Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Bipolar 2.0

Cuando llegue a casa después de tu extraña actitud no sabía que pensar, fue algo tan... No lo sé me sentí mal.

No fue nada lindo estar esa semana pensando en la manera en la que me comporte contigo, si fue o no una estupidez haberte abrazado. Hubo un punto en el que creí que tu actitud era solo cuestión de venganza, pues dejé de ponerte atención cuando hablabas, (Algo que tu también haces conmigo de vez en cuando) o si tal vez ya sabías que me gustabas y estabas pensando en dejarme de hablar.

Desde ese día decidi no volver a mostrarte el más mínimo afecto.

Seguí odiandote por unos 3 días más, después se me pasó y dejé de pensar en la actitud que tuviste ese día, sin embargo no podía quedarme sin contárselo a Julieta.
"Yo creo que lo estás enamorado y el no quiere eso y por eso quiere alejarte de el" Fue lo que me dijo.
Okey, una duda existencial más a mi lista.

Otro día más de rutina, trabajo, trabajo, trabajo...
Llegue, tranquila y saludé a todo mundo, había entregado mis actividades más estresantes de la semana y estaba libre otra vez...( Bueno hasta la siguiente semana).
Entonces te vi, y tu me sonreiste como si nada hubiera pasado, me dio coraje y no te hablé durante casi 2 horas , entonces tú llegas y me picas las costillas (Odio cuando haces eso...) "Fue el aire" dijiste. Comenzamos a hablar, pero solo lo típico , tu semana de escuela, la mía ... Que como estaba el trabajo.

Y decidí que si tu hablas más al respecto de de lo ocurrido una semana atrás, yo tampoco mencionaría nada... No después del modo en que me trataste.

Tu te comportaste como si nada hubiera pasado. Y yo quise dejarlo así.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro