Gdy zapadł gdzieś na niebie zmrok,

ona tuli do poduszki bok,
zmęczonym oczom dając ukojenie

Swe łzy odpychał z całych sił,
za długo spał, zbyt dużo pił,

by myślom dać odpocząć choć na chwilę

Poranna zawitała mgła,
przed wschodem słońca cicho gra,
na strunach trawy wolno się kołsa

Ona znowu wpada w rozpacz, bo
wspomnienia rozdzierały ją,
modlitwy tej już nie chce nikt wysłuchać

Ostatni raz pomyślał już,
na serce opadł pył i kurz,
pokrywa martwe, ciche to pragnienie

Zakochany, roztrzaskany
Posklejany, odmieniny
Natchniona
Jednak dawno pogrzebana

Wszystko, czego chcą, odeszło