-Palasyo ng Silangan-

Tila lumilindol sa silid ni Prinsipe Rigo sa lakas ng pagtalbog ng kanyang eleganteng kama. Nakapaibabaw siya sa likuran ni Helena habang patuloy ang ginagawa nilang pagtatalik. Batak, ganado at malakas ang pag-arangkada ng Prinsipe na parang isang asong kumakasta sa kanilang babae. Sarap na sarap naman ang Reyna sa pagtira nito at siya ay nagsimula ng umungol. Habang pabilis ng pabilis ang paghindot ni Rigo, palakas rin ng palakas ang pag-ungol ng Reyna.

"Yan, sige lang, ituloy mo lang! Ah! Ahh! Ahhh!" halos tumirik na ang mga mata ni Helena sa nararamdaman niyang sarap.

"Hinaan mo lang at baka may makarinig sa atin," bulong sa kanya ni Rigo pagkatapos hinila nito ang buhok ni Helena at nilaplap ang bibig nito.

Bahagyang hininaan ni Helena ang kanyang pag-ungol. Malapit na sila sa sukdulan ng kanilang romansa at maging si Rigo ay bahagya na ring napaungol sa sarap. Napahampas siya sa tumatalbog at namimintog na pwet ng Reyna at ito ay napahiyaw.

"Lalabasan na ko," babala ni Rigo na pinagpapawisan at namumula na ang mukha.

"Sige, iputok mo," nakangiting sinulsol ni Helena, "iputok mo sa akin lahat."

Napanganga si Rigo at huminga ng malalim. Naramdaman ni Helena ang mainit-init na pagsabog ng malapot nitong semilya sa loob ng kanyang puki. Halos mangisay ang dalawa sa sarap at naghahabol pa sila ng kanilang mga hininga. Basang-basa ang kama ng Prinsipe sa pawis ng kanilang katawan at sa kanilang pinagtalsikan.

Nagpahinga ang dalawa sa init ng kanilang katawan, humiga ang Reyna sa piling ng Prinsipe, tila kapwa nilang hindi inaalintana ang laki ng kanilang agwat. Walang pakialam si Rigo na lagpas pa sa doble ang tanda ni Helena sa kanya at maaari na silang maging mag-ina. Tutal ito naman ang alam ng Hari, na mag-ina lang ang turingan ng dalawa.

"Sabi ko na nga ba, higit kang mas magaling sa kama kaysa sa iyong Ama. Hindi ako nagkamali na inakit kita noon." Halos mamaos na ang tinig ng Reyna dahil sa pag-ungol niya kanina.

"Hindi ko rin pinagsisihan na nagpaakit ako noon," nakangiting sinagot sa kanya ng Prinsipe.

"Mas masarap talaga ang mas bata, mas naibibigay mo ang pangangailangan ko. Kaya kita mahal na mahal, Rigo." Napakagat sa kanyang labi si Helena habang tinitignan nang may pagnanasa ang Prinsipe.

"Mahal na mahal rin kita," muling hinagkan ni Rigo ang Reyna. "Sana ganito na lang tayo palagi, hanggang kailan ba tayo magtatago sa dilim?"

Naging palaisipan din kay Helena ang tanong ni Rigo, maging siya ay nahihirapan din sa lihim nilang relasyon.

"Magtiis ka lang, mahal ko. Tumatanda na ang iyong ama at lahat tayo ay mamamatay. Sa oras na wala na siya at ikaw na ang Hari, pwedeng-pwede mo na akong angkinin ng lantaran at papatayin natin ang lahat ng tututol. Kung gusto mo magkantutan pa tayo sa trono o sa bulwagan na parang tayong dalawa lang ang tao sa mundo."

Napahalakhak si Rigo sa mga banat niya. "Hindi na ko makapaghintay na dumating ang araw na iyon, hindi kita ipagpapalit kahit pa kay Ama."

"Alam ko namang baliw na baliw ka sa akin, sa katawan ko, sa ganda ko." saad ng Reyna sa tonong malumanay ngunit may pahiwatig. Binlandra niya ang kanyang hubad na katawan sa Prinsipe.

Hindi maikakaila na maganda at kaakit-akit pa rin nga si Helena kahit na may edad na siya.

"Napasaya ba kita?" tanong ni Rigo.

"Tinatanong pa ba yan? Hindi pa ba sapat ang nakita mo kanina kung gaano ako nasarapan sa'yo."

