Dit verhaal is geschreven voor een schrijfwedstrijd en wordt waarschijnlijk later weer verwijderd.
De opdracht is een scène uit je favoriete Disney film te herschrijven. Ik heb de film Rapunzel uitgekozen en de scène die ik ga herschijven is het moment dat Flynn en Rapunzel elkaar ontmoeten (minuut 6 tot en met 11 in het filmpje).
De opdracht is om het einde te veranderen als je wilt, vandaar dat het einde niet overeenkomt met de film. Veel leesplezier❤️

Rapunzel, Rapunzel....

Het was een dag als alle andere voor Rapunzel.
Ze zat alleen in haar toren te wachten totdat haar moeder terugkwam. Plotseling hoorde ze een geluid. Het kwam vanachter het raam, vanaf het balkon.
Haar moeder kon het niet zijn, die zou voorlopig nog niet terug komen.
Ze vroeg zich af wat het dan wel was? Een inbreker? Een dief?
Rapunzel was een tenger en zorgzaam meisje. Ze zou niet op kunnen tegen een inbreker.
Haar hart klopte in haar keel. Wat moest ze doen?
Het geluid herhaalde zich en leek dichterbij te komen. Ten einde raad greep Rapunzel een koekenpan vast, die ze als wapen voor haar gezicht hield.
'Is daar iemand?!' Riep ze. Haar stem klonk banger dan dat de bedoeling was.
Een luid gekreun en gezucht klonk vanuit het raam.
'Hallo?' Riep ze nog eens.
Ze liep langzaam richting het geluid, de pan in de aanslag.
Er verscheen een hand. Rapunzels hart miste een slag. 'Ga weg!' Riep ze paniekerig uit.
Er volgde nog een hand.
'Ik heb een wapen!' Gilde ze.
Er verscheen en gezicht. Een jongeman klom zuchtend en steunend haar toren binnen.
Met een harde klap sloeg ze hem tegen zijn hoofd met haar pan. Een dreun klonk door de toren, waarna de jongen bewusteloos voorover viel.
Rapunzel haalde opgelucht adem, maar bedacht zich dat ze zichzelf misschien alleen nog maar meer in de problemen had gebracht.
Voorzichtig boog ze voorover om naar hem te kijken. Hij was ongeveer haar leeftijd, iets ouder misschien. Zijn bruine haren en blauwe ogen maakten hem een bijzondere verschijning. De jongen knipperde met zijn ogen en leek weer bij bewustzijn te komen. Rapunzel wachtte af.
Hij opende zijn ogen en grijnsde zijn witte tanden bloot.
'Hey' zei hij nonchalant, terwijl hij een wenkbrauw optrok. Zijn stralende ogen keken in de haren.
Rapunzel wist zich geen raad en gaf hem een tweede klap, waardoor de jongen weer wegzakte in een diepe slaap.
Ze wist dat haar moeder binnen de kortste keren weer terug zou komen en bedacht een plan. Ze wikkelde de jongen in haar lange haren en sleepte hem mee over de vloer naar haar kast. Na lang zwoegen kreeg ze hem erin en schoof haar stoel ervoor om te voorkomen dat hij weer open zou vallen.

