🍬

Maaga nga kaming nagbukas ng Open Restaurant and marami nga talagang customer kaagad ala-sais palang ng umaga. Nag-aagahan si Daisy sa may balcony habang nakatingin sa kawalan. May problema kaya ito? Di kasi ito pala kwento kagaya niya. Pero pag tinanong mo naman ito ay sasabihin kaagad nito ang problema. Hinayaan ko na lang rin siya mag-isa dahil mukhang may iniisip nga ito.

Pumasok na ako sa loob para i-check ang mga stock at baka magkulang kami. Mabilis pa naman mag-init ang ulo ni Chief Yuki. Nakita kong kinakawayan ako ni Ma'am Grace sa may pintuan ng stock room.

Lumapit ako dito. "Bakit po ma'm?"
"Yung manliligaw mo naghihintay sa labas. Nakikiusap kung pwede ka ba daw makausap kahit saglit bago ang event nila."

Namula ako, nakakahiya talaga personal pa ako pinagpaalam nito kay mam. Siguro dahil na din sa sinabi ko na wag istorbohin ang mga staff pag oras ng trabaho. Nahiya akong napatango kay mam at sumunod na dito. Paglabas ko nga ng stock room ay nakita ko itong naghihintay sa usual spot which is yung harapan ng beverage counter.

"Ano ka ba Hans, pinagpaalam mo pa talaga ako kay Ma'am Grace."
"Kasi naman sabi mo huwag kong istorbohin ang mga staff mo?"

Sabi ko na nga ba ito ang idadahilan nito. Kasi nga naman sinabi ko nga yun sa kanya. Napangiwi ako at ito naman ay binigyan lang ako ng ngiti.

"Di ba may event kayo?"
"Oo meron nga. Nagpakita lang ako baka nag-aalala ka pa rin kagabi kasi." May pag-aalala nitong sabi. "I'm fine, nag-usap lang kami ng kambal mo."
"Pinaalala mo pa kinakalimutan ko na nga."

Tumawa ito ng mahina sa sinabi ko. He touched my face and look at my face gently. I was mesmerize again in the way he stares at me. I close my eyes feeling his presence. Just by his mere presence, it makes me calm down.

He kissed my forehead and I smile. I love it when he is kissing me like this. We both chuckle ng pakawalan niya ko.

"Good luck on your event."
He smiles. "I will do my best."

Nagulat kaming parehas na mag-ring ang cellphone nito. Ngumiti ng may paumanhin at sinagot ang phone nito pero nasa harapan ko pa rin ito.

Napakunot ang noo nito sa kausap nito sa kabilang line and I hear his cold tone afterwards.

'Umuwi ka na, wag ka ng mag-abalang pumasok dito.' Sino ba ang kausap nito? Nanlake ang mata nito ng mukhang ibaba na nung nasa kabilang line yung tumawag. 'Fine ibigay mo na ang phone sa guard.' Pagsuko nito.

Mukhang authority yata to sa papasukin nitong bisita sa Rancho Paraiso. Mukhang nagtalo pa sila ng kausap nito. Maya maya ay binaba na nito ang phone nito at bumuntong hininga.

"Sino yung tumawag?" Because I'm curious.
Ngumiti ito ng nanghihina. "Just someone annoying." He gave me a chased kiss in my cheek. "Mauuna na muna ako, kailangan ko pang sunduin yung bisita ko."

Tumango ako may linagay ito sa kamay ko. Napatingin ako sa mentos na candy na hawak ko.

"Para di mo ko makalimutan. Tatlo pa yan para I love you." He winks bago umalis.

Namula ako ng husto ibig sabihin alam nito ang pagbigay ko ng tatlong mentos dito dati? Sobrang obvious ko ba nung panahon na yun. Lumapit sa kin si Ma'am Grace at tumawa ng mahina ng makita yung mentos sa kamay ko.

"May pagkajologs din pala ang isang yun, Misca. Mentos pa talaga sa dami daming candy." Napailing iling ito bago bumalik sa pwesto nito.

Linagay ko na ang dalawang mentos sa bulsa ko at kinain ko ang isa. I smile thinking about the past. Mukhang ginaya nga ako ng isang yun and he looks much cooler though.