"Talagang binigay ko na ang lahat, napansin ko kasi na parang kunsumido ka kanina, ano ba ang problema ng aking mahal na Ina?"

Napasimangot ang Reyna nang maalala ang nagbibigay kunsumisyon sa kanya. "Wala naman, sobrang naiimbyerna lang ako sa Sarang yun."

Ngayon lang ulit sumagi sa isip ni Rigo ang bago nilang katulong. "May ginawa ba siya sa'yo?"

"Ilang beses ko na siyang sinubukang palayasin dito pero palagi niya akong naiisahan. Ang masaklap pa ay nagmukha akong tanga sa paningin ng lahat! Nakakahiya, ano ba kasi ang hiwagang mayroon sa babaeng yun at di ko mapaalis-alis."

Hindi pa rin niya malimutan ang nangyari sa kanyang kwintas na Rubi kahapon lang.

"Gusto mo bang tulungan kita?" nagpaalam ang Prinsipe. "Papatayin ko siya para sa'yo."

"Huwag na, nananahimik na ang mga iniwan mong kalat, huwag na tayo magkalat pa. Isa pa, ayokong lumalapit ka sa kanya, naagaw na niya ang Ama mo, ayokong pati ikaw maagaw sa akin ng demonyitang iyon. Hindi natin alam anong pang-akit ang ginagamit niya."

"Kalimutan mo na siya, isa lang siyang hampaslupa." Pinupog ni Rigo ng halik ang braso ng Reyna. "Ang mahalaga sulitin pa natin ang natitira nating oras bago mag-umaga. Ano isa pa?"

"Hindi ba napapagod ang tite mo?" Natatawang hinirit ni Helena. "Katatapos lang natin."

"Pagdating sa'yo hindi mapapagod ang batuta ko." Sunod na hinagkan ni Rigo ang kanyang makinis na leeg pababa sa kanyang suso at sinipsip niya ang nagagalit nitong mga utong.

Nalibugan na naman si Helena sa ginagawang pagkain sa kanya ng Prinsipe. "Humiga ka na nga."

Tinulak niya si Rigo sa may kama at sa pagkakataong ito, siya naman ang pumaibabaw sa Prinsipe. Sinakyan niya si Rigo na parang siya ay nakasakay sa isang kabayo at sila ay muling nagkantutan. Pinanggigilang lamutakin ng Prinsipe ang naglalakihan at nagtatalbugan nitong mga suso.

-Kapital ng Kaharian ng Silangan-

Uuga-uga sa paglalakad pauwi ang lasing na si Uranna. Mula noong nawala si Pinang at Saraphine, nagkamalas-malas na ang kanyang dating masaganang pamumuhay. Sa pagsikat ng taberna, maraming naggagandahan at batang mga dilag ang namasukan dito. Naging mabenta sila sa mga kakalakihan at halos wala ng kumukuha kay Uranna dahil sa kanyang edad. Madalas hindi na siya kumikita sa taberna kaya naman siya ay nagkautang na. Nalulong na lamang siya sa pag-inom ng alak para maibsan ang kanyang problema at naging patapon na ang buhay niya.

Pagkarating niya sa kanyang bahay, nanlaki ang kanyang namumulang mga mata nang makita niyang may mga maton na naghahakot ng kanyang mga gamit papalabas ng kanyang bahay.

"Hoy! Mga hinayupak kayo, ibalik nyo ang mga silya ko, akin yan! Anong ibig sabihin nito?"

Hinarap siya ng isang ginoong namamahala sa kanila. "Pasensya na po Tiyang, naniningil lang ng utang si Mang Guillermo."

"Hindi niya pwedeng gawin yan," kahit na lasing, nasa tamang wisyo pa rin si Uranna, pumamewang siya sa pagkapikon,"at sinong tinatawag nyong Tiyang?"

"Nakasaad sa batas na pagmamay-ari ni Mang Guillermo ang halos lahat ng espasyo dito kaya may karapatan siyang gawin ang nais niya at dahil di ka nagbabayad ng utang mo, kukunin na niya lahat ng ari-arian mo."

Nabahala si Uranna sa nalaman at siya'y ilang ulit na humakbang ng paikot-ikot sa kanyang kinaroronan. Nilapitan niya ang lalaki ng higit na mahinahon kumpara kanina.