'Rapunzel, Rapunzel....!' Klonk haar moeders stem vanonder de toren. Rapunzel wist wat haar te doen stond en haastte zich naar het raam.
Ze gooide haar haren naar beneden en trok met haar magische haar haar moeder omhoog.
'Dag meisje' begroette haar moeder haar dochter.
Rapunzel wilde haar moeder vertellen over de jongen in de kast. Over hoe ze hem helemaal alleen had weten te overmeesteren en over hoe zelfstandig ze was. Misschien kon ze zelfs wel een keer de toren verlaten als haar moeder dat toestond. Maar inplaats daarvan, had haar moeder geen oor voor Rapunzels verhaal. Ze kon alleen maar over zichzelf praten, zoals altijd.
Rapunzel liet het gaan en wachtte tot haar moeder de toren weer verlaatte. Toen ze zeker wist dat ze alleen was opende ze de kast weer.
De jongen viel er met een klap uit, hij was immers nog steeds bewusteloos. Rapunzel zette hem op een stoel en bond hem vast met haar glanzende blonde haren.
Ze maakte hem behoedzaam wakker. Hij keek wat verbaasd rond, maar leek zich toen weer te herinneren waar hij was.
'Sla je altijd mensen in elkaar?' Was zijn vraag.
Rapunzel knipperde met haar ogen en staarde hem aan, haar koekenpan weer klaar in haar handen.
Verward schudde ze haar hoofd. 'Wie ben jij?' Vroeg ze zacht.
De jongen glimlachte. 'Flynn Rider, aangenaam'.
'Waarom ben je hier?'. Rapunzel vertrouwde hem nog steeds niet.
'Ik was op de vlucht voor....' hij haperde. 'Voor mensen'. Het was beter als hij haar niet vertelde vertelde voor wie hij op de vlucht was.
'Ken je mij?' Vroeg Rapunzel argwanend.
Hij schudde zijn hoofd van nee.
De ogen van het meisje sperden open, terwijl ze de koekenpan hoog boven haar hoofd hief.
'Kom je voor mijn haar?'.
Weer schudde hij zijn hoofd. 'Waarom zou ik in hemelsnaam voor jouw haar komen?' Vroeg hij spottend.
Ze zuchtte en liet de pan vallen.
'Dus Flynn....' begon ze. Hij keek aandachtig hoe ze door de kamer liep. 'Ik denk dat wij een deal kunnen sluiten'.
Flynn knikte 'ligt eraan wat de deal is'. Rapunzel liep nog steeds door de kamer en hield abrupt haar pas in, vlak voor zijn neus.
Flynn schrok en keek daardoor geïrriteerd een andere kant op. Hij had de situatie niet onder controle en dat baarde hem zorgen. Meisjes waren nooit de baas over hem, zeker dit meisje dat al haar hele leven in een toren woonde niet.
'Wat wil je van me?' Zuchtte hij.
Rapunzel glimlachte bij het idee alleen al. 'Ik wil dat je me de wereld laat zien' fluisterde ze.
De jongen snapte niks van dit gekke meisje. 'Kon ze niet gewoon zelf de wereld zien?
'Weetje, waarom laat je me niet gewoon gaan?' Vroeg hij, zo nonchalant mogelijk.
Rapunzel hield haar hoofd vlak voor dat van de jongen. 'Dacht het niet' siste ze.
Flynn aarzelde. Wat moest hij hier nou mee?
Rapunzel twijfelde ook, maar besloot vol te houden. 'Dus we hebben een deal?' Drong ze aan.
De jongen zuchtte. 'Normaal gebeurt me dit niet' vertelde hij. 'Normaal ben ík degene die zegt wat we gebeurt'.
Rapunzel raakte langzaam geïrriteerd en herhaalde. 'Dus we hebben een deal?'.
Flynn slaakte nog een zucht om het moment te rekken en nam toen toch een besluit. 'Beloof je dat je me dan vrij laat?' mompelde hij met tegenzin. 'Beloofd!' Riep Rapunzel.
'En wanneer ik iets beloof, breek ik nooit die belofte'.
Flynn zuchtte. 'Oké dan'.
Rapunzel sprong op en danste in het rond. Zo blij was ze nog nooit geweest. 'Dankje! Dankje! Dankje! Dankje!' Gilde ze.
Flynn keek fronsend toe. 'Oke....' stamelde hij.
'Dus kan je me nu weer losmaken?'.
Het meisje bood haar excuses aan en trok haar haar om zijn lichaam vandaan.
Hij kon weer vrij bewegen en was daar opgelucht over. Het opgesloten gevoel deed hem denken aan zijn tijd in de gevangenis.
'Kom je mee dan?' Vroeg hij aan haar.
Rapunzel liep opgewonden achter hem aan richting het raam. Dit was de eerste keer dat ze de toren zou verlaten. Zonder dat haar moeder het wist nog wel.
Ze hielp Flynn met haar haar beneden te komen en klom toen zelf achter hem aan.
Voordat ze een voet op de grond kom zetten hoorde ze een bekende stem.
'Rapunzel!' Gilde haar moeder. Ze klonk boos. Rapunzel keek angstig om zich heen en zag haar moeder van achter de toren vandaan komen. Voorzichtig zette ze voet op de grond voordat ze zich verontschuldigde.
'Het is niet wat u denk moeder!' Riep Rapunzel bang uit. Haar moeder kwam hoofdschudden op hen afgelopen.
'Rapunzel, Rapunzel.... ik heb alles gehoord'.
Rapunzel wisselde een blik met Flynn, die haar niet begrijpend aankeek.
'Vlucht nu het nog kan' vormde Rapunzel met haar lippen, maar Flynn begreep de boodschap niet en bleef staan waar hij stond.
Haar moeder pakte haar toverstok uit haar tas en begon met het opzeggen van een spreuk, terwijl ze de stok heen en weer draaide.
Hij lichtte op, als teken dat hij klaar was voor de aanval. Haar moeder richtte de stok op Flynn en kermde 'Vaag het niet om aan mijn dochter te komen'.
'Ren!' Schreeuwde Rapunzel halsoverkop.
Flynn leek het eindelijk te begrijpen en draaide zich om, klaar om er van door te gaan.
Maar het was al te laat. Rapunzel's moeder trof Flynn recht in zijn hart. Hij viel met een klap voorover op de grond.
'Nee!' Riep Rapunzel uit. Ze knielde naast Flynn neer en pakte zijn hand vast.
Zijn borstkas ging langzaam op en meer als laatste teken van leven.
'Ik zal je nooit vergeten' zei hij met zijn laatste adem.
'Ik jou ook niet Flynn' antwoordde Rapunzel huilend. 'Nooit'.

Bedankt voor het lezen van dit verhaal❤️
Het is een verhaal voor de schrijfwedstrijd van @Schrijfwedstrijden_nl
Hoop dat jullie het leuk vonden!
Like
+
Comment
+
Vote

Xxx me