🍬

Narinig ko ang pag-uusap ng mga ibang members ng rancho paraiso.

"Is that true? May iniyakan na babae si Hans sa may meeting house?"

Totoo ba ang sinasabi ni Sir Blake? So ibig sabihin babae ang kausap nito kanina. And he is hiding that fact to me? Akala ko ba mahal niya ako? Ba't may nababalitaan na naman akong ganito...

"Totoo yun insan, I was in the meeting house. Ang ganda pa nga ng babae, yung type na type talaga ni kumpareng Hans."

Napalakas ang pagpatong ko ng cold coffee na inorder ng mga ito. Humingi ako ng paumanhin sa dalawa bago umalis sa mga harap ng mga ito, I even hear their laughs afterwards making me annoyed. Nagpaalam na din ako kay Ma'am Grace na gusto kong mag-stay sa pagbabantay ng stocks ng Open Restaurant. It means na ayaw ko magpakita sa kahit na sinong customer sa labas. I don't want to see him right now.

"Ma'am Misca?" Binigyan ko ng masamang tingin si Axel. "Mam naman wag niyo naman akong takutin ng ganyan."

Nagulat ako sa pagtawag nito kaya I just gave him a glare.

Bumuntong hininga ako. "Anong kailangan mo sa kin?"
"Mam di po ako ang may kailangan sa labas. Si Sir Hans po."

Di pa ba sapat na nasaktan ako nito nung college pati ngayon gusto pa rin nito iyon gawin.

"I'm busy at ayaw kong makakita ng kahit sino bukod kay mam at kay boss."

Napakamot ito ng ulo at lumabas na ng stock room. Hinde na niya kailangang magpakita sa kin simula ngayon. Lagi naman niya akong pinagpapalit so he can have his fun. I will talk to him regarding our probationary relationship pero di ko pa kaya sa ngayon. Dahil nasasaktan pa rin ako sa paulit ulit na pananakit sa kin nito.

Ilang beses ding naglabas masok ang staff niya sa stock room. I gave him a warning na pag pumasok pa siya ulit bibigyan ko na siya ng memo. He looks terrified sa sinabi ko, sabi pa nito ay ico-convince daw nito sa Hans sa abot ng makakaya wag lang mabigyan ng memo. I breathe deeply pati staff ko ay mukhang shock sa attitude ko. Mainit talaga ang ulo ko ngayon.

Umupo ako sa silya para magsulat ng mga kakailanganing stock ng ingredient next week. Tumawag din ako sa supplier ngayon dahil may birthday event mamayang gabi. Birthday ng kaibigan ni Francis which is pinsan pala ni Don Claudius. Kaya ayun nagkakandagulo gulo din sa loob ng Open Restaurant. Nag-hire pa ng ilang chefs para sa birthday nito kasi di kakayaning mag-isa nina Chef Yuki at Chef Victoria ang preparation ng pagkain.

May kinakausap ako sa phone ng pumasok si Boss Jasper at tinatawag ako. Tinapos ko lang ang pakikipag-usap dito at lumapit kay boss.

"Bakit po Boss Jasper?"
He sighs. "Si Hans gusto ka daw makausap. Kinukulit ng husto yung tauhan mo."
"Boss Jasper pwede po bang wag ko siyang makausap ngayon?"
"Bakit? I thought you guys are fine."
"Ayaw ko lang po talagang makipag-usap." Maluha luha kong sabi.

Nakita ko kung paano mag react si Boss sa reaksyon ko sa tanong nito. Hinde ko lang talaga kayang harapin siya ngayon. I was hurt and I just need some peaceful resolution kahit ngayong araw lang na ito.

Di ko alam kung aaluin ba ko ni boss o ano pero he pats my shoulder ng nakapagdesisyon na ito.

"I will talk to him okay. Yun nga lang di mo maiiwasan si Hans, kailangan mong makipag-usap dito the sooner the better." Tumango ako bilang sagot dito at nakita ko na itong lumabas.