"Pakiusap baka pwede naman pakisabi kay Mang Guillermo na magbabayad naman ako ng utang ko...talagang gipit lang ako nitong mga nakaraan. Napakadalang ng nagbibigay sa akin sa taberna at isa pa, kinaltas na naman niya sa sweldo ko yung ibang utang ko."

"Hindi sapat yun para mabayaran ang utang mo. Umabot na sa Tatlong Libong Gintong Silangan ang utang mo sa kanya. Sige nga paano mo mababayaran yun? Sa totoo lang mabait pa nga si Mang Guillermo, binabayaran ka pa rin sa taberna kahit wala ng lalaking kumukuha sa'yo."

"Baka naman mapag-usapan pa natin to, mga gamit ko yan." Hinabol ni Uranna ang mga lalaking may dala ng kanyang paboritong silya. Wala na siyang nagawa sa pagtangay ng mga gamit niya.

"Pag di mo pa nabayaran ang utang mo, hindi lang ari-arian mo ang kukunin, niya, pati tong bahay mo," seryoso siyang tinapat ng lalaking namamahala.

Dito na nag-alboroto si Uranna sa galit. "Hoy mga gunggong, pakisabi dyan sa amo nyo na walang siyang karapatan. Akin tong bahay na to, may titulo akong patunay! Maghintay kayo dyan mga hinayupak!"

Nagmadaling hinalugkat ni Uranna sa luma niyang baul ang mas lalo pang lumang titulo ng kanilang bahay.

"Ito, isaksak nyo sa kukote nyo!" Binato niya sa namamahala ang luma at lukot-lukot na papel.

Kinuha ng lalaki ang titulo. Binasa niya ito at siya ay natawa. "Iyan na ba ang pinagmamalaki mong titulo?"

"Oo, mula pa yan sa mga magulang ko," pagmamayabang ni Uranna.

"Halos apatnapung taon na to. Wala tong kalaban-laban kapag kinamkam na ni Mang Guillermo ang lugar mo. Bibigyan ka pa namin ng tatlong araw bago kami bumalik. Kung ako sa'yo maghakot ka na. Yun ay kung may mahahakot ka pa."

"Tatlong araw? Anong ibig nyong sabihing tatlong araw?" Hindi na sinagot ng mga lalaki ang kanyang tanong at sila ay tuluyan ng umalis. "Hoy bumalik kayo rito!"

Lalong nagpakalamo sa alak si Uranna dahil sa suliraning kinahaharap. Tatlong araw na lamang at mawawalan na siya ng tirahan. Nagtungo siya sa puntod ni Pinang sa may bakuran na may dala uling isang bote ng alak at siya ay napaluha.

"Pinang, ano ng gagawin ko ngayon?"

-Palasyo ng Silangan-

Umagang-umaga pa lamang ay nagsimula ng magtrabaho si Saraphine. Pasimple siyang naging mapagmatyag sa lahat ng kanyang pinupuntahan. Pinapakiramdaman niya ang kinikilos ng bawat taong nakakasalaubong. Nakatago pa rin sa kanyang tagliran ang tarak bilang proteksyon sa sarili, sakaling magkaroon ng aberya sa kanyang pinaplano.

Panahon na para isagawa niya ang kanyang misyon sa pangalawang pagkakataon. Muli niyang sinamantala ang pagkakataon habang abala ang lahat sa kanya-kanyang gawain. Nagkunwari siyang nagwawalis habang siya ay papalapit nang papalapit sa pinto ng silid ni Prinsipe Rigo.

Hanggang ngayon ay malakas pa rin ang kabog ng kanyang dibdib. Walang kasiguraduhan na siya ay magtatagumpay sa gagawin. Nangangamba siya na baka pagpasok niya ay mahuli siya ni Rigo.

Huwag kang matakot, Saraphine. Nagawa mo ng mapasok to dati...sana lang ngayon wala ng pumigil sa'yo.

Papalapit na siya sa may pinto nang biglang...

"Sara," narinig niya ang pamilyar na tinig ni Prinsipe Rionne.

Siya ay napapikit at nagbuntong-hininga na may pagkainis bago harapin ang Prinsipe. Nabigla siya sa presensiya nito at napahawak siya sa kanyang walis.

Bakit naman ngayon pa?

"Mahal na Prinsipe," ito na lamang ang nasambit niya.

