pierwszy skrzyżował owczarka niemieckiego z wilkiem, jak twierdził w celach naukowych by zbadać jakie cechy będą dominować u uzyskanej rasy. Potomstwo okazało się zbyt płochliwe, więc dalsze krzyżówki przeprowadzał ze specjalnie wybranymi owczarkami niemieckimi. Od 1983 roku nie stosuje się  już żadnych domieszek wilczej krwi. Mieszańce w pierwszych pokoleniach miały ciekawe cechy które - choć złagodzone dalszymi krzyżówkami z owczarkiem niemieckim nadal w mniejszym czy w większym stopniu są obecne:
-suki mają ruję raz w roku, tak jak wilki
-większa wytrzymałość fizyczna
-znakomity węch
-zmysł orientacji

Wilczak jest psem o mocnym charakterze. Ciekawym, ale łatwo nudzącym się powtarzającymi czynnościami. Z tego powodu, jego szkolenie jest dużym wyzwaniem. Łatwo przywiązuje się do swojego opiekuna i bardzo źle znosi samotność. Nie szczeka, a raczej wyje lub wydaje inne odgłosy. Jest bardzo wytrwały i wytrzymały. Pierwsze 20 km biegu to dla niego rozgrzewka, po przebięgnięciu 100 km szybko regeneruje siły. Suczka tej rasy, Diuna, w 2013 roku podczas 55 dni górskiej wędrówki przeszła z opiekunami ponad 500 km przez Himalaje Garhwalu. Wiele psów tej rasy cierpi na lęk separacyjny. Jeśli chcesz z wilczakiem mieszkać w mieście, czeka Cię ciężka praca z przyzwyczajeniem szczeniaka do ludzkiego otoczenia. Psy tej rasy są długowieczne. Dożywają nawet 13 lat. To pies stosunkowo wybredny, najbardziej odpowiada mu dieta BARF, złożona ze świeżego mięsa i kości z niewielkim dodatkiem roślin. Wilczaki uwielbiają błotne kąpiele i tarzanie się w piachu. Nie wymagają zbyt intensywnej pielęgnacji. Obficie linieją. Jeśli wilczak jest odpowiednio wychowany, bardzo dobrze ułoży swoje stosunki z dziećmi i różnymi zwierzętami domowymi. Ma silny instynkt stadny, a do swojego stada włącza wszystkich domowników, nie tylko dwunożnych. Mimo dużej odporności na warunki atmosferyczne,
nie nadaje się jednak do mieszkania w ogrodzie. Pozbawiony obecnośći  człowieka, wilczak szybko zdziczeje i może stać się niebezpieczny. Polska była prawdopodobnie pierwszym krajem w Europie (poza Czechosłowacją), w którym pojawiły się wilczaki.

Wilczak potrzebuje właściciela który rozumie jego specyficzne potrzeby i zapewni mu odpowiednią socjalizację oraz, jako psu pracującemu, zapewni rozwój psychiczny i fizyczny. Nie jest polecany dla osób które dużo czasu spędzają poza domem.

Zalety
- bardzo przywiązany do przewodnika
- łatwy w pielęgnacji
- ma fantastyczny węch
- silny i wytrzymały
- odporny na warunki atmosferyczne

Wady
- ma wiele wilczych cech, które czynią z niego psa niełatwego w wychowywaniu
- wymagają bardzo starannej socjalizacji
- obficie linieje
- często cierpi na lęk separacyjny
- bywa lękliwy, szczególnie w miejskich warunkach