Kailangan ko lang kumalma, I will talk to him later and stop the probationary relationship. Ito na siguro ang makabubuti. Ayaw ko ng mas masaktan pa ng tuluyan pag malaman ko mismo dito na hinde ako mahal nito. Naramdaman ko ang kirot ng maalala ang mga pangyayari sa nakaraan. I don't want to experience that again. Kaya kailangan ko na talagang putulin ang koneksyon naming dalawa.

May koneksyon ba talaga o ako lang ang nakakaramdam nun?

🍬

"Misca, pakitawag si Hans siya ang inatasan ng birthday celebrant for the gifts." Tinignan ko lang si Ma'am Grace and she raised her brows. "Alam kong may problema kayo pero trabaho ito Misca."

Napabuntong hininga ako, alam ko naman yun. Di ko nga lang alam ang sasabihin dito kung sakaling makita ko ulit ito. O anong mararamdaman ko sa harap nito. Sinunod ko na ang utos ni mam kahit napipilitan. Pumunta na ko sa mabatong bahagi ng sapa at nakita ngang nandoon si Hans kasama ang babae.

The girl looks so beautiful, maputi ito at matangkad rin. Kahit kakaiba ang kulay ng buhok nito ay bagay na bagay ito sa babae. Her face looks perfect at mukhang ganitong babae nga ang gugustuhin ni Hans. Napahawak ako ng malakas sa suot kong apron na may nakalagay na open restaurant. I look at them, I want to deny the fact na bagay talaga sila. They look perfect for each other.

I wish I didn't come to get him, especially ng makita ko ngayon ang eksena nilang dalawa dito. They are so sweet that it almost suffocates me. I close my eyes not to feel the pain. This was too much for my heart.

I open my eyes and walk away from this place. I'm glad that I saw one of my staffs and ask him to call Hans regarding his job for this birthday celebration. My staff turns to the direction I have pointed. At mukhang naintindihan nito kung anong nararamdaman ko sa ngayon. Kaya tumango ito and I feel glad that my staff is understanding. Bumalik na ko sa pag-aayos ng curtain ng stage because this is where I assigned. To check the stage if there's no problem.

Maya maya ay nakita ko ang babaeng kasama ni Hans kanina. I glare at her badly because that's how I feel kahit nakita ako nitong pinandidilatan siya. I don't care kasi ganito talaga ang nararamdaman ko. Nang matapos ko ang ginagawa ko ay umuwi na ko. Kahit pinag-stay ako ni Ma'am Grace for the after party.

Dala dala ang bag ko ay naglakad na ko palayo ng event. I sneeze badly dahil masyado akong na expose sa bulaklak ngayon kahit naka mask pa ko. I need to drink my meds immediately. While I was walking someone stop me. Kaya napalingon ako kung sino ito. And he is the only person that I don't even want to see face to face.

"Misca!" He hugs me tightly.

Mas naramdaman ko ang kirot sa ginawa nito. It's like he miss me kahit hinde naman talaga. I push him away at nagulat ito sa ginawa ko. He holds my shoulder but I also remove it dahilan para masaktan ito. I can see it on his face.

Ako rin naman nasasaktan sa ginagawa ko pero kasi ayaw ko na. Pagod na ako...

"Ano bang nangyayari, Misca?"
"Wala." I remove my mask kahit namumula pa rin ang ilong ko.
"Wala! But you are avoiding me! Kala mo ba di ko napapansin yun?" He breathes in to calm his nerves. "Please sabihin mo sa kin kung anong nagawa kong mali and I will apologize..."
"You don't have to... " I look away from him para di ko makita ang mata nito. "Bumalik ka na sa party ng kaibigan mo."
He touch my chin and lift it to him. "Look at me Misca... Please I'm begging you."

No, ayaw ko I don't want to see his eyes. At pag nakita ko ito ay di ko na kayanin at pagbigyan na lang siya sa ginawa niya sa kin. Marahas nitong hinarap ang mukha ko para tignan siya. I saw him get teary at nanghina ako sa nakita.

"Ano ba ulit ang nagawa ko Misca para layuan mo ko ng ganito?" He close his eyes, hurt is evident in his eyes. "Don't throw me away, Misca..."

I saw how he open his eyes and look at me passionately.