"Anong ginagawa mo rito malapit sa silid ni Rigo?" maririnig sa tono nito ang pagtataka.

"Ah...kasi naglilinis ako ng mga silid at bulwagan, naisip ko pong linisan ang silid niya." Agad siyang nakaisip ng ipapalusot sa kanya.

Lumapit ang Prinsipe na may bahid ng pag-aalala para sa kanya. "Sara, mabuti siguro kung iwasan mo na ang pagpunta sa bahaging ito ng Palasyo."

"Bakit naman po?" usisa niya.

"Basta mag-iingat ka palagi, lalo na sa pamangkin ko. Hindi mo lubos na kilala si Rigo, kung ano ang mga kaya niyang gawin. Ako ngang kapamilya niya, nahihirapan ng disiplinahin siya."

"Ano po ba ang meron sa kanya para mag-alala kayo ng ganito?" tinapat siya ng dalaga.

"Sara, hindi ko maaaring sabihin sa'yo, masyadong maselang ang bagay na ito, mainam na manatili na lamang ito sa aming pamilya."

"Nauunawaan ko po," saad ni Saraphine kahit na sa isip niya ay may pinagtatakpan ang Prinsipe.

"Ipangako mo sa akin na hindi ka na ulit magtutungo rito o lalapitan si Rigo, mangako ka." Halata pa rin kay Rionne ang pagkabahala dahil sa pamimilit nito na mangako ang dalaga.

"Pangako po," nangako si Saraphine kahit na hindi bukal sa loob niya.

"Salamat, Sara." Napansin niyang nakahinga ng maluwag si Rionne at muling umaliwalas ang mukha niya. "Matanong ko nga pala, may gagawin ka ba sa mga susunod na araw?"

"Nagpapatawa naman po yata kayo, palagi naman po ako may ginagawa, trabahador po ako rito di ba?" Natawa si Sara sa kanyang tinanong.

"Tama," naiilang na napatawa si Rionne. "Ano bang klaseng tanong yan?"

"Nagbibiro lang naman po ako. Wala naman pong problema, kahit naman may ginagawa ako, kaya ko pa naman maglaan ng oras sa ibang bagay."

Totoo ngang handa si Saraphine na maglaan ng oras....sa kanyang imbestigasyon.

"Mabuti naman kung ganun," nasiyahan si Rionne sa sagot ng dalaga. "Nais sana kitang yayaing lumabas, para sa isang espesyal na okasyon at mas magiging espesyal ang lahat kung nandun ka."

"Makakatanggi po ba ako sa inyo? Matapos ng lahat ng kabutihan mo sakin. Syempre naman po, pumapayag ako."

"Aasahan ko yan, Sara," pinaalala ng Prinsipe. "Sige aalis na muna ako."

"Sige po, ingat."

Pagkaalis ni Rionne, kumunot ang noo ni Saraphine at napairap. Agad na niyang sinubukang pasukin ang silid ngunit sa pagkabigla, nakakandado ito.

"Magaling! Nakasara pala!"

At napikon ka pa kay Prinsipe Rionne na napakabait sayo...ano bang nangyayari sa'yo, Saraphine? Hindi ka dapat basta nagtitiwala sa kanya. Malay mo nililigaw ka lang niya para hindi mo siya paghinalaan sa mga ginagawa niya. Paano kung may tinatago siya?

Isang ideya ang nanliwanag sa isip ng dalaga.

Hindi mo napasok ang silid ni Rigo pero di ibig sabihin na wala ng pinupuntahan ang pag-iimbestiga mo. Dalawa silang Prinsipe. May isa pang Prinsipe bukod kay Rigo na maaaring salarin sa pagpatay kay Ate Pinang, samantalahin mo na habang wala siya!

***

Nagtungo si Rionne sa may sala kung saan naabutan niyang naglilinis ng mga palamuti ang kasamahan ni Sara na si Estrella.

Malumanay itong lumapit sa katulong. "Aling Estrella, maaari ko ba kayong maistorbo ng sandali sa inyong ginagawa."

"Wala pong problema, Mahal na Prinsipe, ano pong sa atin?" agad na tinigil ni Estrella ang pagpupunas niya.

"Hihingi lang po sana ako ng kaunting pabor," pinaalam ni Rionne.

"Sige po, tungkol saan?"

"Tungkol kay Sara," nahihiyang nilahad ng binata.

