11 listopada
4.02pm

jaebum zaczął mnie denerwować. i to tak naprawdę. ciągle do mnie wypisuje i pyta się, o co mi chodzi. czy mi musi o coś chodzić? najchętniej bym go zablokował, jednak to już byłoby naprawdę niemiłe. nie odważyłbym się tak na serio to zrobić.

do czasu wyświetlałem jego wiadomości, dopóki nie stały się one dosyć... dziwne. mógłbym stwierdzić, że przestraszyłem się ich i od tamtej pory wyciszyłem powiadomienia i nie zwracałem na nie zbytnio uwagi, zająłem się lekcjami. moja ciekawość chciała dać za wygraną, jednak uparłem się, że nie zrobię tego i nie spojrzę na wiadomości.

to było dla mnie naprawdę dziwne. wizja zakochanego we mnie jaebuma była przerażająca. nie wiedziałem, czego mam się spodziewać, a moje domysły raczej nie były nietrafne sądząc po tych wiadomościach, przez które przestałem czytać resztę.

im po prostu napisał, że mnie kocha i nie chce mnie stracić.

byłem na tyle roztrzęsiony, że nie potrafiłem myśleć logicznie i zachowałem się zwyczajnie jak dziecko, ignorując go w tej sytuacji. ale nie chciałem o tym rozmawiać. bałem się. nie chciałem go skrzywdzić, to wszystko stało się o wiele za szybko.

jednak zamarłem dopiero gdy zobaczyłem tego samego dnia jaebuma w drzwiach swojego pokoju.

youngjae