"Mahal kita... Mahal na mahal kita and I can't live without you in my life."
No, I can't be this weak. I don't want to be the third person in a relationship. "Hans..." I breath sharply. "Let's stop this."

I saw how his tears fall dahil sa sinabi ko. He looks devastated his shaky hand is still in my face. Ayaw nito akong pakawalan he was staying still. Breathing fast while his tears is continue falling.

"N-no Misca..." He lets go and hugs me again tightly. "Sabihin mong di totoo yang sinasabi mo. Nakikiusap ako sayo...nagmamakaawa ako." He hiccups. "Wag mo kong iwan ulit!"

I broke down dahil sa pagmamakaawa nito sa kin. He was crying and begging para lang ituloy namin yung probationary relationship. Pero may iba na siya, kaya gusto ko na siyang pakawalan. Ayaw kong magalit ulit sa kanya gaya ng dati at malalaman na wala pala ako sa kanya. At least if I end this now I can save my heart kahit konti.

Because I fall endlessly in love with him again.

"Hans... Please let go of me."
He shake his head. "No Misca! Hinde ako pumapayag!"
"Kailangan na natin itigil ito, Hans."
"No I didn't agree on your decision! Wala akong ginawang mali para itigil natin ito." He is breathing to me in inconsistent manner. "Hinde ako nambabae! Hinde ako nakikipagdate sa iba. I didn't even kiss another woman! Kaya please wag ka namang ganyan Misca!"

I hear his phone ring in his pocket na inignore lang nito.

"Sagutin mo na yung phone mo, Hans."
Humigpit ang yakap nito sa kin. "You will leave me once I let go of you. So no, I will not answer my phone."
I sigh. "I will not... Just answer your phone baka importante yan at tungkol sa trabaho."

Pinakawalan ako nito pero hinawakan nito ang kamay ko. Kinuwa nito ang phone sa bulsa at sinagot ang tawag.

'Who is this?'

He listen to the voice at the other line and I saw panic in his eyes. Sino kaya ang inaalala nito para mag-react siya ng ganito.

'Nasa'n si Hannah!' Tumango tango ito. 'I will look for her para di siya makalayo.'

My heart gets broken. Hannah... Ito ba yung babae kanina? How lucky she is para mag-alala si Hans ng ganito para sa kanya. Para mahalin siya ng ganito katinde... That girl I hate her for stealing the person I love.

Binitawan ko ng marahas ang kamay ni Hans. He looks so weak dahil sa ginawa ko. Trying to hold my hand while talking to the person in another line.

"Misca don't do this to me..." Sabi nito sa kin habang hawak pa rin nito ang phone at may kausap sa kabilang line.
I shake my head lightly. "Just look for that girl, Hans." I smile sadly. "Wag ka ng mag-alala I already ended this probation."

I turn and walk away. Don't listen to him anymore sapat na yung narinig at nakita ko ngayon.

"Misca!" He chased for me habang hawak nito ang phone. Nahawakan nito ang kamay ko. "We will talk. I will explain everyth-"
"No wag na, wala na yung probation. You can live freely." Pigil ko dito. "Kailangan mo pa siyang hanapin so go."
"Misca naman!"

The person in the other line is still talking. Napilitang sagutin ito ni Hans.

'Sorry Olivia, I'm just talking to someone.' Sumagot ang nasa kabilang line at napabuntong hininga ito. 'Oo hahanapin ko na siya.' Binaba na ni Hans ang phone.

Pinakawalan nito ang kamay ko at hinalikan ako sa noo. He stayed there for few seconds bago ako pakawalan.

"I will talk to you soon. Kailangan ko lang talagang alagaan siya. Please understand."
"I understand."

Does my voice sounds like this? Sounds hurt and disappointed at the same time.

Nanlake ang mata nito sa sagot ko. "You don't understand..." He looks at me. "Mag-uusap tayo, I promise."

When he release me after promising. This is the 2nd time my heart feel so empty and shallow. Pinili niya ang babaeng yun kaysa sa kin. These is not just a petty feeling. He leaves and he didn't even turn around just to see me. I close my eyes and my tears slowly fall down.

My heart gets broken again for the 1st person I love in my whole life.