Napangisi nang may kilig si Estrella sa sinabi ng Prinsipe. Para bang nahulaan na niya kung saan ito patungo.

***

Mabilis pa sa alas-kwatro, nagtungo si Saraphine sa silid ni Rionne. Ikinatuwa ng dalaga nang malaman niyang hindi nakakandado ang silid nito.

Anong baho kaya ang tinatago mo?

Maingat siyang pumasok sa loob. Inikot niya ang paningin sa silid at laking gulat niya sapagkat ito ay kabaligtaran ng silid ni Rigo. Kung iyon ay mabaho at nanggigitata. Ito naman ay mabango at malinis.

Sinimulan ni Saraphine ang pangangalap ng ebidensyang makapag-uugnay sa kanya sa krimen. Hinalugkat niya ang bawat aparador at siniyasat ang bawat sulok kahit ang ilalim ng kama ay kanyang tinignan ngunit wala siyang mahanap kundi pawang mga kasuotan at kagamitan lamang niya.

Sobrang ayos ng kanyang kwarto, sa sobrang linis ni wala siyang maaninag na kalat o alikabok. Para bang kung gaano kalinis ang kalooban ng Prinsipe, ganoon rin ang kanyang tulugan.

Kung hindi ko lang batid, mapapagkamalan ko itong silid ng isang babae. Mas burara pa ata ako sa kanya.

Paalis na sana si Saraphine nang may mapansin siyang bagay sa may kama ni Rionne. Mayroong isang palumpon ng naggagandahang mga rosas, kulay puti at kulay pula. Napaamoy si Saraphine sa bulaklak at nilanghap niya ang mabangong aroma na nagbigay ngiti sa kanya. Pagkalapag niya ng bulaklak, isang kwintas naman na yari sa purong ginto at kumikinang ang kanyang naaninag.

"Tila may nililigawan ang Prinsipe," sambit ng dalaga sa sarili.

Bigla niyang naalala ang usapan nila ni Rionne kanina at ang imbitasyon nito na sila ay lumabas sa mga susunod na araw.

"Hindi kaya...para sa akin ito?"

Napailing ang dalaga at hindi na lamang niya binigyang bahala ang mga nakitang rosas at kwintas.

Nilisan niya ang silid at nagpasyang bumalik na lamang sa trabaho matapos niyang mapatunayang malinis si Rionne. Ngayon mas tumindi pa ang suspetsa niya kay Rigo.

Mas lalong naging desidido si Saraphine na mapasok ang silid nito. Nagkaroon ng panahon para makapag-isip-isip ang dalaga sa kanyang susunod na hakbang dahil wala si Reyna Helena at Rhoda na palaging gumugulo sa kanya.

Himala nananahimik ang bruhang Reyna at ang bruhang alalay.

***

Kasalukuyang nasa silid-liguan si Helena. Nakalubog siya sa tubig ng kanyang paliguan kahit na hindi ito naliligo. Nagpapasarap sa sarili ang Reyna habang nilalaro ng kanyang mga daliri ang maselang bahagi ng katawan. Muli niyang naalala ang pinagmulan ng kanyang relasyon kay Rigo.

Anim na taon na ang nakakaraan, kakakasal pa lamang ni Helena kay Haring Rucaz. Wala pang isang taon mula ng mamatay ang Ina ng batang Prinsipe kaya naman siya ay malungkot pa rin. Nang makilala ni Helena ang bata, agad siyang napahanga sa kagwapuhang taglay ni Rigo sa kabila ng kanyang murang edad at siya ay nagkaroon ng lihim na pagtatangi sa kanya. Kilala si Helena sa pakikipag-relasyon niya sa iba't-ibang lalaki at hilig niya ang mas bata sa kanya.

Isang hatinggabi, nagising ang dose anyos na Prinsipe nang siya ay lihim na binisita ng kanyang bagong madrasta sa kanyang kwarto.

"Reyna Helena, ano pong ginagawa nyo rito?" tanong ng walang muwang na bata.

"Gusto ko lang bisitahin ang anak ko, huwag mo na akong tawaging Reyna. Ayos lang bang tawagin mo akong Ina?" maamo niyang bulong sa bata.

"Wala na po ang aking Ina, ang tunay kong Ina," malayo pa rin ang loob ng bata sa kanya.

"Alam ko, at alam ko rin ang lungkot at pangungulila mo. Nawalan na rin ako ng Ina."

