Hepimiz Yeojin in evine gelmiş karşılıklı oturuyorduk. Bu eve neden geldiğim konusunda en ufak bile fikrim yok gel dediler geldim.

Yeojin ve Jin'i öpüşürken basmamız mı daha çok canımı yaktı yoksa yeojin in bana birşey demeden bu sevgililik serüvenini sürdürmesi mi bilemedim.
Yoongi nin bile isteğe öksürüp bize odaklanmaları sağlamıştı. İşte o an Yeojin ile Jin'in gözleri bizi bulmuştu. Jin gayet doğal davranırken yeojin telaştan ne yapacağını bilemez şekilde davranmış sonundada bizi evine davet etmişti.

"Siz yani ikiniz sevgili misiniz? "

Jin oturduğu koltuğa daha çok yayılıp kafasıyla onayladı.

"Peki ne zamandır? "

Yeojin yerinden kalkıp mutfağa doğru ilerledi. Mutfakları zaten Amerikan mutfağı olduğu için onun bizi bizim onu görmemiz olası bir durum.

"Neden merak ettin bu kadar Jangmi?"

Kafamı Jin den çekip yeojin'e döndüm

"Arkadaşım olduğun için olmasın yeojin"

Elinde tuttuğu sojularla yanımıza gelip elinde tuttuklarını masaya yerleştirdi.

Jin kolunu yeojin un boynuna sardı

"Çekinme sevgilim söylesene arkadaşın o senin"

Yeojin derin nefes aldı ama gözünü gözümle birleştirmemeye kararlı şekilde davranmayıda ihmal etmedi.

"Senin evinden ayrıldığımızdan beri"

Yoongi önümde duran sojuyu bana uzattı. Buda sanki iç de yediğin kazığın acısını dindir dermişçesine davranıyor. Bardağı dudağıma götürürken düşünmeye başladım. Bana koyan Jin ile çıkması değil, asıl kalbimi acıtan bana söylememesi.

Bu kadar aramızda mesafeler olduğunu bilmiyordum, görmiyordum. Yoongi ile yolu uzatmasaydım belki asla öğrenecemeyecek ve salak rolünü oynamaya devam edecektim, edecektik.

Jin'i çocukluğumdan beri seviyorum kabul ama bunun arkadaşımla çıkaması canımı yakmadı, ya da kırmadı sadece küçük bir boşluk bıraktı kalbimin derinliklerinde.

"Umarım mutlu olursunuz"

Büyük sessizliğin ardından kurduğum cümle ile bütün bakışlar beni buldu. Yoongi ve Jin için gayet normal bir cümle iken Yeojin un başını yerden kaldırmasına sebep oldu.

Elimde tuttuğum bardağı masaya bırakıp ayağa kalktım.

"Geç oldu gitmem gerek size iyi eğlenceler"

Yoongi de ayağa kalkacağı sırada omzuna dokunup gülümsedim.

"Evim yanı dibinde zaten"

Yoongi anlayışla başını sallayıp yerine tekrar kuruldu.  Yeojin kapıya kadar eşlik etti. Ayakkabımı giyip evden çıkacağım sırada bileğimden tuttu.

"Çok kızdın mı bana? "

Elini bileğimden çekip düz ifade takınarak cevap verdim.

"Kızmadım, kırıldım en çokta benden saklamana kırıldım"

Yalanları ya da sesini bile daha fazla duymak istemediğim için hızla oradan ayrılıp evimin yolunu tuttum.

Eve geldiğimde üzerimi çıkarıp soğuk bir duş alıp mutfaktan kendime kahve yaptım.

Eskiden böyle birşey olsa Yeojin ile arkadaşlığımızı bitirip tozlu bir rafa kaldırırdım. Ama şimdi ne değişti hiçbir fikrim yok sadece benden saklaması üzdü o kadar.

Demek insan büyüdükçe değişiyor, olgunlaşıyor, en önemlisi karakteri değişiyor. On beş yaşlarda ki ben Yeojin in saçlarına yapışır, yirmi yaşlardaki ben araya mesafe koyup yüzüne bakmazdım. Şimdi ki ben ise sadece umursamadım. Demek ki bu büyüdüğüm anlamına geliyor.

Düşüncelerimi bölen kapının zil sesi oldu. Elimde tuttuğum kahve bardağını sehpaya koyup kapıya baktım.

"Yoongi! "

Nefes nefese kaldığından belli ki koşarak gelmiş.

"Neden koşarak geldin, bir şey-"

Cümlemi yarıda kesen Yoongi'nin ince dudakları oldu. Ben daha ne olduğunu anlamadan eli belimi sarmış dudakları dudaklarıma yol olmuştu. Olayın ilginç yanı ilk öpücüğümü Yoongi den almak kalbimin hızlanmasına yeterken dudağıma en yakışan dudaklar oldu...

İki bölümdür muck muck yaptırıyorum :) biliyorum sizinde hoşunuza gitti.