"Sobra po ang pananabik ko sa kanya, hindi ko alam kung kaya kong maging masaya ulit ng wala siya." Tuluyan nang napatangis ang nangungulilang si Rigo.

"Huwag ka ng umiyak, kaya nga ako naririto. Handa akong tumayong Ina, para sa'yo. Sa tuwing naaalala mo siya, pwede kang lumapit sa akin. Aalagaan at mamahalin kita na parang sarili kong anak."

"Talaga po?"

"Kung papayag ka, ano masasabi mo, anak?"

"Pumapayag na po ako, Ina," nagtagumpay siya sa pagkuha sa loob ng bata.

Niyakap ng Reyna ang Prinsipe sa unang pagkakataon at naramdaman ni Rigo na nagkaroon na siya ulit ng Ina.

"Mabuti naman kung ganun, nais mo bang pasayahin kita?"

"Sige po," masiglang sinagot ni Rigo.

Sa pagkabigla ng Prinsipe, tinanggal ni Helena ng walang paligoy-ligoy ang kanyang pang-ibaba at nakita ng Reyna ang tuli ngunit may kaliitang ari ng bata. Hinawakan ni Helena ang kanyang ari at hinimas niya ito ng pataas at pababa gamit ang kanyang mga palad.

"Ano pong ginagawa nyo?" Tanong ni Rigo na nagsisimula ng mailang sa mga nangyayari.

"Huwag kang mag-alala," pabulong nitong sinaway ang bata. "parte lang ito ng pagpapasaya ko sa'yo. Magtiwala ka sa akin."

Hinayaan lang siya ni Rigo at pinagpatuloy ni Helena ang pananamantala niya sa musmos. Nakaramdam ang bata ng paninigas at ng kakaibang sarap, hindi pa nagtatagal bumigay ang kanyang ari at sa unang pagkakataon, nilabasan ang Prinsipe. Tumalsik ang kaunti sa pisngi ni Helena.

Nang malaman ni Rigo ang nangyari siya ay naligalig. "Ano po to? Naihi po ba ako. Patawarin nyo po ako."

"Huwag kang mag-alala, ayos ka lang, walang problema sa'yo." Agad na pinunasan ni Helena ng tela ang basang hita ng bata at binalik ang kanyang suot na pambaba. "Normal lang yan, lahat ng lalaki ginagawa yan lalo na pag nagbibinata na sila."

"Nagulat lang po ako. Ngayon lang po ito nangyari sa akin na may lumabas na ganyang puti."

"Pero aminin mo nasarapan ka, hindi ba?" tanong ni Helena.

"O-opo at parang gumaan po ang pakiramdam ko, nakalimutan ko pa ang lungkot."

"Sabi ko naman sa'yo papasayahin kita. Ano gusto mo bang gawin ulit natin bukas?"

Ginanahang napatango si Rigo at nanigla ang kanyang mga mata.

"Basta tatandaan mo, ililihim lang natin ito sa Ama mo. Tayong dalawa lang dapat ang nakakaalam nito," pinaalala ni Reyna Helena.

"Pangako po, hindi po malalaman ni Ama," sinigurado ng batang Prinsipe.

Mula noon, gabi-gabi na niyang binibisita ang Prinsipe kapag tulog na ang Hari. Sunod niyang hinigop ang ari ni Rigo hanggang sa ito ay labasan sa kanyang bibig. Kung ano-anong kahalayan at kamunduhan ang tinuro niya kay Rigo at hindi nagtagal nawili na rito ang Prinsipe. Dahil sa ginagawa ni Helena sa kanya, nakalimutan ni Rigo ang kalungkutan at pangungulila sa kanyang yumaong Ina. Nagkaroon siya ng rason para maging masaya ulit. Naging libangan niya ang kalaswaan at pita ng laman kasama si Helena.

Sa kanyang ika-labintatlong kaarawan, inalay ni Helena ang sarili sa Prinsipe bilang regalo. Pumatong siya sa ibabaw ng Prinsipe, inalog ang kanyang sarili habang nakasakay sa bata at tuluyang kinuha ang pagkabirhen ng nagbibinatang si Rigo. Nagpatuloy ang ganitong sistema sa paglipas ng mga taon at walang kamalay-malay ang Hari na siya ay iniiputan sa ulo ng sariling anak. Lumala ang pagkahumaling ni Rigo sa pakikipagtalik, pagnanasa at kabastusan. Ito ay naging adiksyon na.

Dahil nananatiling lihim ang kanilang ugnayan ng Reyna, naging madalang ang kanilang pagkikita at madalas silang nabibitin sa isa't-isa. Sa tuwing nahihiwalay si Rigo sa kanya, hindi ito makapagpigil sa kanyang kakatihan at tawag ng laman. Nagsimula itong magnasa hindi lamang sa Reyna kundi sa sinumang babaeng kanyang nakikita.

Noong siya ay labing-anim na taon na, nagulat si Helena nang makita niyang may duguang babae sa Palasyo. Hinampas ito ng babasaging plorera sa may ulo na siyang naging sanhi ng kanyang pagkamatay. Isa ito sa mga babaeng naninilbihan sa Palasyo. Hubo't-hubad ang dalaga at na kay Rigo pa ang piraso ng kanyang nasirang damit.

"Anong nangyari dito, Rigo?" nangingilabot na tinanong ni Helena.

"Hindi ko sinasadya!" nangangatog na sinigaw ni Rigo, "hindi ko lang napigilan ang sarili ko, nanlaban siya kaya nahampas ko. Di ko sinasadya na patayin siya, anong gagawin natin?"

Nataranta ang Prinsipe dahil ito ang unang beses na siya ay nakapatay.

"Tumahan ka na, wala kang kasalanan at wala kang alam sa nangyari, ako na ang bahala."

Tinawag ni Helena ang Hari at nakita rin nito bangkay.

"Anak ng puta, anong ginawa mo, Rigo?" walang pinagkaiba ang reaksyon niya kay Helena.

"Di ko sinasadya, Ama. Nagpumiglas siya, nais ko lang naman siyang paligayahin."

"Naku po, anong problema itong binigay mo sa akin bata ka!" napahawak sa noo ang Hari sa kunsumisyon.

"Huwag mo ng pagalitan si Rigo, wala na tayo magagawa. Hindi naman niya sinasadya. Kung tutuusin, kasalanan naman niya bakit siya namatay, kung hindi siya nag-inarte sa kagustuhan ni Rigo sana ay buhay pa siya ngayon. Mahalaga malinis natin ang kalat na to."

Sumang-ayon si Rucaz sa asawa at lihim nilang pinalibing ang bangkay sa kagubatan. Nang maghanap ang kaanak ng dalaga, pinalabas na lamang ng Hari na lumayas ang babae matapos nitong magnakaw sa Palasyo.

Akala ni Rucaz dito na matatapos ang lahat ngunit hindi pa rin napigilan si Rigo. Sa tuwing hindi mapunan ni Helena ang kanyang pangangailangan at siya nabibitin sa kanyang pagnanasa sa Reyna, kinawiwilihan nitong magtungo sa taberna. Doon siya nagbibingwit ng mga magagandang dilag na kanyang kakainin. Sa una pumapayag sila ngunit sa oras na may ginawa si Rigo na labag na sa kanila, tumatanggi ang mga ito at nagiging marahas ang Prinsipe sapagkat nasasanay ito kay Helena na nasusunod ang lahat ng kanyang gusto. Nagiging mapanakit ito hanggang sa mapatay na niya ang kaawa-awang dalaga. Palaging naiiwan sa kanya ang piraso ng damit ng kanyang biktima. Kumalat ang balita sa Silangan tungkol sa mga kaso ng mga babaeng natatagpuang patay at hinalay sa kagubatan.

Naging sakit siya sa ulo ni Haring Rucaz ngunit patuloy pa rin ang pangungunsinti ni Helena sa kanya. Tuwing siya ay may bagong biktima ito ang palaging sinasabi sa kanya ng Reyna:

"Wala kang kasalanan at wala kang alam."

Labis na nagtataka ang Hari sa kakaibang inaasta ng anak ngunit pinagtatanggol ito ni Helena at sinabi niyang sadyang mas mapupusok lang ang mga kabataan ngayon.

Hindi nagtagal, naging karaniwan na lamang kay Rigo ang gumahasa at pumaslang ng mga babae. Lumala na ng lumala ang sakit niya sa pag-iisip. Walang kamalay-malay si Rucaz na si Helena ang puno't-dulo ng lahat ng nangyayari sa kanyang anak.